All Chapters of เป็นนางร้ายกลับใจไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น: Chapter 71 - Chapter 80

ตอนที่[8]จัดการบ่าวรับใช้ทำทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่ก็ไม่ต้องเป็นคนที่ดีขึ้นหรอกมั้ง..... โซฟาหรือยามนี้ก็คือซือเฟยฟากำลังนวดที่มือตนเองที่เริ่มจะชา หลังจากที่ตบตีบ่าวรับใช้คนสนิทมาเป็นเวลาครู่ใหญ่ หากจะกล่าวว่าเพราะเหตุใดจึงทำเช่นนั้น ต้องบอกเลยว่า บ่าวรับใช้สารเลวผู้นี้ก็คือหนึ่งในต้นเหตุที่ทำให้ซือเฟยฟาคนก่อนกลายเป็นสตรีเช่นนั้น เพราะทั้งตรรกะความคิดและการกระทำที่ชวนไม่น่าเข้าใกล้ล้วนแต่เป็นเพราะบ่าวรับใช้ผู้นี้ที่เสี้ยมสอน แล้วไหนจะยังพฤติกรรมขโมยเงินเจ้านาย ขายความลับ ชอบแอบไปกินตับผู้ชายทิ้งเจ้านายไว้คนเดียวอีก สตรีนามเพ่ยเพ่ยผู้นี้แค่ตบเท่านี้ยังน้อยไป และหากวันนั้นนางไม่ทิ้งซือเฟยฟาไว้ผู้เดียว บางทีเรื่องอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็เป็นได้“ฮือ ๆ คุณหนู เหตุใดจึงทำกับบ่าวเช่นนี้เจ้าคะ บ่าวทำอันใดผิด” เพ่ยเพ่ยกุมหน้าของตนพลางร้องไห้อย่างน่าสงสาร แต่ในหัวคิดอย่างไม่เข้าใจว่าซือเฟยฟาเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก แม้ว่าซือเฟยฟาจะมีนิสัยฉุนเฉียว แต่ก็มีแต่ไปทำร้ายผู้อื่น ไม่เคยทำร้ายตนสักครั้ง เพราะตนคือบ่าวคนโปรด แต่วันนี้เป็นบ้าอันใด เมื่อพบหน้ากันก็ตบเอา ๆ ไม่ยั้งมือเลยสักนิด ซือเฟยฟานอกจากจะ

ตอนที่ [9] บ่าวรับใช้คนใหม่ หนิงอันแม้จะตกใจกับสิ่งที่ได้ยินแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ภายใต้ใบหน้าอันเรียบนิ่งเช่นเคยจากนั้นจึงก้มหัวเพื่อน้อมรับคำสั่ง ซือเฟยฟามองตามหลังบ่าวรับใช้คนใหม่ของตนที่กำลังเดินตามบ่าวรับใช้ของมารดาอย่างมีความคิดบางอย่าง ที่นางเลือกหนิงอันผู้นี้มาเป็นบ่าวรับใช้คนใหม่นั่นก็เพราะยามที่นางเป็นเพียงผู้ชม นางล่องลอยไปดูในทุก ๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัวซือเฟยฟา แน่นอนว่าในจวนตระกูลซือแห่งนี้ก็ไม่ได้ว่างเว้น ครอบครัวของหนิงอันไม่มีปากมีเสียงก็จริง แต่ในส่วนของหนิงอันแม้นางไม่พูดมาก แต่นางสู้กลับไม่ถอย แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายมีคนมากกว่าและตนจะต้องพ่ายแพ้และบาดเจ็บ แต่ก็ยังเลือกที่จะโต้กลับ เพราะเหตุนี้เพ่ยเพ่ยจึงเกลียดอีกฝ่ายยิ่งนักเมื่อนำความไปบอกซือเฟยฟา รายนั้นไม่ได้รู้อะไรทั้งสติปัญญาก็เป็นเช่นนั้น ก็ได้แต่คอยให้ท้ายบ่าวรับใช้คนโปรดไป จึงทำให้เพ่ยเพ่ยยิ่งเหิมเกริม กระทำการตามใจได้อย่างอิสระมากขึ้น บ่าวรับใช้คนอื่นก็เข้ามาประจบประแจงอย่างไม่ขาดสาย แน่นอนว่ายามนี้บ่าวรับใช้ต่าง ๆ เหล่านั้น นางให้มารดาจัดการขายออกไปทั้งหมดแล้ว เมื่อพูดคุยและขอบคุณมารดาเรียบร้อยแล้

