Semua Bab เมียเสือ: Bab 51 - Bab 58

บ้านของไอติมเสียงพูดคุยที่ค่อนข้างลงตัวส่งผลให้ภายในบ้านถูกปกคลุมไปด้วยเสียงหัวเราะ วันนี้ภีมพลและภรรยามาทำหน้าที่ทาบทามบุตรสาวบ้านนี้ให้กับบุตรชายคนเล็กที่บงการวางแผนรวบรัดแฟนสาวโดยที่บังคับกึ่งขอร้องให้มารดาเข้าช่วยเหลือเพราะเห็นว่าการช่วยเหลือบุตรชายในวันนั้นมันไม่ได้ส่งผลเสียอะไร สาเหตุของมันก็เกิดขึ้นเพราะความรัก อีกทั้งท่าทีของอีกฝ่าย ไหนจะสายตาเวลาที่ใช้มองกันก็เห็นว่าแอบมีความหมาย ด้วยความที่ผ่านการอาบน้ำร้อนมาก่อน เหมือนจะดูออกว่าเด็กทั้งสองคนรู้สึกแบบเดียวกันเมื่อเห็นแบบนั้นแล้ว เบญญายอมช่วยเหลือบุตรชายด้วยความเต็มใจ!"นอกจากวันนี้ผมและภรรยาจะมาสู่ขอหนูไอติมแล้ว ทางลูกชายของผมยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่ปรึกษาพ่อกับแม่เอาไว้ตั้งแต่ต้น ไหนๆ วันนี้มีโอกาสมาพบกันแล้วผมก็อยากพูดเรื่องนี้ขึ้นมาซะเลย" ไอติมหันมองแฟนหนุ่มของตัวเองทันทีที่ประมุขใหญ่ของอัศวราชเอ่ยจนจบประโยคภูพิงค์หันมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาของแฟนสาวพลางยักคิ้วเบาๆ กลับไปการกระทำเหล่านั้นส่งผลให้คนที่กำลังอยู่กับความสงสัยยิ่งงุนงงมากไปกว่าเดิม"เรื่องอะไรเหรอครับ""คืออย่างนี้ครับ ตาภูค่อนข้างสนใจเรื่องอาการป่วยที่คุณพ่อข

ความสบายใจส่งผลให้ไอติมยิ้มกว้าง ขาสวยแยกออกจากกันเพื่อเปิดทางให้คนตัวโตดันตัวเข้ามาประชิด ท่อนแขนเรียวเกี่ยวกอดลำคอหนาเอาไว้แน่น ภูพิงค์รีบแทรกตัว วางใบหน้าหล่อเหลาที่อกนุ่มอย่างรวดเร็วเห็นว่าบทเข้าอกเข้าใจตามด้วยการออดอ้อนเพื่อสร้างคะแนนไปด้วยจะเข้าท่าไม่น้อยไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร รู้แค่ว่าอยากให้เธอรู้สึกดีกับเขาจนขาดเขาไม่ได้ เพราะแท้ที่จริงเขาเองก็คิดแบบนี้เช่นกันเขามั่นใจว่าเขารักเธอ เขาพร้อมที่จะปรับปรุงตัวและเดินหน้าในทางที่มันถูกเพื่อให้เธอรักเขามากๆ ในแบบเดียวกัน"อากาศเย็นไวจัง ฉันว่าเราควรเข้าบ้านนะไอ" "หึ...เครื่องติดไวเสมอเลยนะ" หนุ่มหล่อเงยหน้ามอง จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่กล้าพูดอะไรแบบตรงไปตรงมาแบบนี้ และเพิ่งจะค้นพบได้ไม่นานว่าแท้ที่จริงตัวเขาก็ชอบผู้หญิงแบบนี้ แบบที่ไอติมเป็น"เธอก็รู้เก่งใช่ย่อยเลยเหมือนกัน" คนฟังไหวไหล่ เอียงคอเล็กน้อยก่อนจะบอกออกไป"ถ้าอยากให้เข้าบ้านก็อุ้มเองนะ ปวดขา" "สบายมากครับ เดี๋ยวอุ้มเข้าบ้าน จากนั้นก็อุ้มไปที่เตียงต่อเลย" หนุ่มหล่อโน้มตัวขึ้นไปคลอเคลียมุมปากนุ่ม ใช้มือหนึ่งคว้าโทรศัพท์มาปลดล็อกหน้าจอ เก็บภาพจากมุมข้าง

