All Chapters of My Uncle's Dark Secret: Chapter 31 - Chapter 40

Lewis POVSA PAGLIPAS ng ilang araw, masasabi kong hindi ako nagkamali sa pagpili kay Mico. Madali siyang natuto sa mga bagay bagay at madaling nakapasa sa assessment ng mga body guard."Lewis, nakita mo na ba 'yung naka-live sa news today?" tanong sa akin ni Trisha na nagpakunot sa aking noo.Sandali akong tumigil sa pagtitipa ng mga letra sa aking laptop, at diretsong tumingin sa kinarooonan niya."Hindi pa bakit? Anong mayroon?" tanong ko sa kanya."Tingnan mo, hindi ba si Vlad 'yon?"Nang marinig ko ang pangalan ng lalaking iyon, pakiramdam ko ay kumirot ang aking puso. Hindi ko pa rin pala siya nalilimutan.Isang buntonghininga ang ginawa ko, saka umiling."Hindi ako interesado," sambit ko sa kanya."Gaga! Tingnan mo kasama niya si Eunice. Eunice ang pangalan nito, hindi ba?" muling wika ni Trisha na animoy curious sa mga bagay-bagay.Wala akong nagawa dahil sa kakulitan ng aking kaibigan. Tulad ng nais niya, I open a tab in my laptop at nakapalumbabang pinanood ang naka-live na

Lewis POVPANIBAGONG araw, panibagong pagsubok sa buhay. Matapos ang oras sa trabaho, agad kong sinara ang screen ng aking laptop at sandaling nag-stretch ng mga daliri."Uuwi ka na ba, Lewis?" tanong sa akin ni Trisha."Oo, susunduin ko pa rin kasi ang anak ko, eh," tugon ko sa kanya.Marahan akong tumayo at kinuha ang handbag na nasa ibabaw ng lamesa. Sa ako nagpaalam sa aking kaibigan."Mag-iingat ka, ha?" sambit niya."Ikaw din!" tugon ko saka dumiretso sa pinto.I am blessed that I have a friend like her, lahat ng bagay ay masasabi kong nagiging madali dahil sa kanya.Sa pagbaba ko ng building, nakita ko si Mico sa drop off area ng building. Nilabas na pala niya ang aking kotse at handa na akong samahan sa school.Sa loob ng anim na taon, si Mico ang nakasama ko sa bawat araw. Siya na rin ang naging personal driver ko at ang taong madalas ko ring nakakausap sa oras na wala si Trisha."Kumusta? Kanina ka pa ba dito?" tanong niya sa akin."Nope, kalalabas ko lang nitong kotse. Pupu

Lewis POV"Sa tingin mo ba magiging maayos pa sila?" nakayukong sambit ni Mico.Nanatili akong nakaupo sa bench kung saan kami naroroon. Maging ako ay wala ring kasiguraduhan sa maaring mangyari, ngunit sana, mahanap ni daddy ang kapatawaran sa kanyang puso.Hinawakan ko ang kamay ni Mico at pilit na ngumiti sa kanya."'Wag kang mag-alala, magkakaayos sila," sambit ko sa kanya.Ngumiti naman siya sa aking pabalik. Ilang minuto ang lumipas at nagdesisyon kaming bumalik sa loob ng ospital, ngunit sa pagdating namin sa harap ng pinto, sandali kaming natigilan nang marinig naming magsalita si dad."Tay, bumangon ka diyan. Masamang damo ka, hindi ba? Hindi ka mamamatay nang ganoon na lang," sambit ni dad.Nakabukas nang kaunti ang pinti ng silid, doon ay lihim kaming sumilip ni Mico. Hindi kami pumasok sa loob dahil baka maka-istorbi kami kay daddy."Alam mo? Simula nang makita kita six years ako, hindi mo na pinatahimik ang buhay ko. Gustong-gusto kitang puntahan... Suntukin at itanong ku

Lewis POVSA pagsapit ng umaga, nakangiti ang aking labi nang makita ko ang sinag ng araw mula sa bintana. Marahan akong gumalaw at kumunot ang noo nang may maramdaman na mayroon akong katabi.Sa pagbukas ko ng kumot, isang matamis na ngiti ang muling sumilay sa akin, noon ko lang kasi naalala na katabi ko si Liam. Dito siya sa silid ko natulog kagabi.Niyakap ko ang aking anak, saka hinagkan sa noo. Gumalaw siya nang kaunti at impit akong natawa dahil nagising ko yata siya.It was weekends kaya wala siyang pasok at hindi ko kailangang gisingin ang anak ko nang maaga, pero ang alam ko, isang event ang kailangan kong puntahan."Miss Lewis, handa na po ang umagahan," sambit ng kasambahay nang kumatok siya sa aking pinto.Maingat at marahan akong tumayo mula sa kama upang hindi magising ang anak ko.I opened the door at lumabas, napangiti naman ako nang makita sina mommy at daddy na nagkakape sa may sala at nanonood ng balita sa umaga. Masaya ako dahil pinili nilang dito na manirahan sa

Lewis POVNAGSIMULANG gumulo ang mga bagay-bagay sa aking isip. Diretso akong nakatingin sa mga mata ni Mico, ngunit ang kanyang mga mata ay tila nag-aapoy na nakatingin kay Vlad. Nais ko siyang pigilan ngunit may kung ano sa loob ko ang nagsasabing hindi na kailangan.Muling tumama ang tingin ni Mico sa kamay ni Vlad na nakahawak sa aking braso, saka bumalik ng tingin sa kanya."I said let go of my girlfriend. Hindi ka ba nakakaintindi?" inis na sambit ni Mico sa kanya.'Tinawag ba nya akong girlfriend? Kailan ko pa siya naging boyfriend,' saad ko sa isip.Mariin akong napapikit nang marahas na hilahin ni Vlad ang aking braso."She's my niece at hindi pa kami tapos mag-usap," malamig na tugon ni Vlad kay Mico.Nang mapansin ni Mico na tila nasasaktan ako, mas lalong lumalim ang kanyang mga mata.Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ni Vlad at marahas iyon alisin sa pagkakahawak sa akin, dahilan upang mangnisik ang mga mata ni Vlad nang maalis ang kanyang pagkakahawak."Pwede mo si