Semua Bab บ่วงเล่ห์บำเรอรัก: Bab 11 - Bab 20

“พี่เม!”กลุ่มเด็กน้อยอายุไม่เกิน10ปี วิ่งกรูเข้ามาหาเมวิกา เมื่อมองเห็นเธอเดินฝ่านประตูเข้ามา เสียงของพวกเขาแสดงความยินดีแบบเปิดเผย รอยยิ้มนั่นอีกไร้จริตใด จนเมื่อแม้แต่แวซ็องเองยังรู้สึกตื้อตันไปด้วย รอยยิ้มใสบริสุทธิ์แบบนี้เคยมีใครยิ้มให้เขาบ้าง? ไม่มี!! ไม่เคยมีใครรอบตัวของเขายิ้มแบบนี้สักคน“พี่เมมีขนมมาฝากพวกหนูไหมคะ?”เสียงเล็กๆ ร้องถามดังเซ็งแซ่ ดวงตาของแต่ละคนเปี่ยมไปด้วยความหวัง“มีสิจ๊ะ พี่จะลืมได้ไง...อาจจะน้อยไปหน่อย เพราะพี่เองก็ไม่ค่อยมีสตางค์ แต่แบ่งได้ทุกคนแน่นอน”ใบหน้าเล็กๆ เหล่านั้นสลดวูบลง แล้วก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบานแฉ่ง เมื่อคำตอบของเมวิกาทำให้หัวใจดวงเล็กๆ มีความหวัง“ใครอะพี่เม?” ครั้นเมื่อเหลือบเห็นผู้ชายตัวใหญ่ปานยักษ์ เดินตามพี่สาวสุดหวงมาห่างๆ ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความไม่พอใจ“ใช่คนดีไหมคะ? หน้าตาไม่น่าไว้ใจสักนิด”เสียงวิจารณ์แบบไม่เกรงใจกับใบหน้าที่หงิกงอลงชายหนุ่มยิ้มให้พร้อมกับพยายามพูดช้าๆ เพื่อจะได้สื่อสารกันรู้เรื่อง&ldq

มือแข็งแรงเคล้นคลึงไปตามลำตัว ลูบไล้ส่ายเปะปะ กระตุ้นความต้องการของหญิงสาวให้ล้นปริ่ม ร่างกายสาวสดบิดเป็นเกลียวคลื่น ใบหน้างดงามแดงก่ำ เธอส่ายใบหน้าพร้อมกับเผยอปากครางเสียงแผ่วหวิว เมื่อความรู้สึกรุ่มร้อนลามเลียผิวกายเกือบทั้งตัว...“อือ”เมวิกาปรือตาขึ้นมอง ลมหายใจเธอหอบกระเส่า จากความปั่นป่วนที่รุมเร้าผสมกับความสุขที่อาบไล้ทั่วทั้งร่างกาย ฉ่ำชื่นไปทั้งเนื้อทั้งตัว ผิวกายเต้นระริก“เม...”เสียงกระซิบพร่าแผ่วของชายที่ทาบทับเธออยู่ด้านบน เสียงของเขาเบาแสนเบา ทั้งแผ่วหวิวและแหบพร่า“ยะ อย่า อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ มันไม่สมควร”เธอพยายามห้ามแม้แรงที่เหลือมีเพียงน้อยนิด“ฉันสมควรทำแบบนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันได้เจอกับเธอแล้วแหละเมวิกา ไม่รู้ว่าอะไรสินะ...ที่ฉุดรั้งฉันเอาไว้ สิ่งนี้สิคือที่ฉันสมควรทำตั้งแต่แรก...เรื่องมันจะได้จบๆ ไปสักที”แวซ็องกระซิบเสียงเข้มริมใบหูของหญิงสาว แฝงความหนักแน่นและเจตนาของเขาตรงตัว...เธอถูกมือร้ายกาจนั่นปั่นป่วนเสียจนหัวหมุน ร่างกายร้อนวูบสลับกับเย็นเฉี

ชายหนุ่มวางถุงอาหารมื้อเช้าไว้บนโต๊ะเตี้ยๆ ข้างที่นอน เขาหย่อนตัวลงนั่งพร้อมทั้งรวบกอดเมวิกาไว้ในอ้อมแขน... “นึกว่าฉันชิ่งไปแล้วสินะ?” ชายหนุ่มพูดกลั้วเสียงหัวเราะ มันยังไม่ถึงเวลานั้นสักหน่อย ตอนนี้เขากำลังหลงเมวิกาหัวปัก จะให้ทิ้งเธอไปตอนนี้เสียดายแย่...“...” ไม่มีเสียงตอบกลับแต่ร่างอวบอุ่นซุกตัวในอ้อมแขนของเขา เธอสอดมือโอบรัดรอบเอว เหมือนลูกนกที่หลงรังฝากตัวกับผู้ปกครองคนใหม่“หึๆ” ชายหนุ่มโยกตัวไปมา ปลอบประโลมหล่อน “แบบนี้คิดว่าจะมีแรงไปทำงานไหมล่ะ...เครื่องฉันร้อนง่ายเธอก็น่าจะรู้นะเม” เสียงของแวซ็องแหบปร่า...เขาซุกใบหน้ากับพวงผมยาวสยาย สูดกลิ่นหอมๆ ปนกลิ่นเหงื่อจางๆ ของเธอจนชุ่มปอด...หญิงสาวรีบผลักอกของเขาแรงๆ แต่เหมือนจะช้าไป ไฟปรารถนาของแวซ็องถูกจุดขึ้นมาเสียแล้ว เมื่อกลิ่นหอมหวานลอยยั่วเย้าอยู่แค่ปลายจมูก“โทร. ลางานได้เลยจ้ะ เพราะเธอหมดแรงยืนแน่ๆ”ชายหนุ่มกระซิบบอกชิดริมใบหู เขาผลักเมวิกาจนหงายหลังพร้อมกับโถมเข้าใส่ โดยที่เมวิกาทำได้แค่กะพริบตาปริบๆ เพราะไม่เคยห้ามได้หากแวซ็องเ

