All Chapters of My Cruel Fiancé: Bound to A Miserable Love: Chapter 101 - Chapter 110

Tahimik na tumingin si Dean sa kapatid niyang babae bago iwasang tumingin at ilingon ang mukha sa ibang direksyon.“Kuya, nagtatampo ka ba? Huwag ka na magtampo, please…” Malambing na kumapit si Zoey sa braso ng kuya niya. “Kahit may jowa na ako, ikaw pa rin ang pinaka-mahalaga sa akin, Kuya Dean.” biro pa ni Zoey para asarin ang kuya. “Tama na, Zoey.” sagot ni Dean na seryoso ang mukha.“Bakasyon na ba, Zoey?” tanong ni Hanz. “Anong year ka na nga ulit?”“Magfo-fourth year na po ako, Kuya Hanz.”“Ang bilis ha, parang sandali lang, ngayon dalaga ka na.”Ngumiti si Zoey sa binata. “Dito na lang kayo matulog ngayong gabi? Ipaghahanda ko kayo ng kwarto kay yaya.”“Hmm, oo nga. Hindi na rin kakayanin mag-drive, lalo na ‘yang isa, marami na ang nainom na alak, ginawa ba namang tubig.” sabi ni Hanz sabay turo kay Drexell.“Sasabihin ko na lang kay yaya, pero mauuna na po ako. Medyo pagod ako ngayon.” Ngumiti si Zoey kina Hanz at James, tapos lumingon kay Drexell. Pero bigla itong bumuga ng

“Hmm.” malamig na tugon ni Drexell.“May inasikaso ka ba rito?” tanong ni Zoey habang bahagyang kinakabahan.“Hindi. Sinusundo kita.”“...” Nagitla si Zoey sa narinig.“Tapos ka na ba?”“Susunod na po, tapos na.”“’Tara na,” seryosong sagot ni Drexell sabay hawak sa kamay ni Zoey at hinila ito para sumabay. “Sandali lang,” pigil ni Zoey, sabay hila sa braso niya. “Magpapaalam muna ako kay Mark.” sabay turo niya sa kaibigan na abala pa rin sa pagpili ng gamit.Tumango si Drexell at sabay silang lumapit. Napatingin si Mark, halatang nagtaka, saka lumipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa.“Uuwi ka na?” tanong ni Mark.“Oo,” tipid na sagot ni Zoey. “Ikaw, anong oras ka uuwi?”“Uuwi na rin sana. Gusto mo sab—”“Hindi na kailangan,” putol agad ni Drexell, malamig ang boses habang nakatitig kay Mark. “Ako na ang magsasabay sa kanya.”“Hi-hindi na, Mark. Sasabay na lang ako kay Kuya Drexell.” Napangiti si Zoey nang alanganin.Tumango si Mark. “Oo nga pala, tungkol sa OJT, nakausap ko na ‘y

Sa bahay nila Zoey…“Saan kayo galing?” tanong ni Dean kay Zoey at Drexell na sabay pumasok, kita ang pagtataka sa mukha niya. “Akala ko lumabas ka kasama si Mark, Zoey. Eh bakit kasama mo si Drexell umuwi?” “Ah, nagpunta kami sa site ng project kasama si Kuya Drex. Napag-usapan na rin, doon na ako mag-i-intern sa kanya,” sagot ni Zoey sabay upo sa tabi ng kapatid.“Hindi ba sabi mo hindi ka tatanggap ng intern?” tanong ni Dean kay Drexell. “Noong tinanong kita dati, ang sagot mo, wala kang tatanggapin.”“Eh kasi hindi mo sinabi na si Zoey pala iyon,” sagot ni Drexell sabay upo sa tapat nila. Inabot niya ang baso ng alak na iniabot ni Dean.“Huwag mong masyadong i-spoil si Zoey ha, baka masanay,” singit ni Dean sabay tingin sa kapatid.Ngumiti lang si Zoey at yumakap kay Dean. “Kuya, kailan daw uuwi sina Mommy at Daddy?”“Wala pang tiyak. Busy pa raw sa trabaho doon,” sagot ni Dean bago siya tumingin sa pinto. “Uy, ang aga niyo naman dumating.”“Wala lang, libre ako,” sagot ni James n

Sa Unibersidad…“Oy, anong problema?” tanong ni Kendrick, ang isa niyang kaibigan habang umuupo sa tabi ni Zoey na kanina pa nakatulala. “Kanina ka pa parang lutang.”“Wala, ayos lang ako,” sagot ni Zoey bago muling natahimik.“Hindi ka nagdala ng kotse ngayon?” tanong naman ni Mark habang inaayos ang gitara niya.“Hindi, tinamad akong mag-drive.”“Eh di ibenta mo na lang. Bilhin ko pa,” biro ni Kendrick habang abala sa cellphone.“Ano ba?” reklamo ni Zoey nang biglang hilahin siya ni Mark para patayuin.“Samahan mo akong kumain.”“Si Kendrick na lang ang isama mo,” sabat ni Zoey bago lingunin ang kaibigan. “Hoy, samahan mo naman siya.”“Tinamaan ka ng katamaran. Tanghali pa, punuan na sa canteen,” sagot ni Kendrick na hindi man lang tumingin.Napabuntong-hininga si Zoey bago tumayo. “Sige na, bilisan natin. May stage performance pa ako mamayang ala-una.”“Oo na,” sagot ni Mark sabay hawak muli sa kamay niya at hinila palabas.Sa Canteen…“Bakit hawak mo pa kamay ko? Baka isipin ng mga

Sa loob ng kotse…“Zoey… Zoey, please,” malambing na tawag ni Drexell habang nakatingin sa dalagang nakaharap sa bintana. “Baby Zoey…” sabay abot ng kamay niya at marahang hinawakan ang kamay ng dalaga.Bumaling si Zoey, malamlam ang tingin. “Ano?”“Galit ka pa rin ba sa’kin?”“Hindi naman na ako galit.”“Sigurado ka? Kasi parang hindi ako kumbinsido.”Palingon-lingon si Zoey, saka siya kinindatan bago muling umiwas ng tingin.“Halika, kain tayo ng cake. Doon sa paborito mong café,” alok ni Drexell, nakangisi.“Ayaw ko.”“Sure? Eh kakapon may isang batang nagsasabi nag-c-crave daw siya sa cake.”“Hay naku, huwag mo kong paikutin sa style mong ganyan. Ang sama ng ugali mo.”“Alam ko naman. Kaya nga nagpapakumbaba na ko ngayon,” sagot ni Drexell sabay halik sa likod ng kamay niya.Napakagat-labi si Zoey, mabilis ang tibok ng puso habang nag-init ang pisngi.“Forgive me na, hm? Please?” bulong ni Drexell habang dinidikit ang kamay ng dalaga sa pisngi niya.“H-ha… sige na nga.” Pinigilan n