Semua Bab I SOLD MY VIRGINITY TO MY POSSESSIVE BOSS: Bab 51 - Bab 60

“Hindi… hindi totoo ’to…” Halos wala sa sarili si Iris habang nakatitig sa screen ng cellphone ni Randolf.Ramdam niya ang bawat pintig ng puso niya, bawat hinga na parang hinihigop ang lahat ng lakas niya. Doon, malinaw—si Alexander, niyayakap at hinahalikan si Brigitte.Humalakhak si Randolf, lumapit at marahas na hinawakan ang baba niya para tumingin pa lalo sa screen. “Masakit, hindi ba? Imagine, habang ikaw ay nakagapos at naghihintay ng kamatayan… siya naman ay abala sa ibang babae.”Napalunok si Iris, nanginginig ang luha. “Hindi… hindi siya ganyan… naniniwala ako sa kanya…”Pero sa puso niya, unti-unting pumapasok ang alinlangan. Ang mga mata niya ay nagdidilim, hindi malaman kung alin ang mas mabigat—ang sakit ng pagtataksil o ang takot na baka mamatay siya ngayong gabi.“Lahat ng tao, may hangganan ng katapatan,” bulong ni Randolf sa kanyang tainga. “At si Alexander? Alam mong matagal ko na siyang kilala. He’s my best friend. Buong akala ko, nilalakad niya ako kay Brigitte,

Mabilis ang andar ng van, halos hindi makahinga si Iris habang pilit siyang nagpupumiglas sa pagkakayakap ni Randolf. Mahigpit ang tali sa kanyang mga kamay, ramdam niya ang gasgas at hapdi. Sa bawat pag-ikot ng gulong, pakiramdam niya ay mas lumalayo siya kay Alexander. “Bitawan mo ’ko!” sigaw niya, nanginginig ang boses. Pilit niyang kinagat ang balikat ni Randolf pero mas lalo lang itong natawa. “Hahaha! Fiery as ever. Gusto ko ’yan, darling. Pero tanggapin mo na lang—wala ka nang ligtas. At habang si Alexander abala kay Brigitte, ako ang kasama mo.” Malamig ang tinig nito habang marahas siyang hinihila palapit. Mariin niyang ipinikit ang mga mata. Sa loob-loob niya, sana ay makita na siya ni Alexander, sana ay hindi pa huli ang lahat. Samantala, nasa abandonadong gusali ang SWAT at mga tauhan ni Cris. Hindi nila naabutan sina Randolf. Nakatingin sila sa malaking monitor kung saan unti-unting humihina ang signal ng tracker. “Sir, nagja-jam sila ng signal. Mawawala ’to anumang

Kinabukasan, maagang nagising si Iris. Mabigat ang katawan niya at parang umiikot ang paligid. Saglit siyang napaupo sa gilid ng kama, hawak ang tiyan.“Urkkk—” Napahawak siya sa bibig bago mabilis na lumabas ng abandonadong gusali.Nakasunod agad si Randolf nang marinig ang pagsusuka. “Hey, anong problema?” dala-dala ang baso ng tubig.Nakasandal si Iris sa pader, pawisan, nanginginig ang kamay. Tinanggap niya ang tubig at bahagyang uminom. Ngunit bago pa makasagot, bigla siyang nawalan ng malay.“Damn it!” Nasalo siya ni Randolf bago tuluyang bumagsak. Sinapo nito ang noo ng babae, pinakiramdaman ang init. “Hindi naman siya nilalagnat… pero bakit ganito?”Walang oras na sinayang si Randolf. Binuhat niya si Iris at dinala sa pinakamalapit na ospital.Sa emergency room, agad siyang inihiga ng mga nurse sa kama. Normal ang vital signs, pero pinayuhan siyang magpahinga muna.Tahimik na nakaupo si Randolf sa gilid, nakakunot ang noo, hindi mapakali. Nagmulat si Iris, mahina pero nakangit

“Hija!” sinalubong ni Doña Conchita si Iris ng isang mahigpit na yakap. Halos mayakap ng matanda ang buong katawan niya, at marahang tinatapik ni Iris ang likod nito na para bang pinapakalma.“Thank God! Nakauwi ka na, anak ko!” nanginginig ang tinig ng matanda, bakas ang matinding pag-aalala. “Pinahirapan ka ba niya? May ginawa ba siya sa ’yo?”Umiling si Iris, nangingilid ang luha sa mga mata. “Okay lang po ako, Mom. Na-miss ko po kayo… a-akala ko hindi na po ako makakabalik.”Nagkatitigan sila sandali bago tuluyang bumigay. Pareho silang napahagulgol, mahigpit ang yakapan, parang hindi na nila kayang bitawan ang isa’t isa.Samantala, nakatayo lang si Alexander sa gilid, pinagmamasdan ang tagpo. Bakas ang kaba at galit sa mga mata niya habang iginagala ang paningin sa paligid ng mansyon.“Mom? What happened here?” seryosong tanong niya.Kumalas si Doña Conchita mula sa yakap at humarap sa anak. “Si Brigitte. Galing siya rito—nagwawala, hinahanap ka.”Agad na hinawakan ni Alexander a

Tahimik lang si Alexander habang nakahiga sa kama. Hindi siya makatulog. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang huling sinabi ng kanyang ina. “Kung mahal mo si Iris, ibig sabihin no’n, kailangan mo na rin putulin ang anumang ugnayan mo kay Brigitte. Hindi pwedeng sasabihin mo kay Iris na mahal mo siya tapos binibigyan mo pa rin ng atensyon si Brigitte. At kung patuloy mong gagawin ’yon, lalo lang siyang aasa na puwede pang maging kayo.” Napapikit si Alexander at napabuntong-hininga. Alam niyang totoo ang sinabi ng kanyang ina. Pero hindi niya rin maiwasan ang mag-alala kay Brigitte. Napailing siya. “Pero tama si Mom… kung gusto ko ng tahimik na buhay kasama si Iris, kailangan ko nang tuldukan ‘to.” Bumaling siya sa gawing kanan, dahan-dahan niyang niyakap si Iris sa tabi niya. “Sweetheart, I’m sorry,” bulong niya. Narinig iyon ni Iris pero hindi siya kumibo. Nakapikit siya pero gising. “Kung kay Gabriel, may nangyaring masama, mag-aalala rin naman ako at baka tulungan ko rin