All Chapters of My Uncle's Dark Secret: Chapter 21 - Chapter 30

Lewis POVMariin akong napapikit nang marahas na hawakan ni Vlad ang palapulsuhan ko, saka pilit akong pinatayo."A-Aray, Vlad. Nasasaktan ako!" pagdaing ko sa kanya.Muli niya akong hinila palapit sa kanya, dahilan upang mapunta ako sa kanyang tabi."Pinayagan ba kitang makipagkita sa kanya?" galit na sambit ni Vlad sa akin habang ang mga mata niya ay tila puno ng pagkadismaya.Maya-maya lang, tumayo si Ivan at diretsong tumigingin kay Vlad."Vlad, pwede ba? Tigilan mo na ang kabaliwan mo," biglang pagsingit ni Ivan sa amin.Isang matalas na tingin naman ang ginawa ni Vlad sa kanya."Ikaw! Hindi ba matagal na kitang sinabihan na huwag kang mangialam?" Tumama ang tingin ni Vlad sa aking bag. Nanlaki ang aking mga mata nang kuhain niya ang envelop na nasa loob. "Akala mo siguro hindi ko nakita ang bagay na ito, hindi ba?"Nagulat ako nang makita kong pinunit niya ang mga papeles. Pakiramdam ko ay parang pinunit na rin niya ang aking puso. Ganoon siya magalit, siguradong hindi mo na siy

Lewis POVANG mga luha sa aking mata ay nag-uunahan habang tulalang nakatingin kay Vlad."Iiwan mo ako? P-Paano ako? Paano tayo?" basag ang tinig kong tanong kay Vlad.Kailangan kong malaman ang lahat. Kailangan kong malaman kung ano ang plano niya sa akin.Pagkatapos niya akong paibigin, ganito na lang ang mangyayari? Hindi ako papayag.Isang buntonghininga ang ginawa ni Vlad, saka nilagay ang cellphone sa kanyang bulsa. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang pendant na nasa leeg ko."This will be the sign of our love. Don't worry, Lewis. Our love story will not end here. Ang totoo, ito palang ang simula," sunod-sunod na saad sa akin ni Vlad na lalong nagpapagulo sa aking isip."Vlad, bakit ba lagi mong pinapakomplikado ang lahat? Bakit ba hindi mo na lang sabihin sa akin nang diretso?" inis kong wika sa kanya, sabay ang paglagaslas ng aking luha.Hinawakan ni Vlad ang magkabila kong balikat, saka niya ako niyakap nang mahigpit."Believe me, Lewis. Ayoko ring gawin ito pero kailangan.

Lewis POVHINDI ko maipaliwanag ang bagay na nararamdaman ko. Naghalo ang kaba at takot at tila hindi na ako makapag-isip nang maayos.'Okay, Lewis. Kalma ka lang. Baka naman na-late lang, b-baka naman delay lang nang ilang araw.'Muling nangilid ang luha sa aking mata. Kinagat ko ang aking kuko dahil sa labis na pag-aalala. Ngunit kung totoo man ang iniisip ko, hindi ba dapat ay maging masaya ako? Magiging daddy na si Vlad.Pilit kong pinakalma ang sarili, saka bumuntonghininga. Mariin kong pinahiran ang luha sa aking mata. Matapos iyon, wala akong sinayang na sandali.Mabilis akong lumabas ng aking silid at nagmadaling bumili sa butika ng pregnancy kit. Itinago ko iyon sa aking damit upang hindi iyon makita nina mommy at daddy.Pagbalik ko sa aking silid, hindi ko alam kung ilang lunok na ang aking ginawa. Ni-lock ko agad ang pinto at binuksan ang pregnancy kit at sinagawa ang bagay na gagawin ko.Makalipas ang ilang sandali, ang lahat ng bagay ay tila unti-unting gumuho. At tuluyan

Lewis POV "D-Dad, magpapaliwanag ako," mabilis kong sambit sa aking ama. Ngunit hindi pa man ako nakakapagsalita, nanlaki ang aking mga mata nang isang malakas na sampal ang lumapat sa aking pisngi. Ito ang unang pagkakataon na saktan ako ng sarili kong ama. Simula bata, tanging pagmamahal at alaga ang nararamdaman ko, hindi ko akalain na labis na madudurog ang aking puso sa oras na pagbuhatan ako ng kamay ng aking daddy. "T-Tyrone!" sigaw ni mommy, saka inawat si daddy na ngayon ay halos humigingal dahil sa galit na nararamdaman niya. "Hindi ka namin pinalaki nang ganito, Lewis! Hindi kami nagtatrabaho para lang lumandi ka! Bakit? Kulang pa ba ang mga binibigay namin sa 'yo?" sunod-sunod na bulyaw sa akin ni daddy. Ang mga salitang binibitawan niya ay tila karayom na sunod-sunod na tumutusok sa aking puso, napakasakit. Mas masakit pa ang salita niya kaysa sa sampal na naramdaman ko. "S-Sorry, daddy," basag ang tinig kong saad saka humagulgol sa pag-iyak na animoy isang san

Lewis POVANIM NA BUWAN ang nakalipas nakatanaw ang aking mga mata sa isang malawak na glass window sa aking opisina. Sino nga ba ang mag-aakala na ako ang magiging boss sa sarili kong kompanya?Malaking bagay rin ang ginawa sa akin ni Sir Ace, pakiramdam ko, naihanda niya ako sa isang responsibilidad. Nakatutuwa lang isipin na dahil sa kanya, mas naging madali ang pagtatrabaho ko ngayonSa tulong ng aking mga magulang, pakiramdam ko ay umahon ako mula sa malalim na bangin na kinalubugan ko.I was in a dark place ngunit dahil sa kanila, I am now in my safe place."Lewis, saan ko ba ilalagay itong mga to?"Napalingon ako sa pinto nang marinig ang tinig ni Trisha. Sumilay ang ngiti sa aking labi nang makita ko ang kaibigan ko na nag-aayos ng mga dokumento sa lamesa.Marahan akong lumakad patungo sa kanyang kinaroroonan, saka siya binigyan ng mahigpit na yakap mula sa likod.Natigilan naman si Trisha sa kanyang ginagawa nang mapansin niya ako."Ayos ka lang ba, Lewis?" tanong niya sa aki