All Chapters of One Night Stand With My Domineering Billionaire Boss: Chapter 51 - Chapter 60

MAHIGPIT akong nakayakap sa kaniya at ni hindi ako nagbukas ng aking mga mata. Ang init ng katawan niya. Pakiramdam ko habang nakayakap ako sa kaniya ay napaka-payapa ng buhay ko. Wala akong ibang maisip kundi sana ay palagi na lang na ganito.Ilang sandali pa ay tumigil na ang pagtakbo ng motor. Doon pa lang ako nagmulat ng aking mga mata. Napatigil ako nang makita ko kung nasaan kami. Wala kami sa parking lot ng building kung saan kami nakatira, sa halip ay nasa isang lugar kami kung saan ay mula sa kinatatayuan namin ay kita ang mga gusali sa baba.May mangilan-ngilan na dumadaan pa rin doon ngunit hindi ko na ito napansin dahil bigla na lang akong napa-wow sa nakikita ko. Pakiramdam ko ay napakabilis lang ng tinakbo namin pero mukhang nakalayo kami. O pakiramdam ko lang iyon dahil kasama ko siya? Sa tuwing kasama ko kasi siya pakiramdam ko at para bang bumabagal ang ikot ng mundo. Ewan ko ba. Ganun na ba talaga kapag nagmamahal ka ng totoo? Samantalang noon kay Philip ay hindi ko

ALAS dos na ng hapon sa mga oras na iyon at magkakasama kami nila Astrid dahil maghahanap kami ng maisusuot para sa party. Binilhan naman ako ni Dalton ng isusuot kong gown kaya nga lang ay napaka bongga naman nito para akin. Parang kapag sinuot ko iyon ay sa akin na lang tumingin ang lahat ng tao mamaya. Ayokong makakuha ng maraming atensyon, gusto ko ay kapag nag-umpisa ang party ay tahimik lang ako sa isang tabi kasama sina Astrid at Sharmaine. Isa pa, matagal-tagal na rin kaming hindi nag-usap kaya marami na akong kwento na dapat sabihin sa kanila.Halos alas tres na ng hapon nang makapili kami ng mga isusuot namin. Simple lang ang mga napili naming mga gown. Pagkatapos naming mamili ay pumunta muna kami sa isang cafe para magpahinga muna at kumain. Napakatagal naming nag-ikot ikot na inabot ng halos isang oras kaya sumakit ang aming mga paa.Nakaupo na kami sa isang sulok habang kumakain nang biglang mapa-buntong hininga si Sharmaine. “Siya nga pala Freya, ang tagal ka na naming

PAGKAGISING ko ay agad na akong naligo dahil mag-aayos pa ako. Marunong naman akong mag makeup ng kaunti. Isa pa, hindi naman ako mag me-makeup ng sobrang kapal dahil ayoko namang magmukhang clown. Baka mamaya ay pagtawanan lang ako doon e nakakahiya.Halos kalahating oras din akong naligo dahil medyo nagtanggal pa ako ng mga libag ko sa katawan. Pagkaligo ko ay agad na akong humarap sa salamin para ayusin ang sarili ko kahit na hindi ko alam kung ano ang gagawin kong pag-aayos. Sa totoo lang, sa mga nakalipas na dalawang taon ay hindi naman ako dumadalo sa anniversary party na katulad nito dahil wala naman akong hilig. Hindi ako mahilig sa mga ganuong klase ng party dahil medyo mahiyain ako.Nagulat nga sina Astrid at Sharmaine nang sabihin kong dadalo ako dahil hindi talaga nila inakala na dadalo ako sa anniversary ngayon. Hindi ko nga rin alam e kung bakit ako dadalo baka kasi dahil ako ang nag-organize mismo kaya gusto kong makita ng sariling mga mata ko.Hindi ko alam pero inabot

SA WAKAS ay nag-umpisa na ang party, bago ang lahat ay nagkaroon muna ng speech si Dalton at pagkatapos nito ay nagkainan na pero kahit na ganun ay hindi pa rin mawala wala ang nararamdaman kong sakit na hindi ko alam kung saan nanggagaling. Marahil ay nagseselos ako na makita siyang may kasama at may kausap na iba.Ewan ko ba pero habang pinapanood ko silang nag-uusap habang nagtatawanan ay gusto kong tumayo mula sa aking kinauupuan at puntahan sila tapos ay hilahin siya mula rito. Gusto ko ay sa akin lang ito ngingiti, ayaw ko na maging sa iba ay ngingiti ito.Kahit gaano kasasarap ang mga pagkain na nakahain sa harap namin ay hindi ko nagawa kumain ng marami. Nakailang subo lang ako dahil para akong nawalan na ng gana. Idagdag pa na hanggang sa mga oras na iyon ay nag-uusap pa rin si Dalton at ang babae na kanina pa nito kausap. Ano na lang naman kaya ang pinag-uusapan ng mga ito at hindi na natapos? Nag-uumpisa na akong mainis ng sobra.“Freya…” untag sa akin ni Astrid kay nilingo

HILONG-hilo ako sa totoo lang at mabuti na lang at isinakay ako ng taxi nina Sharmaine at Astrid. Pinipilit nga nila akong ihatid pero hindi ako pumayag. Ayoko malaman nila na nakatira ako sa isa sa mga sikat na tirahan ng mga mayayaman. Syempre magtataka ang mga ito kung paano ko ito na-afford diba?Nakasandal ako sa upuan at pumikit. Halos hindi ko na kaya pang imulat ang aking mga mata nang bigla na lang tumigil ang taxi. Namumungay ang mga mata kong pilit na iminimulat ito pero hirap na hirap na talaga ako. Idagdag pa na halos blurred na rin ang nakikita ko.“I’ll take her.” narinig ko ang pamilyar na tinig.Dalton? Siya ba? Naningkit ang aking mga mata at pilit na kinikilala ito pero hindi ko talaga siya makilala. Ilang sandali pa ay naramdaman ko na lang ang pagbuhat nito sa akin at dali-daling inilipat sa kabilang kotse. Nang lumapat ang likod ko sa upuan ay nakatulog na ako dahil sa sobrang sakit ng ulo.~~~~WALA akong magawa kundi ang mapailing na lang habang nakatitig sa ba