Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Beautiful Illusion : Kabanata 41 - Kabanata 50

Katatapos ko lang maligo at nagbihis na rin ‘agad ng puting t-shirt at cotton shorts. Nakaupo lang ako sa harap ng vanity table habang pinapatuyo ang buhok gamit ang puting tuwalyang hawak, nang biglang may kumatok sa pinto ng k’warto ko.Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla iyong bumukas na kinalingon ko roon. Bahagyang umawang ang aking bibig nang namataan sa pintuan si Sandro na tanging ang navy blue pants at puting dress shirt na lang ang suot—bukas ang ilang butones sa itaas at nakarolyo ang mga manggas hanggang siko. Seryoso lang ang mukha niyang nakatingin sa akin.“S-Sandro,” gulat kong wika at napatigil sa pagpapatuyo ng aking buhok. Ipinatong ko ang kamay na may hawak na tuwalya sa aking hita at pilit na nilalabanan ang mabibigat niyang tingin.“Hey, dinner’s ready,” aniya, ang mga mata’y matamang nakatingin sa akin sabay sarado ng pinto sa likod niya.Mariin akong napalunok, may kung anong naglalaro sa tiyan ko habang pinapakiramdaman ang paligid. Bigla ko tuloy naalala an

“You look incredible, Lorraine,” pahayag ni Sandro sa akin nang bumaba ako sa hagdan suot ang isang silk slip dress na kulay champagne gold, midi-length ang haba at may cowl neckline. Pinaresan ko ito ng nude heels at hindi rin nakalimutang suotin ang necklace na binigay niya. Naka-loose waves naman ang aking buhok na nakalagay lang sa isang bahagi ng aking balikat.Lumawak ang ngiti ko nang kinuha ni Sandro ang isa kong kamay at dahan-dahan niyang dinala sa kan’yang bibig. Marahang lumapat ang mainit niyang halik sa likod ng aking palad habang ang mga mata niya’y nakatuon sa akin, na siyang nagbigay ng kakaibang sensasyon sa buo kong katawan. May kung anong init na bumalot sa aking d!bdib sa simpleng galaw na iyon ni Sandro.“And you’re looking really handsome tonight, Sandro,” nakangiting sagot ko naman sa kan’ya saka pinasadahan ng tingin ang suot niyang tailored charcoal gray suit. Nakaayos ang kan’yang buhok at dumagdag pa sa kan’yang appeal ang suot niyang leather strap watch.N

Pagkalipas ng ilang minuto, matapos magsimula ang main course at muling sumigla ang mga pag-uusap sa mesa, marahan akong tumagilid paharap kay Sandro. “Sandro, I’ll just go to the bathroom,” bulong ko sa kan’ya.Kaagad siyang lumingon sa akin, ang mga mata’y puno ng pag-aalala. “Gusto mong samahan na kita?” alok niya, bahagya siyang nakahilig palapit sa akin na para bang hindi siya mapapalagay na hahayaan akong mag-isa.Ngunit umiling ako at marahang hinawakan ang kamay niya sa ibabaw ng mesa. “No, it’s fine. I can manage. I’ll be quick.” Sinubukan ko siyang bigyan ng ngiti, sapat na para ipakita sa kan’yang ayos lang ako.Sandali siyang tumitig sa akin, tila nagdadalawang-isip, bago siya marahang tumango. “Alright. Just call me if you need anything,” sabi niya, ang tinig niya’y mababa at puno ng pag-aalala.Tumango ako at tumayo pagkatapos. Aksidente namang dumako ang tingin ko sa ina ni Sandro na nakatingin pala sa amin, parang nagtataka kung ba’t ako tumayo bigla. Nginitian ko na l

Mainit ang sikat ng araw nang bumaba kami ni Sandro mula sa kan’yang sasakyan sa isang private golf club. Malawak ang berdeng damuhan at ramdam ko agad ang amoy ng bagong gupit na damo.Naka-dark blue polo shirt si Sandro at beige slacks, mukhang mas relaxed siya tingnan kumpara sa formal suits na nakasanayan ko siyang makita. Ako naman ay pinili ang simpleng beige na dress at sandals, hindi naman sobra ang ganda pero na sapat para magmukhang presentable sa lugar na ito.“Stay close,” maikling bilin ni Sandro sa akin habang sabay kaming naglakad papasok.Tumango ako, bagaman alam kong hindi ko naman siya basta iiwan. Sa loob-loob ko, hindi ko rin alam kung bakit kailangan pa niya akong isama rito, pero hindi na ako nagtanong. Baka gusto lang niya na may kasama siya, o baka gusto niyang makita ng shareholder na may suporta siya mula sa kan’yang asawa.Paglapit namin sa main lounge ng club, bumungad ang ilang kalalakihang naka-golf attire, halatang may mga edad na at may impluwensiya. M

Inilapag ko ang hawak na tablet sa kama saka nag-inat ng katawan. Katatapos ko lang mag-check at mag-filter ng emails ni Sandro, at medyo sumasakit na rin ang mga mata ko dahil kaninang umaga pa ako nakatingin sa screen.Ilang sandali ay dumako ang aking paningin sa digital clock na nasa bedside table. Mag a-alas otso na ng gabi pero hindi pa rin nakauwi si Sandro mula sa meeting niya sa overseas partner kaninang alas-singko.Hindi pa kaya sila tapos? Ang tagal naman nilang matapos kung gano’n nga.Lumipat ang tingin ko nang umilaw at tumunog ang cellphone ko na katabi lang ng digital clock. Halos mapatalon ako sa gulat nang nakita kung sino ang tumatawag.“Lorelie!” bulalas ko sa aking kapatid sa kabilang linya.“Ate! Kumusta ka na?” masayang bungad din ng kapatid ko sa akin.Gumuhit ang malaking ngiti sa mga labi ko nang narinig ang boses niya. Miss na miss ko na ang kapatid ko at ang nanay. Ilang linggo ko na rin kasi silang hindi nakakausap sa cellphone sa pamamagitan ng tawag dah