All Chapters of My Cruel Fiancé: Bound to A Miserable Love: Chapter 111 - Chapter 120

“Zoey… hey, Zoey,” mahinang tawag ni Drexell sabay hawak sa braso ng dalaga na nakatulala lang sa upuan.“Ha? A—ano yun, Kuya Drexell?” gulat na sagot ni Zoey, sabay lingon sa binata.“Kanina pa kita tinatawag, parang malayo ang iniisip mo.” Yumuko si Drexell at inabot ang seatbelt para isuot sa dalaga. “Nag-makeup ka ba?” Tinitigan niya ang mukha ng dalaga na para bang sinusuri.“Uh, oo naman… minsan lang,” mahina at medyo nahihiyang sagot ni Zoey, sabay iwas ng tingin.Ngumiti si Drexell at marahang hinawakan ang kanyang pisngi, pinapaharap sa kanya. “Mas gusto ko pag natural ka lang. Maganda ka na kahit walang make-up.”Napatawa si Zoey at bahagyang nagkibit-balikat. “Hindi naman araw-araw ako nagme-makeup, Kuya. Ngayon lang kasi may event.”Tumango si Drexell, saka ngumiti. “So… anong gusto mong kainin, hmm?”“Ah… pwede bang medyo lumayo ka muna? Nahihirapan akong mag-isip kapag ganyan ka kalapit.”“Bakit naman?” nakangiting tanong ng binata.“Eh kasi… nakakailang. Hindi tuloy ako

“Ma’am Zoey, nandito na po si Sir Drexell,” sabi ng kasambahay habang lumapit sa hapag-kainan kung saan nakaupo ang dalaga.“Sige, salamat,” tumango si Zoey saka kinuha ang bag at mabilis na tumayo.“Pa’no, aalis ka na ba?” tanong ni Dean sa nakababatang kapatid na nagmamadaling tumungo palabas ng bahay.“Oo, kuya. Una na ako,” sagot ni Zoey na nakangiti.“Mag-ingat ka ha, at ‘wag masyadong makulit,” paalala ni Dean bago ngumiti sa kapatid na sagot naman niya ng paglabas ng dila na parang nang-aasar.Sa loob ng sasakyan…“Hi, Kuya Drexell,” bati ni Zoey sabay ngiti, saka siya nag-seatbelt. “May problema ba?” tanong niya nang mapansing nakatitig sa kanya ang binata na nakangisi.“Bakit ganyan ang suot mo?”“Bakit, bawal ba? Akala ko kasi baka may fieldwork kaya nag-pants na lang ako,” sagot ni Zoey na medyo napangiwi.“Hindi ko naman sinabi na pangit. Nagtatanong lang ako. Bagay nga eh, cute,” sagot ni Drexell bago pinaandar ang sasakyan.Napatingin si Zoey saglit sa kanya bago umiwas n

Sa kabilang banda…“Zoey, ayos ka lang ba?” tanong ni Lucas sa dalagang nakaupo at nakatulala, halatang may iniisip.“H-ha? Ayos lang ako,” tipid na sagot ni Zoey bago muling yumuko para ipagpatuloy ang pagkain niya. “Gusto mo ng mais, Kuya Lucas?” tumingin siya at ngumiti ng kaunti.“Oo,” sagot ng binata na may malamlam na tono.“Ayan, sayo na.” Nilagyan niya ng mais ang plato nito, sabay tawa nang mahina. “Kumain ka nang marami ha, para mas tumangkad ka pa.”“Kung tutuusin, ikaw ang mas dapat kumain,” ganting tugon ni Lucas sabay kindat at ngiting pilyo.“Ayoko nga, amoy na amoy ko ang mais eh,” giit ni Zoey habang nakasimangot, saka siya muling yumuko para kumain.Sabay silang napaangat ng ulo nang biglang may humila ng upuan at pabagsak na umupo sa tabi ni Zoey. Nakasimangot, halatang may dinaramdam.“Bakit hindi ka kumain kasama ako sa office?” seryosong tanong ni Drexell, nakatitig sa dalaga.“Eh, may mga kasama ka na po doon di ba?” sagot ni Zoey sabay iwas ng tingin.“Pero gust

“Zoey… Zoey…” tawag ni Drexell habang tinitigan siya nang seryoso, halatang may bigat sa bawat salita. Nagulat si Zoey, hindi alam kung ano ang isasagot.“May nagawa ba akong mali? Nakasakit ba ako sa’yo? Kung oo, sorry…” mahina niyang sabi.Hinaplos ni Drexell ang pisngi ng dalaga nang marahan, at ang kabilang kamay niya ay mahigpit na yumakap sa beywang nito para hilahin palapit. “Ayokong may ibang lalapit sa’yo. Ayokong may makita kang mas mahalaga pa kaysa sa’kin.”“Alam ko, parang makasarili pakinggan… pero wala akong magawa.” Dinikit niya ang noo sa noo ni Zoey habang mahigpit na yumayakap. “Sobrang seloso ako pagdating sa’yo, Zoey. Seloso hanggang parang mababaliw na ako.”Napangiti si Zoey, bahagyang umikot ang labi niya pataas bago niya hinagod ang likod ng binata na para bang pinapakalma. “Hindi ka na dapat mag-alala. Kahit kailan, wala naman talagang mas mahalaga pa sa akin kundi ikaw. Okay?”“Halika na, mag-inspection ka na sa site,” biro ni Zoey matapos bumitaw si Drexell

Sa bahay ni Zoey…“Zoey, kaya mo bang maglakad?” tanong ni Mark habang tinitingnan ang dalagang nasa tabi niya. “Mahintay ka, tutulungan kita.” Saka siya lumabas ng kotse at umikot sa kabilang pinto.“Dahan-dahan lang,” sabi ni Mark sabay alalay kay Zoey papasok ng bahay.“Kaya ko, huwag kang mag-alala. Nahihilo lang ako,” mahina ang sagot ni Zoey habang pilit inaalis ang kamay ni Mark sa pagkakaalalay. “Umuwi ka na, delikado na, gabi na.”“Hindi, ayos lang,” sagot ni Mark at mas hinigpitan pa ang pag-alalay hanggang sa makapasok sila.“Zoey, anong nangyari sa’yo? Bakit ganiyan ang itsura mo?” tanong ni Dean na kararating mula sa itaas, bakas ang pagtataka sa mukha. “Ang dami mo bang nainom?” Agad niya ring inalalayan ang kapatid.“Buti nandito ka, Dean. Ikaw na muna bahala kay Zoey,” sabi ni Mark na halatang nag-aalala. “Uuwi na ako.”“Sige, salamat,” sagot ni Dean sabay akay kay Zoey na halos pikit na ang mga mata papunta sa kuwarto.Sa kuwarto… Maingat na inihiga ni Dean ang kapati