Semua Bab สัมผัสร้ายนายวิศวะ: Bab 11 - Bab 20

ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มยอมปล่อยแขนให้เธอเป็นอิสระแล้วนั้น ร่างบางก็รีบสาวเท้าเดินออกจากห้องน้ำทันที เธอรู้สึกทั้งโกรธทั้งอายที่เผลอตัวไปจูบกับคนอย่างเขาอย่างไม่ตั้งใจ และดูเหมือนว่าเขานั้นจะรู้ตัวด้วย แบบนี้เธอจะกล้าอยู่สู้หน้าเขาได้ยังไง ให้ตายเถอะนี้ฉันกำลังเป็นอะไรไป ยิ่งคิดใบหน้าสวยถึงกับรู้สึกแดงซ่านขึ้นมาด้วยความเขินอาย ร่างบางเดินออกมาหยุดที่หน้าห้องน้ำ ฝ่ามือเรียวเล็กจับเข้าที่ปากของตนร่องรอยที่ดีเอ็มนั่นกัดไปเมื่อซักครู่!! ตึก ตึก !! ยิ่งคิดหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันยิ่งเต้นขึ้นมาอย่างผิดจังหวะ"ไม่สิฉันต้องไม่รู้สึกอะไรแบบนี้" ณดาพยายามสลัดภาพใบหน้าอันหล่อเหลาของดีเอ็ม นั้นออกจากในหัว โดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีคนใจร้ายนั้นเดินตามเธอออกมา สายตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กที่ตนจูบด้วยเมื่อซักครู่นั่น"ฉันไม่อยากได้เงิน แต่อยากได้เธอ""คนบ้านี้เขาพูดอะไรออกมากัน" เสียงเล็กพึมพำออกมา อย่างไม่รู้ตัวว่าดีเอ็มนั้นอยู่ด้านหลังของเธอ ยิ่งคิดถึงหน้าเขา จู่ๆ คำพูดของยัยมินนี่ก็แว่วเข้ามาในหัวของฉัน"สนใจ หึ...นายนี้นะสนใจฉัน เป็นไปไม่ได้ " ร่างบางเอ่ยพึมพำขึ้นมาเสียงเบา แต่นั่นกับทำให้คนยิ้มยากถึงกับผ

วันต่อมาด้านดีเอ็มขณะที่ร่างสูงกำลังแต่งตัวออกจากคอนโด และขับรถมายังมหาลัยนั้น เมื่อคืนหลังจากที่คุยกับคุณหญิงรัตนาได้ไม่ถึงสิบคำ ผมกับม๊าก็ทะเลาะกันเสียแล้ว คำพูดของม๊ามันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของผม"ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบ ยังไงลูกก็ต้องไปดูตัวกับลูกสาว ของคุณชาตรีนันท์ เพราะม๊ารับปากกับทางนั้นเอาไว้แล้ว เราจะทำให้ม๊าเสียหน้าไปถึงไหน" คุณหญิงรัตนาได้แต่เอ่ยกับบุตรชายคนเล็กอย่างไม่มีท่าทีจะยอม "ถ้าม๊าชอบเธอ อยากได้เธอมากขนาดนั้น ทำไมม๊าไม่แต่งให้เธอมาเป็นเด็กป๊า เลยละครับ ทำไมต้องผลักยัยนั่นให้กับผมด้วย ม๊าก็รู้ว่าผมไม่ชอบเธอ" คำพูดอันร้ายกาจออกจากปากของบุตรชายคนเล็ก คุณหญิงรัตนานั้นถึงกับกุมขมับ มีอย่างที่ไหนบอกมารดาหาบ้านเล็กให้กับบิดา คุณหญิงรัตนาโกรธบุตรชายคนเล็กถึงกับเลือดขึ้นหน้า "ตาดีเอ็ม นี้เราอย่ามายอกย้อนม๊านะ" มารดาถึงกับตะเบ่งเสียงให้กับบุตรชายมาอย่างไม่ยอม "พี่ดีนว่าจริงอย่างที่ผมพูดไหมละครับ หรือม๊าว่าผมพูดอะไรผิด ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่มีทางเจอกับยัยผู้หญิงขี้เหร่ และปากเสียแบบยัยนั่นเด็ดขาด" ดีเอ็มยังคงค้านมารดาหัวชนฝา ไม่มีท่าทีจะยอมเช่นกัน ซึ่งนิสัยที่ดีเอ็มเป็นแบบนี

