บททั้งหมดของ พิศวาสหวนคืน: บทที่ 41 - บทที่ 50

ครอบครัว ดาริณตื่นขึ้นมาในตอนสายด้วยความรู้สึกระบมเนื้อตัวเล็กน้อย และพบว่าลูกชายไม่ได้อยู่บนเตียง เธอจึงรีบอาบน้ำ เห็นร่างเปลือยตัวเองบนกระจก มีรอยจ้ำแดงจากการถูกธีธัสดูดขบตามเนื้อตัว โดยเฉพาะทรวงอก ที่คออีกเล็กน้อย ดารินจึงใส่เสื้อเชิ้ตขาว ปิดกระดุมยันเม็ดบนสุด จากนั้นก็หยิบกางเกงห้าส่วน ผ้าลินินที่เขาซื้อให้วันก่อนมาใส่ ลงมาข้างล่างก็พบสองพ่อลูกกำลังนั่งเล่นเปียโนกันอยู่ดูเหมือนธีธัสกำลังสอนลูกไล่ตามตัวโน้ต พอเห็นเธอ ลูกชายก็ส่งเสียงร้อง“แม่คับ มาฟังดรีมเล่นเปียโน”ดาริณส่งยิ้มอ่อนโยนให้ลูก ขณะเดินมาหยุดข้างๆ ลูกชายที่กำลังใช้นิ้วป้อมๆ กดไปตามคีย์ เป็นตัวโน้ตทั้งเจ็ด โด เร มี...กระทั่งไปสุดที่เสียงโด“ต่อไปวันเสาร์ น้องดรีมจะต้องเรียนเปียโนกับว่ายน้ำแล้วกัน เรียนแค่ครึ่งวันพอ ตอนบ่ายก็เล่นบอล หรือไปเล่นสนามเด็กเล่นของรีสอร์ตก็ได้ แต่เร็วๆ นี้ลุงจะทำสนามเด็กเล่นที่บ้านด้วย ส่วนวันจันทร์ถึงศุกร์หลังเลิกเรียนแล้วให้แม่สอนการบ้าน กับอ่านหนังสือ วันอาทิตย์ก็ไม่ต้องทำอะไร ถ้าน้องดรีมอยากไปเที่ยวที่ไหน ก็ได้ทั้งนั้น”“ดรีมอยากไปเที่ยวสวนสัตว์ อยากไปเที่ยวทะเล อยากไปเล่นหิมะ อยากไป...”

ไม่มีความลับในความรักเมื่อลูกหลับแล้ว ดาริณก็เดินเข้าไปยังห้องข้างๆ ซึ่งวันนี้อีกฝ่ายปล่อยให้เธอดูแลลูกเองตั้งแต่กินมื้อค่ำจนอิ่มกระทั่งพาเข้านอน ส่วนเขาขอตัวไปเซ็นเอกสารที่กรวิกนำมาให้ตั้งแต่ช่วงบ่ายเมื่อเข้ามาในห้องเห็นอีกฝ่ายนั่งเอนตัวบนเตียง ในมือมีแท็บเล็ต เมื่อเห็นเธอก็วางลงทันที แล้วกางแขนรอ เพื่อให้เธอทิ้งตัวบนเตียงในอ้อมกอดของเขา“เซ็นเอกสารเสร็จแล้วเหรอคะ”“เรียบร้อยแล้ว”“พี่ธีเพิ่งมาทำงานที่นี่ แล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”“ไม่มีหรอก พี่ดนย์ทำระบบไว้ดีมากๆ แล้ว พี่แค่สานต่อให้ดีเท่าที่เขาทำไว้ หรือดีมากกว่า”“งั้น ขอถามข้อแรกเลยนะคะ”“ถามเลย”“พี่ธีมาเป็นน้องคุณดนย์ได้ยังไง ในเมื่อพี่เคยบอกว่าเป็นลูกคนเดียว”“พี่ก็เพิ่งรู้ หลังจากเราเลิกกันไป ตอนนั้นพี่ก็...” เขานิ่งไป“ขอโทษอีกครั้งนะคะ” ดาริณยกมือไหว้เขา เพิ่งรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองถามจะทำให้เขาต้องย้อนไปในช่วงเวลานั้น“ไม่เป็นไร มันเยียวยาด้วยการที่ดาอยู่กับพี่แล้วไง”“ขอบคุณค่ะ” ดาริณหอมแก้มสากอย่างซาบซึ้งใจ“พี่ดนย์เขาตามหาพี่น่ะ พี่ถึงรู้ว่าตัวเองเป็นลูกอีกคนของคุณพ่อ ตอนนั้นพี่ก็เพิ่งรู้ว่าแม่เป็นเมียน้อย และโดนเมียหลวง

