Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Beautiful Illusion : Kabanata 31 - Kabanata 40

Nagdilim lalo ang mga mata ni Sandro sa aking sinagot. Ilang segundo niya akong tinitigan na para bang sinisiguro kung tama ba ang narinig niya.Mariin kong kinagat ang aking mga labi, hindi ko na hinintay na siya ang unang humalik. Hinila ko siya palapit at muli kong ipinulupot ang mga braso ko sa kan’yang batok. Siniil ko siya ng halik na siyang agad naman niyang sinuklian ng mas malalim at nakakapanindig-balahibong mga halik.“Ahhh—hmm…” Isang ungol ang aking nagawa nang naramdaman ang kamay niya sa isa kong d!bdib. Pinisil niya iyon nang marahan noong una, ngunit kalaunan ay naging malakas iyon na tila gigil na gigil siya sa ginagawa. Sa ginawa niyang iyon ay mas lalong nagliyab sa init ang aking balat. Hinila ko siya lalo palapit, na para bang may espasyo pa kaming puwedeng punan sa pagitan namin.Ang kamay niyang nakahawak sa d!bdib ko ay ngayo’y dahan-dahan nang binubuksan ang bawat butones ng aking suot na puting blouse. Napaigtad ako bigla nang bahagya nang bumaba ang halik

Napabuntong-hininga ako nang lumipat na naman kami sa panibagong high-end boutique. Pang-lima na itong papasukan namin dahil wala raw’ng mahanap si Isabelle na babagay sa kan’ya.Kaya naman pala maaga siyang pumunta sa bahay namin ay gusto niyang isama si Sandro sa mall para maghanap ng susuotin niya mamaya sa batch reunion nila. Hindi ko tuloy maiwasang humiling na sana’y hindi na lang ako sumama sa lakad nilang ‘to.“Are you tired?” bulong ni Sandro sa aking tabi habang nakaupo kami sa isang mahabang sofa at hinihintay si Isabelle na nagsusukat na ng mga damit.Ngumiti ako ng pilit at umiling. Gustuhin ko mang aminin sa kan’ya na gusto ko na lang umuwi ay ayaw ko namang ma-disappoint siya. “Hindi naman,” sagot ko pa.Tinitigan niya ako ng ilang segundo na parang ayaw maniwala sa ‘kin kaya umiwas na lang ako ng tingin. Sa t’wing ginagawa niya iyon ay naaalala ko talaga ang nangyari sa amin kagabi. At sa t’wing naaalala ko ‘yon ay may kung anong nagwawala sa tiyan ko, at hindi ko mapi

Pagkatapos ng tensyonadong eksena sa function hall, pakiramdam ko ay hindi ko na kayang huminga nang maayos. Para akong nalunod sa mga tingin, sa mga bulungan, at higit sa lahat, sa mga salitang binitawan ni Isabelle.Nanlalamig ang mga kamay ko, hindi dahil sa aircon kundi dahil sa tensyon na nararamdaman.“Let’s go,” malamig at mariing bulong ni Sandro sa tainga ko habang hawak pa rin niya ang aking kamay. Hindi iyon pakiusap, isa iyong utos.“Sandro—” mabilis na sumabat si Isabelle nang napansin ang pagpihit namin patalikod. Agad siyang nakalapit sa amin. “Come on, don’t be so dramatic. Kakapasok lang natin, aalis na agad kayo? Everyone just wants to know—”“I said that’s enough.” Hindi na siya tumingin kay Isabelle pagkatapos niyang sabihin ‘yon, diretso lang kamu sa paglalakad palabas habang mahigpit ang hawak niya sa akin. Hindi na niya hinayaan pang may makapigil. Kahit si Isabelle na halatang gusto pa siyang habulin, hindi na binigyan ng pagkakataon.Ramdam ko ang tingin ng la

“Aba, Ma’am Lorraine, hindi niyo na po kailangang gawin ‘to,” mahinang sabi ni Mang Goryo habang nakayuko, halatang nahihiya na pinapasan ko ang trabaho niya. Hindi pa rin talaga siya nasasanay kahit ilang beses ko na siyang tinutulungan dito sa hardin.Ngumiti ako sa matanda at nilipat sa isa pang paso ang hawak na hose para diligan. “Ayos lang po, Mang Goryo. Gusto ko ring may ginagawa sa umaga. Nakakagaan ng pakiramdam kapag nakikita mong buhay at masigla ang mga halaman, ‘di ba?”Tumango naman siya, bahagyang natawa. “Iba rin talaga kayo, Ma’am. Simple lang ang mga gusto.”Tinawanan ko siya at muling pinagpatuloy ang ginagawa.Nag-uusap lang kami ni Mang Goryo—abala ako sa pagdidilig habang siya naman ay abala rin sa pag-aayos ng mga lupa sa paligid ng mga halaman.“Sana’y hindi niyo po masasamain, Ma’am, pero magkamukha po talaga kayo ni Ma’am Celeste,” ani Mang Goryo na parang nagdadalawang-isip pa sa pagsabi no’n.Bahagya akong natigilan sa kan’yang sinabi at napatitig sa bulak

“You heard me loud and clear, Lorraine. Don’t make me repeat myself,” pahayag ni Sandro sa akin. Pagkatapos no’n ay idinala niya ang kan’yang bibig sa aking tainga na kinakislot ko sa pinaghalong gulat at kiliti na nararamdaman.Unti-unting bumigat ang aking paghinga at tila nagsimulang uminit ang katawan ko sa paraan ng pagtawag niya sa aking pangalan. Hindi ko alam kung ba’t ang sexy ng dating ng pagbanggit niya sa pangalan ko, o sadyang ino-overthink ko lang iyon dahil na rin sa sarap pakinggan ng pangalan ko ‘pag sa bibig niya nanggaling.Marahan akong suminghap at naipikit ang mga mata ng ilang sandali, pilit na nilalabanan ang init na dahan-dahang kinakain ang aking sistema. Nakakahiyang isipin na nakakaramdam ako ng ganito ngayon gayong oras ng trabaho at nasa opisina pa kami.Pero hindi ko na rin naman yata kasalanan! Itong si Sandro kasi wala yatang pinipiling lugar.“S-Sandro, si Yvonne, b-baka—” Hindi ko na nagawang matapos ang gusto kong sabihin nang biglang dumaan ang dil