All Chapters of บ่วงเล่ห์บำเรอรัก: Chapter 31 - Chapter 40

“เขาจะต้องดีใจ เมื่อได้เห็นเธอ หนูเม...ไอ้หนุ่มนั่นไม่ใช่คนโง่ สักวันเขาจะรู้ใจตัวเอง”อดัมรู้ถึงความประหม่าของเมวิกา เขากระซิบปลอบใจ พร้อมทั้งให้กำลังใจเธออีกด้วย“ไม่ต้องสนใจแม่ผัวไฮโซของเธอหรอกนะ ฉันยังอยู่ข้างเธอเสมอไม่ต้องวิตกไป” อดัมปรายตามองมาดามแลงก้า นางนั่งคอแข็ง ทำเป็นเชิดหน้าตั้ง แสดงอาการเป็นปฏิปักษ์กับว่าที่ลูกสะใภ้ ทั้งที่ยังไม่ได้สัมผัสเนื้อแท้ของเมวิกาสักนิด “ใจแคบ!” อดัมอดไม่ได้ที่จะบริภาษ เมื่อมาดามแลงก้าขึ้นชื่อเรื่องหยิ่งยโส“มีอะไรไม่สบายใจก็แวะไปหาฉันที่ปารีสเพรส ยังไงเธอก็เป็นเหมือนน้องสาวฉันคนหนึ่ง สู้ๆ ล่ะเธอไม่ได้ตัวคนเดียวหรอก” อดัมยังคงปลอบใจ เพราะเมวิกาตัวสั่น เธอคงรู้สึกกลัวเพราะต้องเผชิญหน้ากับ ‘ออกัสตัส’ ทั้งตระกูลครั้งแรกหากมาดามแลงก้ามีความยุติธรรมในกมลสันดานสักนิด นางก็น่าจะเห็นใจลูกนกหลงรังอย่างเมวิกา ไม่ใช่เอาแต่ทำท่ารังเกียจ รังงอน เหมือนกับว่าหญิงสาวมาทำให้ ‘ออกัสตัส’ เสื่อมเสียหนักหนาเช่นนี้อดัมเดินมาส่งเมวิกาถึงหน้าแท่น เธอจับมือหญิงส

“เมก็ได้แต่หวังมาตลอด หวังว่าคุณคงไม่ลืมเม...ได้แต่รอความเมตตาของคุณและภาวนา วอนขอจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์สิทธิ...ไม่คิดว่าตัวเองจะสมหวังหรอกค่ะ เพราะเมทำไม่ถูกต้องนัก เมยืมมือคนอื่นบีบบังคับคุณ” เสียงหวานขาดห้วง ฉ่ำหวาน เธอสารภาพความรู้สึกผิดเล็กๆ ของตัวเอง อยากให้ชายหนุ่มเข้าใจในตัวเองมากกว่าที่รู้สึกแบบฉาบฉวย เธอไม่ได้ต้องการผลประโยชน์อื่นใด แค่อยากได้อ้อมแขนคู่นี้คืนมาแค่นั้นเอง... แวซ็องยิ้ม...เขาสอดมือลงไปใต้แผ่นหลังเมวิกาโดยไม่ได้ปริปากพูดสิ่งอื่นใด เขาเองก็แค่อยากชิดเชยเธอ ความรู้สึกรุ่มร้อนบีบบังคับเสียจนเขารอเวลาไม่ได้ ชายหนุ่มเสือกเสยร่างกายของหญิงสาวขึ้นไปจนเกือบติดหัวเตียง... เขาบรรจงลูบไล้ผิวกายเรียบเนียนด้วยความชื่นชม... พรมจุมพิตตามผิวกายหอมหวานจนถ้วนทั่ว!! หญิงสาวได้แต่ครางอืออาตอบรับ... เมวิกาเสียดสยิวไปทั่วทั้งร่างกาย... มันร้อนวูบวาบ!! เนื้อตัวเต้นระริก...หัวสมองหมุนวนเร็วจี๋ ได้แต่รอการปรนเปรอจากชายหนุ่ม ดวงตากลมโตปรือหวานฉ่ำ ไอปรารถนาแผ่กระจายกรุ่นเต็มหน่วยตา มือเรียวบางเกาะกอดบ่ากว้าง แอ่นหยัดเรือนกายขึ้นแนบใบหน้าคมคาย ที่กำลังฟอนเฟ้นเต้าทรงอวบอัดด้วยคว