คำพูดของดาริณทำให้อีกฝ่ายนิ่งไปชั่วขณะ ใบหน้าสวยหวานนั้นบึ้งตึงขึ้นมาทันที ทำให้ดาริณรู้ว่าคำพูดของเธอแทงใจดำเข้าแล้ว ที่มาหาเธอวันนี้น่าจะเกิดจากความไม่พอใจที่ถูกธีธัสบอกเลิกความสัมพันธ์ ซึ่งเขาบอกว่าคบหาแค่เรื่องทางกายเท่านั้น“อย่าคิดว่าจะเอาเขาอยู่ เพราะเขาไม่ได้แค่ฉันคนเดียว บางคนเป็นถึงดารา นางแบบ และไฮโซฯ ในขณะที่เธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดา จืดๆ สักวันเขาก็เบื่อ และกลับไปกินอาหารรสชาติดีๆ อย่างเก่า”ดาริณนิ่งเงียบ เพราะรู้สึกว่าโต้ตอบไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น เธอดูออกว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะมีใจให้ธีธัสขึ้นมาจริงๆ เพราะหากเจ้าตัวหวังแค่เงินและสิ่งของจากธีธัส สวยขนาดนี้หาคนซัพพอร์ตคนใหม่ก็ไม่ยากอยู่แล้ว“รู้ไหม ผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุดในบรรดาที่เขามีความสัมพันธ์ด้วย คือคุณแพม เพราะเขาทั้งสวย รวยระดับเศรษฐีและมีชื่อเสียง เหมาะกับคุณธีมาก และคุณธีให้เกียรติคุณแพมมากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ”“ขอบคุณที่บอกนะคะ ก็อย่างที่ฉันบอก ถ้าเขาจะไปหาใคร ฉันห้ามเขาไม่ได้จริงๆ และวันหนึ่งเขาจะกลับไปหาคุณ ฉันก็รั้งไว้ไม่ได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องกลัวว่าฉันจะไปมีอิทธิพลอะไรเหนือเขา ฉันไม่มีเพาเวอร์ขนาดนั้นหรอก

“คุณแพมเป็นดีไซเนอร์ชื่อดัง และเป็นลูกสาวคนเล็กของเจ้าสัววิเชียร์ เรืองตระกูลเกียรติ เจ้าของห้าง...” ธีธัสเอ่ยชื่อห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศ“จริงๆ เขาก็ดูเหมาะกับพี่อย่างที่คุณลิลลี่บอกนะคะ”ดาริณรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เพราะธีธัสในวันนี้ไม่เหมือนกับวันที่เคยเป็นคนรักสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของเธอเมื่อหลายปีก่อน“พี่ไม่เคยมองเรื่องความเหมาะหรือไม่เหมาะ พี่แค่อยากอยู่กับคนที่พี่รัก และคนนั้นก็คือดาของพี่เท่านั้น รู้ใช่ไหมตั้งหกปี ที่พี่ไม่เคยคบหากับใครจริงจัง เพราะไม่มีใครที่จะทำให้พี่รักได้ เหมือนที่รู้สึกกับดาไง”ฟังความในใจของเขาแล้ว ดาริณก็ปัดเรื่องไม่สบายใจออกไป ในตอนนี้เขารับเธอกับลูกมาอยู่ด้วย จดทะเบียนสมรสกับเธอ ยังจะต้องให้เขาทำอย่างไรอีก ในการแสดงความจริงใจต่อเธอ“ขอบคุณค่ะ” ดาริณจุ๊บแก้มสากเขาเบาๆ“ขอบคุณเหมือนกันที่เชื่อใจพี่”“ถ้าหากวันหนึ่งที่พี่รู้สึกรักและอยากอยู่กับคนอื่นที่มากกว่าดาและลูกก็ขอให้บอกตรงๆ นะคะ ถึงดาจะเสียใจ แต่จะไม่รั้งพี่ ถ้านั่นเป็นความสุขของพี่ธี”“มันไม่มีวันนั้นหรอก และวันนี้พี่จะพาลูกอีกคนมาอยู่กับเราให้ได้”เขาจบถ้อยคำนั้นด้วยการจูบดาริณ

ภารกิจทำน้องให้เด็กชายธีรดา “ไม่เจอพี่รุจนานแล้ว รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกันนะนี่” ดาริณเอ่ยขึ้นขณะแต่งตัวรอต้อนรับเพื่อนสนิทของสามี ที่จะมากินมื้อค่ำด้วยกันที่บ้าน“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ไอ้รุจมันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ปากไว และชอบ...ยุงเรื่องพี่” ธีธัสใช้คำว่า ‘ยุ่ง’ แทนที่จะเป็นเสือก เวลาพูดถึงเพื่อนสนิท เพราะตอนนี้เขามีลูกมาอยู่ด้วย แม้จะอยู่กันสองคนกับดาริณ แต่เขาก็พยายามฝึกไม่ให้ตัวเองพูดคำหยาบจนเป็นนิสัย กลัวลูกได้ยิน และตอนนี้ลูกชายของทั้งสองได้ลงไปยังชั้นล่างก่อนแล้ว“พี่รุจเขามีแฟนหรือยังคะ”“ยังไม่มีจริงจัง แต่มันก็มีคุยไปทั่วนะ”“หล่อเลือกได้”“ยังไม่พร้อมจะจริงจังกับใคร มันว่างั้นนะ”“โอเคค่า ตอนนี้ดาพร้อมไปเจอพี่รุจแล้ว” ดาริณบอกพร้อมหมุนตัวหน้ากระจกเพื่อสำรวจความเรียบร้อยของตนเอง ก็ไม่ได้แต่งอะไรมาก แค่ชุดลำลองที่ธีธัสซื้อให้ กางเกงผ้าฝ้ายห้าส่วนกับเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวเมื่อลงมายังชั้นล่าง ในโถงกว้างนั้นแทนที่จะได้เห็นอติรุจเพียงคนเดียว กับมีอีกคนที่กำลังเล่นอยู่กับลูกชายธีรดนย์มาแบบไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ทำเอาดาริณกับธีธัสมองอย่างงงๆ“แม่คับ ลุงดนย์กับลุงรุจซื้อของเล่นมาฝากดรี