All Chapters of Love Game with my Executive Assistant: Chapter 91 - Chapter 100

Nang mag sink in sa utak ni Luna ang sinabi ni Rafael ay agad siyang nagsalita. “Mga taon? Napakatagal no’n. Paano ang anak ko? Hindi ako papayag na lumaki siya sa puder ng mga hayóp na ‘yon!”“Babawiin natin siya, Luna, but first… you have to regain your strength. Pahilumin mo rin muna ang sugat sa mukha mo. You also need to train and to learn new skills na magagamit mo sa paghihiganti mo sa kanila.”“Sugat sa mukha?!”Hindi umimik si Rafael kaya kinapa ni Luna ang mukha niya. Nilingon niya ang salaming bintana ng private room at doon ay tumambad sa kaniya na sunog na kalahati ng kaniyang mukha!“Balewala ito sa akin dahil hindi lang mukha ko ang sinira nila kung hindi pati na rin ang buhay ko. Pagbabayaran nila ang lahat ng ito. Mister Rafael, I know this may sound too much. I want to thank you for finding me and for saving my life but…Can I ask you one more thing?”“Anything, Luna. Just say it," sambit ni Rafael sabay hawak sa mga kamay ni Luna. Napalunok siya nang bigla itong bumi

Lumabas nang muli si Vida. Hindi siya mapakali habang naghihintay sa pagdating ni Yael. Medyo kinakabahan din siya sa magiging resulta ng kanilang pag-arte pero tiwala siya sa anak niya dahil alam niyang hinding-hindi ito papayag na mapunta lang sa wala ang lahat ng mga ginawa nila sa loob ng siyam na buwan. Hindi biro ang naging pagpapanggap nito. Maraming mga pagkakataong muntik nang mabuko ng mga Gray na peke lamang ang pagbubuntis ng anak niya pero dahil palagi siyang nakaalalay at nakabantay sa anak niya ay matagumpay nila iyong nalampasan. Hindi rin biro ang pagbisita nila nang palihim kada buwan kay Luna. Bawat alis nila sa kanilang mansyon ay maingat silang nagmamasid sa paligid bago silang tuluyang umalis. At ngayon na wala na si Luna, ngayon na hawak na nila ang sanggol na magiging susi nang pag-angat nila, hinding-hindi na sila maaaring pumalpak pa. Everything should be done perfectly.Makalipas ang ilang minutong paghihintay ni Vida sa labas ng clinic ni Dra. Domondon ay d

“Positive,” malamig na sabi ni Freya habang binabasa ang papel. “99.99% confirmed. The child is biologically yours, Yael.”Napatingin si Yael sa hawak na papel, tila hindi pa rin makapaniwala. Sina Vida at Livina naman ay abot tainga ang ngiti.“See? I told you!” bulalas ni Vida. “Now, I guess there’s no reason to wait. Dapat nang magpakasal sina Yael at Livina para maayos ang pangalan ng bata.”Biglang lumamig ang mukha ni Yael dahil sa tinuran ni Vida. “Kasal?” mababa ang tono ng boses niya.“Of course,” mabilis na sagot ni Vida. “Yael, anak mo ‘yan. Hindi naman siguro maganda sa pamilya n’yo kung—”“Wait,” putol ni Yael. Tinagilid niya ang ulo niya at malamig na tinitigan si Vida. “Bakit parang minamadali mo kami sa kasal? May tinatago ka ba?”Natigilan si Vida. “A–ano bang sinasabi mo, hijo? Hindi naman sa gano’n—”“Because that’s what it looks like,” dagdag ni Yael. “Parang gusto niyo lang maging Gray si Livina agad. Ano ba talaga ang habol niyo? Pera?”“Hindi sa gano’n! Hindi po

Matapos ang operasyong isinagawa kay Luna ay inilipat na rin siya sa private room na binabantayan naman ng mga tauhan ni Rafael.“Iwan niyo muna kami ni Luna. Ako nang bahala sa kaniya,” utos ni Rafael saka lumakad patungo sa tabi ni Luna. Tumango naman ang mga tauhan niya’t isa-isa na ring nagsi-alisan.“Hindi na ako makapaghintay na makita ang bago mong mukha, Luna. Excited na akong makita ang bagong ikaw.” Matapos magsalita ay naghila ng monoblock chair si Rafael, tsaka ito naupo sa tabi ni Luna. Hinawakan din niya ang kamay nito habang kinakausap ito at sinasabihan ng kung ano-ano.Makalipas ang dalawang oras, mabigat ang mga talukap ni Luna nang maramdaman niyang unti-unting bumabalik ang ulirat niya. Unti-unti niyang binuksan ang mga mata niya ngunit halos wala pa siyang makita.“Luna?” mahinang tawag ni Rafael nang mapansing nagkakamalay na si Luna. Pumikit si Luna sandali, saka muling iminulat ang mga mata. Sa gilid ng kama, nakaupo si Rafael habang hawak ang kamay niyang ma

Sa kabilang dako ng siyudad ay abala si Luna—o mas kilala na ngayon bilang Mona Scott sa pag-aayos ng mga gamit nilang mag-ina. Isa-isa niya itong inilalagay sa maleta. Nasa harapan niya ang crib ng anak niyang mahimbing na natutulog. Sa bawat tiklop niya ng damit, sumasabay ang mga ala-ala ng sakit at pagkatalo na unti-unting tumatakbo sa isip niya –her mother’s death, the day her father disowned her, the day Vida and Livina took her son away from her…actually, they took everything from her.Nang maramdaman ni Mona na sumasakit na ang dibdib niya sa sobrang galit ay napahinto siya. “Livina and Vida make my life a living hell. Walang.hiya sila. Dahil sa kanila, namatay si mama. Maging ang sarili kong ama ay itinakwil ako. Hindi pa sila nakuntento at kinuha pa nila ang anak ko at maging ako ay binalak pa nilang patayin. Sinira nila ang buhay ko tapos gusto nila akong manahimik na lang sa hukay?! No way! I will fúcking ruin their lives as much as how they ruined mine. Hindi ako papayag