Semua Bab พลิกชะตาคุณหนูใหญ่ผู้อาภัพ: Bab 11 - Bab 20

บทที่ 6ดูแลเป็นอย่างดีเช้าวันรุ่งขึ้นในวันที่อากาศสดชื่นแจ่มใสสำหรับจางเสี่ยวมี่ แต่กลับเป็นวันที่แสนทรมานของใครอีกคน นางตื่นขึ้นแล้วบิดกายไปมาด้วยความเมื่อยขบ เมื่อคืนนี้จะว่านอนหลับสบายก็สบายอยู่หรอก แต่คล้ายกับสังหรณ์ใจว่าตัวเองเหมือนจะทำสิ่งใดผิดไป แต่ช่างเถอะ นางคงคิดมากไปเองหญิงสาวหยัดกายลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะตกตะลึงเมื่อเห็นว่าในตอนนี้เซียวจ้านได้นั่งอยู่บนเตียงเดียวกับนางด้วย สายตาคู่คมอันดุดันมองมาทางนางอย่างคาดโทษ"คะ คุณชายเซียว""หลับสบายดีหรือไม่"จางเสี่ยวมี่เอียงคอมองด้วยความสงสัย "ก็...สบายดีเจ้าค่ะ แล้วเหตุใดคุณชายเซียวถึงมานอนที่นี่ด้วยเจ้าคะ"ในเรื่องที่เขานอนเตียงเดียวกับนางนั้นถือว่าไม่ถูกต้อง อย่างไรนางก็เป็นสตรีที่ยังไม่ออกเรือน ถึงเตียงนี้จะเป็นเตียงของเขาก็เถิด..."ดี แต่ข้าไม่สบายเลย"เซียวจ้านแค่นหัวเราะแล้วเปิดสาบเสื้อของตนเองให้นางดู พร้อมกับเอียงคอข้างที่ถูกนางฝังเขี้ยวลงมาให้ดูด้วย คราแรกจางเสี่ยวมี่ตกใจที่เขาเปิดเปลือยหน้าอกของตนให้นางดู แต่เมื่อเห็นรอยกัดเล็ก ๆ ที่เป็นรอยฟันนั้น สีหน้าของนางพลันแดงก่ำด้วยความอับอายยิ่งนักนี่นางนอนละเมอแล้วกัดเขาเช่นนั้

บทที่ 7ร่วมออกเดินทางหย่งเล่อได้นำทางพาจื่อลู่กับอาซ่งมาถึงยังถ้ำแห่งนี้ สองคนนายบ่าวกอดกันกลมด้วยความดีใจ อาซ่งเองก็รู้สึกโล่งใจเช่นกันที่คุณหนูของเขาปลอดภัย แต่เมื่อได้มาพบกับเซียวจ้านเช่นนี้ สัญชาตญาณของเขาร้องเตือนว่าคนผู้นี้อันตรายยิ่งนัก อย่าได้หาเรื่องเขาเป็นอันขาด ดูได้จากการแต่งกายที่ใช้ผ้าไหมเนื้อดีราคาแพง ข้าวของเครื่องใช้ที่ครบครันจนน่าประหลาดใจ อาชาพันธุ์ดีที่หาได้ยากในแคว้นอวี้ โดยเฉพาะม้าของเซียวจ้านนั้นเป็นถึงม้าโลหิตซึ่งหาได้ยากในแผ่นดินนี้อาซ่งรู้สึกระแวดระวังเซียวจ้านเป็นอย่างมาก ยิ่งได้รู้ว่าเขาคือคุณชายแห่งตระกูลเซียวเขาก็ยิ่งนึกระแวง ตระกูลเซียวขึ้นชื่อว่ามีอำนาจล้นมือ เนื่องจากน้องสาวของท่านแม่ทัพเซียวผู้เป็นแม่ทัพใหญ่นั้นคือฮองเฮาแห่งแผ่นดิน ตระกูลเซียวที่มีฮองเฮาหนุนหลังเช่นนี้ไม่ควรจะใกล้ชิดด้วยเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากตระกูลจางเป็นกลางมาโดยตลอด หากผู้ใดรู้ว่าคุณหนูของเขาสนิทสนมกับคุณชายเซียว อาจจะมีขั้วอำนาจขององค์ชายบางพระองค์ไม่พอใจก็เป็นได้ ยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ การแย่งชิงบัลลังก์ระหว่างองค์ชายทั้งสองพระองค์กับองค์รัชทายาทยิ่งดุเดือดมากขึ้นเ

