(ภาค 2) บทที่ 51ลักพาตัว (2) กุกกัก กุกกัก กุกกัก... แรงสั่นสะเทือนทำให้ฟาร์เลียสได้สติ แต่ทันทีที่ลืมตาขึ้น รอบด้านกลับมีแค่ความมืดสลัว ทันใดนั้นเหตุการณ์ตอนถูกจับพลันแล่นวาบเข้าหัว ฟาร์เลียสตื่นตระหนก เปิดปากตะโกนขอความช่วยเหลือ หากทว่าเสียงที่หลุดออกมาดังอู้อี้ไม่เป็นภาษา “ฟาฟา ชู่ๆ” เสียงเล็กๆ ดังขึ้นด้านข้าง อยู่ๆ ความหวาดหลัวก็บรรเทาลง คาร์ริส...คาร์ริสเหรอ มาอยู่ที่นี่ก็หมายความว่าถูกจับมาด้วยเหรอ “ฮึบ...ออกแย้ว” พอเจ้าตัวเล็กพูดคำนั้นจบ เชือกที่มัดไว้กับผ้าอุดปากของฟาร์เลียสก็ถูกแกะออก ตอนนี้เหลือแค่เชือกที่มัดข้อมือกับข้อเท้า ฟาร์เลียสขยับปากกำลังจะบอกว่าแกะเชือกตรงข้อมือก่อน แต่ทันใด มือเล็กกลับวางแหมะบนศีรษะของเขา “ไม่ต้องกัวนะ คายิ้ดจาช่วยเอง” เด็กสองขวบปลอบเด็กสิบขวบ เป็นภาพที่ตลก แต่ว่า กลับทำให้ฟาร์เลียสอบอุ่นหัวใจ หนำซ้ำร่างกายที่สั่นเทาเพราะความหวาดกลัวยังเบาบางลงด้วย “ว่าแต่ เจ้าหลุดมาได้ยังไงเหรอ” คาร์ริสหัวเร
Last Updated : 2025-08-11 Read more