Semua Bab พลิกชะตาคุณหนูใหญ่ผู้อาภัพ: Bab 41 - Bab 50

จวนตระกูลจาง ณ เมืองหลวงจางอี้อินกลับมาถึงจวนอย่างคนหมดแรง หลังจากได้สนทนากับฮ่องเต้แล้วนั้น เขาก็ทำได้แค่พยักหน้ารับการหมั้นหมายในครั้งนี้ของบุตรสาว จะอ้างเรื่องชะตาอัปมงคลก็ไม่ได้เสียแล้ว เพราะหากยังกล่าวถึงเรื่องนี้อีก ก็จะเป็นการดูหมิ่นว่าชะตาขององค์รัชทายาทไม่สามารถกดข่มชะตาของจางเสี่ยวมี่ไป และถ้ายังดันทุรังต่อไปก็อาจจะถูกลงโทษสถานหนักได้เฮ้อ...ทำไมบุตรสาวของเขาถึงได้เป็นที่หมายปองของชนชั้นสูงนักนะ หากรู้เช่นนี้เขาคงจะรีบหาบุตรเขยแต่งเข้าจวนมายังจะดีเสียกว่า ตัวเขาเองก็ตั้งตัวเป็นกลางตลอดเวลา แต่ในเมื่อบุตรสาวได้แต่งเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท สงครามแย่งชิงบัลลังก์ที่เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยก็คงจะไม่ได้เสียแล้ว เวลานี้ตระกูลจางของเขาได้ก้าวขาไปอยู่ข้างฝ่ายองค์รัชทายาทไปข้างหนึ่งแล้ว"ท่านพี่ มีเรื่องใดหรือไม่เจ้าคะ"มู่ฟางที่เดินมาเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของสามี นางพลอยรู้สึกไม่สบายใจไปด้วย ไม่มีครั้งไหนเลยที่นางจะมาเห็นสามีมีสีหน้าเคร่งเครียดเช่นนี้"หนีไม่พ้นแล้วฮูหยิน ตระกูลจางของเราได้เข้าไปในวังวนของศึกแย่งชิงบัลลังก์แล้ว""เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ"จางอี้อินหันไปมองภรรยาคู่ท

"เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร"สองสามีภรรยามองหน้ากันด้วยความตกใจ เรื่องนี้พวกเขาพยายามกลบฝังมานานหลายปี และพวกเขาก็คิดว่าความจำของจางเสี่ยวมี่ ได้ลืมเลือนเหตุการณ์ครั้งนั้นไปหมดแล้วเสียอีก"ข้าจำได้ทั้งหมดเจ้าค่ะ ในตอนนั้นที่ข้าอายุแค่ห้าหนาวได้ผลักน้องชายของตัวเองตกลงไปในน้ำ เพราะข้าอิจฉาที่ท่านแม่เอ็นดูเขามากกว่าข้า ข้าทำเช่นนั้นเพราะอยากให้เขาสำนึก ว่าอย่าได้มาแย่งชิงความรักของท่านแม่ไปจากข้า กว่าจะรู้ตัวว่าทำเช่นนั้นเป็นการพลั้งมือสังหารน้องชายของตัวเองลงไป มันก็สายเกินไปเสียแล้ว หลังจากนั้นข้าก็เจ็บป่วยจนลุกไม่ขึ้นมานานแรมปี ทั้งสมองของข้ายังได้ลบความทรงจำอันเจ็บปวดนี้ออกไปด้วย ข้าเพิ่งจะได้รับคืนกลับมาเมื่อหนึ่งปีก่อนเจ้าค่ะ ท่านแม่มองหน้าข้าแล้วพูดออกมาสิเจ้าคะว่าท่านไม่ได้เกลียดข้าจริง ๆ เพราะเรื่องของน้องชาย""แม่...แม่ยอมรับว่าแม่ทำใจไม่ได้ แต่เรื่องนั้นเจ้าเองก็ไม่ได้ตั้งใจ เจ้ายังเด็กนัก ตอนนี้แม่หาได้เกลียดชังเจ้าไม่ ที่ทำทั้งหมดก็เพราะปกป้องเจ้าทั้งนั้น""หึ! ต่อให้ท่านแม่จะพูดอย่างไร แต่ตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะเจ้าค่ะ เพราะจางเสี่ยวมี่ตัวจริงได้ชดใช้ความผิดของตนไป

"หึ ๆ"เซียวจ้านหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ที่ทำให้หญิงสาวตรงหน้าเขินอายได้ เขาปล่อยนางออกจากอ้อมกอดแล้วพากันไปนั่งตรงเก้าอี้ ที่เขามาหานางถึงห้องนอนก็เพราะมีเรื่องร้อนใจ อยากจะคุยกับนางนั่นเอง"เจ้าดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่""เจ้าค่ะ ข้าดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณมากนะเจ้าคะ ว่าแต่ที่ท่านมาหาข้าถึงห้องนอนมีเรื่องอะไรงั้นหรือ""เจ้ารู้จักองค์ชายสามหรือไม่"สีหน้าที่เคยแย้มยิ้มพลันเคร่งเครียดขึ้นมาฉับพลัน ที่เขามาหานางก็เพราะจะมาคุยเรื่องนี้แหละ โชคดีที่เขาใจร้อนจึงได้ส่งจดหมายไปหาเสด็จแม่เสียก่อน มิเช่นนั้นน้องชายตัวดีของเขาอาจจะสมหวังไปแล้ว"ข้าเคยเห็นเขาตอนที่ไปพบกับสหายเจ้าค่ะ ดูเหมือนว่าองค์ชายสามจะพึงใจสหายของข้าอยู่มาก แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดองค์ชายสามถึงได้อยากจะแต่งงานกับข้า"นางแทบจะไม่เคยพูดคุยกับองค์ชายสามผู้นี้เลยสักครั้ง"เช่นนั้นก็คงเป็นเรื่องการเมือง น้องชายของข้ามีความคิดที่ไม่เลวเลย""เพราะอำนาจของท่านพ่อเช่นนั้นหรือเจ้าคะ""ใช่ แต่เจ้าไม่ต้องกังวลไป อย่างไรเจ้าก็ต้องเป็นพระชายาของข้าแต่เพียงผู้เดียว ผู้ใดก็มาแย่งเจ้าไปจากข้าไม่ได้"น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวขึ้นมาทันที ดวงตาคู่คมทอประกาย

