Lahat ng Kabanata ng I UNINTENTIONALLY MARRIED MY CEO BOSS: Kabanata 161 - Kabanata 170

"DRINKS?"Napatingala ako at tinanggap ko ang inaalok sa aking alak ni Josh sa lata . "Thanks.""Malayo yata ang iniisip mo?"Umusad ako mula sa kinauupuan ko para makatabi si Josh. Kasalukuyan kaming nasa harap ng isang fish pond na napapaligiran ng spotlight kaya lalong tumingkad ang kulay ng mga isda roon."I just think this and that.""Isa ba ako roon?"Napasulyap ako kay Josh. Alam kong nagbibiro lang naman siya. But I really find him cute. "Hindi, 'no!""Ouch!"Napangiti lang ako."Kumusta kayo ni Glaze? Parang hindi na kayo mapaghiwalay since yesterday.""Nagseselos ka ba?""Oh, no way. He's just a child. Wala siyang laban sa akin."Natawa ako. "Yabang.""Hanggang ngayon talaga wala ka pang bilib sa akin."Naibaliko ko ang likod ko nang ilapit ni Josh ang sarili niya sa akin. Napatitig tuloy ako sa kanya at ganoon din siya. Ako na lang ang unang umiwas. "He's nice.""Glaze?"Tumango ako. "Magaan ang loob ko sa kanya. You know, like a young brother. Ang totoo, mas feel ko pa nga

"A PENNY for your thought?"Mula sa pagtanaw ko sa papalubog na araw ay nabaling ang tingin ko kay Mrs. Taylors. Inilahad niya sa akin ang isa sa dalawang tasa ng umuusok na inuming dala niya."A cup of coffee is good while watching a beautiful view. Especially kapag ganito na malamig ang hangin. Do you agree?"Ngumiti ako sa kanya. "Opo." Tinanggap ko ang tasa ng kape, "Salamat po."Naupo si Mrs. Taylors sa tabi ko sa mahabang upuang-kahoy na nasa malawak na hardin.Nakabalik na kami sa resort after island hopping for two days. Hindi na rin ako nag-enjoy dahil naiisip ko si Josh. At nag-aalala rin ako sa kalagayan ni Chairman Emilio.Tumawag naman siya sa akin para sabihin na ligtas na at maayos na ang kondisyon ng kanyang lolo. But I can sense sadness from him. Gusto ko na puntahan sana siya. Pero pinigilan niya ako.I have to stay with Mrs. Taylors, as it was agreed already na magtatrabaho ako sa kanya hanggang makaalis sila ng bansa."Bakit nag-iisa ka rito? Hindi ka sumama kina C

NAKANGITING kumaway si Emie nang makita na niya si Hector na patungo sa kanyang direksiyon.Naghihintayan sila nito hindi kalayuan sa Magnefico. Hindi naman nila parehong gustong itago ang kanilang relasyon, pero umiiwas lang sila sa tsismis."Bakit naka-facemask ka?" puna ni Emie. nang makalapit si Hector. "May sakit ka ba?"Umubo naman ito. "Medyo.""Uminom ka na ba ng gamot?" Sinapo niya ang noo nito. "Hindi ka naman mainit.""Okay lang ako. Tara na."Magkahawak-kamay na nilang tinungo ang pinagparadahan ng sasakyan ni Hector."Ibaba mo na lang ako sa terminal para makauwi ka kaagad at makapaghinga.""Ihahatid na kita. Hindi rin naman ako makakatulog sa pag-iisip sa 'yo.""Huwag mo akong isipin.""Ang hirap kausap ng isip ko. Talagang gustong-gustong iniisip ka."Napaismid si Emie, pero nagdulot naman ng kilig sa kanya ang sinabi ng nobyo. "Mukhang may sakit ka nga dahil may extra sweetness ka ngayong araw."Ngumiti lang si Hector. Pinagbuksan nito ng pinto ang dalaga nang tumapat

MALAKI ang katawan ni Renzo. Matangkad din ito. Pero wala itong kahit isang alam na simpleng self-defence. Hanggang ngayon nga ay masakit pa rin ang kamao nito dahil sa pagsuntok kay Hector."Sino kayo?"Hinubad ni Emie ang helmet at iniitsa iyon sa kaibigan na malapit sa kanya. Tinanggal din niya ang suot na bracelet at ipinasok sa bulsa ng jacket.She was raised and trained inside a boxing gym na pag-aari ng kapatid niya. Kaya bata pa lang, sanay na sanay na ang katawan niya sa sakit, bugbugan at suntukan."Nagkakamali kayo nang binangga! Hindi niyo ako kilala!"Inayos ni Emie sa kamay ang brass knuckle habang papalapit kay Renzo. "Matagal-tagal ko rin itong 'di nagamit.""Kapag may masama kayong ginawa sa akin, sisiguraduhin ko na magbabayad kayo!"Nagkatawanan ang magkakaibigan. Nakasuot sila ng cap at facemask. Nakatago rin sa long sleeves nila at baggy pants ang kanilang mga tattoo bilang pag-iingat sa pagkakakilanlan nila."May CCTV dito!" sigaw uli ni Renzo na napausad paatras

NAGISING si Renzo na masakit pa rin ang buong katawan. Gusto pa sana niyang magbabad sa higaan, pero kailangan na niyang bumangon.Tumungo siya sa harap ng wholebody mirror at sinipat ang mukha roon. "Darn!"Bakas na bakas pa rin ang putok sa kanyang labi at marka ng pasa kahit naglagay na siya ng ilang klase ng mga gamot.Hindi siya puwedeng pumasok sa kompanya nang ganoon ang hitsura niya. Baka maging sentro lang siya ng usapan ng mga empleyado.Kinuha niya ang cellphone sa ibabaw ng bedside table at tinawagan ang kanyang bagong assistant."Nagawa mo na ba ang iniutos ko?""Yes, sir. May mga nakuha akong kopya ng CCTV sa mga lugar na dinaanan ng grupo, pero dahil halos balot na balot ang buong ulkatawan nila kaya nahihirapan ang mga pulis na tukuyin ang mga pagkakakilanlan nila. Peke rin ang plate number. At posible na binabago nila maging ang kulay ng pintura ng sasakyan nila.""Wala akong pakialam kung mahirapan sila! I want them dead or alive!""Ginagawa na po nila ang lahat nang