สายตาคมจับจ้องร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง อย่างไม่ยอมละสายตา ดีเอ็มแทบจะไม่เชื่อสายตาของตน ว่าร่างบางตรงหน้านี้คือ ณดา จริง ผู้หญิงที่มีเรื่องกับเขาและจูบกับเขาในวันนั้นให้ตายเถอะเพียงแค่รู้ว่าณดานั้นทำอาชีพแบบนี้ แต่ทำไม จู่ๆ ความรู้สึกไม่พอใจถึงก่อเกิดขึ้นมาในหัวของเขา นี้ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อยที่เขานั้นมีอะไรกับพวกเด็กN แต่ทำไมความรู้สึกที่ผมมีต่อณดาถึงได้ต่างจากผู้หญิงพวกนั้นนัก ดีเอ็มพยายามช่างใจคิดอยู่ชักพัก"หึ...! แต่จะว่าไปแล้วยัยนี้จะทำงานอะไร ทำไมผมต้องสน ในเมื่อวันนี้สิ่งที่ผมสนใจอยู่ตอนนี้ คือร่างกายของเธอ" เมื่ออีกหนึ่งความคิดนั้นสวนทาง ดีเอ็มก็ไม่รอช้า ร่างสูงที่เปลือยเปล่าส่วนบน ถึงกับเสยิ้มอันร้ายกาจขึ้นมาบนหน้า เขาเคยมองคนผิดที่ไหนกัน ดีเอ็มยังคงคิดในคืนที่เขาจูบกับเธอคืนนั้น ณดาคงออกมาหาลูกค้า แต่ครั้งนี้ใครจะคิดว่าเธอนั้นเป็นเด็กN ที่ทอยนั้นตบรางวัลให้กับเขาฝ่ามือหนาลูบไล่สัมผัสลงบนใบหน้าเรียวสวยของคนหลับลงอย่างอ่อนโยน ใบหน้าเรียวเล็ก ปากบางอันอวบอิ่มอมชมพู หน้าอกขาวๆ ที่เด้งออกมาแทบจะทะลุชุดเดรสออกมานั้น ไม่ว่าจะมองตรงไหนร่างบางสุดเซ็กซี่บนเตียง ก็สวยและน่ามองไปหม

อีกด้านของบาร์ในโรงแรม หลังจากที่สองหนุ่มโรเตอร์ และเควินออกไปดูดบุหรี่และกลับเข้ามาที่โต๊ะอีกครั้งนั้น แต่กับพบเพื่อนๆ ภายในโต๊ะนั้นหายกันไปหมดแล้ว"เชี่ย ไอ้เควิน เมียกูหายไปไหนวะ" เมื่อเห็นว่าโจอาน่าและเพื่อนๆ ของเธอไม่อยู่ที่โต๊ะ โรเตอร์ถึงกับกระหน่ำโทรหาแฟนสาวแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าโจอาน่านั่นจะรับสายตน ด้านเควินที่เห็นเช่นนั้นถึงกับยกมือขึ้นมาเกาหัว"หึ...นี้อย่าบอกนะ ไอ้สัสเค ว่ามึงใส่ยาลงไปในแก้วของสาวๆ รวมทั้วของเมียกูด้วย" เควินที่โดนโรเตอร์จับได้แต่ที่ยิ้มแห้งๆมาแทนคำตอบ"ยานั้นมันไม่ได้มีฤทธิ์อะไรมาก แค่หลับไป1ชั่วโมงก็รู้สึกตัว" เควินยอมสารภาพว่าตนนั้นตั้งใจวางยานอนหลับณดา แต่ณดาไม่ยอมปลีกตัวออกจากเพื่อนทำให้เขาจำเป็นใส่ยานอนหลับลงทั้งสามแก้ว"หึ...! เพราะมึงเล่นใช้วิธีสกปรกแบบนี้ไง กูเป็น ณดาแม่งก็ไม่เอามึง แบบนี้แม่งเตรียมบ้านแตกทะเลาะกับเมียยาวเลยกู" โรเตอร์สบถออกมาอย่างหัวเสียให้กับเพื่อนสนิท ที่สาวๆ หายไปคงไม่พ้นหลับอยู่ที่ไหนสักที"เลวจริงมึง" โรเตอร์เอ่ยจบก็เดินออกจากบาร์เพื่อไปตามหาแฟนสาวทันทีอีกด้านของโรงแรม SD ภายในห้อง 809 ด้าน ณดานี้เขาจัดฉันไปรอบหนึ่งแล้วนะ และนี

ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มพาฉันขับรถออกจากโรงแรมราวกับพายุเหาะ ไม่ว่าฉันจะพยายามปฏิเสธยังไง สุดท้ายเขาก็ยืนยันที่จะมาส่งฉันที่คอนโดอยู่ดี แต่ขณะที่ร่างบางก้าวขาจะลงจากรถของเขา โดยไม่คิดจะมองหน้าคนใจร้ายนั้น"ฉันอุตส่าห์ มาส่ง ...ไม่คิดจะขอบใจซักคำเลยหรือไง" ฝ่ามือหนาถือวิสาสะจับเข้าที่เรียวแขนของคนตัวเล็ก ณดาสบตาเข้ากับคนใจร้ายด้วยสีหน้าไม่พอใจที่ดีเอ็มยังถูกเนื้อต้องตัวเธอ"นายไม่ควรได้รับคำนั้นจากฉันเลยด้วยซ้ำ" เสียงแข็งเอ่ยออกจากปากของเธออย่างไม่น่าฟัง ร่างบางพยายามที่จะเปิดประตู แต่ดีเอ็มยังคงปิดล็อคเอาไว้ไม่ให้เธอนั้นลงจากรถของตน"ทำไม แค่มีฉันเป็นผัวเธอคนแรก โกรธเกลียดฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ" เสียงเข้มกดน้ำเสียงออกมาอย่างไม่น่าฟัง ดีเอ็มรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกดีที่ได้เธอเป็นคนแรกแต่สายตาที่เธอมองเขามาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังนี้สิ จุกชิบหายเพราะเขาไม่เคยได้รับสายตาแบบนี้จากใครเลยซักคน ณดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำแบบนี้กับตน"กับคนอย่างนาย ครั้งเดียวฉันไม่นับว่าเป็นผัว" เสียงเล็กเอ่ยออกมาอย่างไม่มีท่าทีจะยอมอ่อนข้อให้ ด้านดีเอ็มใบหน้าอันหล่อเหลาได้ยินเช่นนั้นถึงกับชะงัก