All Chapters of I SOLD MY VIRGINITY TO MY POSSESSIVE BOSS: Chapter 71 - Chapter 80

Pinindot ni Alexander ang red button at isinilid sa bulsa niya ang hawak na cellphone. Ramdam ni Iris ang biglang pagbabago ng aura nito—parang isang iglap, nawala ang saya at lambing kanina.“Baby?” mahinang tawag ni Iris, hawak-hawak pa rin ang tiyan. “May problema ba?”Sandali siyang natahimik, pero agad pinilit ang isang tipid na ngiti.“Nothing you should worry about, sweetheart. Stress is bad for you and the baby.”Napakunot ang noo ni Iris, halatang hindi kumbinsido.“Pero Alex, mas lalo akong hindi mapapalagay kung hindi mo sasabihin.”“Sweetheart, it’s just a problem with the company. I don’t want you stressing over it. I can handle it, okay? What you need to do is rest and take care of our baby.” Tipid na ngumiti si Alexander. Tumahimik na lang si Iris, pilit kinokontrol ang emosyon.“Okay, pero gusto kong kumain ka ng ice cream na may bagoong ngayon na!” Napanganga si Alexander sa sinabi ni Iris.“S—s

“Sweetheart, where are you going?” mabilis na tanong ni Alexander habang hinahabol ang hininga niya.Hindi sumagot si Iris. Nakatingin lang siya kay Alexander, bakas ang lungkot at galit sa mga mata. Naramdaman niya ang mainit na kamay nitong humawak sa braso niya.“Iris, please… huwag kang umalis. Let me explain.”“Explain? Anong i-e-explain mo, Alex? Nakita ko na, e.” Lumuluhang sambit ni Iris. “Sabi mo iiwasan mo si Brigitte, pero bakit andun siya sa opisina mo?”Huminga nang malalim si Alexander, pilit na kumakalma. “Sweetheart, ganito. Last night, nakiusap siya sa akin kasi wala na siyang matutuluyan at naghanap rin siya ng trabaho para buhayin ang sarili niya. ’Yung pagtanggap sa kanya sa work, HR ang nagdesisyon, hindi ako. I rejected her, right there. Sinabi kong hindi ko siya gustong maging secretary at ilipat na lang siya sa ibang position.”“Pero ibig sabihin non, lagi na kayong magkakasama!” halos bulong na lang ni Iris, hindi na napigilan ang damdamin.Nagtinginan ang ila

Nakasuot pa rin ng sunglasses si Iris habang nakaupo sa opisina ni Alexander. Halata pa rin ang pamumugto ng mga mata niya kahit anong pilit itago. Pero hindi naman niya alintana, dahil mula pa kaninang umaga, hindi siya tinigilan ni Alexander sa pag-aalaga. “Sweetheart, tubig. Uminom ka muna,” sabay abot ni Alex ng bottled water. Napangiti si Iris. “Para akong bata, inaalagaan mo ng todo.” “Gusto ko lang siguraduhin na okay ka,” sagot ni Alex sabay haplos sa buhok niya. Hindi nila alintana na nakatingin na pala ang ibang staff. May mga nagtitinginan, may nagbubulungan, pero si Alexander, kalmado lang. Para bang wala siyang pakialam kung ano ang isipin ng iba. “Grabe, PDA sa office,” bulong ng isa. “Trip lang kaya nila mag-shades? Gayahin ko nga rin,” biro ng isa pa. Narinig ni Iris ang mga iyon at agad siyang kinabahan. “Alex, nakakahiya,” mahina niyang sabi. Pero ngumisi lang si Alexander. “Sweetheart, hayaan mo sila. Basta ako, proud ako sa ’yo.” Namula si Iris, h

Maagang nagising si Iris kinabukasan. Pagmulat pa lang ng mata niya, nakatapat na agad sa mukha niya ang camera ng cellphone ni Alexander. “Smile, Sweetheart. Good morning,” nakangising bati nito. Napangiwi si Iris at tinakip ang kumot sa mukha niya. “Baby naman, mukha pa akong gusgusin.” “Ikaw naman ang pinakamagandang gusgusin, Sweetheart!” nakangising sambit ni Alexander. “So mukha nga akong gusgusin, ganun?” kunwaring nagtatampo si Iris. “Sweetheart naman, napakatampuhin. Syempre, as Daddy, kailangan kong i-document lahat ng moment ng pregnancy journey mo with me,” sagot ni Alexander habang pinipindot ang record button. “Journey agad? Nasa unang buwan pa lang si Baby,” reklamo ni Iris, pero hindi maitago ang ngiti. “All moments, Sweetheart. Gusto kong ma-capture para paglaki ni Baby, makikita niya kung gaano natin siya minahal at inalagaan!” nakangiting sambit ni Alex. Umupo siya sa gilid ng kama at pinisil ang pisngi ni Iris. “Alam mo bang halos hindi ako nakatulog kagabi

Kinabukasan sa ospital, tahimik ang kwarto. Nakahiga si Iris, naka-blanket, marahang nakapatong ang kamay sa dibdib. Nasa tabi niya si Alexander, nakaupo sa isang upuan, halatang puyat pero pilit pa ring nakangiti kapag tumitingin kay Iris. Biglang dumating si Doña Conchita, may dalang ilang paper bag at isang malaki at malambot na unan. Napangiti si Iris nang makita siya. “Mom!” Lumapit ang Doña at iniabot ang unan. “Anak, kailangan mong magpahinga. Nakakatakot ang mga ganitong pangyayari sa unang buwan. Makikinig ka sa doktor, ha? Pag puwede ka nang lumabas, umuwi ka muna sa mansion. Huwag ka munang sumama sa opisina, para nang sa gano’n, hindi ka ma-stress.” Tumango si Iris. “Opo, Mom. Gagawin ko.” Hawak pa rin ni Alex ang kamay ni Iris. “Salamat, Mom. Gagawin namin ang lahat para hindi ma-stress si Iris.” Ngumiti ang Doña pero seryoso ang mukha. “Ikaw naman, Alex. Matulog ka rin. Huwag mo ring pababayaan ang sarili mo, anak. Kailangan mong magpalakas, dahil ikaw ang magiging