แหงนเงยใบหน้ายอมรับรสจุมพิตแสนรัญจวน ที่ทำให้เธอหลงเคลิบเคลิ้ม เสนอสนองตอบรับรสจูบแสนหวานนั้น ไม่คิดแม้แต่จะต่อต้านหรือผลักไส แพขนตางามงอนหลุบปิดลง...ยอมแพ้อย่างราบคาบ ยอมศิโรราบให้แก่พายุสวาทหวานหวามที่พัดพาให้เธอล่องลอยไปยังดินแดนในห้วงฝัน“เมจ๋า ฉันไม่เคยจูบใครแล้วชื่นใจเหมือน...เมสักคน”เสียงแผ่วปร่ากระซิบบอกชิดริมหู หญิงสาวได้แต่ยิ้มรับและครางสะอื้น เมื่อชายหนุ่มเริ่มปลุกปั่นเธอจนแทบจะดิ้นพล่านเพราะความซ่านสยิวเสียงครางแผ่วๆ ผสมกับเสียงหอบหายใจแรงๆ เมื่อคนทั้งคู่จมดิ่งในกองไฟแห่งความปรารถนา...กลิ่นเหงื่อเค็มๆ ลอยฟ่อง! กลิ่นคาวของความรัก แผ่กระจาย เสียงครางหวานแหลมทวีความดังขึ้น ทุกช่วงจังหวะที่เจ้าของร่างใหญ่ถาโถมเข้าใส่ เงาร่างกลางแสงสลัวๆ ที่แยงผ่านรอยแตก จึงมองเห็นเพียงร่างขาวโพลนโอบรัดกันแนบแน่นเหมือนดั่งเช่นสัตว์โลกทั่วไปที่กำลังเสพสังวาสกัน เพียงแต่ความมหัศจรรย์พันลึกของมนุษย์เป็นอะไรที่สุดจะหยั่งถึง มีความดุดันและอ่อนหวานอยู่ในที่ที่เดียวกัน...เพียงแค่มองเห็นผ่านตาแวบๆ ก็ชวนให้หัวใจกระเส่า ขนกายลุกซู่...เมวิกาแทบจะแดดิ้น

บทที่9.ฉาวโฉ่!! ออกัสตัสอินเตอร์เทรต...“หลุยส์...ตามมาดามโจนส์ให้ฉันหน่อยสิ!”เซดริกกดอินเตอร์คอมสั่งงานเลขานุการคู่ใจเสียงลั่น!!หนุ่มหล่อตาสีน้ำขาว ผมสีน้ำตาลอ่อนขมวดคิ้ว ก่อนจะย้อนถามเสียงไม่ใคร่แน่ใจ“มาดามโจนส์แห่งปารีสเพรสน่ะเหรอครับ?”“อืม...ใช่...ขอด่วนด้วยนะ บอกหล่อนไปนะว่าฉันมีข่าวเด็ดสะเทือนปารีสจะให้ฟรี!!”เซดริกพูดไปยิ้มไป การยืมมือสื่อคือการดัดหลังพี่ชายได้อย่างชะงัด แถมมาดามแลงก้าก็ไม่กล้าโวยเพราะพี่ชายเขากับมารดารักหน้าตัวเองมากกว่าสิ่งอื่นใด“ครับ” หลุยส์แม้จะงงแต่ก็รีบรับคำคนภายนอกมองเซดริกเป็นพ่อพวงมาลัย เขาไม่หนักแน่นดั่งเช่นพี่ชาย แต่หารู้ไม่...บุรุษผู้น้องนี่ล่ะตัวดี เขาเจ้าแผนการมากเล่ห์เหลี่ยม การเสี้ยมให้สองฝ่ายชนกันนั้นเซดริกถนัด แต่เขาก็รักพี่น้องไม่แพ้คนอื่นๆ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เซดริกลงมือทำมั่นใจได้ว่าเป็นเรื่องดีไม่เกิน1ชั่วโมงก็อตซิปชื่อดังของปารีสก็รีบสลัดงานรัดตัวทิ้ง บึ่งหน้าตั้งม