Semua Bab เมียเสือ: Bab 31 - Bab 40

"เรื่องถอนฟัน นอกจากที่คุยกันวันนั้นมิได้คุยอะไรเพิ่มเติมกับพ่อหรือเปล่า" ไอติมเอ่ยถาม เมื่อมีโอกาสอยู่กับน้องสาวฝาแฝดตามลำพังมิราถอนลมหายใจออกมาหนักๆ ทำคนที่กำลังรอคอยคำตอบรู้ทุกอย่างได้ในทันที"มิว่ามันก็เป็นเรื่องที่ทำใจยากเหมือนกันนะไอ พ่อของเราท่านเป็นคนที่ฟันแข็งแรงจะตาย ในเมื่อหมอสั่งให้ถอนจนหมดปาก เพราะวิธีนี้ มันจะทำให้พ่อของเราเจ็บปวดน้อยมากที่สุดเราก็คงเลือกอะไรไม่ได้ นอกจากเกลี้ยกล่อมให้ท่านยอม" ไอติมเกือบจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง แต่เธอก็ได้แต่พยายามบอกกับตัวเองว่าต่อให้ร้องออกมามันก็ช่วยให้อะไรดีขึ้นไม่ได้อยู่ดี"ทำไมเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นกับครอบครัวของเราด้วย""เข้มแข็งนะไอ มิเองก็รักพ่อเหมือนที่ไอรัก แต่ในเมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาแล้ว สุดท้ายเราก็คงต้องยอมรับและอยู่กับมัน" ไอติมโน้มตัวเข้าไปกอดผู้เป็นน้องสาว ปัญหาที่กำลังเผชิญมันยากเกินกว่าจะบรรยายหลายต่อหลายชั่วโมงในขณะที่อยู่ภายในห้องพักฟื้นของผู้ป่วยที่ไอติม ใช้เวลาอยู่กับความคิดของตัวเอง ขณะที่รอบตัวมีผู้เป็นบิดารวมทั้งน้องสาวมิราบอกเอง ว่าอาการของพ่อเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เทียบจากการที่พ่ออยู่กับมิราตามลำพั

"เป็นอะไรรึเปล่า?" อดไม่ได้ที่จะถาม อยู่ดีๆ น้องเล็กของบ้าน ซึ่งเป็นเจ้าของงานวันเกิดในวันนี้ท่าทางก็ดูเกรี้ยวกราดขึ้นมากระทันหันภูพิงค์กำโทรศัพท์แน่น ก่อนจะเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ"เขาไม่มาว่ะเฮีย ผมพยายามแล้วนะ พยายามจะชัดเจน พยายามที่จะบอกให้รู้ว่าเขาเป็นผู้หญิงคนแรกและเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ผมให้ความสำคัญ แม่ง! เธอกล้าตอบกลับ ด้วยคำว่ายินดีกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนเดิมที่แปลว่า แค่เพื่อนกัน" สรรพนามที่เปลี่ยนไป การใช้คำว่าผมแทนคำว่าภูเฉกเช่นทุกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาที่หลุดแสดงความผิดหวังค่อนข้างชัด ภพนิพิฐไม่เคยเห็นไอ้แสบของบ้านเป็นแบบนี้มาก่อนเลยตอนนี้ภายในห้องครัวมีเสียงตะหลิวกระทบกับกระทะ แม่กับเจ้รักช่วยกันทำอาหาร เพื่อที่จะร่วมกินกันเองที่บ้านอย่างตั้งอกตั้งใจเฮียใหญ่อย่างภูมิรพี พร้อมทั้งคุณปู่ของอันดาและองศา กำลังนั่งเป่าลูกโป่ง ดึงความสนใจจากเจ้าตัวเล็กทั้งสองไม่ไห้งอแงเมื่อแม่กำลังทำอาหารในขณะที่โต๊ะยาวเบื้องหน้าถูกคลุมด้วยผ้าคลุมโต๊ะสีขาวลายลูกไม้ มีขวดไวน์ราคาแพงหลายต่อหลายขวดวางอยู่บนนั้นประเด็นที่สำคัญคือเจ้าของงานวันเกิดวันนี้เป็นฝ่ายปูโต๊ะด้วยตัวเอง ซ้ำยัง

"อื้ออ~" ไอติมงัวเงียตื่นในเช้าวันต่อมา ร่างแบบบางบิดตัวอยู่บนเตียงเชื่องช้า ขณะที่กำลังขับไล่ความเหนื่อยล้า และแล้วมวลสมองก็ประมวลขึ้นมาได้ว่าค่ำคืนที่เพิ่งจะผ่านมา เธอไม่ได้หลับไปคนเดียวตามลำพังแขนเรียวเริ่มขยับอีกครั้ง คาดหวังว่าจะขยับไปโดนเนื้อตัวของใครบางคนที่บังคับกอดก่ายเธอไว้ตลอดทั้งคืนยิ่งนึกถึงคำพูดที่ภูพิงค์เอ่ยออกมา ใบหน้านวลก็พานร้อนผะผ่าว ไม่รู้เหมือนกันว่าหมอนั่นไปสรรหาคำพูดที่มีผลต่อความรู้สึกพวกนั้นมาจากไหนขยันพูด ช่างหน้าไม่อาย! '...อย่าบังคับให้ฉันต้องร้ายนะไอ ตอนนี้ตั้งใจว่าจะแค่นอนกอด ถ้าเธอดื้อ ฉันถอดกางเกงได้เมื่อไหร่ ยันหว่างนะบอกเลย'"ไอ้บ้าเอ้ย!" ไอติมสบถออกมาเบาๆ เป็นอีกครั้งที่รู้สึกร้อนวูบที่แก้มเนียน หญิงสาวสะบัดศีรษะขับไล่ความคิดที่มันวุ่นวาย ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นเมื่อแขนเรียวไขว่คว้าได้เพียงความว่างเปล่า มีเพียงไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่กระทบลงมาบนพื้นที่ข้างกายบ่งบอกว่าคนที่นอนอยู่ตรงนั้นในตอนแรกได้ลุกออกไปจากตรงนี้นานแล้ว"...ส่วนมากขายอะไหล่รถมากกว่าครับ มีทั้งอะไหล่รถยนต์และรถจักรยานยนต์ เป็นการส่งออกให้ผู้ค้าส่งเพื่อที่จะนำไปขายต่อให้ลู