“ห้ามคิดเดินออกไปจากที่นี่เด็ดขาด...หล่อนหมดสิทธิ์คิดแบบนั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะให้คนของฉันจับตามองหล่อน แบบไม่ให้คลาดสายตา”มาดามแลงก้าข่มขู่ซ้ำ นางไม่ยอมให้หลานของนางไปตกระกำลำบากเด็ดขาด...ถึงแม่ของเขา จะไม่เป็นที่โปรดปราน...แต่เรื่องแค่นี้ คงทำใจได้ไม่ยาก ไหนๆ ก็มาไกลถึงป่านนี้แล้วใครอยากนินทาว่าร้าย...ให้เขาพูดไป...สักวันก็จะเลือนๆ ไปเอง ตามเวลาที่เคลื่อนผ่าน...ไม่มีอะไรจีรังนางพญาเดินหน้าเชิด หากเมวิกาเห็นใบหน้านาง เธอคงไม่กลัดกลุ้ม...เพราะหญิงสูงศักดิ์ยิ้มแป้น นางตัดสินใจถูก ที่ยอมอ่อนให้หญิงสาว เมื่อสิ่งที่แอบได้ยิน คือของรางวัลดิ้นได้ เขาคือสายใยของบุตรชาย และเป็นยอดปรารถนาของนางเอง“อิๆ ...”เมวิกาหน้าม่อย...เธอเดินละห้อย ละเหี่ยกลับที่พัก...คงต้องหาทางใหม่ หากชายหนุ่มผู้เป็นสามี ยังปฏิบัติตัวแบบนี้ เธอคงทนไม่ไหว...เวรกรรมของเธอยังไม่หมดอีกเหรอ?ในค่ำคืนแสงจันทร์ทอดแสงเป็นทางยาว เมวิกายืนเหม่อที่ระเบียงห้อง เธอคิดอะไรในใจเพลินๆ เพลินเสียจนไม่รู้ว่าคนในความคิดโผล่เข้ามาตัวเป็นๆ

หญิงสาวพยายามแย้ง เธอพยายามไม่สนใจความรู้สึกของตัวเอง เธอปรารถนาอยากจะอยู่ในอ้อมกอดของเซดริกแบบนี้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ ไม่มี...มารดาคนไหน จะยอมรับสะใภ้ที่มาจากคนชนชั้นล่าง...เธอเป็นแค่คนงานในบ้าน...ส่วนเขาเป็นลูกชายของเจ้าของคฤหาสน์ มันแตกต่างกันยิ่งกว่าฟ้ากับเหว“มีกฎข้อไหนห้ามล่ะคนสวย กฎห้ามไม่ให้ ลูกชายเจ้าของบ้าน ‘รัก’ สาวใช้!”คนหัวดื้อแย้ง เขายิ้มอ่อนๆ แล้วก็กดจูบมุมปากอ่อนบางแผ่วๆรำเพยหลุบเปลือกตาปิดลง เธอยอมศิโรราบ หากนั่นคือความจริงใจของเขา...ในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะไม่หวั่นอีกต่อไป เมื่อคำคำเดียวที่อยากได้ยิน เซดริกเพิ่งจะพูดออกมา ‘รัก’ เธอมีท่วมท้น และหากเป็นจริงอย่างที่ชายหนุ่มพูด เธอคงไม่เดียวดายอ้างว้างในอนาคต“คุณเซดริก” หญิงสาวเรียกชายหนุ่มเสียงหวาน เธอปรือตามองเขาด้วยความภักดี“จ๋า...ว่าไงรำเพย” เซดริกรับคำ เขาผงกหัวขึ้นจากเต่งเต้าอวบอั๋น มองรำเพยอย่างหวานเชื่อมหญิงสาวส่ายหน้า เธอแอ่นตัวขึ้น จุมพิตมุมปากของชายหนุ่มอย่างฝากเนื้อฝากตัวเซดริกหัวเราะหึๆ เขาเ

เสียงเนื้อเปียกเหงื่อที่บริเวณโคนขากระทบกระทั่งกัน มันดึกสงัดเสียงจนเสียงที่ดังขึ้น มันทวีความดังมากกว่าเดิม...แต่...เวลานี้เซดริกลืมสิ้น เขาตั้งหน้า ตั้งตาโหมเข้าใส่ เพราะจุดหมายแสนหวานรออยู่เบื้องหน้า...อีกไม่กี่อึดใจ“อ้ายยยย...” รำเพยกรีดร้องเสียงแหลม เธอตวัดมือโอบกอดลำตัวชายหนุ่มแน่นๆ ร่างกายกระตุกสั่น ลมหายใจหอบกระเพื่อม เซดริกกัดฟันกรอดๆ สัดส่วนความเป็นหญิงรูดรัด! ดูดตอดถี่ยิบ จนเขาสุดที่จะกลั้น เรี่ยวแรงที่เหลือ ชายหนุ่มจึงปลดปล่อยสุดพลัง เขาเสือกเสยแก่นกายเน้นๆ สาดสายธารร้อนระอุ ทุกหยาดหยด...พ่นใส่ช่องทางฉ่ำวาวสุดแรง!!“อ๊าคคค...” พร้อมกับโก่งคอครางลั่น ดันตัวตนแช่นิ่งๆ ในช่องทางฉ่ำเยิ้มมือใหญ่ช้อนใต้แก้มก้นของรำเพย เขากระเตงเธออุ้มไปทิ้งตัวลงบนที่นอนเป็นความลับที่ชายหนุ่มไม่คิดจะปริปากบอกใคร ขาเขาสั่นระริกๆ หากไม่รีบหาที่พัก คงได้ทรุดฮวบไปกองบนพื้นท่านั่งสุดแสนจะรัญจวน...เมื่อเซดริกนั่งหมิ่นๆ ที่ขอบเตียงนอน มีรำเพยอยู่ในอ้อมกอด และส่วนที่เชื่อมต่อ ยังคงค้างคาหญิงสาวเริ่มต้นครางๆ แผ่วๆ อีกครั้ง...ทิ้งห่าง