Semua Bab The Billionaire's Beautiful Illusion : Bab 1 - Bab 9

Hawak-hawak ko ang brown envelope sa dibdib habang nakatingala sa napakataas na gusali ng Navarro Industries. Parang ang hirap paniwalaan na nandito na ako. Parang hindi pa rin nagsi-sink in sa utak ko na nandito na talaga ako. Ilang beses kong pinangarap ‘to—makapasok sa isang matatag at prestihiyosong kumpanya na kagaya nito. At ngayon, hindi na lang siya isang panaginip. Totoo na ‘to. Totoo na talaga ang lahat.Pumintig ang dibdib ko dahil sa kaba at ramdam ang lamig ng mga kamay.“Breathe, Lorraine,” bulong ko sa sarili ko, pero parang ayaw pa rin akong pakinggan ng mga binti kong kanina pa nanginginig sa kaba.Ito na ang unang araw ko bilang executive assistant ng CEO. Hindi ko pa rin maintindihan kung paano ko nakuha ang posisyong ‘to. Ilang beses akong nagduda noong tinawagan ako ng HR. Tiningnan ko pa nga ang caller ID ulit, baka scam lang. Pero hindi. Totoo nga. Ako ang pinili nila.Ako, na lumaki sa isang maliit na barangay sa Nueva Ecija. Ako, na pinagkakasya ang baon sa is

Maghapon akong tuliro. Paulit-ulit sa isip ko ang alok ni Mr. Navarro.Pagkatapos ng meeting na ‘yon kay Mr. Navarro—o Sandro, gaya ng pangalan sa kontrata—parang lahat ng pinlano ko para sa unang linggo ko sa trabaho ay biglang nabura. Orientation, pag-aaral ng mga routine ng opisina, pakikisama sa mga bagong katrabaho…naisantabi lahat. Wala akong ibang iniisip kundi ‘yong dokumentong ibinigay niya.Isang taon. Isang kasal. Isang kasinungalingan.Pag-uwi ko, agad kong isinara ang pinto ng inuupahang k’warto at naupo sa kama. Hindi pa man ako nakakabihis mula sa trabaho, binuksan ko na agad ang envelope.Legal ang lahat. May notaryo. May pirma ng abogado. at may malinaw na terms:1. No physical intimacy required.2. Full confidentiality for both parties.3. Fixed monthly compensation, with a bonus after completion.4. Automatic annulment filing after one year.Ang mga mata ko’y paulit-ulit na binasa ang bawat salita, parang naghahanap ng butas, ng patibong, ng dahilan para tanggihan i

Pagdilat ng mga mata ko, puting kisame ang bumungad sa akin—hindi ang kisame ng apartment kong may bitak sa gilid, kundi kisame ng isang silid na amoy mamahaling linen at lavender. Kumirot ang leeg ko sa sobrang lambot ng unan, at pansamantala kong nalimutan kung nasaan ako.Hanggang sa bumalik ang alaala.Ang kontrata.Ang kasal.Ang pangalang "Mrs. Lorraine Navarro" na ilang oras pa lang ay ikinakabit na sa akin ng sekretarya niya.Nabanggit din ni Sandro sa akin na ang sekretarya lang nito na si Yvonne ang nakakaalam sa kasal namin sa office, pati na rin ang agreement namin. Kinailangan daw ito upang may tumulong din sa akin sa mga bagay-bagay.Umupo ako sa kama, pilit pinapakalma ang dibdib kong tila may sariling utak. Tumingin ako sa paligid—malinis, eleganteng silid, puti at beige ang kulay. Wala ni isang personal na gamit na nagsasabing ito’y pag-aari ni Sandro. Parang model unit lang. Walang damdamin. Katulad ng kasal namin.Napapikit ako, hinilot ang sentido. "Kaya mo 'to, Lo

Lumipas ang mga oras matapos umalis si Rafael, saktong nasa loob ako ng office ni Sandro at ipinapasa sa kan'ya ang mga briefing notes na inihanda ko para sa investor call, nang biglang may malakas na kalabog ng pinto ang pumunit sa kapayapaan ng opisina.BLAG!Napapitlag ako sa biglaan at matinis na tunog na iyon.Pareho kaming napalingon ni Sandro sa pinto. At bago pa man ako makapagtanong, isang matangkad, elegante pero nanlilisik ang mga matang babae ang pumasok. Ang hakbang niya ay mabilis at matigas—walang alinlangan, walang preno.Suot ang designer blazer at may handbag na tila mas mahal pa sa buong laman ng bank account ko. Lumakad siya palapit kay Sandro na parang naglalakad sa courtroom—handang manlaban at walang intensyong umatras."Alessandro Navarro!" singhal niya, ang boses ay mataas, galit, at walang pakundangan. "Tell me this is a joke!"Napaatras ako sa gulat. Biglang nanlamig ang mga palad ko, para bang kahit ang hangin sa opisina ay natigil sa paggalaw. Si Sandro na

Maaga akong gumising kinaumagahan kahit kulang sa tulog. Mabigat pa rin ang dibdib ko sa mga narinig kaninang madaling-araw, pero sa halip na hayaang lamunin ng lungkot, pinili kong bumangon.Tahimik pa ang buong mansyon nang lumabas ako sa silid. Dahan-dahan akong bumaba sa hagdanan, suot ang simpleng puting damit-pangbahay na lampas tuhod at may manggas. Pagdating sa kusina, naabutan kong abala ang ilang kasambahay sa paghahanda. Amoy na agad ang ginisang niluluto at ang kape na kaka-brew pa lang. Naka-apron si Manang Selya sa tabi habang tahimik na binabantayan ang takbo ng kusina, ang dalawang kasambahay ay naghihiwa ng prutas at hinahanda ang itlog na sa tingin ko’y para sa sinangag.“Good morning po,” mahinahon kong bati sa mga taong naroon.Nagulat si Manang Selya at ang dalawang kasambahay, napaikot agad ang tingin papunta sa akin. “Ay, Ma’am Lorraine! Maaga po kayo nagising. Sana po’y nagpahinga pa kayo.”Ngumiti ako sa kan’ya. “Sinadya ko pong maagang magising, Manang. Gust