All Chapters of Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Chapter 211 - Chapter 220

“Let’s meet. Same time. Pero this time sa katabing coffee shop,” sabi ni Noah sa chat.Napasinghap si Jenny, agad na lumingon sa terrace kung saan may kausap si Sebastian. Mabuti na lang at abala ito. Naramdaman niyang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Hindi pa man siya nakakasagot, biglang nag-ring ang phone niya, tumatawag si Noah. Shit!Nag-panic siya, mabilis na kinansel ang tawag. Agad siyang nag-reply kay Noah na pupunta siya. Baka kulitin pa siya nito.Pinikit niya ang mga mata at huminga nang malalim. Hindi pwedeng padalos-dalos ulit. Kailangan niya ng plano. Kailangan niyang makakuha ng ebidensya.Sa isip niya, nagsimula siyang maglaro ng mga posibleng senaryo. Dadalhin niya ang maliit na recorder na nakatago sa kanyang bag. Magpupunta siya ng mas maaga sa coffee shop, pipili ng puwesto na hindi halata. At higit sa lahat, kailangan niyang maging kalmado, kahit pa ang presensya ni Noah ay nagbibigay sa kanya ng matinding kaba at poot. Pakiramdam niya demonyo ang kakausapin

Ilang araw na ang lumipas mula nang makalaya si Jenny sa tulong ni Mira. Tahimik siyang nakaupo sa maliit na sala ng inuupahang apartment. Buti na lang at nakabalik pa siya at na-repair ang mga nasira.Wala pa ring tawag. Wala ring text. Kahit anino ni Sebastian ay hindi niya nasilayan mula ng gabing iyon sa presinto.Ang masakit, alam niyang hindi dahil naniwala si Sebastian sa kanya kaya siya nakalaya. Malinaw iyon. Alam niya, pakiusap ni Mira ang dahilan kung bakit iniurong ni Sebastian ang kaso sa kanya.Napasapo siya sa mukha, napaluhod sa tabi ng lumang sofa.Napatingin siya sa lamesa kung saan nakapatong ang cellphone. Ilang beses na niyang tinangka na magpadala ng mensahe, pero laging nauuwi sa pagkakabura bago pa niya pindutin ang send.Kahit gusto niyang lumapit kay Sebastian, natatakot siyang lalo lang nito siyang itaboy.At sa bawat segundo ng katahimikan, lalong sumisikip ang dibdib niya.Nagulat siya nang tumunog ang cellphone niya. Ilang araw na kasing puro katahimikan l

“Fifty… million? Para mo na ring sinabing wala akong choice kundi ang sumunod sa lahat ng gusto mo.”Bahagyang yumuko si Sebastian, inilapit ang bibig nito sa tenga niya, malamig ang boses pero ramdam niya ang bigat.“Exactly. Wala kang choice. Ituloy mo ang kasunduan. Dahil kahit anong pilit mong lumayo, hindi ako papayag. I’ll make your life a living hell!”Napalunok siya ng mariin. Para siyang ikinulong sa isang kulungang hindi niya nakikita, pero mas nakakatakot dahil wala siyang kasiguruhan kung kailan siya makakalaya.Mabigat ang hakbang niya nang bumalik sa sariling mesa. Paulit-ulit na bumabalik ang mga salitang binitawan ni Sebastian, “Fifty million. Wala kang choice.”***Kinabukasan, parang ibang mundo ang dinatnan niya sa opisina. Ang dating manageable na gawain, biglang doble o triple—mga papeles na hindi naman niya saklaw dati, mga tawag na hindi matapos-tapos, at dagdag pang project files na ipinasa mismo ni Sebastian.Nanginginig na ang kamay niya sa dami ng inaasikason

Pagod na pagod na si Jenny habang naglalakad sa madilim na kalsada. Alas-dose na ng gabi, wala na halos masakyan, kaya pinili niyang maglakad na lamang pauwi. Malapit-lapit na rin naman sa kanyang apartment, pero ramdam niya ang bigat ng bawat hakbang, hindi lang sa katawan kundi lalo na sa puso.Samantala, sa loob ng bar, magkasama pa din ang magkakaibigan. Biglang nagsalita si Sebastian.“Magpapaalam na ako.”Nagulat sina Lucas at Kyle, sabay napatingin sa kanya. Nakita nilang nakatitig si Sebastian sa pintuan kung saan dumaan si Jenny kanina.Nagkatinginan sina Lucas at Kyle, parehong napailing, sabay ng maikling buntong-hininga.“Ay naku… hindi na kailangang hulaan. Mukhang may tama na talaga si Sebastian kay Jenny,” sabi ni Lucas.“Classic denial case. Kung makapagsalita kanina, parang galit na galit. Pero kita mo? Siya mismo ang humahabol,” sabi naman ni Kyle.Sa kabilang banda, hawak-hawak ni Jenny ang bag niya, pilit pinapakalma ang sarili. Naririnig niya ang sariling buntong-h

Pagkatapos ng mahabang oras ng paglilinis at gawaing-bahay, hingal na hingal si Jenny. Agad siyang dumiretso sa guest room at nagbihis ng uniporme ng bar. Habang nag-aayos ng buhok at bag, mabilis ang tibok ng kanyang puso, kailangan na niyang umalis bago pa siya ma-late.Ngunit sa mismong pagbukas niya ng pinto, bumungad si Sebastian. Malamig ang tingin, nakasandal sa gilid na para bang kanina pa siya hinihintay. Ano na naman kaya ang sasabihin nito?“Hindi ka pa aalis. May ipapagawa pa ako. Ayusin mo muna ang mga damitan sa kwarto ko.”Napakurap siya, halos maputol ang hininga.“Boss, bukas na lang. Male-late na ako. Papasok pa ako sa bar-, ke bago bago ko tapos late agad,” aniyang naiinis.Hindi na niya natapos ang sasabihin. Lumapit ito at marahas na isinara ang pinto sa likod niya.“Hindi ka na magtatrabaho sa bar na ’yan,” anitong puno ng awtoridad.Nabitawan niya ang bag sa pagkagulat.“A-anong ibig mong sabihin? Hindi mo ako pwedeng pagbawalan. Kailangan ko ng trabaho. Kailang