ตอนที่[10]เคล็ดลับสำหรับร้านอาภรณ์ประจำตระกูลแน่นอนว่าเหล่าช่างต่างไม่เข้าใจที่อีกฝ่ายพูด แต่ก็กลัวเกินกว่าจะถามออกไปด้านซือเฟยฟานางเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าได้พูดคำในโลกเก่าออกไป จึงได้แก้ไขใหม่ เพราะเห็นได้ชัดว่าพวกนางไม่เข้าใจแต่ไม่กล้าถาม “ข้าหมายถึงตัวอย่างผ้าน่ะ มีหรือไม่” “ก็...ที่ข้าน้อยนำมานี่เล่าเจ้าคะคุณหนู” อี้จงไม่เข้าใจ ตัวอย่างผ้าพวกนางก็หอบมาแล้วนี่อย่างไรเล่า คุณหนูรองหมายถึงอันใดอีก “ข้าขอถาม ผ้าที่พวกท่านนำมา คือเป็นผ้าทั้งหมดที่มีในร้านของท่านหรือไม่” “นั่นมัน....” เยอะถึงเพียงนั้นใครจะหอบมาหมดได้ อี้จงคิดในใจ อย่าบอกนะว่าคุณหนูรองจะให้พวกนางไปขนผ้ามาหมดทั้งร้าน นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร“อันอัน เจ้าเดินไปที่ห้องของข้าที่อยู่ปีกซ้าย หยิบกระดาษแข็ง กรรไกร เข็ม ด้าย ปากกา ไม่สิ พู่กันกับตลับน้ำหมึกมาด้วย” นี่เป็นคำสั่งแรกที่ได้ลงมือทำอย่างเป็นทางการ หนิงอันไม่รอช้ารีบลุกขึ้นไปทันที“เดี๋ยวก่อน” แต่ก่อนที่นางจะไป ก็พบว่าคุณหนูของตนได้เรียกเอาไว้ก่อน หลังจากนั้นก็เห็นอีกฝ่ายหันไปกล่าวกับช่างตัดเย็บที่มา “พวกท่าน นี่คืออันอัน บ่าวคนสนิทของข้า ต่อไปพวกท่านมาก็ให้เกียรตินาง

ตอนที่[11]รูปลักษณ์ใหม่ที่น่าตกใจยามนี้นางเข้ามาอยู่ในช่วงที่โจววั่งซูขอพระราชทานสมรสเรียบร้อยแล้ว มีพระราชโองการลงมาก่อนที่นางจะมาเพียงหนึ่งวันเท่านั้น และอีกไม่กี่วันเขาก็จะมาหานาง ในตอนนี้ยังไม่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายไม่เกิดการสูญเสียอันใด แม้ว่าจะมีสมรสพระราชทานมาแล้ว แต่นางมั่นใจว่านางสามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้ ซือเฟยฟาผู้นี้จะต้องไม่พบกับจุดจบเช่นเดิมอย่างแน่นอน “คุณหนู บ่าวกลับมาแล้วเจ้าค่ะ” และคนที่กำลังวิ่งมาหานางนั้น กำลังบอกนางว่าทุกอย่างยังไม่สายเกินไป แม่นมถัง นางยิ้มให้กับคนตรงหน้า ที่กำลังเดินเข้ามาสวมกอดนางด้วยความคิดถึง“แม่นมสบายดีหรือไม่ กลับบ้านเดิมเป็นอย่างไรบ้าง”“สบายดีเจ้าค่ะ คนที่บ้านยังคงต้อนรับบ่าวอย่างอบอุ่นเช่นเดิม แล้วคุณหนูล่ะเจ้าคะ บ่าวได้ข่าวว่าคุณหนูรับบ่าวรับใช้คนใหม่ เกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ” แม่นมถังว่ากล่าวก็หันไปมองหนิงอันที่อยู่ด้านหลังนางทันที “เพ่ยเพ่ยไม่ดี เดี๋ยวท่านแม่ก็คงเล่าให้แม่นมฟัง ส่วนอันอัน ต้องรบกวนแม่นมอบรมนาง และสอนเกี่ยวกับกฎระเบียบรวมถึงสิ่งที่ควรรู้ให้กับนางด้วย แต่แม่นมอย่าดุนางนักเล่า อันอันเป็นเด็กดี” แม่นมถังหรือถังช่าง ม

ตอนที่[12]สร้างสถานการณ์ใกล้ชิดโจววั่งซูนั้นยอมรับว่าเคยเห็นซือเฟยฟาผ่านหูผ่านตาบ่อยครั้ง แม้ว่านางจะแต่งหน้าหนาไปสักหน่อย ชุดฉูดฉาดไปสักนิด ทั้งยังมีนิสัยที่ไม่ชวนเข้าใกล้ แต่ก็อย่างไรแล้วก็ยังถือว่ามีความงามที่พอรับได้อยู่ การที่ต้องดำเนินตามแผนด้วยการที่ต้องตบแต่งกับซือเฟยฟาเขาคิดเอาไว้แล้วว่าไม่เหลือบ่ากว่าแรง แต่คนตรงหน้าเขายามนี้ นี่......ใช่ซือเฟยฟาแน่หรือ มันช่าง...ห่างไกลจากคำว่างามเหลือเกินหรือเพราะยามนั้นเขามองนางจากที่ไกล ๆ มันเลยไม่ชัดเจน ไม่เช่นนั้นก็เป็นเพราะยามนั้นเขาอาจจะพักผ่อนน้อย ดวงตาเลยฝ้าฟาง จึงได้มองผิดไปมากเช่นนี้ นี่นางเป็นสตรีที่มีสติครบถ้วนหรือไม่! แต่เมื่อมองไปที่สตรีที่นั่งอยู่ข้างซือเฟยฟา ก็คล้ายกับว่าความบรรยากาศจะเปลี่ยนไปทันที สตรีที่สวมอาภรณ์หรูหราแต่ดูบอบบางอ่อนโยนและงดงามราวกับเทพธิดาผู้นี้คือผู้ใดกัน...... “คุณชายโจวคงไม่ว่าอันใดใช่หรือไม่เจ้าคะ ที่ข้าพาผู้อื่นมาด้วย” เมื่อนางเห็นสายตาของโจววั่งซูนางก็คิดว่าแผนการของตนสำเร็จแล้ว สือหนิงอ้ายในชุดหรูหรางดงามสามารถดึงความสนใจจากโจววั่งซูได้จริง ๆ “ไม่ทราบว่าผู้นี้คือ...”“นี่คือสือหนิงอ้าย เป