Semua Bab สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1-2): Bab 31 - Bab 40

(ภาค 2) บทที่ 32ผู้บุกรุก (2) แม้วิญญาณจะอยู่ในวัยสิบกว่าๆ แต่ร่างกายเป็นแค่เด็กสองขวบ ร่างกายไม่สอดคล้องวิญญาณ บวกกับอากาศดี สายลมพัดสบาย มันก็ต้องง่วงน่ะสิ! คาร์ริสคิดเข้าข้างตัวเอง ขณะขดตัวนอนหนุนตักดาร์เรียน ดาร์เรียนหยิบคุกกี้ที่คาร์ริสยังถือคามือเก็บลงบนจาน ก่อนจะประคองศีรษะเล็กๆ ขึ้นหนุนตักของตนดีๆ สวนอันกว้างขวางแห่งนี้ นอกจากสนามหญ้าสีเขียวสด ยังมีทั้งต้นไม้ใหญ่และพืชที่เป็นพุ่มเตี้ย ซุ้มกุหลาบ บ่อน้ำพุ ทั้งร่มรื่นและสวยงามอย่างลงตัว จังหวะที่ดาร์เรียนนั่งมองต้นไม้ใหญ่น้อยรอบๆ ด้วยจิตใจผ่อนคลาย เสียงแหบของชายวัยสามสิบดังมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ ไม่ไกลจากจุดปิกนิก “คุณชายดาร์เรียนได้งานดีเลยนี่ งั้นดอกเบี้ยเดือนนี้คงส่งมากหน่อยใช่ไหม” ถึงคนพูดไม่เปิดเผยตัว หากคำพูดที่เอ่ยออกมาก็ทำให้รู้ว่ามีจุดประสงค์อะไร ...กลุ่มการเงินอัลเดริก! ดาร์เรียนใจหายวูบ เพราะไม่คิดว่าจะถูกเจอตัวเร็ว มิหนำซ้ำ กลุ่มเจ้าหนี้ยังกล้าส่งคนเข้ามาในคฤหาสน์ของท่านมาร์ควิส! ถึงอย่างนั้น ดาร์เ

(ภาค 2) บทที่ 34เหตุผลที่มาเป็นพ่อบ้าน (2) คำพูดของหลานชาย ทำเอาคิ้วคมเลิกขึ้นเล็กน้อย ริคาร์โดก้มหน้าลงมองเจ้าตัวเล็กบนตัก (เด็กคนนี้ต้องชอบดาร์เรียนขนาดไหนถึงได้แก้ตัวแทน แต่ว่า...หลานของข้าฉลาดเสียจริง) ริคาร์โดคิดอย่างภูมิใจ แต่ภายนอกต้องแสร้งทำหน้านิ่งขรึมขณะสอบสวนหลานชาย “คาร์ริสยกอาหารให้ดาร์เรียนไปเหรอ” เด็กน้อยพยักหน้าแรง “อื้อ” ริคาร์โดเกือบหลุดขำออกมา แต่สักครู่สั้นๆ ชายหนุ่มก็สาดสายตามองดาร์เรียน เอ่ยอย่างคาดเดาพร้อมกับตั้งคำถาม “บ้านเด็กกำพร้าที่ตระกูลเทรย์เวอร์ดูแลก็อยู่ในอาณาเขตกอร์เลต ภายใต้การปกครองของมาร์ควิสลีวาน ทำไมบารอนคาร์สันไม่เขียนรายงานส่งมาเลย พวกเจ้ากำลังคิดว่าตระกูลลูกัสตาร์อยู่เบื้องหลังการงบประมาณหรือยังไง อีกอย่าง ถ้าแค่เรื่องงบประมาณบ้านกำพร้า ไม่น่าลำบากถึงขั้นต้องกู้ยืมเงินจากกลุ่มการเงินนอกระบบ พวกเจ้ายังมีเหตุผลอื่นด้วยหรือเปล่า” ได้ยินแบบนี้ ดาร์เรียนอดนับถือความฉลาดของริคาร์โดไม่ได้ แต่...ฉลาดก็ส่วนฉลาด ปัญหาของตระกู

