All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 41 - Chapter 50

Samantha's Point of View Maaga akong pumasok nang may malapad na ngiti sa aking mukha. Walang mapagsidlan ang tuwa ko't pakiramdam ko ay nanalo ako sa lotto. Wala kasi ngayon si Walter dahil mayroon itong meeting at hindi ako nito pinasama. Pero kahit na wala ito, kinailangan ko pa ring mag-report dito sa office. Walang problema iyon sa akin. Ang importante ay hindi ako nito maiinis. Iniwan ko na munang nakabukas ang laptop ko nang mapasulyap ako sa mga wine sa may wooden shelf sa likod ng table ni Walter. Hindi ko na matandaan kung kailan ko iyon huling pinunasan. Restricted area ang office niya para sa mga staff na walang mataas na posisyon sa kompanya. May exemption naman kapag kaibigan o kapamilya lalo na kung si Walter mismo ang nagpatawag sa mga ito. Dahil pili lang ang nakakapasok dito, isa rin sa trabaho ko ang maglinis dito. Simpleng linis lang naman ang ginagawa ko at hindi ko rin ito ginagawa araw-araw. Isa pa, hindi rin naman marumi rito. Sinimulan ko na ang pagpupunas

Samantha's Point of View Nakaupo ako ngayon sa swivel chair ni Walter, samantalang siya naman ay nasa aking likuran, ang katawan ay bahagyang nakayuko—mga isang dangkal ang layo ng pisngi namin. May ipinasang file si Conrad sa laptop niya kanina at hinayaan niya lang ito. Nang hanapin na niya ang file, hindi niya mahanap ang file kahit na alam niya kung ano ang file name no'n. Dahil may pagkamainipin ito, ako ang inutusan nitong maghanap. Pero ang weird lang na ako na nga ang inutusan nito, pero nanatili naman siya sa aking likod. Sa tuwing nakikita ko siya, naalala ko ang panty kong naiwan sa sasakyan niya. Hindi ko na matandaan kung ano ang design no'n, pero sana naman ang medyo may makatarungang panty 'yon. Hindi rin naman nito m-in-ention ang tungkol doon. May mga naiisip akong posibilidad. Una, hindi pa siya naglilinis ng kotse. Pangalawa, nakita na niya iyon at itinapon. Pangatlo, nakita niya iyon pero itinago lang. Pero ano naman ang gagawin niya sa panty ko? “Wala rin dito,

Samantha's Point of View Napapakanta ako habang naglilinis sa loob ng bahay. Wala kasing pasok kung kaya'y hindi ko makikita ang nakakainis na pagmumukha ni Walter. Natapos na akong magwalis at ngayon naman ay kinukuha ko ang mga kurtina ng bintana namin para labhan iyon. Nakasuot ako ng isang oversized shirt, walang bra at naka-cycling shorts lang. Nasa bahay lang naman ako kung kaya'y walang problema. Itinali ko naman ang aking buhok para hindi ako maligo sa sarili kong pawis. May kaniya-kaniya kaming gawain ngayon sa bahay. Dahil naubos na ang gas namin, nasa labas si Erwin, kararating lang dahil nanguha ito ng mga kahoy na gagawing panggatong. Si tatay naman ay inaayos ang pinto namin dahil nasira ang bisagra no'n. Minsan kasi ginagawa iyong basketball ring ni Erwin. Nagda-dunk ito at may pagkakataong binubunggo-bungo na para bang kalaro niya iyon. Napabuntong-hininga ako pagkatapos kong kunin ang huling kurtina. Kaagad din naman akong napasulyap sa may pinto na katabi lang ng b

Samantha's Point of View Kasalukuyan kami ngayong kumakain, pinagsasaluhan ang niluto kong adobong baboy at tinolang bangus. Nakaupo sa pinakadulo ng lamesa si tatay at sa kaliwa nito naman ay magkatabi kaming nakaupo ni Erwin. Sa tapat ko naman ay si Jefferson. Tiwala naman ako na masarap ang mga niluto ko dahil hindi ito ang unang beses na nagluto ako no'n. Pero kanina, bahagya akong kinabahan dahil baka hindi iyon magustuhan ni Jefferson. Alam kong wala dapat akong pakialam sa magiging reaksyon nito, pero may kaunting hiya pa namang natitira sa loob ko. “Kuya, nasa’n na pala 'yong inumin na dala mo rin kanina,” biglang tanong ni Erwin kay Jefferson. Ngumuya naman muna ang isa bago napalunok. “Nando'n sa ibabaw ng ref,” sagot nito at ngumuso patungo sa likod ni Erwin. Kaagad din namang napasulyap doon si Erwin. “Balak ko kasing makipag-inuman sa 'yo, Tito. Naalala ko kasi dati, ikaw po itong panay imbita sa akin pero ako lang ang umaayaw.” Natawa si tatay at napailing. “Naku, Je

Walter's Point of View Nandito ako ngayon sa tapat ng coffee shop na na-mention kanina sa tawag ni Samantha. She wasn't lying because I could clearly see her talking to someone—probably her friend. Wala naman akong intesyon na sundan ito rito pero may naisip ako. Through her friend, I could probably extract some information that would lead me to her secret admirer. Noong araw na binigyan siya ng bouquet, kimabukasan no'n ay nagbigay ulit ang secret admirer nito. Pareho pa rin sa nauna nitong binigay. Pero dahil napagsabihan ko na iyong mga guard na kung may magbigay man ay itapon diretso, walang na ulit itong natanggap. Am I evil for doing this? No. After all, this is for the success of our fake relationship. Kaagad kong binuhay ang makina ng aking sasakyan nang mapatayo sina Samantha. Kilala nito ang sasakyan ko kung kaya'y magtataka ito kung sakaling makita nitong andito ako. Naghintay ako ng dalawang oras bago bumalik ulit sa coffee shop. I made sure that Samantha has already le