All Chapters of ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): Chapter 91 - Chapter 100

“ลิตา เธอมันแม่มด”“ก็พี่คีย์อ่อนเอง อีกน้ำไหมคะ”“ไม่ต้องเลย” ภาคีเดินหัวเสียเข้าห้องน้ำไป เรียกเสียงหัวเราะสดใสจากคนที่นั่งอยู่ข้างเตียง เป็นอย่างนี้ตลอดสินะ ลลิตาคิดไปถึงตอนนั้น เมื่อตอนที่เจอกันครั้งแรกย้อนไปเมื่อสิบสองปีที่แล้ว ลลิตาเดินเข้ามาอย่างเกร็ง ๆ เมื่อเจอรุ่นพี่ปีสี่ พวกเขากำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ถ้าฟังไม่ผิด เหมือนจะคุยถึงสถานที่เที่ยวสักแห่ง ผู้ชายสามคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน หนึ่งในนั้นคือปู่เทก[1]ของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าคนไหน ‘สวัสดีค่ะ’ เสียงหวานของลลิตาเรียกคนทั้งสามให้หันหน้ามามองเธอ ‘ว่าไงครับ’ พี่ผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดนักศึกษา หน้าตาและทรงผมของเขาดูดีตั้งแต่หัวจดเท้า หน้าตาออกไปทางลูกครึ่ง ส่วนอีกสองคนที่นั่งข้างกัน คนหนึ่งหน้าตาดุ ๆ แต่หล่อเหลาจนทำให้ใจเธอเต้นแรง ขณะที่อีกคนหน้าตาน่ารัก นั่นคงเพราะรูปร่างอวบ ๆ ของเขา ‘เอ่อ หนูมาหาปู่เทกค่ะ คำใบ้บอกว่า ‘สิ่งสำคัญที่ทุกคนต้องมี’ หนูถามพี่ ๆ เพื่อน ๆ บอกว่าน่าจะเป็นพี่คีย์หรือภาคี ไม่ทราบว่าพี่คนไหนชื่อภาคีคะ’ ลลิตาอธิบายยืดยาว รอยยิ้มมุมปากของเธอเผลอกระตุกนิดหน่อย หวังว่ารุ่

“นานแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับว่าฉันรีดน้ำเขาได้เยอะแค่ไหน” ลลิตาพูดพร้อมทั้งเทไวน์ลงแก้วทั้งสองใบ“หมายความว่าไง” ศศิตาย่นคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ“ก็หมายความว่า เขาต้องจ่ายน้ำละหมื่น ถ้าวันหนึ่งฉันรีดน้ำเขาได้ห้าน้ำ ปีกว่า ๆ ยี่สิบล้านก็หมด” ลลิตาตอบเพื่อน จากนั้นก็จิบไวน์อย่างสบายใจ“ใครจะมาทำคืนเดียวตั้งห้าน้ำ” ศศิตาส่ายหน้า“แต่ถ้าทั้งวันก็ไม่แน่นะ ห้าน้ำอาจจะน้อยไป” ลลิตาขยิบตาให้เพื่อนรักอีกครั้งถึงภารกิจรีดน้ำของเธอ“ลิตา แบบนั้นแกจะไหวเหรอ” ศศิตาส่งสายตามองตรงนั้นของเพื่อน เป็นห่วงว่ามันจะไหวไหม“ไม่ต้องใช้ตรงนั้นก็รีดน้ำได้” ลลิตาพูดพร้อมทั้งหยิบสตรอว์เบอร์รีสีแดงสดมาจ่อปาก ก่อนจะไล้ปลายลิ้นแล้วงับสตรอว์เบอร์รีผลโตเข้าปาก“อี๋ น่าเกลียด” ศศิตาเบ้ปากให้คนพูดจาลามก“จ้า น่าเกลียด อยากเห็นวันที่แกได้กินผู้ชายแล้วจะไม่พูดอย่างนี้ แม่ดาราเวอร์จิน” ลลิตาเองก็เบ้ปากว่าเพื่อน ของอย่างนี้ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกว่าดีแค่ไหน ถ้าได้ลองเองแล้วจะรู้“ทำไมต้องเป็นคุณคีย์ คนอื่นไม่มีให้เลือกแล้วรึ” ศศิตาถามเพื่อนออกไป เพราะตั้งแต่เลิกรากับภาคีเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน ลลิตาก็ไม่เปิดโอกาสให้ใครได้ใกล้ชิด คบ ๆ แค่

