All Chapters of เมียเสือ: Chapter 41 - Chapter 50

ธามและติวเตอร์ได้แต่มองหน้ากัน ทั้งที่ิอยากทำอะไรสักอย่าง ซึ่งมันอาจจะดีกว่าการนั่งมองอยู่เฉยๆ แต่หากไอติมต้องการแบบนั้น พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยเช่นกัน ไอติมทิ้งสายตาจ้องมองที่แก้วบรั่นดีดีไซน์เก๋ที่วางอยู่เบื้องหน้า ฐานชั้นล่างค่อนข้างแข็งแรง เหนือขึ้นมาคือความเรียวของตำแหน่งที่เธอใช้มือจับ พอๆ กับผนังของแก้วที่บางเฉียบ แก้วจะยังคงสวยงาม หากคนที่ใช้แก้วไม่เผลอไปทำลาย เช่นเดียวกับเธอและภูพิงค์ ต่อให้สิ่งยั่วยุรอบตัวมันจะเยอะมากแค่ไหน หากคนหนึ่งคนมั่นคงมากพอมันจะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้น สักนิดก็ไม่ควรมี วินาทีที่รอมันช่างยาวนาน ไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมาจากปากของติวเตอร์และธาม แต่เห็นว่าสองหนุ่มยังคงจับจ้องไปที่ทิศทางนั้นไม่วางตา เชื่อว่าภูพิงค์จะยังอยู่ตรงนั้น หากเขาหายไป เพื่อนสองคนของเขาที่นั่งมองอยู่ร้อนรนขึ้นมาแน่ๆ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะทนไม่ไหว ก่อนที่หลายสิ่งหลายอย่างภายในใจมันจะระเบิดและพรั่งพรูออกมา ร่างบางของใครบางคนก็ปรากฏตัว "ยัยไอ" สาวผมสั้นที่แต่งตัวเซ็กซี่อย่างกะเพราสะกิดแขนขาว ทันทีที่พบหน้าเพื่อนรักคนสนิท ความรู้สึกว่างเปล่าและใจหายถาโถมเข้าใส่อย่างจัง "กะเ

"พูดเป็นเล่น พลาดทำฉันท้องฉันร้องเอาค่าสินสอดโคตรหนักนะบอกเลย" "ตามสบายเลย อยากได้เท่าไหร่ก็เรียกเอา" หนุ่มหล่อยักคิ้วอย่างอารมณ์ดี แผ่นหลังบางที่กระแทกเข้ากับพนักโซฟาส่งผลให้ไอติมกัดปากตัวเองแน่น ใจโคตรสั่นในตอนที่หมอนั่นใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในของเธอ ก่อนจะรูดมันออกมาตามขาเรียวสวย กลีบกุหลาบอวบนูนบานแย้ม การที่ต้องมาอ้าขาต่อหน้าหมอนี่โดยที่หมอนี่ไม่ได้ดื่ม ไม่ได้เมา มันเป็นอะไรที่โคตรอาย "เริ่มต้นตรงไหนดีอ่ะ ระเบียงก็แล้วกันนะ" ใจคนฟังกระตุกวูบ ดวงตากลมสวยเบิกกว้าง ไม่ทันมีโอกาสได้คัดค้านหนุ่มหล่อก็อุ้มกระเตงเธอขึ้นจากโซฟาอย่างรวดเร็ว "อ๊ะ ภู" ที่ก่อนหน้านี้พูดคำว่าระเบียงก็เพียงแต่พูดเพื่อสร้างบรรยากาศเท่านั้นเองไหมล่ะ ทำไมไอ้หน้าหล่อมันต้องจริงจังแบบนี้ด้วยวะ! "ว้าว วิวสวยใช้ได้ ฉันขอกลับคำแล้วกันนะ ตอนนั้นฉันเคยพูดว่าเธอเลือกทำเลได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฉันเพิ่งจะเห็นว่ามุมนี้มันโคตรได้เลย" ทิวทัศน์ไกลสุดลูกหูลูกตา ทิศทางฝั่งของห้องนอนไม่ได้ตรงกับพื้นที่ของคนอื่น กระจกที่ขวางกัน ภูพิงค์มั่นใจว่าไม่มีใครได้เห็นเรือนร่างผู้หญิงของเขาอย่างแน่นอน "ภะ ภู ไม่นะ แบบนี้มันไม่ได้"

