Semua Bab The Night I Met My CEO (Tagalog): Bab 31 - Bab 40

Katalina's point of view Ang napiling restaurant ni Zach ay cozy, may warm lights at wooden interiors. Hindi siya pang-madaming tao, parang secret spot lang. Tahimik, intimate, perfect para sa private talk.“Wow, Nice place ha.” sabi ni Hugo nang makaupo kami. “This is new. Hindi ko alam may ganitong lugar kang alam, Zachary. Usually, puro fine dining or business resto lang lagi ang kinakainan mo.” Tahimik si Zach, hindi pinansin ang sinabi ng kaibigan, tiningnan lang nito ang menu. Pero kitang kita ko kung paano humigpit ang hawak niya dito, para bang pigil na pigil ang sarili na patulan ang kaibigan. Umorder si Zach ng para sa akin at sa kanya. Hinayaan ko siyang umorder ng para sa akin dahil hindi ko naman alam kung ano ‘yung masarap dito. Habang si Hugo ay mahaba ang nguso at bumubulong bulong dahil hindi siya inorderan ng kaibigan, Sa huli umorder siya ng para sa sarili niya. Nang dumating ang order namin ay nagsimula na kaming kumain, At doon, nagsimula ring mangulit si

Lumipas ang mga oras. Nakahiga na ako sa kama at nakabalot ng kumot pero imbes na antukin gising na gising ang diwa ko. Sinasabi ng katawan kong pagod ako, pero gising na gising naman ang isip ko. Nagre-replay sa isip ko ang mga eksena sa harap ng unit ni Jem kanina. ‘Yung titig niya. ‘Yung seryosong boses niya. ‘Yung salitang, “Yes, I'm sure.”Napapikit ako nang mariin. “Zach… anong ginawa mo sa akin?” bulong ko sarili. Kinuha ko ang cellphone sa bedside table, binuksan, at tinignan ang oras. Ala-sonse na ng gabi.Hindi pa rin ako inaantok, sabi na mapupuyat na naman ako. Huminga ako nang malalim, saka binalik ang phone sa table. Umayos ako ng higa saka pumikit, kailangan makatulog na ako. Ayokong pumasok na haggard tapos mapansin ni Zach, Nakakahiya baka isipin niya napuyat ako dahil sa kanya. Nasa ganoon akong tagpo ng mag-vibrate ang phone ko sunod-sunod kaya paniguradong tawag ‘yun.. Napamulat ako saka nagtatakang kinuha ang phone ulit, Sino naman kaya ang tatawag sa

Nagsimula ang meeting. Nagpresinta ang mga representatives tungkol sa project. Habang nakaupo ako sa tabi ni Zach, pilit kong iniiwasan mapatingin kay Miguel hanggang maaari gusto ko siya iwasan. Pero minsan kapag nagsasalita ang ibang executives napapatingin ako sa gawi niya nahuhuli ko siyang nakatingin sa akin. Hindi ko alam kung maiinis ako o babalewalain ko na lang. Tsk, paano kung may makapansin sa ginagawa niyang tingin? Saka bakit nga ba siya tingin ng tingin sa akin? We’re not together anymore, I’m not his girlfriend. “Katalina, your thoughts?” tanong ni Zach bigla. Napapitlag naman ako sa gulat at napatingin sa kanya. “Ah—y-yes, Sir. I think… The proposal is good. But we need to align it with the campaign timeline to avoid overlaps.” Tumango siya. “Good point.” Simpleng sabi ni Zach pero napansin ko ang bahagyang pagngiti niya habang nakatingin sa akin. Hindi iyon basta ngiti lang parang pinapahiwatig niyang proud siya sa sagot ko. Hindi ko alam kung baki

“You don’t have to face this alone,” sabi niya, mababa ang boses. “As long as I’m here… I’ll protect you. I’ll take care of you. Hindi ko hahayaan na muli kang masaktan—lalo na hindi ng taong ‘yon.” Parang may kung anong humaplos sa aking damdamin, Ang tibok ng puso ko na ang lakas lakas ng tambol, Nangilid ang luha sa aking mga mata, Ang sarap pala sa pakiramdam ng may taong handa kang ipaglaban at protektahan. “Zach…” He gave me the softest smile, one that somehow told me na kahit anong mangyari nandyan siya sa aking tabi. Doon ko narealized—hindi lang siya basta boss, hindi lang siya isang tao na nandito dahil sa trabaho. He wanted me. He wanted to love me. Akma akong magsasalita ng biglang nag-vibrate ang phone ko sa mesa. May tumatawag. Pareho kaming napatingin doon ni Zach. Isang unknown number.“Answer it,” mahinahong sabi ni Zach, pero naroon ang kaseryosohan sa boses niya. Tumango naman ako at wala sa sariling sinagot ang tawag. Ni-loud speaker ko ito. “Hello?

Katalina’s point of view Pagpasok ko sa condo, agad kong isinara ang pinto at malalim na bumuntong-hininga. Grabe ang mga nangyari. Dumiretso ako sa sofa, nilapag ko ang bag ko saka naupo tapos kinuha ang cellphone para itext si Zach. Baka mag-sungit ‘yun kapag nakalimutan ko siyang itext. Me: I’m home. Thank you. Ilang segundo lang ay nag-reply siya. Mukhang hinihintay niya ang text ko, bilis ng reply ‘e.Zach: Good. Rest well. Text me if you need anything. Napangiti naman ako saka muling nag type ng reply sa kanya.ME: Thank you, just take it easy with work today, you don’t have anyone helping you. Tomorrow I’ll make it up to you. Zach: Tsk, don’t think about work, just rest already, alright? ME: Okay, thanks again. Matapos magreply, tumayo na ako saka dumiretso sa kwarto ko. Pabagsak akong humiga sa kama, natulala ako ng ilang minuto sa kisame, sumagi agad sa isip ko ang eksena kanina. Yung kamay ni Zach na nakahawak sa kamay ko, mainit at mahigpit. Yung mga salitang