Semua Bab รักแรก แลกรัก: Bab 71 - Bab 80

“ผมรู้พิมพ์ คุณไม่ต้องย้ำก็ได้ ผมพร้อมรับผิดชอบจนกว่าคุณจะหายดี” ประทีปพูดตอนที่ยืนขึ้น ตอนนี้ที่ร้านยังวุ่นวาย สั่งปิดร้านไปหนึ่งอาทิตย์เพราะต้องเคลียร์ปัญหาเรื่องการยิงกัน“แล้วทีปจะไปไหน”“ผมต้องแวะไปที่ร้าน ตำรวจต้องไปตรวจพื้นที่ และตอนบ่าย ๆ ตำรวจจะมาสอบปากคำคุณนะ ผมไปก่อน” ประทีปพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป ไม่นานพยาบาลพิเศษก็เดินเข้ามาอย่างน้อยช่วงนี้เธอก็จะได้ใกล้ชิดเขา เขาใจอ่อนกับเธอเสมอ อย่างไรเสียโอกาสนี้แหละที่เธอจะได้เขากลับคืนมาภาพประทีปยืนหันหลังให้กล้อง ถึงจะเป็นแค่ด้านหลัง เธอก็จำได้ดี พลอยใสหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด เธอแพ้แล้ว แพ้ต่อความรักของพวกเขาทั้งสอง ในเมื่อประทีปไม่ได้เลือกเธอ สิ่งที่เธอทำได้แค่เพียงยินดีกับเขา ยินดีและยอมรับคำถากถางจากคนชนะ‘ทีปคงเป็นห่วงฉันน่าดู มาแต่เช้าเลย’ ข้อความกับรูปแผ่นหลังชายหนุ่มถูกส่งมาอีกหลายรูป‘ยินดีด้วยค่ะ’ พลอยใสตอบกลับไปแค่นั้น ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่จะเถียงกับพิมมาดา ในเมื่อหล่อนได้ประทีปคืนไปแล้ว‘ขอโทษด้วยนะที่คนในอดีตกลับมาเป็นคนปัจจุบัน ส่วนที่เธอบอกว่าให้ฉันลดความอ้วน ฉันคงลดได้แน่ เพราะอยู่กับทีป...ต้องใช้แรงเยอะ’ พลอยใ

เจนิตานึกถึงเรื่องราวของตัวเอง ก่อนหน้านี้ถ้าไม่ได้พลอยใสช่วย เธอคงไม่มีวันนี้ แต่เมื่อเสาหลักของกลุ่มอย่างพลอยใสประสบปัญหา พวกเธอกลับทำได้แค่เพียงปลอบใจห่าง ๆ และหน้าที่ปลอบใจหลักกลับเป็นพี่ลลิตา เพราะแค่เห็นพลอยใสร้อง เธอกับรริดาก็พลอยจะร้องตามไปด้วย ไม่สามารถปลอบเพื่อนได้อย่างที่เพื่อนเคยปลอบเธอทั้งสองคน “เจ พลอยเป็นคนเข้มแข็ง เดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านไป แกอย่าคิดมากนะ ทำอาหารอร่อย ๆ ให้มันกิน แกล้งให้มันด่าแกเยอะ ๆ เดี๋ยวพลอยมันก็ดีขึ้นเองแหละ แกเองก็ต้องเข้มแข็ง เข้าใจไหม” รริดาผู้เป็นคุณแม่ลูกหนึ่งบอกเพื่อนเพื่อให้กำลังใจ “ด้า อยากให้แกมาอยู่กับมันด้วยจัง” “ไว้ฉันจะพาเจ้าตัวเล็กไปหามันเองนะ ตอนนี้เจดูแลพลอยก่อน ถ้าเจ้าตัวเล็กไม่งอแง เดี๋ยวฉันจะพาไป” รริดาบอกมาตามสาย “เท่านี้ก่อนนะด้า เดี๋ยวเราทำอาหารให้พลอยก่อน” เจนิตาวางสาย เสียงสะอื้นของพลอยใสเบาลงบ้างแล้ว เธอรีบทำอาหารที่พลอยใสชอบ หวังว่าจะทำให้เพื่อนหายเศร้าลงไปได้บ้างหลายวันผ่านไป พิมมาดาออกจากโรงพยาบาลแล้ว เธออาศัยอยู่ในคอนโดแห่งหนึ่ง คิดว่าน่าจะซื้อหลังจากขายบ้านหลังนั้น ประที