(ภาค 2) บทที่ 36 ค่ำคืนนั้น (1) กลิ่นหอมหวานอ่อนๆ ปลุกเร้าให้ส่วนที่ต่ำกว่าสะดือตื่นตัว ริคาร์โดไม่อยากรีบสรุปว่าความหอมเย้ายวนนี้คือกลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้า(คู่ชีวิต) ทว่า...ยิ่งอยู่ใกล้ดาร์เรียน กลิ่นหอมนี้ยิ่งมัวเมาแทบทำให้สติของเขาหลุดลอย อยากกระโจนเข้าไปครอบครองอีกฝ่ายทันที เก้าปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยได้กลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าอันเกิดจากอาการป่วย แต่แล้ววันนี้ กลิ่นหอมหวานชวนให้โหยหาทั้งเข้มข้นทั้งรุนแรงกระทบอยู่แค่เพียงปลายจมูก “อือ...” ริมฝีปากของคนสวมฮู้ดส่งเสียงงึมงำเหมือนไม่สบายตัว เสียงนั้นช่วยดึงสติของริคาร์โดกลับมาจากความคิด ไหนๆ ก็รู้แล้วว่าเจ้าของใบหน้าใต้ฮู้ดนี้เป็นใคร ขอดูให้เต็มสองตาหน่อยเถอะ ชายหนุ่มคิด ก่อนจะดึงฮู้ดสีเขียวลง ทันใดนั้น นัยน์ตาสีเข้มของริคาร์โดพลันเบิกกว้าง ...เป็นใบหน้าที่สวยมากจริงๆ ผิวขาวผ่องนวล แพขนตาหนา จมูกโด่งเล็กรับกับริมฝีปากคู่สวยสีชมพู จังหวะนี้เอง ดาร์เรียนปรือตาขึ้นเล็กน้อย ริคาร์โดจึงเห็นว่าอีกฝ่ายมีดวงตาสีน้ำตาลธรรมดา ม

(ภาค 2) บทที่ 38พี่ชายคนสวย คลอลีน เทรย์เวอร์...น้องสาวเพียงคนเดียวของบารอนคาร์สัน เทรย์เวอร์ คลอลีนเป็นคนสวย และมีรอยยิ้มที่สดใส แต่การคลอดก่อนกำหนดทำให้เธอมีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก จึงต้องเก็บตัวพักฟื้นที่เมืองโรเวสต์ซึ่งอยู่แถบชนบท อันเป็นบ้านเกิดของท่านยาย คลอลีนเสียชีวิตด้วยอาการป่วยกำเริบเมื่อสี่ปีก่อน คุณผู้หญิงดูมัวส์ในวัยเจ็ดสิบ ได้ถือจดหมายที่เป็นลายมือของหลานสาวเดินทางมายังอาณาเขตกอร์เลต เพื่อนำจดหมายนั้นมาให้กับบารอนคาร์สันผู้เป็นหลานชาย เนื้อหาระบุสั้นกระชับ ราวกับว่าตอนที่เขียนจดหมาย เธอมีเวลาจำกัด ถึงท่านพี่คาร์สัน ชายที่น้องเคารพรักที่สุด ตอนท่านพี่ได้รับจดหมายฉบับนี้ น้องคงกลายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ของกลุ่มดาวอยู่ที่ไหนสักแห่งบนฟากฟ้า...ท่านพี่คะ ขออภัยที่ต้องบอกเรื่องนี้กะทันหันผ่านทางจดหมาย น้องขอฝาก ‘สมบัติอันล้ำค่าที่สุดในชีวิต’ ให้ท่านพี่ช่วยดูแลแทนน้องด้วย หากท่านพี่อยากบ่นน้องล่ะก็ ขอเป็นหลังจากนี้สักห้าสิบปี แปดสิบปี หรือหนึ่งร้อยปีก็จะดีใจมาก ท่านพี่ไม่ต้องรีบมาเจอเพื่อบ่นน้องก็ได้ค่ะ

(ภาค 2) บทที่ 40เวทมนตร์ของฟาฟา ก่อนหน้านั้นเล็กน้อย... คาร์ริสจูงมือฟาร์เลียสแล้วเดินนำมาที่ห้องนั่งเล่นที่อยู่ข้างๆ ห้องทำงานของริคาร์โด ภายในห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งสำหรับเด็กเล็กโดยเฉพาะ ตู้หนังสือตัวเตี้ยมีหนังสือภาพและหนังสือนิทานเต็มชั้น กลางห้องปูด้วยพรมนุ่มๆ มีทั้งหมอนทั้งตุ๊กตา รวมถึงของเล่นอื่นๆ อีกมากมาย ดวงตาสีเขียวมรกตของฟาร์เลียสเบิกโตเมื่อเห็นหนังสือที่อยู่ในชั้น ปิดบังความตื่นเต้นไม่มิด เจ้าหนูน้อยยิ้มอย่างภาคภูมิ วิ่งไปหยิบหนังสือนิทานออกมาหลายเล่มแล้วยื่นให้พี่ชายคนสวย “ฟาฟาชอบอ่านหนังสือเหยอ” “ชอบมาก!” ฟาร์เลียสพยักหน้าแรงๆ พลางรับหนังสือนิทานมาจากมือของเจ้าตัวน้อย “คายิ้ดก็ชอบ” ว่าแล้วก็นั่งแหมะบนพื้นพรม ฟาร์เลียสนั่งตาม “ถ้าอย่างนั้นมาอ่านนิทานกันนะครับ ท่านคาร์ริส” “เรียกคายิ้ดเจยๆ” เจ้าตัวจิ๋วไม่เพียงกำชับ ยังยื่นมือเล็กปิดปากเด็กชายที่โตกว่า มือเล็กที่ปิดปากฟาร์เลียสนุ่มนิ่มแล