พิศวาสหวนคืน

พิศวาสหวนคืน

last updateLast Updated : 2025-08-09
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
58Chapters
917views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ในอดีตเธอทิ้งเขาเพื่อไปแต่งงานกับผู้ชายที่มีเงินมากกว่าเขา ทว่าวันนี้เธอกลับกลายเป็นแค่พนักงานคาเฟ่ในรีสอร์ตของเขา แถมยังมีลูกติดอีกหนึ่งคน ::::::::::::::: “ลูกเธอ ไม่ใช่ลูกฉัน ทำไมต้องแคร์!” คำพูดนั้นทำให้ดาริณถึงกับน้ำตาร่วง “แม่คับ ฮือๆ อย่าร้องนะคับ ฮือๆ ดรีมไม่ชอบลุงคนนี้ ดรีมเกลียด!” เจ้าตัวเล็กไม่พูดเปล่า แต่ผวาเข้ามาผลักร่างสูง แต่แรงเด็กก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงขยับ “เด็กเวร!” ธีธัสโมโห เลยผลักเจ้าตัวเล็ก เซไปชนกับดาริณที่ยืนช็อกกับสถานการณ์ตรงหน้า ลูกชายเธอปล่อยโฮเสียงดังลั่นและนั่นทำให้ดาริณหมดความอดทน “ใช่ คุณควรจะแคร์ เพราะเด็กคนนี้..." ........................

View More

Chapter 1

บทนำ (NC)

青木玲奈(あおき れな)がA国の空港に着いたのは、すでに夜の九時を過ぎていた。

今日は彼女の誕生日だ。

携帯の電源を入れると、たくさんの誕生日メッセージが届いていた。

同僚や友人からのものばかり。

藤田智昭(ふじた ともあき)からは何の連絡もない。

玲奈の笑顔が消えかけた。

別荘に着いたのは、夜の十時を回っていた。

田代(たしろ)さんは彼女を見て、驚いた様子で「奥様、まさか……いらっしゃるなんて」

「智昭と茜(あかね)ちゃんは?」

「旦那様はまだお帰りになってません。お嬢様はお部屋で遊んでいます」

玲奈は荷物を預けて二階へ向かうと、娘はパジャマ姿で小さなテーブルの前に座り、何かに夢中になっていた。とても真剣で、誰かが部屋に入ってきたことにも気付かない様子。

「茜ちゃん」

茜は声を聞くと、振り向いて嬉しそうに「ママ!」と叫んだ。

そしてすぐに、また手元の作業に戻った。

玲奈は娘を抱きしめ、頬にキスをしたが、すぐに押しのけられた。「ママ、今忙しいの」

玲奈は二ヶ月も娘に会えていなかった。とても恋しくて、何度もキスをしたくなるし、たくさん話もしたかった。

でも、娘があまりにも真剣な様子なので、邪魔はしたくなかった。「茜ちゃん、貝殻のネックレスを作ってるの?」

「うん!」その話題になると、茜は急に生き生きとした。「もうすぐ優里おばさんの誕生日なの。これはパパと私からの誕生日プレゼント!この貝殻は全部パパと私が道具で丁寧に磨いたの。きれいでしょう?」

