All Chapters of ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

ใครจะคิดว่าภาพนี้จะเกิดขึ้น...หลังคลื่นพายุความเสียใจสงบลง หมอไป๋ก็สละเวลาทั้งวันมาดูแลภารัชชาโดยเฉพาะ ไม่ปริปากบ่นหรือเหน็บแนมเธอแม้แต่คำเดียว แค่นั่งป้อนข้าวต้มปลาร้อนๆ ให้คนป่วยทานเงียบๆหมอไป๋บริการเป่าให้ก่อนป้อนถึงปากด้วย ทำเอาภารัชชานั่งงุดหน้าเม้มปากข่มอาการใจเต้นแรง ก่อนจะอ้าปากงับช้อนที่เขาป้อนให้ใบหน้าสวยสดเริ่มมีเลือดฝาดระเรื่อบนผิวแก้ม แต่ยังทิ้งร่องรอยของคราบน้ำตาให้เห็น ทั้งดวงตาที่บวมช้ำ ลามไปยันปลายจมูกที่ขึ้นสีแดงผลจากการร้องไห้หนัก“ทำไมเธอถึงกล้าไว้ใจคนที่ไม่รู้จัก” เขาเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายกำแพงความเงียบ สายตาสบมองใบหน้าเรียวเล็กไม่ละไปไหน“ก็เขาแนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนคุณนี่คะ อีกอย่างฉันไม่อยากทำให้คุณต้องขายหน้า... เขาพูดเหมือนรู้จักคุณดีด้วยฉันก็เลยเชื่อใจ”“เฮ้อ เธอนี่มัน”“ฉันโง่เอง... ไม่ต้องย้ำหรอกค่ะ”หมอไป๋ส่ายหน้าพลางลอบถอนหายใจทิ้ง แต่ก็เข้าใจทำไมเธอถึงหลงกลลมปากกิตติธัช หมอนี่วาจาเป็นเลิศเรื่องโน้มน้าวใจคนอยู่แล้วอีกอย่างเขาก็เป็นเป้าหมายที่ควรถูกกำจัดแต่แรก กิตติธัชจะตามสืบเรื่องของเขาจนรู้ทุกซอกทุกมุมก็ไม่แปลก มันคงผิดที่เขาเองที่ไม่เคยเล่าหรือบอกอะไรให

คำว่าภรรยาของผมกระแทกโสตประสาทเธออย่างจัง ขับสีผิวบนใบหน้าขาวแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ราวกับลูกตำลึงสุกหมอไป๋แสดงออกชัดว่าไม่ชอบหน้าสิบทิศ ต่อให้ไม่ใช้คำพูดถากถางหรือเหน็บแนมเหมือนที่ใช้กับภรรยา แต่สายตาเขามันชัดจนสิบทิศที่รีบผละออกแล้วมองมายังรู้สึกได้“ขอโทษทีครับ... ผมลืมตัวไปหน่อย” สิบทิศก้มหน้าเช็ดน้ำตาที่รินไหล ภารัชชาที่เห็นก็พลอยเห็นใจจนเบะปากตามไปด้วย“ครับ คราวหน้าก็อย่าลืมตัวอีกล่ะ” หมอไป๋ยิ้มให้ แต่รอยยิ้มส่งไปไม่ถึงดวงตาที่แข็งกร้าว ก่อนเขาจะดึงแขนภรรยาให้มายืนข้างตนร่างบางแทบเซถลาไปชนอกอีกฝ่าย เธอมองสองหนุ่มที่จ้องหน้ากันราวกับจะหาเรื่องกัน โดยเฉพาะหมอไป๋ที่แววตาขุ่นมัวดูไม่สบอารมณ์จนเธอต้องรีบคลี่คลายสถานการณ์“คุณไป๋มาหาฉันมีอะไรหรือเปล่าคะ มาแต่เช้าเชียว...” ภารัชชายิ้มแหย พลางหลุบตามองของในมือที่เขายื่นมา“แค่ขับรถผ่านมา”“ขับรถผ่านมาเหรอ”“รับไปสิ”เขายื่นของในมือเชิงยัดเยียดให้เธอ ซึ่งเธอก็รับมาถือไว้ก่อนจะเปิดดูของข้างใน ทำเอาดวงตาคู่งามเป็นประกายรอยยิ้ม เมื่อเห็นของกินอย่างซาลาเปาหอมๆ กับขนมจีบลูกพอดีคำในกล่องโฟม“ขนมจีบกับซาลาเปาน่ากินมากเลยค่ะคุณไป๋” เธอเงย

ภารัชชาเผลอทำหน้างอง้ำใส่เขา แต่มันดันน่ารักจับใจที่ได้เห็นแก้มนุ่มนิ่มพองออก หมอไป๋ก็อดไม่ได้ที่จะขยับมือไปบีบแก้มเธอจนปากยู่“คุณไป๋... อย่าแกล้ง” เธอส่งเสียงเรียกชื่อเขา แต่ยังโดนเขาแกล้งด้วยการบีบแก้มให้ปากยู่ยี่อยู่หมอไป๋กระตุกยิ้ม ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ โฉบริมฝีปากจูบเธออีกครั้งแล้ววางมือกำเข้าที่ลำคอระหง ภารัชชาเชิดดวงหน้ารับจูบที่หอมหวานชวนให้เคลิ้มตาม“อือ...” เธอครางรับเบาๆ เมื่อรู้สึกดีกับจูบที่เขามอบให้มือบางวางทาบไว้ที่แผงอกกำยำ เธอลูบไล้ไปมาก่อนยกแขนคล้องลำคออีกฝ่ายเอาไว้ ขณะที่ริมฝีปากยังแลกเปลี่ยนความหวาน สอดแทรกดุนดันเกี่ยวพันจนเกิดเสียงชุ่มแฉะในโพรงปากซ่งไป๋แทบจะพรากลมหายใจเธอไป ก่อนที่เขาจะผละริมฝีปากออกในวินาทีถัดมา จนเห็นหยาดน้ำลายเป็นเส้นใสเชื่อมระหว่างกัน“ถอดเสื้อออกสิ”“คุณก็ถอดสิคะ”หมอไป๋ชะงักงัน ไม่คิดว่าเธอจะใช้คำพูดนี้กับเขา หนำซ้ำยังกระเถิบตัวขึ้นไปบนเตียง เหยียดเรียวขายาวส่งสายตายั่วยวนกันทางอ้อมเห็นชอบปรามาสว่าเธออ่อนหัดเรื่องจูบ คราวนี้จะลองงัดไม้ที่คิดว่าเด็ดมาเข้าสู้ อย่างน้อยสีหน้าเขาเมื่อครู่ก็ทำเธอใจชื้น ให้เขาช่วยถอดมันน่าจะตื่นเต้นกว่าเ