หลายวันต่อมา ความสัมพันธ์ที่เคยเกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ เหมือนว่าในตอนนี้มีหลายอย่างที่เปลี่ยนแปลง "คุยกันก่อนไหมภู" "ชุดนี้สวยแล้ว หน้าก็สวย ไม่ต้องเติมอะไรเลย" คนตัวเล็กขมวดคิ้วยุ่ง ขาสวยขยับเข้าไปที่เบื้องหน้าหนุ่มหล่อ หยุดมองเฉยๆ แบบนั้น ภูพิงค์ให้ความสนใจเธอขึ้นมาทันที "ที่ทำแบบนี้เพราะคำพูดของมิเหรอ" "อืม" ไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องปฏิเสธในเมื่อคำถามของเธอมันมีส่วนในความจริง "ไม่ต้องเก็บคำพูดของมิมาคิดมากก็ได้นะภู" "ฉันยอมรับว่าที่ฉันอยากทำแบบนี้มันเป็นเพราะคำพูดของมิ ฉันไม่ได้โกรธที่มิมีท่าทางแบบนั้นในตอนที่รู้ว่าเราคบกันหรอกนะ ฉันไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงอดีตของตัวเองได้ แต่สิ่งที่ฉันสามารถทำได้คือทำทุกอย่างให้คนรอบตัวของเธอสบายใจ รวมถึงตัวเธอเองด้วยไง" ไอติมแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เพราะเคยเป็นเพื่อนกัน แม้สถานะที่เปลี่ยนไปแต่ก็ยังคงพูดเล่นหยอกล้อกันอยู่เสมอ ไม่คิดว่าพอบทจะจริงจังขึ้นมา ภูพิงค์ทำให้เธอซึ้งได้อยู่เหมือนกัน "นายอยากทำเพื่อฉันขนาดนั้นเลยเหรอ" "ฉันมั่นใจว่าเธอและฉันมีความคิดเห็นคล้ายๆ กัน หากเพื่อนของเราไม่ว่าจะคนใดคนหนึ่ง หากวันหนึ่งเพื่อนมีแฟนเราก็อ

"องศา อันดา มาหาอาภูหน่อยครับ คิดถึ๊ง...คิดถึง" สองเฮียมองหน้ากัน อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน สนิทสนมจนถึงขั้นรู้พุงรู้ไส้ ใครจะมองไม่ออกว่าไอ้แสบกำลังเฉไฉ กำลังหาทางเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งมันทำไม่ได้อย่างแน่นอน "เฮียเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าน้องเฮียจีบเธอด้วยวิธีไหน ถ้าเป็นไปได้ น้องไอกระซิบบอกเฮียหน่อยสิ" ภูพิงค์ตวัดสายตามองพวกเฮียตาขวาง ขณะที่เจ้าของคำพูดประโยคเมื่อสักครู่อย่างเฮียภูมิยกยิ้มที่มุมปาก ถ้ารู้ว่ากรรมจะทำงานเร็วขนาดนี้ เขาคงไม่สร้างวีรกรรมไว้เยอะ นี่มันเยอะมากจนกระทั่งอ่านสายตาของผู้เป็นพี่ชายแล้วพบว่า ไอ้ภูโดนเอาคืนอย่างสาสมแน่นอน! "จริงๆ แล้วเรื่องระหว่างภูและไอมันเกิดขึ้นเพราะความผิด..." "มันก็เกิดขึ้นคล้ายๆ เรื่องของเจ้รักกับเฮียภูมินั่นแหละครับ" ภูพิงค์เอ่ยแทรกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย คำพูดที่ค่อนข้างกำกวมเรียกความสนใจจากไอติมได้ในทันที "เหมือนกัน หมายถึงแอบชอบเขามาก่อนน่ะเหรอ?" ภพนิพิฐสนใจ แต่เหมือนว่าหนุ่มหล่อจะพูดไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ "ถ้าเหมือนกูน่ะไม่ได้แค่แอบชอบนะเว้ย กูน่ะแอบรักเขา" หม่ามี๊ขององศาและอันดาถึงกับอายม้วน อยู่ดีๆ ก็ถูกสามีบอกรักต่อหน้าคนหลายๆ คน "สรุปแบบไห

"...กับข้าววันนี้อร่อยมากเลยค่ะ ขอบคุณคุณแม่และคุณพ่อ ขอบคุณพี่รัก ขอบคุณเฮียภพกับเฮียภูมิด้วยนะคะ" ไอติมยกมือไหว้ทุกคน ไม่ลืมที่จะยิ้มหวานให้กับทุกคนในแบบเดิม "น้องน่ารักนะ บางทีแม่ก็อยากให้ลูกภูของแม่ยิ้มเก่งและน่ารักแบบน้องไอ" เบญญาเหลือบตามองบุตรชาย พยายามเปิดทางให้อย่างเต็มที่ และเหมือนว่าคราวนี้หนุ่มหล่อผู้มีอายุน้อยมากที่สุดในบ้านจะรู้ทัน "ถ้าน่ารักขนาดนั้น คุณย่าของอันดากับองศารับไว้เป็นลูกสาวอีกคนเลยดีไหมล่ะครับ" เบญญาอมยิ้ม ท่าทางที่ไม่นิ่ง คันยุบยิบที่ปลายคางสลับกับท้ายทอย เบญญามองเห็นความน่ารักของบุตรชายเพิ่มเป็นเท่าตัว "กูว่าคนนี้น้องมึงเอาจริงนะภพ" ภูมิรพีกลอกกลิ้งลูกตาไปมา ทุกการแสดงออกของน้องชาย ทุกคำพูดและการกระทำของมันอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา "เราก็รู้ตั้งแต่มันพาเข้าบ้านแล้วปะเฮีย ปกติมันเคยพาใครมาซะที่ไหน" "กูเคยคิดนะว่าผู้หญิงแบบไหนถึงจะเอาคนอย่างมันอยู่ได้ พอมาเห็นกับตา กูไม่ติดใจสงสัยอะไรเลย" ภพนิพิฐหลุดเสียงหัวเราะในลำคอแผ่วเบา คนเดียวกันกับคนที่มันอ้างว่าเป็นแค่คนส่งอาหาร! ตอนแรกเขาตั้งข้อสงสัย จะต้องหลงเบอร์ไหนถึงกล้ามายืมเงินเขาแล้วเอาไปให้สาวได้