“วิน ช่วยดูแลคุณลีหน่อย วันนี้ฉันงานยุ่งไปเป็นเพื่อนไม่ได้ จัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยนะ” ภาคีบอกบอดีการ์ดคนสนิท“ได้ครับ” มาวินรับคำอย่างสุภาพ“น้องลีคงไม่ว่านะครับ ถ้าพี่จะให้มาวินไปทำหน้าที่แทน” ภาคีเอ่ยถามคู่หมั้นสาวอีกครั้ง“ลีโอเคค่ะ งั้นเราไปกันเถอะคุณวิน” นาตาลีหันไปชวนบอดีการ์ดหนุ่มและเดินออกจากห้องไปลลิตานั่งลงมองหน้าจอแล็ปท็อปนิ่ง มือของเธอยังสั่นน้อย ๆ เขามีคู่หมั้นแล้วทำไมไม่บอกเธอ ความผิดบาปเกิดขึ้นในใจของหญิงสาว เธอยอมขายตัวให้เขา แต่เธอไม่อยากเป็นเมียน้อยของใคร ไม่อยากเป็นมือที่สามของใคร เขากับเธอเพิ่งเริงรักกันก่อนหน้าที่คู่หมั้นเขาจะเข้ามาไม่ถึงชั่วโมง แต่เขากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“เป็นอะไรเงียบเชียว” ภาคีเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของหญิงสาว เขาสังเกตอาการของลลิตาตั้งแต่นาตาลีเดินเข้ามาแล้ว“คุณมีคู่หมั้นแล้วทำไมไม่บอกฉัน” สรรพนามเรียกแทนตัวแสนห่างเหิน ทำให้รู้ว่าตอนนี้เธอน่าจะกำลังโกรธ“นึกว่ารู้อยู่แล้ว กลับมาหาฉันก็น่าจะสืบมาแล้วระดับหนึ่งไม่ใช่เหรอ” ภาคีนั่งพิงโต๊ะทำงานของเธอ มือของเขายังคงลูบผมเธอเล่น เขามันคนประเภทไหนกันถึงได้ไม่มีท่าทางเสียใจ

‘ดูที่ห้องดีกว่าครับ พี่ไม่อยากออกไปแล้ว’ เขากดรีโมตเปิดทีวีจอใหญ่กลางห้องนั่งเล่น พลางหย่อนกายนั่งข้าง ๆ เธอ นิ้วมือเรียวยาวของเขาเกี่ยวผมเธอขึ้นทัดใบหู ทั้งสองสบตากันนิ่ง เนิ่นนาน ‘ตกใจไหมครับ’ เสียงทุ้มเอ่ยถาม น้ำเสียงเจือไปด้วยความห่วงใย เธอพยักหน้ารับน้อย ๆ พร้อมบ่นออกมา ‘ใครจะไม่ตกใจ เกือบโดนตบนะคะ’ ‘แล้วแบบนี้ยังอยากอยู่ใกล้พี่อีกไหม’ ภาคีลูบหน้าเธออย่างแผ่วเบา ดวงตาสีนิลจ้องมองริมฝีปากสีชมพูของเธอ เขาใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเบา ๆ ทำให้หญิงสาวเผยอปากออกจากกัน ‘อยาก’ เสียงหวานตอบกลับเพียงเบา ๆ ความหมายของเธอคือยังอยากอยู่ใกล้เขา แต่สิ่งที่เขาเข้าใจอาจจะไม่ใช่อย่างนั้น ริมฝีปากหนาทาบทับลงมายังปากบาง มือบางกำเสื้อยืดของเขาแน่น ถึงจะเตรียมใจมาตั้งแต่เขาพาขึ้นมาบนห้องแล้ว แต่พอโดนจูบเข้าจริง ๆ สมองของเธอก็ว่างโหวง มันคิดอะไรไม่ออกเลย ‘พี่คีย์’ เสียงหวานครางกระเส่าเพราะความรัญจวนใจที่เขามอบให้ นี่ใช่ไหมอารมณ์ของห้วงสวาทที่กำลังถาโถม ‘คบกันไหม’ ภาคีเกลี่ยนิ้วเรียวตรงข้างแก้ม คำขอของเขาทำให้เธอชะงัก เธอชอบเขาอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขาชอ

‘พี่คีย์ อ๊ะ’ เสียงครางหวานดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเขากัดปลายยอดถันเบา ๆ แต่ก็สร้างความเจ็บให้เธอจนร้องออกมา ‘ขอโทษ มันอดไม่ได้’ ภาคีพูดเสียงอู้อี้ เพราะปากยังไม่ละจากหน้าอกสีชมพู เขาอดมันเขี้ยวไม่ได้เพราะหน้าอกเธอทั้งนุ่มทั้งฟู น่าดูด น่ากัดอย่างมาก เมื่อเขาดูดกลืนยอดอกสีชมพูจนพอใจทั้งสองข้าง ร่างหนาก็เลื่อนลงต่ำเพื่อควานหาความหวานในแหล่งใหม่ ‘อื้อ อย่า’ ลลิตาหดตัวเกร็งเมื่อเขาแตะปลายลิ้นกับปลายยอดของเกสรดอกไม้ใจกลางของความสาว สีแดงสดที่ทำเขาแทบบ้า น้ำลายสอเต็มปากอย่างที่ไม่เคยเป็น ‘ไม่เกร็งนะคนดี’ ไม่เกร็งได้เหรอ ตอนนี้เธอเกร็งไปทั้งร่างแล้ว เขาช้อนสะโพกเธอให้สูงขึ้นเพราะจะได้ดูดกลืนง่ายขึ้น หมอนข้างถูกใช้งานผิดประเภทเล็กน้อย ตอนนี้หมอนข้างกำลังทำหน้าที่หมอนหนุน แต่ไม่ได้หนุนคอ กลับใช้หนุนสะโพกเธอแทน สะโพกกลมกลึงพาดอยู่บนหมอนข้าง เธอยกหัวขึ้นมอง ภาพตรงหน้าช่างแสนเร้าใจ เขาคุกเข่าหน้าแนบกับส่วนนั้นของเธอ ภาพที่เธอมองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ เพราะความรู้สึกตรงปลายเกสรดอกไม้ส่งความรู้สึกไปทั่วร่าง เขาแตะลิ้นกับส่วนนั้นแล้วลากไล้ลิ้นหนาทั่วดอกไม้งามของเธอ ปลายติ่งเสียวซ่านเพราะปลายลิ้นเข