ร่างสูงยืนมองแผ่นหลังของภรรยาจนลับสายตาไป ก่อนจะยกมือขึ้นกุมขมับอย่างหงุดหงิดใจ นอกจากจะไม่ได้ลิ้มรสไก่ตุ๋นโสมแล้ว ยังมีเรื่องให้ต้องผิดใจกันอีกต่างหาก“แม่งเอ้ย” เขาสบถกับตัวเองแล้วขมวดคิ้วแน่นทว่าวินาทีต่อมา หมอไป๋ก็นิ่งงันไปสักพัก คิ้วเข้มที่ขมวดเป็นปมอยู่ก็พลันคลายออกทีละนิดเขากำลังครุ่นคิดกับตัวเอง เหตุไฉนทำไมต้องอารมณ์เสียที่เห็นอีกฝ่ายเดินหนีกัน ในเมื่อตัวของภารัชชาก็ไม่ได้สำคัญกับเขาถึงขั้นที่ต้องตามอธิบาย“อยากเข้าใจแบบไหนก็ตามใจละกัน...”ถึงปากจะตัดพ้อไปแบบนั้น แต่เขากลับเสยผมอย่างหัวเสีย ที่ภารัชชาเข้ามาได้ผิดจังหวะไปหมด เส้นเลือดที่ขมับตอดตุบราวกับมีชีวิต หัวเขาร้อนผ่าวจนเม็ดเหงื่อซึมตามไรผมหมดแล้ววันนี้เขาก้าวเท้าข้างที่ซวยออกจากบ้านรึไงกัน...หมอไป๋เดินกลับมาที่ห้อง สีหน้าฉายชัดว่าไม่สบอารมณ์ ก่อนปรายตามองที่หญิงสาวพร้อมเอ่ยปากไล่ ไม่สนว่าเธอจะสะอื้นไห้เสียใจต่อหน้าก็ตาม“ออกไปจากห้องทำงานฉันได้ละ”“ไป๋...”เหมยหลินเอื้อมมือจะเอาไปจับมือเขา แต่หมอไป๋เป็นฝ่ายเบี่ยงตัวหลบ พลางลอบระบายลมหายใจอย่างเอือมระอาวันนี้เธอมาร้องห่มร้องไห้กับเขา เพราะทะเลาะหนักกับเพชรเพทายมาเรื่

ร่างสูงยังอยู่ในอารมณ์โกรธจัด เหยียบคันเร่งมิดไมล์มาตามภรรยาที่ร้านเหล้า ก้าวขายาวสับปลายเท้าปรี่เข้าไปในบาร์ กวาดสายตามองหาภารัชชาก่อนจะพบว่าเพลิงเหมันต์โบกมือเรียกอยู่ใบหน้าหล่อคมฉายชัดถึงอารมณ์ร้าย ไม่พอใจอย่างยิ่งที่ได้เห็นภาพภารัชชากับหนุ่มรุ่นพี่ นั่งกอดกันกลมราวกับเป็นชู้รักยังไงยังงั้น“มันอยู่ไหน” หมอไป๋กดเสียงต่ำ ดวงตาวาวโรจน์มองหาคู่กรณี“ใจเย็นนะไอ้ไป๋ แค่กอดกันไม่มีอะไรหรอกมึง” คนที่พยายามพูดปลอบยิ้มแห้ง เห็นซ่งไป๋รีบบุ่มบ่ามดูใจร้อนเลยยั้งเอาไว้ก่อน“แต่มันกอดเมียกูจะใจเย็นยังไง”“ยอมรับว่าเธอเป็นเมียแล้วเหรอวะ”เพลิงเหมันต์กระตุกยิ้มชอบใจ มองเพื่อนรักที่แสร้งเบือนหน้าหนีไปถอนหายใจใส่ แต่ความจริงก็รู้อยู่แก่ใจ หึงจนหน้าดำหน้าแดงมาแต่ไกลแบบนี้ ไม่ต้องอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่สั่นแล้ว“แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน”“มุมโต๊ะโน่นไง...”ว่าแล้วก็หันหลังชี้ไปที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้าน เมื่อมองลอดผ่านผู้คนไปจะเห็นภารัชชานอนซบไหล่สิบทิศอยู่เพลิงเหมันต์กอดอกวิเคราะห์ภาพทั้งคู่อยู่ เขาเองก็ยืนจับตามองอยู่นานสองนาน เห็นแค่สองคนนั้นกอดปลอบกัน แต่ไม่มีอะไรที่ล่วงเกินให้เขาต้องเป็นฝ่ายเข้าไปคลี่คลายส