玲奈の喉が詰まった。何も言えないうちに、娘は背を向けたまま嬉しそうに続けた。「パパは優里おばさんに他のプレゼントも用意してるの。明日……」

玲奈の胸が締め付けられ、我慢できなくなった。「茜ちゃん……ママの誕生日は覚えてる?」

「え?何?」茜は一瞬顔を上げたが、すぐにまたビーズを見つめ直し、不満そうに「ママ、話しかけないで。ビーズの順番が狂っちゃう……」

玲奈は娘を抱く手を放し、黙り込んだ。

長い間立ち尽くしていたが、娘は一度も顔を上げなかった。玲奈は唇を噛み、最後は無言のまま部屋を出た。

田代さんが「奥様、先ほど旦那様にお電話しました。今夜は用事があるので、先に休んでくださいとのことです」

「分かりました」

玲奈は返事をし、娘の言葉を思い出してちょっと躊躇した後、智昭に電話をかけた。

しばらくして電話が繋がったが、彼の声は冷たかった。「今用事がある。明日にでも……」

「智昭、こんな遅くに誰?」

大森優里(おおもり ゆり)の声だった。

玲奈は携帯を強く握りしめた。

「何でもない」

玲奈が何か言う前に、智昭は電話を切った。

夫婦は二、三ヶ月も会っていない。せっかくA国まで来たのに、彼は家に帰って会おうともせず、電話一本でさえ、最後まで話を聞く気もなかった……

結婚してこれだけの年月が経っても、彼は彼女にずっとこうだった。冷淡で、よそよそしく、いつも面倒くさそうに。

彼女は実はもう慣れていた。

以前なら、きっともう一度電話をかけ直して、どこにいるのか、帰ってこれないのかを優しく尋ねていただろう。

今日は疲れているせいか、そうする気が突然失せていた。

翌朝目が覚めて、少し考えてから、やはり智昭に電話をかけた。

A国は本国と十七、八時間の時差がある。A国では今日が彼女の誕生日だった。

今回A国に来たのは、娘と智昭に会いたかったのはもちろん、この特別な日に三人で揃って食事がしたいと思ったから。

それが今年の誕生日の願いだった。

智昭は電話に出なかった。

しばらくして、やっとメッセージが届いた。

「用件は?」

玲奈:「お昼時間ある?茜ちゃんも連れて、三人で食事しない?」

「分かった。場所が決まったら教えて」

玲奈:「うん」

その後、智昭からは一切連絡がなかった。

彼は彼女の誕生日のことなど、すっかり忘れているようだった。

玲奈は覚悟していたつもりだったが、それでも胸の奥が痛んだ。

身支度を整え、階下に降りようとした時、娘と田代さんの声が聞こえてきた。

「お母様がいらっしゃったのに、お嬢様は嬉しくないのですか?」

「私とパパは明日、優里おばさんと海に行く約束してるの。ママが一緒に来たら、気まずくなっちゃうでしょう」

「それにママは意地悪よ。いつも優里おばさんに意地悪するもの……」

「お嬢様、玲奈様はあなたのお母様です。そんなことを言ってはいけません。お母様の心が傷つきますよ」

「分かってるけど、私もパパも優里おばさんの方が好きなの。優里おばさんを私のママにできないの?」

「……」

田代さんが何か言ったが、もう玲奈には聞こえなかった。

娘は自分が一手に育て上げた子。ここ二年、父娘の時間が増えてから、娘は智昭に懐くようになり、去年智昭がA国で市場開拓に来た時も、どうしても付いて行きたがった。

手放したくなかった。できれば側に置いておきたかった。

でも娘を悲しませたくなくて、結局認めた。

まさか……

玲奈はその場に凍りついたように立ち尽くし、血の気が引いた顔で、しばらく動けなかった。

今回仕事を後回しにしてA国に来たのも、娘との時間を少しでも多く持ちたかったから。

今となっては、その必要もないようだ。

玲奈は部屋に戻り、本国から持ってきたプレゼントを、スーツケースに戻した。

しばらくして田代さんから電話があり、子供を連れて出かけると言われ、何かあったら連絡してほしいとのことだった。

玲奈はベッドに座ったまま、心の中が空っぽになったような気がした。

仕事を後回しにしてまで駆けつけたのに、誰も彼女を必要としていない。

彼女が来たことは、まるで笑い話のようだった。

しばらくして、彼女は外に出た。

この見知らぬ、それでいて懐かしい国を、あてもなく歩き回った。

お昼近くになって、やっと智昭との昼食の約束を思い出した。

朝聞いた会話を思い出し、娘を迎えに帰るか迷っていた時、智昭からメッセージが届いた。

「昼は用事が入った。キャンセルする」

玲奈は見ても、少しも驚かなかった。

もう慣れていたから。

智昭にとって仕事でも、友人との約束でも……何もかもが妻である彼女より大切なのだ。

彼女との約束は、いつだって気まぐれにキャンセルされる。

彼女の気持ちなど、一度も考えたことがない。

落ち込むだろうか?