[ ไอ้หน้าหล่อ : เอาเถอะ ก็พอจะเข้าใจดีนั่นแหละว่าฉันไม่ได้สำคัญอะไรมากมาย ] ไอติมอ่านข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์หลังจากที่เอ่ยคำว่าขอตัวกลับคล้อยหลังที่ทานอาหารไปได้พักใหญ่ปีเตอร์พยายามชวนคุย พยายามพูดถึงความสำเร็จในด้านของธุรกิจส่วนตัวของเขา มีรายได้เข้าจากทางโน้นบ้างทางนี้บ้าง ซึ่งเอาจริงๆ แล้วสิ่งเหล่านั้นเธอไม่ได้สนใจมันเลย!ดวงตากลมสวยกรอกกลิ้งไปมาพยายามกวาดมองออกไปรอบๆ ร้านอาหารหลังจากที่ทิ้งสายตาโฟกัสในจุดที่ภูพิงค์นั่งก่อนหน้านั้น แต่เธอพบเพียงความว่างเปล่าเขาทิ้งเธอไว้ที่นี่ แล้วเขากลับไปก่อน?เห็นว่าทางนั้นมันไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน! หุ่นสวยราวกับนางแบบในสีดำเดินนวยนาดออกมาจากร้านอาหาร แว๊บหนึ่งที่ไอติมปรายตามองเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์ จากนั้นก็รีบสาวเท้าไปยังลานจอดรถแทนรอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนมุมปากในยามที่พบว่ารถหรูของภูพิงค์ยังอยู่ที่เดิม"รอนานปะ" ไร้เสียงตอบรับ คนตัวโตเพียงแต่ปรายตามามอง"กินข้าวยังอ่ะ หิวปะ" "ธุระของเธอเรียบร้อยแล้ว?""อืม เรียบร้อยแล้ว เราไปหาอะไรแซ่บๆ กินกันปะ" ไร้เสียงตอบรับ ภูพิงค์เลือกที่จะเลื่อนรถออกมาจากตรงนั้นแทนหลายต่อหลายร้านที่รถห

"ไอ ซี้ดส์!" หนุ่มหล่อซูดปาก ก่อนจะเปล่งเสียงครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น หัวเห็ดแดงก่ำถูกลิ้นเล็กทักทายเบาๆ ก่อนจะเริ่มระรานที่รอยหยักที่เปรอะธารใสๆ ที่ซึมออกมาเป็นระยะ หน้าท้องแกร่งเกร็งขึ้นมากระทันหัน ความใหญ่โตที่ถูกทักทายผงาด ขยายขนาดให้แข็งปึ๋ง ชูชันโอ้อวดสายตา ไม่ต่างจากนิสัยของเจ้าของมันเลย"ชอบจังเลยนะเวลาผู้หญิงเอาลิ้นแตะเนี่ย" ไอติมคายความใหญ่โตพลางเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้มือเล็กกอบกำในส่วนโคนขนาดโอฬารที่กำแทบไม่มิด ตาสวยตวัดขึ้นจ้องเขม็งไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เป็นเธอมันเซ็กซี่ฉิบหายเลย!"หวงก็บอก อยากให้ของดีๆ มันเป็นแค่ของเธอคนเดียวก็แค่พูดตรงๆ""เหอะ มั่นหน้ามั่นโหนก หมั่นไส้" "ตอนแรกแลดูหิวไม่ใช่เหรอ รีบกินไหม" ภูพิงค์เหลือบตามองความยิ่งใหญ่สลับกับการมองใบหน้างดงาม ไอติมกัดปากเบาๆ จากนั้นก็ยอมก้มหน้า เผยอปากรับความยิ่งใหญ่เข้าปากอย่างรวดเร็ว"ซี้ดส์! ทำไมถึงเสียวขนาดนี้วะไอ" ทั้งที่เธอครอบครองแค่ส่วนหัวให้ตายเถอะ เกือบปลดปล่อยเพราะว่าไม่ไหว ปากเล็กๆ นี่ร้ายกาจฉิบหายเลย!"อ๊าส์! ดี" ไอติมปรายตามองสลับกับการลงลิ้นตวัดที่แท่งเนื้อร้อนที่ถูกโอบล้อมด้วยเส้นเลือดโปดโปนลิ้นเล็