Todos os capítulos de I SOLD MY VIRGINITY TO MY POSSESSIVE BOSS: Capítulo 121 - Capítulo 130

Malakas ang kabog ng dibdib ni Iris sa mga naririnig niya mula sa mini library. Hindi niya alam kung tama ba ang narinig niya, pero pakiramdam niya ay gusto na niyang sumabog sa inis. Dahan-dahan siyang lumapit sa pinto, pero nang marinig ang mahinang tawa ni Brigitte, hindi na niya napigilan ang sarili. Itinulak niya nang malakas ang pinto. Napaigtad ang dalawa sa gulat. “Oh, Iris! Are you okay? Why are you still up?” tila inosenteng tanong ni Brigitte habang nakatingin sa kanya. “Bakit? Dapat ba tulog na ako para masolo mo ang asawa ko?” malamig pero mabigat ang tono ni Iris. Bahagyang natawa si Brigitte, halatang nagpipigil ng ngiti. “Watch your mouth, Iris. Huwag kang bastos. Tinuturuan lang niya akong tumugtog. Wala kang dapat ipagselos.” “Ako pa ang bastos?” halos hindi makapaniwalang sambit niya. “Sweetheart, mali ka ng iniisip,” sabat naman ni Alexander. “And one more thing, sa ’yo na si Alex ‘no? We’re friends, right?” nakangiting niyakap siya ni Brigitte na para

Napahawak si Iris sa dibdib, ramdam niya ang mabilis na kabog ng puso niya. Gusto niyang marinig kung ano ang isasagot ni Alexander sa tanong ni Brigitte, pero natatakot rin siya at kinakabahan na baka masaktan siya sa maaaring isagot nito. Akmang hahakbang na sana siya palayo nang marinig niya ang tinig ni Alexander—mahina pero buo, puno ng sinseridad. “Brigitte… bago pa lang kami ni Iris, pero alam ko sa puso ko na mahal ko siya. Mahal ko sila—si Iris at ang magiging anak namin.” Parang huminto ang oras. Hindi na napigilan ni Iris ang pag-agos ng luha. Hindi iyon dahil sa sakit, kundi dahil sa tuwa. Madalas sinasabi ni Alexander na mahal siya nito, pero sa unang pagkakataon, naramdaman niya sa puso niya na totoo ang mga salitang ‘yon. Marahan siyang naglakad palayo at pumasok sa silid nila. Sa loob, tahimik siyang umupo sa gilid ng kama, hawak ang tiyan niya habang nakangiti. “Akala ko noon, wala nang magmamahal at tatanggap sa akin. Salamat, Lord, dahil binigay mo sa akin

Napatayo si Alexander, napamura sa gulat. “Damn it, Brigitte!” Mabilis siyang umatras, halata ang inis sa mukha. “What the hell was that?!” Ngunit nakangiti lang si Brigitte, walang bahid ng pagsisisi. “You looked tense, Alex. I was just… loosening you up.” “Don’t play games with me.” Mariin ang tinig niya, halos pabulong pero ramdam ang galit. “You’re crossing the line again.” Tumayo siya, mabilis na kinuha ang coat, saka diretsong lumabas ng opisina. Naiwan si Brigitte na nakangiti, parang alam niyang may epekto pa rin siya kay Alexander. Pag-akyat niya sa rooftop, huminga siya nang malalim. Hinayaan niyang dumampi ang hangin sa kanyang balat habang nakatingin sa malawak na langit. Ramdam niya ang bigat sa dibdib—galit, guilt, at takot na baka tuluyan siyang lamunin ng kamunduhan. Kinuha niya ang cellphone at nag-video call. After two rings, sinagot ni Iris. “Alex?” nakangiting bati ni Iris. Kita niya agad ang background—ang maliit na garden sa gilid ng mansyon. Nakaupo

Kapwa hingal sina Alexander at Brigitte nang maghiwalay ang kanilang mga labi. Pareho silang natigilan, ramdam ang bilis ng tibok ng puso—hindi dahil sa saya, kundi sa gulat at guilt. Agad na natauhan si Alexander. Tinulak niya si Brigitte palayo at mabilis na tumayo. “Brigitte, what the hell was that?” galit at gulong-gulo niyang tanong. “You still love me, Alex. Aminin mo man o hindi,” malamig pero may halong lambing ang boses ni Brigitte habang nakatingin sa kanya. “Hell no,” matigas na sagot ni Alexander. Iniiwas ang tingin, halatang nagpipigil. Lumabas siya ng opisina, mabilis ang hakbang papunta sa kanyang kotse. Gusto niyang makalayo agad sa lugar kung nasaan si Brigitte. Bahagyang pumatak ang luha niya nang maalala ang mukha ni Iris, at ang sanggol sa tiyan nito. “Damn it! Alex, anong bang ginawa mo?!” mariing bulong niya sa sarili. “Alex!” sigaw ni Brigitte habang humahabol sa kanya. “Hindi mo ba ako isasabay pauwi?” may halong lambing at pakiusap ang tinig nito. Nap

Habang kumakain sina Brigitte at Alexander, nakamasid lang sa kanila si Iris — nakikiramdam kung sino ang unang magsasalita. “Hetó, may cake pang natira kagabi. Baka gusto niyo,” malamig na sambit ni Iris sabay lapag ng dalawang slice ng chocolate cake. “Wow! Chocolate, that’s my favorite!” masiglang sabi ni Brigitte sabay patong ng kamay sa hita ni Alexander. Agad naman itong napatayo at lumayo nang bahagya kay Brigitte. “Okay ka lang, baby?” kunot-noong tanong ni Iris habang pinagmamasdan si Alexander. “Y-yes... I’m good, sweetheart,” sagot nito na halos hindi makatingin kay Iris. Bahagyang napatingin si Alexander sa cake na nasa mesa — may nakasulat na “Twenty-Six” at “Iris.” Agad siyang nag-angat ng tingin. “Sweetheart! I’m sorry, I missed your birthday celebration!” Nahihiyang tumayo si Alexander at niyakap si Iris. Bahagyang naitulak ni Iris nang makita ang pulang marka sa leeg ni Alexander. Napatiim-bagang siya, nakakuyom nang mariin, at tumitig ng masama kay B