以前なら、たぶん。

今はもう麻痺して、何も感じない。

玲奈の心は更に霧の中にいるようだった。

はずんだ気持ちで来たのに、夫からも娘からも、冷たい仕打ちばかり。

気がつくと、以前智昭とよく来ていたレストランの前に車を停めていた。

中に入ろうとした時、智昭と優里、そして茜の三人が店の中にいるのが見えた。

優里は娘と仲睦まじく並んで座っていた。

智昭と話しながら、娘をあやしている。

娘は嬉しそうに足をぶらぶらさせ、優里とじゃれ合い、優里が食べかけたケーキに口をつけていた。

智昭は二人に料理を取り分けながら、優里から視線を離そうとしない。まるで彼女しか目に入っていないかのように。

これが智昭の言う『用事』。

これが、彼女が命を賭けて十月十日の苦しみを耐え、産み落とした娘。

玲奈は笑った。

その場に立ち尽くして、眺めていた。

しばらくして、視線を外し、踵を返した。

別荘に戻った玲奈は、離婚協議書を用意した。

彼は少女時代からの憧れだった。でも彼は一度も彼女を見つめてはくれなかった。

あの夜の出来事と、お爺様の圧力がなければ、彼は決して彼女と結婚などしなかっただろう。

以前の彼女は、頑張りさえすれば、いつか必ず彼に振り向いてもらえると信じていた。

現実は彼女の頬を、容赦なく叩いた。

もう七年近く。

目を覚まさなければ。

離婚協議書を封筒に入れ、智昭に渡すよう田代さんに頼み、玲奈はスーツケースを引いて車に乗り込んだ。

「空港へ」運転手に告げた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
58 Chapters
บทนำ (NC)
บทนำภายในห้องอันสลัวจากโคมไฟหัวเตียง สองร่างกำลังสัมผัสกันด้วยความเสน่หา คู่รักที่แม้จะคบหากันมานานนับสี่ปี แต่ความหอมหวานและความปรารถนาที่มีต่อกันยังร้อนแรง“พี่ธีขา ดาเสียวมาก อ๊า” หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง เข่าทั้งสองข้างของเธอถูกจับตั้งชันเป็นรูปตัวเอ็มบนขอบเตียง โดยมีร่างของชายหนุ่มที่กำลังลากปลายลิ้นไล้เลียเกสรแดงจัดที่มีน้ำเมือกหวานไหลเยิ้ม เขาทำอย่างแผ่วเบา ทว่าร่างกลมกลึงนั้นกลับดิ้นเร่าเหมือนถูกโหมด้วยแรงพายุ“พี่ธีขา เข้ามาเถอะค่ะ ดา อือ ไม่ไหวแล้วจริงๆ” เธอวิงวอนเมื่อความซ่านสยิวเล่นงาน ทรมานจนแทบคลั่ง อยากปีนไปให้ถึงฝั่งฝันเสียที แต่อีกคนกลับมีความสุขที่เห็นเธอทรมานปานจะขาดใจอยู่แบบนี้“พี่อยากกินดาไปนานๆ ก่อน เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ดาจะกลับมาหาพี่” เขาให้เหตุผล“ถ้าแม่อาการดีขึ้นแล้ว ดาจะรีบกลับมาค่ะ”“นั่นสิ ก็ไม่รู้เมื่อไหร่ เพราะงั้น คืนนี้พี่จะกินดานานๆ ดาจะได้ไม่ลืมพี่”“ใครจะลืมพี่ธีล่ะ ดารักพี่ธีขนาดนี้ อ๊ะ อา...” เธอพูดได้เพียงแค่นั้น เมื่อปลายลิ้นอุ่นชื้นนั้นลากแผ่วบนเกสรของเธออีกครั้ง ขณะมือของเขาก็แบะกลีบนุ่มของเธอออก เพื่อเขาจะได้สะดวกในการลากไล้ไปทั่วทุกซอกม
last updateLast Updated : 2025-08-02
Read more
โชคชะตา 1
