Todos los capítulos de The Night I Met My CEO (Tagalog): Capítulo 51 - Capítulo 60

Katalina's point of view Pagpasok ko sa opisina kinabukasan, pinakiramdaman ko ang buong paligid habang naglalakad sa lobby, pero wala naman akong narinig na kung ano kaya dire-diretso akong naglakad patungo sa elevator. Kahit ang daming nangyari kahapon, nakatulog ako ng maayos kagabi. Pero bago ako natulog, tinawagan pa muna ako ni Zach at nagkwentuhan kami saglit. Balak nga sana niyang sunduin ako ngayong umaga, kaso pinigilan ko siya. Sabi ko sa opisina na lang kami magkita. Pagdating ko sa executive floor, huminga muna ako ng malalim bago naglakad. Ito ang araw na magsisimula ang collab project. Actually, sobrang tambak na ang work ko dahil sa campaign project—mga gawain sa marketing department na kailangan ako, tapos ngayon, itong collab project na personal pang hiningi ni Zach ang tulong ko. Siyempre, hindi ko naman siya matatanggihan. Boss ko siya. Pagbukas ko ng pinto ng office niya, katulad kahapon, busy na naman siya sa harap ng computer. Tambak ang papers sa tab

Katalina's point of view “Mr. Santilan, you just don’t know when to quit, do you?” malamig na sabi ni Zach, sabay lakad papalapit sa amin.“Zach,” bulong ko, pero hindi niya ako tiningnan. Diretso ang tingin niya kay Miguel. Ngumisi si Miguel, hindi nagpatalo. “Well, look who’s here. The mighty CEO, kanina kapa ba nakikinig sa usapan namin? Saka hindi ka ba napapagod sa kaka-bantay at sunod kay Kat?” Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinagot ni Miguel kay Zach. Nakakalimutan ba niya na boss namin ang kaharap niya? Gusto niya atang mawalan ng trabaho or worse umatras si Zach sa collaboration project na ‘to. Hindi siya nag-iisip. Umigting ang panga ni Zach. “No, why would I get tired of Katalina? Hindi mo ako katulad beside. I'm just making sure that trash like you won’t do anything to her again. No one’s going to say anything just to manipulate or twist her around again.” “Oh, really?” nakangising sagot ni Miguel, “Kat has her own mind. You don’t own her, Zach. If she

Katalina's point of view “Adobo?” ulit ni Zach, nakataas ang kilay, pero halatang natutuwa. “Good, I want to try it.” “Try? You mean you’ve never tasted chicken adobo until now?” napatigil ako, nakalingon sa kanya.“Mm-hmm, Like I told you, I usually just order food whenever I’m at home.” Oh, so this is his first time? Iba pala talaga kapag laking mayaman. Bibihira makakain ng ganitong klaseng pagkain. “Alright, you’re definitely going to love the adobo I’ll cook for you.” nakangiti kong sabi. tumango naman siya, sabay lakad palapit sa akin tumigil siya sa gilid ng counter. “Really? Baka lalo akong ma-inlove sa’yo niyan kapag natikman ko?” Pabiro akong umirap pero ang totoo umiwas lang ako ng tingin sa kanya kasi ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko, isabay pa ang bilis ng tibok ng puro ko. Shit talaga. “You know what, bumalik kana lang doon sa sala, manood kana lang ng tv or magrelax ka don kesa nandito ka, wala ka naman gagawin dito ‘e.” Hindi umimik ang lalaki kaya tumingi

Katalina’s Point of View Pareho kaming hingal na hingal ng tuluyang bumagsak si Zach sa tabi ko, pawis na pawis, Nanatili ang isang braso niya sa ilalim ng ulo ko, habang ang isa ay mahigpit na niyakap ako na para bang ayaw niya akong pakawalan. For a moment, we stayed in silence—except for the heavy breaths that slowly began to calm. I could still feel the rapid beat of his heart, almost as fast as mine. And with every pulse, it felt like a reminder—that it wasn’t just our bodies that met, but our souls as well. “Hey,” bulong niya, halos paos pa rin ang boses, sabay dahan-dahang hinaplos ang buhok ko “You okay?” Napapikit ako, ninanamnam ang init ng palad niyang dumudulas sa gilid ng ulo ko. “Mhmm… I’m okay.” sagot ko, mahina pero puno ng saya. “Good… kasi I don’t think I can forgive myself if I hurt you.” Binuksan ko ang mga mata saka tumingin sa kanya. Pawis pa rin ang noo niya, pero kitang-kita ko ang genuine concern sa mga mata niya. I could feel how much he truly love

Katalina's point of view Zach and I were sitting on the long couch, while my two friends sat on the single seats in front of us. Jems sat on the sofa, and Fia on the armchair. I couldn’t bring myself to speak right away because Jems’ stare was terrifying. It felt like she was about to eat me alive. “So, you’re Zach? you’re Katalina’s boss?” Biglang tanong ni Jems, seryoso, walang paligoy-ligoy.“Jems—” sambit ko pero hindi ko din natuloy kasi tinignan niya ako saka tinaasan ng isang kilay. May sasabihin sana ako ‘e, kaso pinutol niya, hindi niya ako gusto magsalita, Mukhang si Zach ang gusto niyang makausap. Nakakatakot talaga si Jem kapag ganito kaseryoso, para ko talaga siyang nanay. “Yes,” sagot ni Zach, walang kahit anong pag-aalinlangan. Diretso, walang takot. “I’m her boyfriend.” Napalingon naman ako sa kanya, diretso ang tingin niya kay Jems. Habang ako kinakabahan na sa kalalabasan ng usapang ‘to. “Oh. My. Gosh.” singit naman si Fia, halos hindi mapakali sa kin