All Chapters of เป็นนางร้ายกลับใจไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น: Chapter 91 - Chapter 100

ตอนที่[21]ข่าวลือ“คุณชายโจว ใกล้ถึงวันเกิดของข้าแล้ว ท่านมีของขวัญให้ข้าหรือไม่เจ้าคะ” “มีแน่นอน คุณหนูรองไม่ต้องเป็นห่วง”“จริงหรือเจ้าคะ และอีกไม่นานก็จะถึงวันแต่งงานของเราแล้วด้วย ข้าก็จะได้ทั้งของขวัญที่คุณชายมอบให้ ทั้งของขวัญที่เป็นตัวท่านอีก....” ซือเฟยฟาว่าแล้วก็เอาหน้าขาว ๆ ไปถูที่แขนเสื้อของขาวอย่างเขินอายจนเกิดรอยแป้งเต็มไปหมด แม้ว่าเขาจะพยายามขยับกายหนีแต่นางก็ยึดตัวเขาเอาไว้ โจววั่งซูรู้สึกอยากหนีไปจากตรงนี้เหลือเกิน ซือเฟยฟาเป็นสตรีที่ไร้เสน่ห์ไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด ใบหน้าก็ขาวราวกับตัวตลกในตลาด ชุดก็ฉูดฉาดไม่เข้ากัน คำพูดก็ราวกับคนไร้สติปัญญา ไหนจะชอบหาโอกาสเข้าหาเขาอีก แค่คิดถึงคืนที่ต้องเข้าหอกับสตรีผู้นี้เขาก็แทบจะอาเจียนแล้ว แต่ก่อนจะไปถึงวันนั้นเขาต้องหาทางออกห่างจากสตรีผู้นี้ก่อน วันนี้อาภรณ์ของเขาขาวไปหมดแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงรีบหาทางปลีกตัวทันที “คุณหนูรอง พูดถึงเรื่องของขวัญแล้ว ข้าว่าข้าต้องจัดเตรียมให้ดี เวลาเหลืออีกไม่กี่วันแล้ว อย่างไรข้าต้องขอตัวก่อน ข้าอยากทำให้ท่านประทับใจที่สุด” “จริงเหรือเจ้าคะ คุณชายดีกับข้ายิ่งนัก” ว่าแล้วจะโผเข้าหาเขา

ตอนที่[23]ถูกเปิดโปงสือหนิงอ้ายหาโอกาสส่งสัญญาณให้กับโจววั่งซูให้ปลีกตัวออกมา ตัวเขาที่เบื่อหน่ายกับซือเฟยฟาอยู่แล้วก็รีบหาทางออกมาทันที เดิมทีเขาไม่ต้องสนอันใดมากแล้วเพราะหากสือหนิงอ้ายได้รับการแต่งตั้ง ซือเฟยฟาก็จะไร้ประโยชน์โดยทันที ยามนี้เพียงแค่รอเวลาให้สือหนิงอ้ายได้รับการแต่งตั้งเท่านั้น ส่วนแผนการอื่น ๆ เขาคิดเอาไว้หมดแล้ว ซือเฟยฟาเมื่อเริ่มเห็นว่าตัวละครหลัก ๆ หายกันไปหมดแล้ว เดิมทีงานเลี้ยงต้องดำเนินไปอีกสักพัก จึงจะมีการกล่าวเปิดและการอวยพร แต่นางเห็นว่าทุกอย่างเริ่มเข้าตามแผน จึงให้บิดากล่าวเปิดทันที “ตัวข้าต้องขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานในวันคล้ายวันเกิดของบุตรสาวข้า ซือเฟยฟา อย่างไรแล้วขอให้ทุกท่านมีความสุขและทำตัวตามสบายได้เลย” จากนั้นผู้คนก็เริ่มมาอวยพรเจ้าของวันเกิดอย่างซือเฟยฟากันอย่างล้นหลาม ในจังหวะนั้นเองนางจึงกล่าวขึ้นเสียงดัง “คุณชายโจวไปที่ใดแล้วเจ้าคะ เหตุใดไม่เห็นเลย เอ๊ะ หนิงอ้ายก็ด้วย” เมื่อนางกล่าวจบผู้คนก็มองหาโจววั่งซูทันที แต่หาอย่างไรก็ไม่พบ“เอ๊ะหรือเขาจะไปที่นั่น...” “ที่ใดหรือฟาเออร์” ซือฮูหยินเอ่ยถามบุตรสาวขึ้น “พอดีวันนี้ข้าบอกคุณชายโจวเรื่

ตอนที่ [24] ท่านหญิงจางหมิ่น สิ้นเสียงประกาศทุกคนก็หันไปมองผู้ทรงอำนาจของวังหลังที่เยื้องกรายมาพร้อมกับเหล่านางกำนัล ขันทีและบริวารอีกหลายคน ผู้ที่ตระหนกกับการมาของฮองเฮามิใช่ซือเฟยฟาแต่เป็นสือหนิงอ้าย พลางคิดว่าหากพระองค์มาเห็นตนอยู่ในสภาพนี้ ยังจะคิดรับตนเป็นบุตรสาวบุญธรรมอยู่หรือไม่ คิดแล้วก็หลบมุมรีบแต่งกายให้เรียบร้อยทันที ยามนี้ผู้คนต่างคุกเข่าและก้มศีรษะลงเพื่อทำความเคารพฮองเฮา “ลุกขึ้นเถิด” ฉินฮองเฮาเมื่อเดินเข้ามาแล้วจึงบอกให้พวกเขาลุกขึ้น จากนั้นสายตาคมกริบมองไปที่เสนาบดีโจวทันที “หากว่ามีผู้ที่ไม่ให้เกียรติผู้อื่น หยามเกียรติผู้อื่นในจวน โดยเฉพาะคู่หมาย คนเช่นนั้นสมควรที่จะได้รับเกียรติที่จะได้รับสมรสพระราชทานหรือ” “คือว่า...” แม่ทัพซือและซือฮูหยินต่างก็มองหน้ากันอย่างสงสัย ในงานวันเกิดของบุตรสาวครั้งนี้พวกเขามิได้เชิญเชื้อพระวงศ์สักคน ยิ่งฮองเฮายิ่งไม่อาจอาจเอื้อมเชิญพระองค์มา แล้วพระองค์มาได้อย่างไร “ซือเฟยฟา เจ้าไม่จำเป็นต้องแต่งกับคนที่ไม่ให้เกียรติเจ้า เปิ่นกงอนุญาตให้เจ้ายกเลิกงานแต่งครั้งนี้ได้” คราวนี้เสนาบดีเห็นว่าแผนของตนกำลังจะล่มไปตรงหน้า จึงรีบกล่าวข

