All Chapters of Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Chapter 261 - Chapter 270

Mainit ang araw nang huminto ang itim na sasakyan sa tapat ng Roxas Medical Facility.Agad bumaba si Sebastian, pawis na pawis at halatang walang tulog.Diretso siya sa reception counter, hawak ang ID ni Jenny at ang papel na iniwan sa ospital kanina.“Excuse me,” halos hindi na niya maitago ang kaba sa tinig. “I’m looking for Jenny Robles Tuazon. She was transferred here this morning. Nasaang room siya?”Ngunit nagkatinginan lang ang dalawang receptionist.“Sir, sorry po, but we don’t have any patient under that name.”Parang may biglang may mabigat na dumagan sa loob ng dibdib niya.Napakunot ang noo niya. “Impossible. Check again. She was brought here today, pregnant, post-critical case. Under Roxas name, maybe private listing.”Muling tiningnan ng staff ang computer, nag-scroll, nag-type, saka umiling.“Wala po talaga, sir. Baka po ibang branch? O baka po hindi dito dinala.”Biglang sumabog ang boses ni Sebastian. “How can that be?! She’s supposed to be here! I saw the papers myse

Tahimik ang buong bahay nang dumating si Sebastian. Pagpasok niya, hindi siya dumiretso sa sarili niyang kwarto. Ang mga paa niya, parang may sariling isip, dinala siya sa silid ni Jenny.Pagbukas niya ng pinto, naamoy niya agad ang pamilyar na halimuyak, ang bango ng lotion at shampoo ni Jenny.Nanikip ang dibdib niya.Lahat ng alaala, parang bumalik sa isang iglap.Dahan-dahan siyang lumapit sa kama. Umupo sa gilid.Kinuha niya ang unan at idinikit sa mukha. May naiwan pa ding amoy si Jenny.Parang nandoon pa rin ito, tumatawa, nag-aayos ng files, nag-aalala at nag-aasikaso sa kanya.Napakapit siya sa unan, mahigpit, parang natatakot na mawala pati ang huling bakas nito.“Jenny…” mahina niyang bulong, halos pabulong sa dilim. “Nasaan ka na ba?”Tumingin siya sa mesa sa tabi ng kama, isang lumang notebook ang nakalagay. Kinuha niya iyon.Habang binubuklat niya, may nahulog na isang papel na nakatiklop.Nanginginig ang mga daliri niyang binuksan ito.At sa unang linya pa lang, parang t

Hindi umalis ng bansa si Jenny.Lumabas sila ng airport, sumakay ng bus at umuwi sa probinsya upang makalayo kay Sebastian. Mag-isa lamang siya kahit anong pilit ni Andrei na samahan siya ay hindi siya pumayag. Isa lang ang nais niya, ang magsimula ulit.Sa gilid ng palengke may lumang puwesto na dati ay sari-sari store ang tiyahin niya, gawa sa kahoy at kupas na ang pintura. Iyon ang gagawin niya, maliit na grocery na may gulay, bigas, delata, gatas para sa mga bata, at konting toiletries. Simpleng pangarap niya noon pa. Sarili niyang business.Bumaba na siya ng bus at ipinatong ang palad sa tiyan. “We’ll be okay,” bulong niya. “Hindi natin kailangan ng iba. Magsisimula tayo.”Nagmamadaling sinalubong siya ng yakap ni Papa Elias at Mama Luisa, kasama si Angela at Carlo. Ang pamilya talaga ang babalikan sa sandaling kailangan mo ng karamay. Walang tanong ang mga ito. Bagkus ay pagtanggap lamang at suporta para sa kanya.Sumunod na mga araw, puro pag-aayos sa tulong pamilya at ilang ka

Mabagal ang lakad ni Jenny habang lumalabas ng ospital, hawak ang maliit na bag at discharge papers. Amoy pa ng alcohol at gamot ang paligid, at kahit maaliwalas ang umaga, mabigat pa rin ang dibdib niya. Sa cashier’s counter, tinanong niya ang nurse.“Miss, magkano po ang bill ko?”Ngumiti ang nurse. “Ma’am, settled na po. Fully paid. Binayaran na po ng asawa ninyo.”Natigilan siya. “Ha? Sinong asawa?”Ngumiti lang ulit ang nurse, sabay abot ng bouquet ng pulang rosas. “Iniwan din po ito para sa inyo.”Kinuha niya ang bulaklak. Saglit siyang natigilan.“Andrei?” bulong niya, pilit na pinapakalma ang sarili. “Malamang si Andrei ‘to.”Lumabas siya ng ospital, naglakad papunta sa malapit na botika para bumili ng prenatal vitamins. Nagsisimula nang umambon, kaya binuksan niya ang payong.Habang naglalakad, may biglang huminto sa kabilang kalsada, isang lalaking nakatayo sa waiting shed. Naka-cap ito at naka-itim na jacket. Basang-basa ng ulan, pero hindi man lang gumagalaw.Parang pamilya

“Andrei, you’re a good friend noon at ngayon. Ayokong ipaako sa’yo ang responsibilidad na hindi naman sa’yo,” sabi ni Jenny.“Willing akong maghintay, Jen. Basta kapag kailangan mo ako, magsabi ka lang.”“Salamat, sa tindahan mo na lang ako ibaba. May aayusin pa ako. Mauna ka na. Alam kong busy ka.”Tumango ang binata at ibinaba siya sa harap ng tindahan.Tila mabigat ang ulap ng mapatingin siya sa kalangitan. Humahampas ang hangin, umugong ang mga yero, at ang unang patak ng ulan ay nagmistulang bala sa bubong.“Jenny, umuwi ka na!” sigaw ng taga barangay mula sa pinto. “Lumakas ang bagyo!”“Sandali na lang po,” sagot niya, nanginginig ang kamay habang isini-secure ang mga kahon ng gatas at delata. “Kapag pinabayaan ko ‘to, baka mabasa lahat.”Pumalo ang kidlat, sumunod ang dagundong ng kulog na nakabibingi. Tumalbog ang puso sa dibdib niya. Pero sa gitna ng kaba, nanatili siyang matatag. Ito ang negosyo niya. Buhay nilang mag-ina. Iniwan niya kay Sebastian ang tseke at ATM ng lahat