บททั้งหมดของ I SOLD MY VIRGINITY TO MY POSSESSIVE BOSS: บทที่ 91 - บทที่ 100

Mabilis ang biyahe nina Iris at Alexander. Nasa tapat na sila ng bahay nina Rafael, na itinuring niyang ama.Akmang lalabas na ng sasakyan si Iris nang hawakan ni Alexander ang braso niya.“Sweetheart, samahan na kita?” may pag-aalalang tanong nito.“Hindi na. Hintayin mo na lang ako dito…”“Pero paano kung nandiyan sila?”Bahagyang natigilan si Iris. “Sisigaw ako pag kailangan ko ng tulong.”Tango na lang ang naisagot ni Alexander. “Take care, sweetheart.”Tumango lang si Iris pero hindi makapagsalita. Ayaw niyang ipakitang nanginginig siya sa kaba. Ang iniisip niya lang—sana nandoon pa ang brown envelope sa kwarto niya.Lumakad siya palapit sa pulang gate. Bumilis ang tibok ng puso niya nang makitang bukas iyon.Dahan-dahan siyang pumasok, para bang may nakamasid. Mabilis niyang tinungo ang dating silid. Halos wala nang laman ang loob.Lumapit siya sa kama at itinaas ang kutson, pero nanlamig ang buong katawan niya nang makitang wala roon ang hinahanap. Binuksan niya ang aparador, s

Pagmulat ng mata ni Iris, agad siyang napatingin kay Alexander na mahimbing na natutulog sa tabi niya. Sandali niya lang itong pinagmasdan—ang maamong mukha, ang makinis na balat nito. Marahan niyang hinaplos ang pisngi ng binata.Bahagyang nahulog ang kumot kaya lumitaw ang dibdib at tiyan nito. Kita ang linya ng abs, matigas at malinaw. Napalunok si Iris, hindi pa rin siya makapaniwala na ganito kaganda ang katawan ng lalaking katabi niya.Mabilis niyang ibinaling ang tingin, pero hindi naitago ang ngiti sa labi niya.Hindi sukat akalain ni Iris na darating ang araw na ganito—magkasama sila ng lalaking pinagpapantasyahan, hinahangaan, at kina-iinggitan ng marami dahil sa pagiging tanyag nito sa larangan ng business. Kung tutuusin, kasal na lang ang kulang sa kanilang dalawa para masabing isa na silang buong pamilya.Mahigpit siyang napayakap sa binata.“Ikaw sana ang gusto kong pakasalan, Alex. Pero hanggang kailan ka kaya mumultuhin ng nakaraan mo…” bulong niya habang nakatitig dit

“Do I look familiar?” Mapang-akit ang tinig ng babaeng bagong dating.Lahat ay napalingon sa kanya — si Betty, nakasuot ng pulang dress, pulang heels, at itim na maskara. Sa unang tingin, hindi halata kung sino siya, pero nang alisin niya ang maskara, mabilis na kumalat ang mga bulungan.“Si Betty ’yan!”“’Yung kaibigan ni Brigitte!”“Anong ginagawa niya rito?”Ngumiti si Betty, diretso ang tingin kay Alexander. “Long time no see,” malambing niyang sabi, sabay dahan-dahang lumapit.“Betty?” bulong ni Alexander, naninigas ang panga. “What are you doing here?”Hindi sumagot si Betty. Sa halip, bahagya siyang ngumiti at iniangat ang kamay — akmang hahaplusin ang pisngi ni Alexander.Pero bago pa man siya makalapit, mabilis na hinawakan ni Iris ang braso ni Betty. Mariin. Halos mapatigil ito sa kinatatayuan.“Huwag mong hawakan ang hindi sa ’yo.”Mababa ang tinig ni Iris, pero matalim ang bawat salita.Sabay-sabay na napa-“Ohhh!” ang mga tao. Ang ilan ay natahimik, ang iba nama’y napahawa

Magkahawak-kamay na naglalakad sina Iris at Alexander sa mall. Simple lang ang suot nila — plain shirt si Alexander, habang si Iris naman ay naka-loose dress at shades. Parang ordinaryong mag-asawa lang na nagsho-shopping, malayo sa mga eksenang nangyari nitong mga nakaraang araw. Kahit alam nilang may ilang nakakakilala sa kanila, sinubukan nilang huwag pansinin ang mga pabulong at patagong pagkuha ng litrato. “Parang ang tagal ko nang hindi nakakalabas nang ganito,” sabi ni Iris habang naglalakad sa hallway ng mall. “Na walang iniisip, walang pressure.” “Good sign ’yan,” sagot ni Alexander, sabay pisil sa kamay niya. “Kasi ibig sabihin, kapag mas okay ka, mas magiging okay din si baby.” “Talaga lang, ha?” natatawang sagot nito. “Oo naman,” tugon ni Alexander. “At para makumpleto ang pagbabalik mo sa dati, dapat ice cream muna tayo.” “Ha? Ice cream agad?” “Yup. Dessert before lunch — rule ni Alexander Corañez Jr.” Napailing si Iris pero natawa rin. “Ikaw lang yata ang

Madilim ang paligid ng hotel kung saan inihiga ng lalaki si Brigitte. Naramdaman niya ang init ng palad ng lalaki sa pisngi niya. Saglit siyang dumilat, pero hindi niya maaninag ang mukha ng kasama. Muli siyang pumikit, marahang nakikiramdam habang pinapakinggan ang mga tunog sa paligid — ang aircon, ang tiktak ng orasan — hanggang sa unti-unti itong nawala. Ang naririnig na lang niya ay ang malakas na tibok ng puso niya. Unti-unti niyang naramdaman ang pagdampi ng labi ng lalaki sa noo niya — banayad, parang paghingi ng pahintulot. Hindi niya alam kung bakit, pero hindi siya umatras. Sa halip, sinalubong agad niya ang labi nito. Ang mga kamay niya ay napunta sa batok ng lalaki, habang marahang naglalakbay naman ang mga kamay nito sa bawat parte ng katawan niya. “Alexander…” mahinang bulong niya. Nanatiling tahimik ang lalaki, bahagyang ngumiti, pero hindi siya itinama. Sa halip, marahan nitong hinaplos muli ang pisngi ni Brigitte at nagpatuloy sa ginagawa. Kinabukasan, maa