ไนต์คลับหรูหรา แสงไฟสวยงามเหมาะแก่การท่องราตรี จะว่าไปตั้งแต่ภาคมีลูก พวกเขาแทบไม่ได้สังสรรค์เพราะต่างคนต่างยุ่งเรื่องงานของตัวเอง โดยเฉพาะประทีป การมาไนต์คลับเหมือนการมาทำงานมากกว่ามาเที่ยว ทำให้เขาลืมบรรยากาศการเที่ยวในสถานที่แบบนี้มากทีเดียว “ดื่มเต็มที่เลย ไม่ต้องขับรถ เดินขึ้นไปก็ห้องนอนแล้ว” ชวีเองช่วงหลัง ๆ ไม่ค่อยได้ดื่ม เพราะไปเที่ยวกันทีไร ไอ้เจเจมันเมาก่อนเขาตลอด วันนี้ตั้งใจเต็มที่ว่าจะเมา เพลงถึงจะฟังไม่ออก แต่ก็เพราะใช้ได้ มีการเปิดเพลงจีนสลับกับเพลงสากล บรั่นดีของที่นี่มีแต่ระดับแพงไปถึงแพงมาก ทั้งสามเลือกบรั่นดีมาหนึ่งขวด พนักงานจัดเสิร์ฟมาพร้อมน้ำแข็งทรงกลมขนาดพอดีกับแก้ว ปัญหาน้ำแข็งไม่เท่ากันของภาคคงถูกกำจัดทิ้งไป ถ้าเปลี่ยนมาใช้น้ำแข็งก้อนกลมแบบนี้ “รสชาติใช้ได้เลยนะ เราน่าจะเอาไปขายที่ร้านเราบ้าง” ชวีหันไปคุยกับประทีป ชวีที่ดูเพลย์บอยไม่ค่อยสนใจอะไร แต่จริง ๆ แล้วทุกอย่างที่เขาทำ ทุกอย่างที่เขาชอบ สามารถต่อยอดทำธุรกิจได้หมด “ใช่ครับเฮีย ทีปว่าคนดื่มน่าจะชอบ” ประทีปเองก็ไม่ต่างกัน ตอนนี้ถือว่าเป็นขาขึ้นของเขา ไม่ว่า

ประทีปเลียริมฝีปากเพราะความอยาก เพียงแค่เขามองต่ำลงมาก็เห็นสองเต้างามถูกประคองด้วยเกาะอกสีขาว เขารู้ว่าความนุ่มของเต้างามนั้นมีมากแค่ไหน เห็นแค่เนินก็ทำเขาคอแห้งจนต้องเลียริมฝีปากยังดีที่มีหมอนใบใหญ่วางบนตัก ไม่อย่างนั้นเธอคงเห็นว่าอะไรต่อมิอะไรของเขากำลังตั้งตรงพร้อมรบลิ้นสีแดงสดกำลังเลียริมฝีปากแค่ครั้งเดียว แต่เธอกลับเห็นภาพตัวเองกำลังแดดิ้นเพราะลิ้นนั้น ลิ้นที่อ่อนพลิ้วยิ่งกว่าใบไม้ พลิ้วไหวอยู่บนดอกไม้งามของเธอ ปลายลิ้นรัวเร็ว เร่งเร้ากับติ่งเสียว รีดเค้นน้ำหวานจากกายเธอพลอยใสต้องรีบเม้มปากพร้อมทั้งหนีบขาเข้าหากัน เธอเกือบหลุดเสียงครางน่าอายออกไป ความฉ่ำชื้นตรงกลางกายบ่งบอกว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในห้วงอารมณ์สวาท“แสบนิด ๆ ครับ” ประทีปลูบตรงคอใกล้ ๆ กับแผล นิ้วมือเรียวยาวของเขา ขาวสะอาด เล็บสั้นถูกตัดแต่งอย่างดี แหวนของเธอยังอยู่บนนิ้วเขา มือเรียวยาวลูบต้นคออย่างเขินอาย เธอจ้องมือเขาไม่วางตา ภาพนิ้วมือเขาหายเข้าไปในตัวเธอ ภาพในความคิดนั้นทำให้เธอต้องกำมือของตัวเองแน่นเพื่อระงับความต้องการของร่างกายความร้อนรุ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำเอาเธอต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันเพราะกลัวเสี

ประธานหวังให้คนจัดห้องพักของประทีปติดกับห้องพักของพลอยใส หวังให้ทั้งสองคืนดีกันโดยเร็ว แต่ดูแล้วลูกสาวของเขาก็ใจแข็งเหลือเกิน“โอ้โห วันนี้มีข้าวผัดกิมจิด้วยเหรอคะ” เสียงหวานของพลอยใสถามแม่บ้านในตอนกำลังรับประทานอาหารค่ำ“คุณประทีปทำค่ะคุณหนู” แม่บ้านบอกเสียงหวาน คนกำลังจะตักเข้าปากถึงกับชะงัก“กินเยอะกว่าข้าวผัดก็กินมาแล้ว” เสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียงสองคน“อย่ามาพูดจาแบบนี้กับพลอยนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” พลอยใสแหวใส่อย่างไม่สบอารมณ์ ไม่อยากทำตัวน่ารักหรอก ทีเขายังทำตัวไม่น่ารักกับเธอเลย“ครับ ๆ กินเถอะครับ” ประทีปรับคำยิ้ม ๆ ตักข้าวผัดกิมจิของโปรดเธอวางลงในจานให้ คนงอนน้ำลายแตกเพราะความหิว สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับเสียงท้องร้อง“ที่กินเพราะหิวหรอกนะ พลอยยังโกรธอยู่”“ครับ โกรธก็ต้องกินเยอะ ๆ นะครับ จะได้มีแรงโกรธ” ประทีปบอกพร้อมทั้งจิ้มกุ้งทอดซอสมะขามให้เธอกิน เขารู้ว่านี่ก็เป็นอีกเมนูที่เธอชอบให้เขาทำให้กิน เธอดูผอมลงไปหลายกิโลกรัม เมื่อคืนเขากอดเธอ รู้สึกได้เลยว่าพลอยใสน้ำหนักหายไปราวสามถึงห้ากิโลกรัมวันนี้เขาเลยลงทุนเข้าครัวเพื่อให้เธอได้กินอาหารถูกปากมากขึ้น พลอยใสไม่ปฏิเสธอา