บทที่ 8สู่เมืองอู่เฉิงหลังจากเดินทางต่ออีกห้าวันก็ได้มาเยือนถึงประตูเมืองอู่เฉิง กำแพงสูงใหญ่แผ่ขยายโอบล้อมเมืองใหญ่อย่างแน่นหนา ทางเข้าประตูก็มีนายทหารตรวจตรากันอย่างแข็งขัน ทุกคนที่จะเข้าสู่เมืองอู่เฉิงจะต้องผ่านการตรวจค้นจากทหารเสียก่อน แต่ขบวนที่นำโดยเซียวจ้านกลับไม่ต้องทำเช่นนั้น เพียงแค่หย่งหมิ่นนำตราประทับของเซียวจ้านให้นายทหารดู พวกเขาก็รีบเปิดทางให้ทันที และยังมีนายทหารหนึ่งคนที่รีบไปรายงานเรื่องนี้ให้ท่านเจ้าเมืองทราบโดยด่วนถึงการมาถึงของเซียวจ้านจางเสี่ยวมี่ที่ลอบมองผ่านทางหน้าต่างขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย ภายในใจของนางเองก็กำลังคิดวิเคราะห์ถึงตัวตนของเซียวจ้านเช่นกัน คราแรกนางไม่ได้สงสัยเขาเลยแต่เพราะเมื่อหลายวันที่ได้พูดคุยเรื่องพี่น้อง เขาได้หลุดปากพูดว่ามีพี่น้องสามคน แต่เท่าที่นางจำได้แม่ทัพเซียวมีบุตรชายหนึ่งคนและบุตรสาวเพียงหนึ่งคนเท่านั้น และทั้งสองยังถือกำเนิดจากฮูหยินเพียงหนึ่งเดียวของแม่ทัพเซียว เช่นนั้นคุณชายเซียวจ้านผู้นี้เป็นใครกันแน่ หรือว่าเขาจะมาจากตระกูลเซียวสายรอง แต่ตระกูลเซียวไม่มีสายรองมิใช่หรือ เพราะผู้นำตระกูลเซียวได้ถือการมีภรรยาเพียงคนเดียวเท่า

บทที่ 9เตรียมการรับมือจางเสี่ยวมี่ยืนมองประตูจวนด้วยรู้สึกหลากหลาย นางหลับตาไปครู่เมื่อหวนนึกถึงเรื่องเมื่อชีวิตก่อน ครานั้นนางคิดง่ายไปจึงทำให้ผลสุดท้ายต้องจบชีวิตลงพร้อมกับคนในตระกูล ความโลภของคนนั้นมันน่ากลัวเกินกว่าที่นางคิดเอาไว้มากนัก คนที่คิดว่าหวังดีกลับเลือดเย็นจนนางคาดไม่ถึง ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แท้ที่จริงกลับเคลือบพิษร้ายเอาไว้ คนที่ทำตัวไร้เดียงสาน่ารักอ่อนหวานกลับตลบหลังนางเลือดเย็นทุกอย่างหลังจากนี้อีกสามเดือนจะไม่เป็นเช่นนั้นอีก เมื่อนางรู้แล้วว่าผู้ใดที่หวังดีกับนางจากใจจริง และผู้ใดที่นางควรเอาคืนอย่างสาสมที่สุด เมื่อนางกลับมาแล้วย่อมต้องเอาดาบนั้นคืนสนองอย่างแน่นอน!!สายลมของวสันตฤดูพัดผ่านใบหน้างามที่มีแววตาแข็งกร้าว ชายอาภรณ์พลิ้วไหวไปตามสายลม เรือนร่างบอบบางของโฉมสะคราญเดินเข้าไปยังจวนด้วยหัวใจที่เย็นชาราวกับฤดูเหมันต์มาเยือน จื่อลู่และอาซ่งที่ไม่ได้ล่วงรู้ความคิดของเจ้านายสาวลอบสบตากันด้วยสีหน้าฉงน'คุณหนูเป็นอะไรไป เหตุใดถึงได้มีกลิ่นอายเย็นยะเยือกเช่นนี้กัน'ทั้งสองมองจางเสี่ยวมี่ด้วยความกังขาและสงสัย "เราเข้าไปข้างในกันเถอะ""ขอรับ/เจ้าค่ะคุณหนู"ท

บทที่ 10พบหน้าคนตระกูลจั่วเช้าวันต่อมาจางเสี่ยว,มี่ก็ได้ขึ้นรถม้ามาเยือนถึงจวนเจ้าเมือง จื่อลู่ที่ติดตามมาด้วยยื่นเทียบเชิญให้กับนายทหารที่เฝ้าประตู เมื่อตรวจสอบว่าเป็นของจริงนายทหารจึงได้เชื้อเชิญทั้งสองไปนั่งรอยังเรือนรับรองแขก สองคนนายบ่าวนั่งรออยู่ที่ห้องโถงรับรองราวหนึ่งก้านธูป จั่วเหลียงก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับบุตรชายและบุตรสาว เนื่องจากเขาคิดว่าอย่างไรตระกูลจางก็ถือว่ามีอำนาจมาก อีกทั้งบิดาของจางเสี่ยวมี่มีตำแหน่งที่สูงกว่าเขาถึงสองขั้นใหญ่ เช่นนั้นเขาก็ควรจะผูกมิตรกับบุตรสาวของท่านเสนาบดีจางเอาไว้ ในภายภาคหน้าเขาอาจจะถือโอกาสนี้เอ่ยถึงความดีความชอบของตนที่ช่วยดูแลจางเสี่ยวมี่ได้"ปล่อยให้คุณหนูจางรอนานเสียแล้ว"เอ่ยว่าปล่อยให้นางรอนาน แต่มิได้แสดงท่าทีว่ารู้สึกผิดเลยสักนิดเดียว ช่างน่าขันนักจางเสี่ยวมี่ยิ้มขันในใจด้วยความสมเพชจั่วเหลียง นางลุกขึ้นยืนแล้วคารวะจั่วเหลียงในฐานะที่เขาอาวุโสมากกว่า"ข้าจางเสี่ยวมี่คารวะท่านเจ้าเมืองเจ้าค่ะ""ฮ่ะฮ่า ไม่ต้องมากพิธีไปหรอกคุณหนูจาง อ้อ...นี่คือบุตรชายและบุตรสาวของข้า"จั่วเหลียงนั่งลงตรงตำแหน่งประมุข เขาผายมือไปทางบุตรชายและบุตรสาวเพ