โชคชะตา “คุณธีขา อ๊ะ อ๊า” เสียงครวญครางของหญิงสาวร่างเล็ก ทว่ากลมกลึง โดยเธออยู่ในท่าโก้งโค้งอยู่บนเตียง โดยมีร่างใหญ่เจ้าของชื่อกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องประสานเสียงครวญครางหวานใสและเสียงแหบพร่าของเขาซึ่งกิจกรรมบนเตียงที่เริ่มขึ้นมาหลายชั่วโมงก็จบลงในนาทีต่อมาหญิงสาวนอนตัวสั่นสะท้านพร้อมเสียงหายใจหอบหนัก ส่วนฝ่ายชายเมื่อถอดถอนออกจากตัวหญิงสาว เขารอให้ร่างกายหายเกร็งกระตุก ก็ดึงถุงยางโยนลงขยะข้างเตียง ก่อนจะเดินตัวเปลือยเปล่าเข้าห้องน้ำปล่อยให้หญิงสาวมองตามอย่างขัดใจ เพราะลึกๆ อยากได้สัมผัสที่อ่อนโยนหลังมีเซ็กซ์ เช่นกอด หรือหลับใหลไปด้วยกันบนเตียงแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะธีธัสก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มต้นมีความสัมพันธ์กัน ที่มีเงื่อนไขเพียงแค่เซ็กซ์ และเงินหรือข้าวของตอบแทนที่เขามอบให้ไม่มีความรัก ไม่มีความผูกพัน ไม่มีพันธะต่อกัน สะดวกเมื่อไหร่ก็เจอกันเท่านั้นลิลลี่รู้จักกับธีธัสเมื่อสองปีก่อน เขายังใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก ตอนนั้นอีกฝ่ายกลับมาเยี่ยมเมืองไทย เจอกันในผับดัง ก่อนสานสัมพันธ์สวาทในทันที จากนั้นแลกเบอร์ติดต่อ ก่อนเขากลับไปใช้ชีวิตเมื
last updateLast Updated : 2025-08-02
Read more
โชคชะตา 2
ธีธัสไม่มีความทรงจำใดๆ เกี่ยวกับพ่อเลย ตั้งแต่จำความได้เขาก็อยู่กับแม่มาตลอด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรขาดในชีวิต เพราะแม่เป็นทุกอย่างของเขาแล้ว ทั้งที่แม่ก็เป็นเพียงช่างตัดเสื้อผ้าธรรมดาพอโตขึ้นมาก็เคยถามถึงพ่อ แม่ก็บอกเพียงว่าพ่อตายไปตั้งแต่เขายังเด็ก พอบอกอยากดูรูปพ่อ ใบหน้าแม่ฉายชัดความเศร้า และนั่นทำให้เขารู้ว่าพ่อกับแม่อาจจบกันไม่ดี เขาก็เลยไม่กล้าถามอะไรแม่อีก แม้จะแคลงใจว่าจริงๆ แล้ว พ่อตายไปแล้ว หรือพ่อกับแม่เลิกรากันเฉยๆส่วนเรื่องครอบครัวแม่นั้น ธีธัสรับรู้จากปากแม่ว่าเป็นเด็กต่างจังหวัด พ่อแม่เสียเพราะอุบัติเหตุทางรถตั้งแต่ยังเด็ก อาศัยอยู่ป้ามาตลอด กระทั่งป้าเสียก็เดินทางมาหางานทำในกรุงเทพฯ และไม่เคยกลับบ้านเกิดอีกเลย แม้แต่ตอนที่พาเขาออกจากบ้านหลังเดิม ที่เคยเขาเคยอยู่ตั้งแต่เกิด แม่ก็พาเขาไปอยู่อีกจังหวัดหนึ่งทว่าก็ทิ้งเขาไปในวันที่เขากำลังเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ด้วยอุบัติเหตุ มีรถพุ่งชนขณะเดินข้ามถนน หลังจากไปจ่ายตลาดคนขับรถกระบะเมา และถูกดำเนินคดี พร้อมจ่ายเงินชดเชย เขาได้เงินจำนวนนั้น และเงินประกันชีวิตของแม่สำหรับใช้จ่ายในเรื่องการเรียนและชีวิตประจำวันขอ