ตอนที่[26]พี่ชายคนใหม่ในที่สุดนางก็ได้สวมอาภรณ์ที่เคยสั่งตัดตามความต้องการจริง ๆ ของตนเองเสียที อาภรณ์สวยงามหรูหราราว ๆ ร้อยชุด นางหยิบหนึ่งในชุดที่งดงามมาสวมใส่ วันนี้นางแต่งหน้าแบบสาวสวยในโลกก่อน ลาหน้าวอกหน้าขาว ตาช้ำเลือดช้ำหนอง คิ้วดำ ปากแดงแบบไร้รสนิยมไปได้เลย ทรงผมก็จัดทรงอย่างสวยงามและติดเครื่องประดับเพิ่มความงดงามเข้าไปอีกมารดาและแม่นมถังที่กังวลว่านางจะแต่งกายไม่เหมาะสมเข้าวังเมื่อเห็นนางในตอนนี้ก็ได้แต่อ้าปากค้าง “น..... นี่บุตรสาวข้าจริงหรือแม่นม เหตุใดจึงได้งดงามนัก” แม่นมถังไม่ได้ตอบอันใดแต่กลับเดินเข้าหาคุณหนูของตน “โธ่คุณหนู แต่งงดงามเช่นนี้ก็ทำได้ เหตุใดจึงไม่ทำล่ะเจ้าคะ ไม่แน่ว่า....” ซือเฟยฟารู้ดีว่าแม่นมของตนกำลังคิดถึงสิ่งใดจึงเอ่ยขึ้น“เพราะเขาไม่คู่ควรกับข้าเจ้าค่ะ ความงดงามเช่นนี้เขาไม่สมควรได้ครอบครอง” ซือฮูหยินได้ยินบุตรสาวกล่าวเช่นนั้นก็พยักหน้า “ดี! คนเช่นนั้นไม่เหมาะสมกับฟาเออร์ของแม่สักนิด คนที่เหมาะสมกับเจ้าต้องเป็นที่ดีไม่กระทำการต่ำทรามเช่นนั้น” “เจ้าค่ะ ท่านแม่ นี่ก็ได้เวลาแล้วกระมัง ข้าต้องเข้าวังก่อน แล้วจะรีบกลับมานะเจ้าคะ” “ไม่ต้องรีบก็ได้

ตอนที่[27]งานเลี้ยงสำหรับท่านหญิงคนใหม่“เราไปนั่งที่กันเถิด เดี๋ยวเด็จพ่อกับสเด็จแม่ก็มาแล้ว” ชิงจื่อชวนรีบพาน้องสาวคนใหม่ไปนั่งที่ด้วยท่าทางตื่นเต้น เสวี่ยอี้หลินก็เดินตามไปติด ๆ พร้อมกวาดสายตามองไปโดยรอบ ไม่นานผู้ทรงอำนาจของแคว้นทั้งสองก็มาถึงและนั่งประจำการที่เก้าอี้ของผู้เป็นประธานของงาน “ท่านหญิงจางหมิ่นออกมาด้านหน้าเถิด” ชิงอี้เทียนฮ่องเต้เอ่ยเรียกนางให้ออกไปด้านหน้า ยามที่นางลุกขึ้นและย่างกรายออกไปทุกสายตาล้วนจับจ้องมาที่นางทันที บางคนบ้างอ้าปากค้าง บางคนประหลาดใจ บางคนก็มีสายตาของความริษยา บางคนก็มีสายตาของความสนใจ แต่ที่แน่ ๆ คงไม่คิดไม่ฝันว่าซือเฟยฟาสตรีไม่เอาไหนผู้นั้นเหตุใดจึงได้เปลี่ยนไปเช่นนี้ เสียดายที่โจววั่งซูและสือหนิงอ้ายไม่ได้อยู่ที่นี่ เพราะฮองเฮาไม่อยากเชิญพวกเขามาให้เป็นสิ่งไม่ดีภายในงานต้อนรับนาง มิเช่นนั้นบางทีอาจจะได้เห็นคนอกแตกตายก็เป็นได้ แต่ถึงเช่นนั้นนางก็ยังเห็นสะใภ้ตระกูลโจวเช่น หลี่เยว่ชิง ที่วันนี้มากับตระกูลหลี่ วันนี้คงมาดูความเปลี่ยนไปของนางกระมัง ยามที่นางสบตาอีกฝ่าย คล้ายว่าหลี่เยว่ชิงจะตกตะลึงไม่น้อย “หมิ่นเออร์ เจ้าเป็นบุญสาวบุญธรรมของฮองเ