Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Perfect Thief : Kabanata 111 - Kabanata 120

ANASTASIA “Argh...” daing ko. “What's wrong? Should we go to a doctor?” tanong kaagad ni Kirill sa akin.Nasa loob kami ng kotse, at on the way na sa office. Around 10am na rin, late na kami. Pero wala namang magrereklamo niyan dahil ang mayari ng company ang kasama ko.“No, ok lang ako. Normal lang 'to kapag may regla,” walang preno kong sabi. Tumango naman siya at nag-focus na lamang ulit sa pagda-drive. “Tell me when you can't bear with it anymore.”Inaasikaso ako ni Kirill kanina, as in wala akong halos nagawa sa condo. Maski paglinis ay hindi ko nagawa dahil nga pinapakiramdaman ko pa ang sarili ko. But then here is Kirill, doing it all, and took care of me like a total green flag.Sadyang kailangan lang talaga naming pumunta sa trabaho dahil marami pa akong aasikasuhin na mga papeles. Habang si Kirill naman ay mayroong meeting kasama si Helios para sa nalalapit nilang business partnership.Nangunot ang noo ko nang mapansin na lumihis kami sa ibang daanan. “Hoy? Bakit 'di tayo

ANASTASIA “Ang dami naman nito!” manghang saad ko habang pinapasok namin sa kotse ang mga prutas at healthy foods na binili namin ni Kirill. Narito kami now sa parking lot ng isang sikat na supermarket dito sa lugar.Tumawa naman si Kirill. “It's fine, barya lang 'to.” Sandali akong natigilan matapos marinig ang sinabi niya. Mapakla pa akong napangiti. “Ang galing talaga kapag maraming pera 'no, nabibili lahat ng gusto?” saad ko. Sinara na ni Kirill ang compartment ng kotse. Tumingin siya sa akin habang nangungusap ang mga mata. “That's why, everyone should work hard and earn money as much as possible,” aniya. Napangiti naman ako. “Oo nga naman, paano ka nga naman magkakapera kung hindi nagsisikap 'no?”Naglakad na kami at pumasok sa kotse. In-start na rin ni Kirill ang makina at nag-drive na. “That's the reality about life base on my own observation. Maraming nasa lower level ng community ang mariringgan mo ng mga salitang ‘ang swerte ng mga mayayaman, sana all mayaman’.” Tum

ANASTASIA “Hmm? Infairness, hindi ka nanginginig s takot! Something new, lahat kasi ng biktima namin ay halos magmakaawa na kahit may nakatutok na baril sa ulo nila.” Tumatang sabi ng lalaking mukhang pineapple na nasa gilid ko. Kulay green at yellow kasi ang color pallete ng buhok at ng mga damit na suot niya. Siya rin ang ay hawak ng baril na ngayon ay nakatutok sa ulo ko. “Maybe she's too afraid of you, kaya hindi na halos makapagsalita't umurong na ang dila niya,” saad naman ng nasa driver's seat at nagda-drive ng kotse. Ako naman ay nanatiling tahimik. “Arghhn!” Napadaing ako nang mas idiin niya ang baril sa mukha ko. For sure ay magiiwan ito ng marka, pero ano pa bang pakialam ko? Mas mag-focus dapat ako sa kung paano ako makakatakas sa mga taong 'to.“'Di ka talaga sasagot? ‘Di mo kami kakausapin?” mariin na tanong ng lalaking pineapples. Humagalpak na naman ng tawa ang driver. “Baka akala niya nananaginip pa siya. Akala niya ay makakarating siya ng ligtas kay Ivanov? Who k

ANASTASIA “No! Stop this shit!” umalingawngaw ang malakas kong sigaw sa kulob at malawak na silid. Nakaupo at nakatali pa rin ako sa upuan, pero mas malapit na ako sa dulo ng stage kaya naman ay kayang-kaya na akong abutin ng mga lalaki. May iilan na ngang nahahawakan na ang paa ko, sadyang ginagawa ko lang ang lahat para sipain ang mga kamay nila. Humagalpak ng tawa si Enji. “Scared? Hay nako! Wala ka pa ring takas, do you think Ivanov can save you? Well flash news! He's too chicken out to even make a move!” Nilingon ko kaagad siya at pinukulan ng pinakamatalim kong tingin. “Fuck you! Pineapple!” malakas at malutong na sigaw ko sa kaniya. Hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. Malakas niya lang naman akong sinampal. Sa sobrang lakas ay talagang napilig ang ulo ko at namanhid ang pisngi ko. Naramdaman ko rin na pumutok ang labi ko, dahilan para malasahan ko ang dugo sa loob ng bunganga ko. Nanlalaki ang mga mata ko, hindi ako makapag-react agad dahil pinakikiramdaman

ANASTASIA Nakatago ako sa likod ng backdrop habang nakayakap ang sarili. Mahapdi ang balat ko na napagdididiinan ng makapal na lubid kanina. Masakit rin ang tenga ko at parang mababasag na ang eardrums ko dahil sa samu't sari at malalakas na sigawan.Sigaw ng galit, poot at sakit. Hindi ko alam kung ano anh exactly na nangyayari sa labas, wala rin akong lakas ng loob para sumilip pa sa kung ano ang ginagawa ni Kirill sa kanila. Imagine, one versus more than twenty men. Hindi ko alam kung magagawa bang talunin ni Kirill ang lahat. Kaya ang basehan ko na lamang, ay kapag mayroon lumapit at bumulagta na ako sa sahig—it just means na kalaban 'yon, at natalo nila si Kirill. “Arghhh! Tangina mo!” malakas na sigaw ng isa sa kanila. Napaigtad pa ako nang makarinig nang isang malakas na tunog, parang may nabali. At ayaw ko na lamang isipin kung ano 'yon kung sakali.“What the fuck! Bakit hindi niyo matamaan?! Iisa lang 'yan!” sigaw ng isang pamilyar na boses. Siguradong si Enji 'yon, mukh