last updateLast Updated : 2025-08-02
Read more
รักเก่าที่มาพร้อมกับความทรงจำ 1
รักเก่าที่มาพร้อมกับความทรงจำ ภายในครัวของคาเฟ่ในรีสอร์ตอรุณกร พนักงานแผนกทำเบเกอรี่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงไม่กี่วัน กำลังคร่ำเคร่งกับการอบขนมอยู่หน้าเตาใบหน้าเกลี้ยงเกลาชื้นเหงื่อ ขณะที่เจ้าตัวยกถาดขนมออกจากเตาอบเค้กกล้วยหอมแบบคลีน มีผิวหน้าสีน้ำตาลอ่อนแต้มด้วยสีน้ำตาลเข้มของช็อกโกแลตชิพ กลิ่นหอมอวลไปทั่วห้องครัวของร้าน กระทั่งคนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา อุทานว่า“กลิ่นหอมมาก อยากชิมแล้ว”“รอให้เย็นก่อนค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะถูกปากพี่แพรไหม แต่ยังไงก็ปรับสูตรได้ค่ะ” หญิงสาวบอกผู้จัดการคาเฟ่อย่างคนถ่อมตัว“เอาตามสูตรคลีน หวานน้อยอร่อยมากของดาเถอะ พี่ว่ายังไงก็ถูกใจสายรักสุขภาพอยู่แล้ว”“ค่ะ” ดาริณขานรับ เธอเพิ่งมาทำงานในคาเฟ่ของรีสอร์ตอรุณกร เมื่อสามวันก่อน ในตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายเบเกอรี่ทางร้านมีสูตรทำเบเกอรี่อยู่แล้ว แต่เธอเสนอสูตรโฮมเมดสายคลีน ซึ่งเป็นสูตรที่เธอทำกินบ่อยๆ วัตถุดิบก็มีเพียงข้าวโอ๊ต กล้วยหอม เนยถั่ว นมโปรตีนจากพืช เพิ่มความหวานด้วยช็อกโกแลตชิฟตามความชอบ เติมกลิ่นวานิลลา ผงฟู และเกลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อบด้วยความร้อน 180 องศาฯ สิบห้านาที ก็ได้เค้กกล้วยหอมแบบนุ่ม แล
last updateLast Updated : 2025-08-03
Read more
รักเก่าที่มาพร้อมกับความทรงจำ 2
ดาริณยิ้มอ่อนโยนเมื่อมองเห็นลูกชายกำลังเล่นเตะบอลอยู่เพียงลำพัง แม้จะอายุเพียงห้าขวบกว่าๆ แต่เมื่อเทียบกับเด็กอายุเท่ากัน ลูกชายของเธอถือว่าตัวใหญ่ เธอต้องซื้อเสื้อผ้าไซซ์เด็กหกเจ็ดขวบให้ถึงจะใส่ได้หน้าตาและรูปร่างแตกต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง ยกเว้นผิวที่ขาวเหมือนกันดาริณหน้าตาเป็นสาวไทยหน้าหวานและตัวเล็ก ทว่าลูกชายตัวสูง หน้าตี๋หล่อ เวลาใครได้เจอก็ชอบทักว่า‘หล่อโอปป้าตั้งแต่เด็กเลย โตขึ้นมาสาวตรึมแน่นอน’“เย้ แม่มาแล้ว” เด็กชายธีรดาหรือน้องดรีม วิ่งมาหาผู้เป็นเด็กด้วยสีหน้าร่าเริง“หิวหรือยังลูก”“ยังไม่หิวคับ ดรีมกินคุกกี้หมดไปห้าชิ้น” เจ้าตัวบอกแล้วยิ้มตาหยี เพราะแม่บอกให้กินแค่สามชิ้น ที่เหลือเก็บไว้กินวันอื่น“กินเกินไปสองชิ้นนะลูก”“ก็แม่ทำอาหย่อย” เจ้าตัวประจบ เพราะดารินจะทำเบเกอรี่เพื่อเป็นของว่างสำหรับยามบ่ายให้ลูกทุกวัน ขณะรอเธอมารับ เพราะกว่าเธอจะมารับก็เย็นมากแล้ว กลัวลูกหิว แต่วัตถุดิบที่เอามาทำของว่างลูกจะเลือกที่ไม่หวานมาก เน้นข้าวโอ๊ตกับกล้วยหอมเป็นส่วนผสมหลัก“กลับกันเลยนะลูก”“คับ ดรีมอยากดูการ์ตูนแล้ว” เด็กชายดรีมเป็นเด็กช่างพูด และพูดเป็นประโยคยาวได้ตั้งแต่อายุสามขว
last updateLast Updated : 2025-08-03
Read more
รักเก่าที่มาพร้อมกับความทรงจำ 3
จากนั้นเธอก็เอนตัวลงข้างๆ แล้วเปิดหน้านิทานเล่มโปรดของลูก“ยังมีชายชราผู้หนึ่งชื่อว่า เจพแพทโท เขาไม่มีลูกชายและอยู่ตัวคนเดียววันหนึ่ง เขาก็ได้สร้างหุ่นกระบอกที่ทำจากไม้ขึ้นมา 1 ตัวแล้วก็น่าประหลาดที่เจ้าหุ่นกระบอกนั่นเริ่มขยับตัวเองชื่อของเธอคือ พิน็อคคิโอ นะ เธอจะต้องเป็นลูกชายที่ดีของฉันและจะต้องไปโรงเรียนด้วยนะ จะสัญญากับฉันได้ไหมครับ ผมสัญญา ผมจะเป็นเด็กดีและจะไปโรงเรียน”..........เธออ่านไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงบทสุดท้าย“แจพพาโทและพิน็อคคิโอก็เดินทางกลับถึงบ้านได้พิน็อคคิโอเสียใจกับสิ่งที่เขาทำไปมากๆเขารู้สึกเสียใจจริงๆต่อพ่อของเขา นางฟ้าสีน้ำเงินจึงเสกให้พิน็อคคิโอกลายเป็นคนจริงๆและทั้งสองก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแต่นั้นมา”................นิทานจบลงพร้อมกับได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของลูกชายที่หลับใหลไปแล้วดาริณมองใบหน้าเล็กๆ นั้นด้วยความรัก เฝ้ามองแบบนี้ทุกคืนหลังลูกหลับ คิดเรื่อยเปื่อยถึงเรื่องราวที่ผ่านมา สุดท้ายความทรงจำต่างๆ ก็วนกลับไปยังเรื่องของผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกป่านนี้อีกฝ่ายคงลืมเธอไปแล้ว ซึ่งก็ดีแล้ว เพราะเขาจะได้ไม่เจ็บปวดกับสิ่งที่เธอเคยทำต่อเขา สิ่งที่เ
last updateLast Updated : 2025-08-03
Read more
ความบังเอิญ 1
ความบังเอิญ “ดา ยกของว่างไปให้คุณดนย์ที่ออฟฟิศหน่อย เด็กๆ ไม่ว่างกันเลย”“คุณดนย์ เอ่อ...ใครเหรอคะ”“อ๋อ ตายจริงพี่ลืมบอก คุณดนย์ หรือชื่อเต็มๆ ว่าธีรดนย์เป็นเจ้าของที่นี่ ปกติเขาจะมากินของว่างตอนบ่ายๆ ที่คาเฟ่ แต่ช่วงนี้คงยุ่ง เลยไม่ได้แวะมา ดาเพิ่งมาทำงานเลยไม่มีโอกาสได้เจอน่ะ”“อ๋อค่ะ งั้นดายกของว่างไปให้คุณดนย์ที่ออฟฟิศนะคะ” ยอมรับว่าชื่อจริงเจ้าของรีสอร์ตทำให้เธอนึกถึงผู้ชายอีกคน เพราะมีชื่อตัว ‘ธี’ นำหน้าเหมือนกัน