All Chapters of My Nerd Wife Felicie: Chapter 61 - Chapter 70

Nagising siya sa malakas na tunog ng kanyang alarm clock. Napatingin siya sa kabilang side ng kama. Nangunot ang kanyang noo—ni hindi man lang nagusot ang bahagi ng kabilang kama kung saan dapat natutulog si Calex. Naalala niyang kagabi ay nakita niya itong lumabas ng kwarto. “Hindi siya dito natulog?” May pagtatakang tanong niya sa sarili. Dinig niya kagabi ang madalas nitong pagbuntong-hininga sa di niya malamang dahilan. Baka may problema sa opisina, bulong ng isip niya. Marahan siyang bumangon saka nag-inat. Hinagilap ang towel, saka pumasok ng banyo at naghilamos. Nang makatapos, agad din siyang lumabas ng kwarto. Hinanap ng kanyang mata ang asawa. Wala sa sala, maging sa guest room ay wala rin. Dumiretso siya sa kusina upang magtimpla ng kape. Nagulat siya nang doon natagpuan si Calex—nakaupo sa mahabang dining table, kaharap ang laptop, at sa tabi ay ang mug na may kape. Seryoso ang mukha nitong nagtitipa roon. Lihim niya itong pinagmasdan, at muli ay naramdaman niya ang pa

Pabiling-biling siya sa kama. Kanina pa siya nakahiga. Kahit anong pilit na pagpikit ang kanyang gawin ay nanatiling gising ang kanyang diwa. Ayaw siyang dalawin ng antok. Isang linggo na buhat nang magpasya si Calex na bumukod ng kwarto. Isang linggo na rin na tila iniiwasan siya nito, sa hindi niya malamang dahilan. Daig pa niya ang may sakit na nakakahawa kung iwasan siya nito. Ilang beses na rin niyang tinangkang kausapin ito pero nawawalan naman siya ng lakas ng loob kapag kaharap na. Ang dating mapang-asar niyang asawa ngayon ay malamig na ang pakikitungo sa kanya. Lagi nang nakapako sa mukha nito ang kaseryosohan. Nasa iisang bahay lang sila pero halos hindi na sila nagkikita. Sa umaga, maaga itong umaalis ng bahay, at sa gabi naman ay late na kung umuwi. Tulad ngayon—malalim na ang gabi pero wala pa rin ito. Eleven-thirty na pero hindi pa rin dumarating. Kinuha niya ang cellphone na nasa table malapit sa kama at saka tiningnan kung may message man lang ito. Napabuga siya n

"Where is your husband? Bakit kailangan mong magtrabaho? Hindi ba kayang suportahan ng asawa mo ang mga pangangailangan mo? You know what, kung ako ang asawa mo, gagawin kitang reyna sa palasyo ko. Hindi ako papayag na magtrabaho ka. Alam mo na, baka masulot pa." Makahulugan at nakangisi na naman nitong sabi sa kanya. Alanganin siyang ngumiti kay Ezzekiel. Hindi naman kasi niya masyadong kilala ang lalaki kaya wala siyang balak na magkwento pa rito tungkol sa kanila ni Calex. Sa totoo lang naman kasi, kayang-kaya siyang buhayin ni Calex. Mayaman ang kanyang asawa. ’Yun nga lang, ayaw naman niya na umasa lang siya rito. Ayaw niyang samantalahin ang kung anong buhay ang mayroon siya ngayon dahil alam niyang isang araw ay muli siyang babalik sa buhay na kanyang kinalakihan at nakasanayan. "Oh! I'm sorry sa naging tanong ko. Sumobra yata ako." Hinging paumanhin nito sa kanya nang mapansin ang pananahimik niya. Umiling siya at ngumiti sa lalaki. "Okay lang." Hindi lang talaga siya sana

(Ezzekiel P.O.V.) "Who is she?" interesadong tanong sa kanya ni Hubert matapos niyang maihatid si Felicie sa bahay nito. Kita sa mukha ng kaibigan niya ang kuryosidad. Matamis siyang ngumiti at itinungga ang beer na hawak niya. "Why?" balik niyang tanong dito. Napailing si Hubert at mariin siyang tinitigan sa mata. "Dahil hindi ako naniniwalang kaibigan mo ang Felicie na ‘yon. Ngayon ko lang nakita ang babaeng ‘yon. At kailan ka pa naging matulungin, Kiel? Sa pagkakakilala ko sa’yo, hindi uso sa’yo ang salitang tulong. Unless kung may kailangan ka sa tinutulungan mo." Napangisi siya sa tinuran ng kaibigan. Totoo naman kasi — hindi uso sa kanya ang pagtulong sa ibang tao. Ano siya, charity? Unless may mapapakinabangan siya. And that nerd? Malaki ang maitutulong nito sa kanya. Lalo na sa taong paghihigantihan niya. Kaya dapat lang na pag-igihan niya ang pagtulong kay Felicie. Kailangan niyang makuha ang loob at tiwala nito. "Si Felicie lang naman ang asawa ni Calex Saavedra.

"Where have you been?!" Napatalon siya dala ng pagkagulat kay Calex na nasa pinakabungad ng pintuan ng CR. Nakasandal ito roon habang nakahalukipkip ang magkabilang kamay. "Ano ba! Ba’t ka ba nanggugulat?!" yamot niyang sabi rito sabay hawak sa kanyang dibdib na halos magtaas-baba dala ng pagkagulat. Napalunok siya nang makita niyang matiim itong nakatitig sa kanya. Banaag niya sa madilim nitong mukha na galit ito. Muli, dinagsa na naman ng kaba ang kanyang dibdib. Pilit niyang ikinalma ang sarili. Hindi puwede na lagi na lang siyang ganito—laging natataranta sa tuwing tinititigan siya ng asawa. Malalim siyang napabuntong-hininga at nilampasan ito. Hinila niya ang upuan na malapit sa tokador at umupo roon. Hinagilap niya ang blower at saka itinapat iyon sa kanyang basang buhok. "Sagutin mo ang tanong ko, Felicie! Where have you been?!" muling ulit nito, halatang hindi na naitago ang galit. Napaikot ang kanyang mga mata sa kawalan. Wow ha! Para namang nanay ko lang kung mak