All Chapters of Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Chapter 221 - Chapter 230

Nagpalinga-linga si Jenny mula sa likod ng kotse, halos hindi makahinga. Napatingin siya sa labas ng bintana, nagsimula ng umulan ng malakas. Nakita niya si Sebastian na padating, hawak ang cellphone at mabilis na sumakay. Agad siyang nagtago sa likod. Hindi siya nito napansin.“Doctor, kumusta ang lagay ni Mama? … Sige, papunta na ako diyan. Huwag ninyong pabayaan ang nanay ko.”Mabigat ang tinig nito, halatang may pag-aalala.Napapikit siya, nanginginig ang mga daliri habang nakasiksik sa likod. Paano niya sasabihin ‘to? Ilang minuto na silang nasa byahe. Halos tumalsik siya sa kinauupuan sa bilis magmaneho ni Sebastian.Hindi pa siya nakakapagdesisyon nang biglang sumirit ang kaba sa buong katawan niya. Sa isang iglap, mas bumilis ang takbo ng kotse, masyadong mabilis. Narinig niya ang mariing mura ni Sebastian habang pinipilit pindutin ang preno.“Damn it! Ayaw kumapit ng preno!”Nanlaki ang mga mata niya. Ito na… ito ang paraan ng kriminal para patayin si Sebastian!Mabilis siyan

Umiling nang marahan si Sebastian, saka muling pumikit, tila pinipilit alalahanin ang nakaraan ngunit bigo.Napatakip ng bibig si Jenny upang pigilan ang pag-iyak. Ang inaasahan niyang muling pagkikita na magbibigay linaw sa lahat, ngayon ay naging panibagong bangungot.Nakatulala siya sa labas ng ICU, hawak ang malamig na bakal ng upuan na para bang iyon na lang ang sumusuporta sa kanya. Nanginginig pa rin ang mga daliri niya sa kaba nang lumapit ang duktor.“Misis,” tawag nito, maingat ang tono. “Gusto ko lang ipaliwanag ang kondisyon ng asawa ninyo.”Mabilis siyang tumayo, parang kapit sa kahit anong pwedeng magbigay ng pag-asa. “Ano po, Dok? Bakit po hindi niya ako nakilala?”Huminga nang malalim ang duktor bago sumagot.“Base sa obserbasyon namin, mukhang may post-traumatic amnesia siya. Karaniwan ito sa mga pasyenteng nakaranas ng matinding aksidente. Hindi natin masasabi kung gaano katagal bago bumalik ang kanyang alaala. Kailangan pa nating magsagawa ng ilang tests para makasi

Umaga ng libing ni Sebastian. Mabigat ang langit, tila nakikidalamhati rin sa inaakalang pagkawala ng isang taong iniidolo ng marami. Tahimik na nakatayo si Jenny sa gilid, nakasuot ng simpleng itim na bestida at malalaking sunglasses na halos natatakpan ang kalahati ng kanyang mukha.Hindi dahil gusto niyang magtago ng anyo, kundi dahil ayaw niyang makita ng lahat na hindi namamaga ang kanyang mga mata. Madami na siyang nailuha sa bangkay na hindi niya kilala.Maraming tao ang dumalo, mga politiko, negosyante, empleyado ng Tuazon Group, Sina Kyle at Mira, at syempre, sina Noah, Vicky, si Don Gilbert at ang asawa nitong si Donya Julieta. Abala ang mga ito sa pagtanggap ng pakikiramay, parang tunay na nagdadalamhati.Nakahalukipkip siya, pinipilit na huwag magpakita ng emosyon. Ngunit sa bawat pagbagsak ng lupa sa ibabaw ng kabaong, para bang tinatanggalan siya ng hininga. Lumilinga siya sa mga taong nandoon. Baka sakaling makakita ng clue o ng taong pwedeng pagkatiwalaan.Maya-maya, na

Hindi maikakaila ang opisyal na dokumentong hawak ni Jenny at hindi siya nagsisinungaling. Pinakasalan siya ni Sebastian at rehistrado ang kasal nila.“Bilang lehitimong asawa ni Sebastian,” dugtong niya, mariing tinitigan ang abogado, “ako ang tunay na tagapagmana ng lahat ng kanyang ari-arian at may karapatang pumalit bilang CEO ng Tuazon Group. May abogado ako kung sino man ang gustong tignan ang dala kong papeles.”Tumayo si Don Gilbert, nanlilisik ang mga mata. “Imposible! Isa kang sinungaling! Imposibleng pakasalan ka ng anak ko!” sigaw nito, halos nanginginig sa galit.Halos mabuwal siya sa takot. Hindi niya alam kung tama ba ang ginagawa niyang pakikialam sa pamilya at negosyo ni Sebastian.Agad namang lumapit si Noah. “Hindi ka namin kikilalanin! Isa kang opportunistang sumisira sa pangalan ng pamilya namin!”Malakas ang kabog ng kanyang dibdib. Itinaas niya ang marriage certificate. “Legal ang dokumentong ito. Hindi ninyo maitatanggi ang katotohanan. Ang batas ang kakampi ko

Nagpatuloy si Jenny sa pagsasalita.“Alam kong marami ang nagdududa. Ngunit hindi ako nandito para ipilit ang sarili ko. Nandito ako para ipakita na kaya nating ituloy ang pangarap ni Sebastian para sa kumpanyang ito.”Tahimik ang buong silid. Ang kaba niya, halata pa rin, ngunit may lakas ang tinig niya.Pagkatapos ng opening speech niya, agad na nagtaas ng kamay si Noah, nakakunot ang noo, may halong ngisi.“No offense, Ma’am Jenny,” madiin nitong sabi, “pero hindi ka qualified. Wala kang business background, wala kang corporate experience. Tuazon Group ito, hindi tindahan sa palengke. Kung ipipilit mo ang sarili mo, lulubog ang kumpanya at madadamay ang lahat ng libo libong empleyadong umaasa sa Tuazon Group.”Tumango-tango si Vicky, sabay pasaring. “Masakit man, pero tama si Noah. Ang kumpanyang ito ay hindi pwedeng ilagay sa kamay ng isang baguhan lalo at walang alam.”“Naniniwala ako na inakit mo ang anak ko, baka nga ikaw ang may kagagawan ng pagkamatay niya para makuha ang laha