และเหมือนอีกคนหนึ่งที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเธอด้วย“จ้า พี่เตรียมไว้ให้แล้ว ที่หน้าเคาน์เตอร์นะจ๊ะ”“ค่ะ” ดาริณ ซึ่งสวมชุดกันเปื้อนและผ้าคลุมผม ยกถาดของว่างที่เป็นชามะนาวกับเค้กกล้วยฝีมือเธอ ตรงไปยังส่วนของออฟฟิศ ซึ่งอยู่ห่างจากคาเฟ่ไม่มากนักเมื่อเข้ามาด้านในเธอก็ถามพนักงานต้อนรับว่าห้องทำงานคุณดนย์อยู่ตรงไหน“ชั้นสอง ขวามือ ริมสุดค่ะ”“ขอบคุณค่ะ”เมื่อเดินมาหยุดหน้าห้องก็ประคองถาดด้วยมือเดียว ก่อนเคาะประตูบานเลื่อนเบาๆ“เข้ามาเลย” เสียงตอบรับนั้นสั้นๆ ห้วนๆ แต่น้ำเสียงก็ชวนฟัง เพราะมีกังวานทุ้มดาริณเลื่อนประตูกระจกเข้าไป มองเห็นผู้ชายตัวสูง รูปร่างดีกำลังยืนอยู่ข้
last updateLast Updated : 2025-08-03
Read more
ความบังเอิญ 2
ถนนในตัวเมืองช่วงเย็นของวันสุดสัปดาห์ รถก็ติดไม่ต่างจากกรุงเทพฯ ชายหนุ่มเอื้อมไปเปิดเพลงเบาๆ ขณะรอรถเคลื่อน จากนั้นก็มองถนนหนทางไปเพลินๆ กระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาว ที่แม้ว่าจะเจอเพียงครั้งเดียว แต่ก็เพิ่งเจอเมื่อบ่ายนี่เอง เธอกำลังจูงมือเด็กชายคนหนึ่งที่ยังอยู่ในชุดโรงเรียนอนุบาล เดินไปตามฟุตบาต กระทั่งไปหยุดที่ป้ายรถประจำทางเมื่อรถข้างหน้าเคลื่อนไปได้ ธีรดนย์จึงขับไปจอดหน้าป้ายรถประจำทางทันที แล้วเลื่อนกระจกลง“ไปไหนครับ” เขาทักทาย พร้อมกับพุ่งสายตามองไปยังเด็กชายที่กำลังจ้องเขาเป๋ง แววตามีความสงสัย นั่นทำให้เขาเกือบช็อก นอกจากความเป็นเด็กจะทำให้เขาสนใจแล้ว ทว่าหน้าตาเด็กคนนี้เหมือนคนในครอบครัวของเขา ตั้งแต่พ่อยันไอ้น้องชายต่างแม่ เพราะสองคนนั่นเหมือนกันมาก ยิ่งเอาภาพสมัยยังเด็กมาเทียบเคียงเหมือนราวกับแฝด และถ้าเอาเด็กคนนี้ไปรวมด้วย ก็แฝดสามดีๆ นี่เองแต่ในโลกนี้เขาเคยเห็นคนหน้าเหมือน หรือคล้าย ทั้งที่ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด ในกรณีก็คงจะเหมือนกัน เพราะพ่อของเขา หลังจากแม่ของธีธัสหนีไปก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนใหม่อีกเลย ส่วนเจ้าน้องชายต่างแม่ ตั้งแต่รู้จักกันมาก็ไม่เคยเห็
last updateLast Updated : 2025-08-03
Read more
ความบังเอิญ 3