"ตกลง มีเรื่องอะไรที่ไม่เข้าใจกันรึเปล่าลูก" เบญญาเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อหญิงสาวที่เธอและสามีได้ไปทาบทามสู่ขอซึ่งไม่นานเกินรอก็จะได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่เรียบร้อยใบหน้าเกลี้ยงเกลาแต้มรอยยิ้มจางๆ แวบหนึ่งที่ไอติมปรายตามองแฟนหนุ่มตามด้วยการหันไปตอบคำถามผู้ใหญ่ที่กำลังรอคอยคำตอบจากเธอ"ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันค่ะคุณแม่ ภูเห็นว่าเป็นวันหยุดเลยชวนไอออกมาเปิดหูเปิดตา คงกลัวว่าการอยู่ที่เดิมมากๆ สมองจะไม่โล่ง และทำงานออกมาได้ไม่ดีน่ะค่ะ""ถ้าเป็นแบบที่หนูไอว่าพ่อกับแม่ก็สบายใจ" ภีมพลแตะเบาๆ ที่ไหล่ของภรรยาตั้งแต่ตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากบุตรชายคนกลางว่าภูพิงค์และแฟนสาวมีปากเสียงกัน อกคนเป็นแม่แทบลุกเป็นไฟเพราะบุคลิกที่เคยเจ้าชู้ ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน มันไม่แปลกหากคนเป็นพ่อเป็นแม่จะกลัวว่าลูกชายตัวดีจะออกลายไปทำให้ลูกสาวเขาเสียใจภีมพลและภรรยาออกจากร้านอาหารทันทีทั้งที่กำลังรับฟังการรายงานจากผู้จัดการร้านอาหารที่ตั้งใจบอกเล่า ทันทีที่มาถึง และหากไม่ได้ยินเสียงบางสิ่งบางอย่างที่เล็ดลอดโดยปราศจากเสียงของการต่อสู้ เขาและภรรยาก็คงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เข้าไปด้านในโดยไม่ต้

สองสัปดาห์ต่อมา"พ่อขา..." เรียวปากเอิบอิ่มคลี่ยิ้มทันทีที่พบกับคนที่เธอสุดแสนจะคิดถึงไอติมก้าวขาเร็วๆ ไปยังบิดาที่ในตอนนี้อยู่ในชุดเครื่องแบบของโรงพยาบาลซึ่งนั่งเล่นอยู่บริเวณสวนด้านล่างที่เต็มไปด้วยต้นไม้ให้ร่ม"คิดถึงจังเลยค่ะ" ไอติมคุกเข่าตามด้วยการสอดแขนเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ ซึมซับความอบอุ่นเอาไว้อย่างรวดเร็ว แม้เธอจะไม่ชอบกลิ่นยาโรงพยาบาลที่ติดตามเนื้อตัวของท่านก็ตาม"รัดพ่อซะแน่นเลยไอ แรงเยอะไปไหมลูก" คำพูดของคนป่วยที่พูดไปยิ้มไปส่งผลให้ทั้งไอติมและภูพิงค์อมยิ้มออกมา หนุ่มหล่อรีบยกมือไหว้ทั้งที่ในมือหิ้วถุงผลไม้ ซึ่งผู้ถูกไหว้ก็ยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่นเหมือนที่ผ่านมา"ตัวเล็กแค่นี้แต่แรงเยอะใช้ได้เลย จริงไหมลูก...ภู" "จริงครับพ่อ ไอติมน่ะหญิงแกร่ง" "ฮ่าๆ" ผู้ป่วยเปล่งเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ ทำคนที่กอดไม่ยอมปล่อยยิ้มตาม"ก็ไอคิดถึงคุณพ่อม๊ากมากนี่คะ คิดถึงที่สุดเลย" "ปากหวานตลอด ทำเหมือนไม่ได้เจอกันนานแสนนาน ทั้งที่เราสองคนก็มานอนเฝ้าพ่อทุกสัปดาห์" "ใจจริงอยากมาอยู่ด้วยทุกวันเลยนะคะ" "ไม่เอาแบบนั้นหรอกลูก แค่ไอกับภูมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อทุกอาทิตย์ เอาอาหารมาส่งพ่อแทบทุกวัน เท่านั้น