Lahat ng Kabanata ng I SOLD MY VIRGINITY TO MY POSSESSIVE BOSS: Kabanata 61 - Kabanata 70

Sunod-sunod ang pagpindot ng doorbell ni Ivy sa bahay ni Brigitte. Halos mabaliw na siya sa panghihina, nanginginig ang tuhod habang nakatayo sa harap ng gate. Binuksan agad ng maid ang gate at natigilan sa itsura niya. Pawis na pawis si Ivy kahit malamig ang hangin, namumutla, at mamula-mula ang mga mata na halatang bagong iyak. “Ma’am, si Miss Ivy po…” tipid na tawag ng maid. Diretso agad si Ivy papasok, halos pasuray, at inilapag ang bag sa lamesita sa sala. “Nasaan na ’yung box?!” sigaw agad ni Brigitte, papalapit. Napatingin si Ivy, halatang ubos na ang lakas. “’Yan talaga ang bungad mo? Wala man lang… kumusta ka, kumain ka na ba, bakit ngayon ka lang?” Inirapan siya ni Brigitte. “What the hell are you talking about? Huwag mo ’kong dramahan! Gawin mo kung anong inuutos ko!” “Ate!” halos pasigaw si Ivy, nanginginig ang tinig. “Kapatid mo ako, hindi mo ako alipin!” “Tumigil ka sa drama! Buksan mo na ’yang bag!” utos ni Brigitte, tinuturo ang zipper. Napilitan si Ivy na buk

Tahimik ang ospital, maliban sa banayad na tunog ng monitor at yabag ng mga nurse sa pasilyo. Nakaupo si Brigitte sa tabi ng kama ni Ivy, pinagmamasdan ang kapatid na unti-unting bumabalik sa sarili. Halos kasing puti ng labanos ang mukha ni Ivy, ngumiti ito nang bahagya nang makita si Brigitte sa tabi niya. “Ivy… okay ka na?” mahinang tanong ni Brigitte, hawak ang kamay ng kapatid. “Mas mabuti na… Ate,” mahina ngunit malinaw na tinig ni Ivy. “Sorry, dinamay pa kita sa kabaliwan ko.” Napaluhang sambit ni Brigitte. Tipid na ngumiti si Ivy. “Wala iyon… hayaan mo na. Pwede ka nang umalis, tatawagan ko na lang si Nanay.” Malamig na sambit nito. “Fine! Mag-isa ka diyan!” Iritang sambit niya saka biglang tumayo. Mabilis namang hinawakan ni Ivy ang kamay niya. “Eto naman, hindi na mabiro!” Umiirap si Brigitte pero naupo naman ulit. “Grabe talaga ‘yang Iris na ‘yan! Dahil sa kanya kaya ka nagkasakit!” Mariing sambit ni Brigitte. Umiling si Ivy at umiwas ng tingin sa kanya. “Ate, hindi

“Anong ginagawa mo rito?” sabay na sambit nina Alexander at Brigitte. Pareho silang natigilan, pero bago pa makagalaw si Alexander, mabilis na lumapit si Brigitte at mahigpit siyang niyakap. “Miss na miss na kita, Alexander…” garalgal na tinig nito, halatang pinipigilan ang luha. Nagulat si Alexander at hindi nakagalaw sa unang segundo. Ngunit sa isang sulok ng pasilyo, nakasilip ang babaeng nakapulang gown—nakangiti habang hawak ang cellphone. Mabilis nitong kinunan ng litrato ang dalawa. Ilang saglit pa, tinulak ni Alexander si Brigitte. “Damn it, Brigitte! Two years na tayong tapos. Wala ka nang dahilan para guluhin pa ako.” Nanlaki ang mata ni Brigitte, nanginginig ang labi. “Wala na lang ba ’yon sa’yo? Alexander… tayo dapat ang kinasal. Hindi ba tayo dapat ang magkasama?” Mariin ang tingin ni Alexander. “Maybe destiny says we’re not for each other.” Diretsong lumakad si Alexander palayo, hindi na nilingon pa si Brigitte. Naiwan ang babae, nanghihina ang tuhod, at na

Nakatalukbong si Iris ng mukha, habang nakahiga sa loob ng silid ng ospital. Paulit-ulit sa kanyang isipan ang mga salitang binitiwan ni Lorrie kanina. “Kasalanan mo talaga! Sana nga namatay ka na lang!” Parang bawat salita’y matalim na kutsilyong paulit-ulit na sumasaksak sa dibdib niya.Napahawak siya sa tiyan, halos hindi na makahinga sa bigat ng nararamdaman niya. Dumaloy ang luha sa pisngi ni Iris, kahit pilit niyang pinipigilan.“Sweetheart…” mahinahong tawag ni Alexander habang papasok ng silid, tinanggal nito ang kumot sa mukha niya. “Huwag mong isipin lahat ng sinabi ni Tita. Alam mong wala kang kasalanan dito. Hindi mo kailangan akuin ang sakit na ’yon.”Ngunit hindi siya sumagot. Pinipilit niyang magpakatatag, pero lalo lamang siyang nadudurog sa loob.“Gusto mo bang umuwi na tayo?” tanong ni Alexander habang hinahawi ang buhok niyang nakatabon sa mukha.Bahagyang natawa si Alexander, dahil sa sobrang pula ng mata ni Iris. Pero bigla rin siyang tumigil nang tiningnan siya n

Ilang minuto nang nakatulala si Brigitte matapos siyang iwan ni Betty sa club. Hawak pa rin niya ang baso ng alak, pinaglalaruan iyon na para bang iyon na lang ang natitirang kaibigan niya ngayong gabi. Malalim ang kanyang buntong-hininga bago niya muling sinenyasan ang bartender.“Dapat ba akong magtiwala sa kanya?”“Another shot. Make it quick,” garalgal niyang wika, pilit ipinapakita ang tapang kahit namumula na ang pisngi.Ilang tagay pa ang lumipas, at lalo nang naging malabo ang kanyang paningin. Hindi na niya halos marinig ang ingay ng tugtog—tanging pintig ng puso at bigat ng ulo ang nangingibabaw.Napaupo si Brigitte, nakasandal sa couch habang nakapikit, nilalabanan ang matinding hilong nararamdaman niya dahil sa kalasingan. Napadilat siya nang biglang may dalawang lalaking lumapit sa kanya. Pinagitnaan siya ng mga ito at inakbayan. Malalakas ang tawa, amoy alak din, at halata ang intensyon sa paraan ng pagkakatitig kay Brigitte.“Miss, samahan mo naman kami sa table. Sayang