“Freya!” sigaw ni Astrid habang kumakaway sa akin, nasa kabilang kalsada ito. Nginitian ko naman siya kaagad at kinawayan din pabalik.Ilang sandali pa ay dali-dali na siyang tumawid papunta sa akin. Kaagad niya akong niyakap, mahigpit na para bang napakatagal nilang hindi nagkita. Mas lalo lang lumawak ang aking pagkakangiti ng wala sa oras. Mabuti na lang talaga at naging kaibigan ko pa siya.“Hindi na ako makahinga Astrid.” natatawa kong reklamo sa kaniya pagkalipas ng ilang sandali.“Ay sorry, sorry.” paghingi naman niya kaagad ng paumanhin. “Namiss lang kasi kita.” sabi niya pa. “Kamusta ang naging bakasyon mo? Okay ba? Naging masaya ka naman ba?” sunod sunod na tanong niya sa akin na ikinailing ko na lang. Paano ko ba sasagutin ang mga tanong niya? Syempre ay wala naman akong balak na sabihin o ni ikwento man lang sa kanila ang mga nangyari sa ibang bansa. Natatakot ako, natatakot na baka husgahan nila ako.“Okay naman syempre, masaya.” alanganin akong ngumiti sa kaniya. Sana l
Terakhir Diperbarui : 2025-08-01 Baca selengkapnya