จวนตระกูลหลี่หลังจากหลี่ซูหนี่กลับมาถึงจวน นางก็เอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่แต่ในเรือน หญิงสาวที่งดงามจนได้รับตำแหน่งยอดพธูแห่งเมืองหลวง นั่งกัดเล็บของตนเองด้วยความเคร่งเครียด นางกอดเข่าแล้วโยกตัวไปมาเพื่อขบคิดหาหนทางรอดให้ตัวเอง ทั้งเรื่องที่จางเสี่ยวมี่มีหลักฐานและคนร้ายที่ยังมีชีวิตรอด นางไม่คิดเลยว่าพวกมันยังจะรอดชีวิต ยังคิดอยู่เลยว่าพวกมันคงถูกคนของทางการตามสังหารไปจนหมดแล้ว ทั้งที่นางเป็นคนส่งที่อยู่ของพวกมันให้กับทางการแท้ ๆ เชียวนี่นางเดินหมากผิดไปเช่นนั้นหรือ!"เหตุใดถึงไม่ถูกย่ำยีแล้วตาย ๆ ไปซะ เจ้าจะมีชีวิตมาอยู่ขวางความสุขของข้าทำไมกัน!"หลี่ซูหนี่พึมพำกับตนเอง ในตอนนี้นางกลัวเหลือเกินว่าทุกอย่างจะสาวมาถึงตัว ยิ่งได้เห็นสายตาที่คลางแคลงใจของทุกคน นางก็ยิ่งไม่พอใจนัก แม้จะพยายามพูดว่าตนถูกใส่ร้าย แต่ก็เหมือนจะไม่มีใครเชื่อเลย"ข้าจะทำเช่นไรดี เพราะเจ้าแท้ ๆ เลยที่ทำให้ข้าต้องเป็นเช่นนี้"ในตอนที่หลี่ซูหนี่กำลังขบคิดกับตนเอง สาวใช้ก็ได้เอ่ยเรียกอยู่หน้าห้องว่าองค์ชายสามเสด็จมาที่นี่ ฉับพลันหลี่ซูหนี่จึงคิดออกว่านางจะแก้ไขเรื่องราวในครั้งนี้ได้อย่างไรโฉมสะคราญอันดับหนึ่งเดินเข้

ในชาติที่สองนางตายไปก่อนจึงไม่รู้ว่าหลังจากนั้นเกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่ หากรู้ล่วงหน้าก็อาจจะสามารถช่วยเหลือเซียวจ้านได้ และยังสามารถกำจัดศัตรูที่แท้จริงไปด้วย แต่เมื่อไม่รู้ก็มีเพียงการคาดเดาเท่านั้นชาติที่แล้วพระสนมกุ้ยเฟยยังสามารถใส่ความบิดาของนาง และยังส่งคนมาเผาจวนได้ ในชาตินี้ก็คงไม่มีอะไรที่พระสนมกุ้ยเฟยไม่กล้าทำเช่นกัน"อีกเจ็ดวันจะถึงวันเฉลิมฉลองในการสถาปนาแคว้น ข้าคิดว่าวันนั้นน่าเป็นโอกาสเหมาะสมที่สุดที่จะก่อกบฏ เพราะในวันงานจะอนุญาตให้คนนอกเข้ามาร่วมเฉลิมฉลองถึงพระราชวังได้ แม้จะเป็นพระราชวังส่วนนอกก็เถิด"เซียวจ้านนิ่งคิดไปครู่ เวลานี้เขาก็กำลังเร่งสืบหาเบาะแสว่าตระกูลทางฝั่งพระสนมกุ้ยเฟยได้ลอบซ่องสุมกำลังคนเอาไว้หรือไม่ แต่สืบอย่างไรก็ยังไม่ได้ความ มิรู้ว่าเพราะพวกเขาไม่มีกำลังลับเป็นของตัวเอง หรือว่าพวกเขาสามารถซ่อนกำลังคนเอาไว้ได้เป็นอย่างดีกันแน่"เราคงต้องเตรียมตัวให้พร้อมแล้วล่ะเจ้าค่ะ พระสนมกุ้ยเฟยคงไม่ยอมให้องค์ชายสามต้องทรงถูกลงโทษเป็นแน่ อย่างไรพระนางก็คงจะไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไปเป็นอันขาด""อืม...ข้าจะเตรียมคนให้พร้อม""แค่เตรียมคนคงไม่พอหรอกเจ้าค่ะ เรายัง