All Chapters of เมียเสือ: Chapter 71 - Chapter 80

"นี่..." นิ้วยาวเขี่ยเบาๆ ที่แก้มเนียนของคนที่ถูกดึงให้ขึ้นไปนอนบนแผงอกแกร่งสิ่งที่รบกวนอยู่บนแก้มส่งผลให้ไอติมขานรับเบาๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังแนบแก้มอยู่กับอกแกร่ง บ่งบอกว่ากิจกรรมที่พึ่งจะผ่านมามันสร้างความเหนื่อยล้ามากจริงๆ"ว่า" "เหนื่อยเหรอ""อืม" เสียงตอบรับของคนขี้เซาส่งผลให้ภูพิงค์ยิ้มบางๆ นิ้วยาวเก็บเกี่ยวเส้นผมที่ปรกหน้าไปทัดไว้กับใบหูเล็ก ปล่อยให้ใบหน้าเกลี้ยงเกลาปรากฏแก่สายตาน่าแปลกที่เขายังมองเธออยู่แบบนั้น ไม่เห็นว่าจะมีความรู้สึกเบื่อ กลับกันเขากลับอยากมองไปนานๆ"คิดว่าพ่อจะได้ยินเสียงเราปะ" ภูพิงค์เผลอคิดตาม ไม่ใช่อะไรหรอกเขาก็แค่กลัวว่าผู้ใหญ่จะไม่ชอบใจหากรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแน่นอนว่าเขาไม่อยากเสียคะแนน แม้สักนิดเดียวก็ไม่ได้อยากเสีย!"ไม่ได้ยินหรอก" "มั่นใจเลยเหรอ" "อืม พื้นที่มันค่อนข้างอยู่ห่างกัน ในห้องมันก็มิดชิดดีด้วย คิดมากอะไรเนี่ย" คราวนี้ไอติมลืมตามอง หลังจากที่พักร่างไปหลายต่อหลายนาทีเห็นทีว่าจะถึงเวลาที่ต้องลุกออกจากตรงนี้แล้วเมื่อคนตัวเล็กเริ่มขยับตัว วงแขนแกร่งที่โอบรัดร่างบางเอาไว้ก็จำเป็นต้องคลายออกอัตโนมัติไอติมดันตัวลุก รีบเก็บเสื้อผ้าที่ถูกถอดกระจ

"จะว่าไปแล้ว แกดูมีความสุขมากนะไอ ขวัญแกรู้สึกแบบฉันปะ""อืม" ของขวัญขานรับ เธอเองก็รู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน"หน้าฉันมันแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ""ใช่ มันแสดงออกมากๆ เลยแหละ ยอมให้เข้าบ้านแบบนี้ โชคดีที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับพ่ออีกต่างหาก แกจริงจัง?""ฉันรักเขา ฉันรักภูพิงค์ รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว ฉันยังไม่ได้บอกเขา แต่กำลังรอจังหวะเพื่อที่จะบอกอยู่เหมือนกัน!"อัศวราชหมับ~"อื้อออ~ เมายากลับมาไหมเนี่ย" เบญญาร้องเสียงหลงขณะที่ต้นแขนถูกใบหน้าหล่อเหลาของบุตรชายคนเล็กคลอเคลียขณะที่ร่างกายถูกโอบกอด"ตาภู""คิดถึงคุณแม่ครับ อยากกอดมาก" หนุ่มหล่อยิ้มกว้าง สิ่งที่ภูพิงค์แสดงออกมาสร้างความแปลกใจให้ผู้พบเห็นไม่น้อยเลย"ปรับความเข้าใจกับน้องไอแล้ว?""น้องไอของคุณแม่รักผมครับ ผมไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเขารู้สึกแบบนี้""ถึงว่าสิ อารมณ์ดีขึ้นมาเชียว" เบญญาหันหน้าเข้าสามีคุณปู่ภีมพลที่กำลังหลงหลานแบบหนักมากพลางยักคิ้วเป็นเชิงรับฟัง"เรากลับบ้านมาอ้อนแม่แบบนี้ มีอะไรที่อยู่ในใจหรือเปล่า อย่าบอกนะว่าจะมาขอให้แม่ช่วยไปขอสาว""ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอกครับ แค่กลับมาเล่าให้ฟังว่าตอนนี้เราเข้าใจกันทุกอย่างแล้ว""หืม

สถานบันเทิงที่เต็มไปด้วยแสงสีและเสียง ภูพิงค์วางแขนไปตามพนักโซฟาในท่าที่ผ่อนคลาย ดวงตาคมกริบเหลือบมองท่าทีของผู้เป็นพี่ชายเป็นระยะ ภพนิพิฐยังคงความนิ่งเฉย ไม่ได้หลุดความทุกข์ร้อนใดๆ ออกมาเลยเช่นกัน"เสื้อแดงสวยปะ" ภูพิงค์เปิดประเด็น คนถูกถามปรายตามองผู้หญิงที่ใส่ชุดสีแดงเพียงนิด จากนั้นก็ดึงสายตากลับมาแทบจะทันที"เฉยๆ ชวนกูมา แต่ตัวเองนั่งจิบไวน์นี่นะ กากว่ะ กลัวเมาแล้วพลาดทำนิสัยแรดๆ เหมือนเดิม?""เหล้าก็ได้นะ สบายอยู่แล้วปะ" ภูพิงค์เปลี่ยนแก้วเครื่องดื่ม หันมาจิบของแรงเป็นเพื่อนพี่ชายอย่าห่วงว่าเขาจะทำอะไรแบบนั้น หน้าไอติมมันชัดอยู่ในหัว ไม่มีทางที่ใครจะมาแทนที่เธอ!"ชุดดำเป็นไง เห็นมองนานแล้วนะ""ก็ยังรู้สึกเฉยๆ นะ ไม่ได้เข้าตาและไม่ได้เป็นที่ถูกใจ แค่มอง ไม่ได้หมายความว่าจะสนใจ" ภพนิพิฐไหวไหล่ เครื่องดื่มยังคงถูกรินอย่างต่อเนื่องขณะเดียวกันที่โต๊ะวีไอพีซึ่งมีเพียงเขาและภูพิงค์สองพี่น้องนั่งอยู่รอบตัวก็ยังคงความว่างเปล่า ปราศจากบุคคลที่สาม พวกเขาไม่คิดที่จะลากใครเข้ามาแม้ว่าเวลามันจะผ่านไปเรื่อยๆ ก็ตามเหล้าราคาแพงที่รสชาติดีและแรงใช้ได้ถูกเปิดครั้งแล้วครั้งเล่า ผู้จอมบงการที่เป็

"เรื่องของเราในคืนนั้น ฉันไม่ได้เมา ไม่ได้เมาเลยสักนิด ไวน์ขวดเดียวมันทำอะไรฉันไม่ได้ เหตุการณ์ในวันนั้น...ฉันตั้งใจ" ไอติมมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ความกลัวที่อยู่ในแววตาของเขา ความรู้สึกผิดต่างๆ เหล่านั้น ไม่มีสิ่งใดสามารถดึงความสนใจจากเธอได้นอกจากคำว่า 'ตั้งใจ' ที่เขาพูดมันออกมา"นะ นายว่าไงนะ...""ฉันขอโทษ ฉันผิดที่ทำแบบนั้นทั้งที่มีสติดีทุกอย่าง มันเป็นความรู้สึกที่ฉันอธิบายไม่ถูก แค่ไม่ชอบเวลาที่เธอคุยนักหนาว่ามีคนตามจีบ ไม่ชอบที่เห็นทำตัวโสด ทำตัวฮอต ฉันไม่รู้ว่าทำไมความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอมันถึงเป็นคำว่าหวงขึ้นมาได้ แต่นับตั้งแต่วันที่ยุ่งกับเธอ ฉันก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีกเลย ไม่เคยโหยหา ไม่เคยให้ความสนใจ ไม่เคยเลยฉันสาบาน""...""เรื่องเมื่อคืนฉันมั่นใจว่าฉันไม่ได้ไปเอากับใครนะไอ ฉันอาจจะยังไม่สามารถอธิบายทุกอย่างให้มันชัดเจนได้ แต่ฉันรู้จักตัวฉันดีที่สุด คนเมามันจะไปเอากับใครได้ มันเป็นเพราะฉันเมาฉันก็เลยจำอะไรไม่ได้ และถ้าฉันไม่เมา ต่อให้เวลานั้นจะเอาได้ ฉันก็มั่นใจว่าฉันไม่มีวันทำแบบนั้น ฉันไม่มีวันหักหลังเธออย่างแน่นอน""...ขอโทษที่พี่มาช้านะครับน้องไอ" ภพนิพิ

เธอทำให้เขาเข้าใจว่าเขามีอิทธิพลต่อเธอมากอยู่เหมือนกัน และสิ่งเหล่านั้นมันก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาในพริบตา"น้องไอฉลาดอ่ะ แบบนี้รึเปล่านะหนูถึงสามารถเอาชนะใจไอ้แสบน้องชายเฮียได้" ไอติมหันไปยิ้มให้เฮียภพของภูพิงค์ แม้ตอนนี้จะคบกันแล้ว แต่เอาเข้าจริง เธอก็ไม่ได้รู้เรื่องอนาคต ไม่ได้รู้ว่าความรู้สึกดีๆ ที่ภูพิงค์มีให้เธอมันจะมีได้สักกี่วัน"ว่าแต่น้องชายของเฮียจะรู้สึกแบบเฮียหรือเปล่า นั่นมันอีกเรื่องนึงนะคะ""เฮียว่าแค่นี้หนูก็น่าจะรู้แล้วนะว่ามันรู้สึกยังไง""ไอขอบคุณเฮียภพมากเลยนะคะ ขอบคุณที่โทรหาไอในตอนที่ภูเมาจนไปไหนไม่ได้ เฮียภพรู้ไว้นะคะ เรื่องของภูไม่ใช่ภาระ หากเขามีปัญหา หรือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็ตาม หรือหากต้องการความช่วยเหลือ เฮียสามารถโทรหาไอได้เลย ไอเต็มใจค่ะ" ภพนิพิฐยิ้มอบอุ่น แว๊บหนึ่งที่ทำท่าครุ่นคิดก่อนจะตั้งคำถามออกมา"นี่คือสาเหตุที่ทำให้หนูไม่รู้สึกตกใจเมื่อเห็นสภาพไอ้แสบที่เฮียส่งไปสินะ""สี่ทุ่มสามสิบภูยังส่งข้อความหาไออยู่เลยค่ะ เราคุยกันอยู่สองสามประโยค หลังจากนั้นเฮียภพก็ใช้ไลน์ภูส่งข้อความหาไออีกครั้งตอนสี่ทุ่มสี่สิบห้า จริงๆ ก่อนหน้านี้ที่ภูไลน์หาก็เริ่มพ