“ขอบคุณคุณดนย์มากๆ ค่ะที่เมตตา แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องดรีมอยู่ที่ศูนย์ดูแลเด็กได้” ดาริณรู้สึกโล่งใจไปเปลาะหนึ่งว่าเรื่องที่เขาจะคุยกับเธอคงไม่ใช่เรื่องที่กังวลก่อนหน้านั้น“ดรีมอยากไปคับ” ลูกชายกลับโพล่งออกมาดื้อๆ ทำให้ธีรดนย์ยิ้มอย่างถูกใจ“งั้น วันหยุดก็พาน้องดรีมไปเถอะ ไม่ต้องเกรงใจ แต่น้องดรีมห้ามซนในร้านรู้ไหมครับ” ธีรดนย์หันไปพูดกับเด็กชาย ที่ตอนแรกมองเขาอย่างสงสัย และเหมือนเกรงๆ พอตอนนี้เริ่มยิ้มบ้างแล้วให้ตายสิ ยิ้มแล้วยิ่งเหมือนไอ้น้องชายของเขาไปอีก เห็นหน้าครั้งแรกก็ถูกชะตา พอมาเห็นรอยยิ้มเขาก็รู้สึกเอ็นดูทันทีปกติก็ไม่ได้รักเด็ก ไม่เคยคลุกคลีกับเด็กคนไหนมาก่อน เพราะฉะนั้นตอนที่คนรักของเขา บอกว่าไม่อยากมีลูก แม้จะต้องแต่งงานกันในวันหนึ่ง เขาก็ตอบตกลงทันที เพราะไม่คิดอยากมีลูกเช่นกัน ทว่าตอนนี้เริ่มลังเลแล้วธีธัสอยากจะถามดาริณว่าพ่อเด็กเป็นใคร อยู่ที่ไหน อย่างไร แต่รู้ว่าเป็นการเสียมารยาท เพราะเขาก็เพิ่งรู้จักกับเธอแค่วันเดียวเอง“เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณดนย์มีเรื่องจะคุยอะไรกับดิฉันหรือเปล่าคะ” เธอร้อนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ว่ามันมีอะไรเกี่ยวกับการทำงานหรือเปล่า“อ๋อ...คือ อยา
last updateLast Updated : 2025-08-03
Read more
ถึงเวลา 1
ถึงเวลา“ตกลงแกจะไม่ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยเหรอ” ธีรดนย์เพิ่งกลับมาถึงกรุงเทพฯ ในเช้านี้เอง ตอนเที่ยงต้องไปกินข้าวเที่ยงร่วมกับญาติๆ ฝ่ายพ่อ ซึ่งจะนัดรวมตัวในวันอาทิตย์ของทุกเดือนเขาพยายามชวนน้องชายให้ไปด้วย แต่อีกฝ่ายก็ปฏิเสธท่าเดียว“ใจคอแกจะปล่อยให้ฉันถูกบรรดาอาๆ ทั้งหลายรุมทึ้งหรือไง!”“ไป ก็ช่วยอะไรพี่ไม่ได้หรอก” เผลอๆ เขานี่แหละจะเป็นเป้าให้บรรดาญาติๆ รุมทึ้งพี่น้องเยอะในตระกูลร่ำรวย หาความปรองดองกันยาก มีแต่แข่งกัน ไม่ต่างละครหลังข่าว บอกตามตรง เขาเกิดมาเป็นลูกคนเดียว อยู่กับแม่ ไร้ญาติโยม ในตอนเด็กก็รู้สึกเหงาอยู่บ้าง แต่โตมาก็ชิน แต่พอมีญาติเยอะกับเขาบ้าง บอกเลย อยากกลับไปเป็นคนไม่มีญาติจะดีกว่า มีแค่ธีรดนย์เป็นพี่คนเดียวก็พอแล้ว ทว่าบางเวลาเขาก็อยากกลับไปเป็นลูกคนเดียวเหมือนที่เคยเป็นมา เช่นตอนนี้...“แกนี่นา ช่วยกันบ้างก็ไม่ได้”“พี่จะกลัวอะไร ยังไงพวกเขาก็เอาหุ้นจากพี่ไปไม่ได้หรอก ถ้าพี่ไม่ขายหรือโอนให้เขาฟรีๆ”“มันก็ใช่ แต่ต้องทนฟังนั่นนี่จากพวกเขา มันกดดัน ยิ่งเวลาอาๆ ทั้งหลายรวมหัวกันนะ บอกเลย ฉันอยากจะกรี๊ด”“ก็กรี๊ดออกมาเลยสิ กรี๊ดเลย” ธีธัสบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ“แกกวนต
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status