All Chapters of Love Game with my Executive Assistant: Chapter 81 - Chapter 90

“Will you please give us a moment, Luna? Asikasuhin mo muna sa labas ang ibang inuutos ko sa‘yo.”Agad na sumunod si Luna nang utusan siya ni Yael na lumabas muna. Napasinghap siya matapos makalabas sa opisina nito.“Napaka-desperado talaga ng babaeng ‘yon! Tama ba namang ipinangalandakan niyang buntis siya. Hay nako, Livina… malaman ko lang talaga na nagsisinungaling ka, hindi ako papayag na hindi mabunyag sa lahat ang totoo. Teka, bakit ba ako nagagalit? Eh ano naman kung totoo o hindi ang pagbubuntis niya?” Tumingin muna si Luna kina Yael at Livina bago siya lumabas ng opisina at isinara ang pinto. Pagtingin niya, isa-isang nagsibalikan sa mga table nila ang mga empleyado. Napailing siya. ‘Mukhang ako na naman ang magiging topic nila. Well, hindi naman ako naparito para i please sila. I'm here to earn money. Just ignore them, Luna’ isip-isip niya.Pagkaalis ni Luna sa opisina ni Yael ay ilang sandali ring nanatiling tahimik sa silid. Ramdam nila ang mabigat na hanging nakapaligid s

“What do you mean, mommy?" buong pagtatakang tanong ni Yael.“Do you know how many jewelry stores sell necklaces with engraved names? Anyone can have one, Yael. Anyone.”“Mommy, that necklace is rare and a very limited edition. Even the jewelry store confirmed it. They only made one of it and the buyer was Livina. How could—”“Let me finish.” Tumayo si Freya at lumapit sa anak at hinawakan ang balikat nito. “That necklace doesn’t prove anything. Who knows that it is not the only one in the world? I mean, it could've been a duplicate or something. More importantly, you said that you couldn’t see her face that night. So tell me, are you absolutely sure that the aura, the feeling, the connection you had with that woman—was the same as what you feel when you’re with Livina now?”Napayuko si Yael. Hindi siya agad nakasagot. Totoo ang tanong ng kaniyang ina. Ilang beses na niyang tinanong ang sarili noon pa man. Kapag kaharap niya si Livina, wala siyang maramdamang lambing o spark na naramd

Dahan-dahang nagmulat ng mga mata si Luna. Ramdam niya ang bigat ng kaniyang ulo at ang pag-ikot ng kaniyang paligid. “Ugh…” mahina niyang ungol habang pilit inaabot ang kaniyang sintido ngunit bago pa man niya mahawakan iyon ay napahinto siya.Nanginig ang buong katawan ni Luna nang maramdaman niyang may tali sa kaniyang mga kamay at napakahigpit no’n. Agad niyang sinubukang igalaw ang kaniyang mga paa, ngunit napagtanto niyang maging ang mga paa niya ay nakagapos rin.“W–What the hell?” bulong ni Luna sabay gulong ng mga luha sa malambot niyang pisngi. “What's happening? Where am I? Bakit ako nakagapos? Anong nangyari?” sunod-sunod niyang tanong habang unti-unti siyang nilalamon ng takot. Napakabilis ng tibok ng puso ni Luna habang naglalakad ang tingin sa paligid. Nasa loob siya ng isang madilim at malamig na silid. Ang tanging ilaw lang ay mula sa isang maliit na bombilya sa kisame, nagfi-flicker pa ito paminsan-minsan at tila malapit na ring mapundi. Nauubo rin siya dahil sa nap

Uno nodded, still trying to catch his breath.Nagliwanag ang mukha ni Yael sa kaniyang narinig. Sa wakas, may pagkakataon na siya para kumprontahin si Luna!“Where is she?" Yael asked.“We got a ping! Her phone turned on for a few seconds. The signal came from… the airport!”“The airport?” halos mabingi si Yael sa sariling tibok ng puso. “What the hell would she be doing there?”“Hindi ko alam, boss, pero—” Natigilan si Uno nang biglang tumunog ang cell phone ni Yael.Agad na sinilip ni Yael ang text message na natanggap niya at nanlaki ang mga mata niya nang makita niya ang pangalan ni Luna. Dahan-dahan niyang binuksan iyon, at habang binabasa niya ang bawat linya ay unti-unting naglaho ang kulay sa kaniyang mukha.{“Sir Yael, sorry kung hindi na ako nakapagpaalam sa iyo. I already found the father of my child and we are going abroad to start our new life. Maraming salamat sa lahat ng tulong mo sa akin. Please, don't find me. Sana ay maging masaya kayo ni Livina. Hanggang sa muli, Lu

Mabilis na kumalat ang apoy sa buong gusali. Umiiyak na si Luna habang pilit niyang inaabot ang pintuan ngunit bumabagsak na ang mga bahagi ng kisame. Ang init ng paligid ay nanunuot na sa kaniyang buto at halos hindi na niya makayanan.“Tulong… T-Tulungan niyo ako… pa-parang awa niyo na…” paos na sambit ni Luna. Buong lakas siyang nagsisigaw kahit na anumang oras ay bibigay na ang kaniyang katawan.Sa kabilang banda, matapos ang masusing pagpapa-imbestiga ay natunton ng mga tauhan ni Rafael ang kinaroroonan ni Luna. Agad na silang nagmadali dahil ayon sa kaniyang informant ay at risk na ito. Kasalukuyan silang umaakyat sa gusaling sinasabing kinaroroonan ni Luna.“Lumalakas na po ang apoy, Boss Rafael. Mas mabuti na dito na po muna kayo. Kami na po ang bahalang maghanap kay Miss Luna,” usal ng isa sa mga tauhan ni Rafael ngunit mariin siyang tumanggi.“I want to see her myself,” ani Rafael saka mabilis na nanguna sa pag-akyat sa nasabing lumang gusali.Mabilis na gumalaw ang mga tauh