Lahat ng Kabanata ng ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย: Kabanata 51 - Kabanata 60

“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า” หลิวตานทำความเคารพก่อนกวาดสายตาไปมองน้องชาย น้องสาวของสือหยวนเฟิง ก่อนเผยรอยยิ้ม “คุณหนูสือ คุณชายสือ” ท่านนายพลสือโบกมือ “คุณหนู คุณชายอะไรกัน เรียกเสี่ยวฝานกับเสี่ยวเหยาเถอะ” เขาไม่หันไปมองภรรยาเลยสักนิด “มาแล้วก็นั่งเถอะ จะได้กินข้าวแล้วออกไปจิบชากันด้านนอก ลุงให้คนเตรียมเอาไว้ให้พวกเธอแล้ว” “ขอบคุณค่ะ” ติงเหม่ยฟางแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ออกมาเล็กน้อยก่อนจับลูกสาวที่มีสีหน้าไม่ต่างกันนั่งลงเก้าอี้ข้างกาย ก่อนสั่งแม่บ้านให้จัดอาหารขึ้นโต๊ะ “ป้าฉีนำอาหารออกมาเถอะ” หลิวตานทำสีหน้าแปลกใจครู่หนึ่งก่อนกลับมาเป็นปกติ เธอเพิ่งรู้ว่าบ้านของสือหยวนเฟิงมีแม่บ้านด้วย จำได้ว่าสือหยวนเฟิงบอกว่าไม่อยากรับประทานอาหารฝีมือของแม่ แต่ที่บ้านมีแม่บ้านนี่นา “ได้ยินว่าบ้านของเธอทำฟาร์มหรือ” ท่านนายพลสือหันมาถามพลางตักผักกาดผัดน้ำปลาใส่ถ้วย “ใช่ค่ะ ที่บ้านรองหลิวของเราทำฟาร์มผักค่ะ ปีนี้เป็นปีที่สองแล้ว ผักส่วนมากเป็นผักกาดเพราะมันกรอบและหวาน” หลิวตานยิ้มออกมาเมื่อนึกได้ว่าผักกาดตรงหน้าคือผักจากบ้านของเธอ “ผักกาดมันก็เป็นผักทั่วไป” สือหยวนเฟิงยิ้มแห้งหลังแม่ของเขาเอ่ยขึ้นมา

หลิวตานยิ้มเล็กน้อยก่อนเอ่ยสิ่งที่ทำเอาทุกคนตาโต “300 หยวน” มันเป็นเงินที่หลิวตานคิดว่าบ้านหลิวจ่ายได้และเพื่อไม่ให้เรื่องบานปลายย่าหลิวจึงควักเงินที่เพิ่งเริ่มเก็บได้ออกจ่ายเพื่อไม่ให้บ้านรองหลิวเอาเรื่อง  หลิวตงตง จ้าวเหม่ยหลังถูกคนไปตามก็มาถึงตอนที่บ้านใหญ่หลิวจ่ายเงินให้ลูกสาวแล้ว นอกจากคำแดกดันจากบ้านใหญ่นอกจากนั้นก็เป็นเสียงด่าทอคนในบ้านหลิวกันเอง  จัดการแฝดน้องได้ไม่ทันไรแฝดพี่ของหลิวอี้ผิงอย่างหลิวอี้เหิงที่ย่าหลิวรักนักหนาน่าเสียดายที่ถูกหลิวตานจับขังคุกในข้อหาคุกคามเธอกับน้องสาว อันที่จริงแล้วสำหรับเธอการคุกคามอันนี้ไม่ค่อยแปลกใจ ด้วยร่างกายที่เติบโตและความสวยที่เบ่งบานย่อมมีคนคิดไม่ดีได้ แต่หลิวอี้เหิงนั้นถ้าพูดให้ดีก็คือพี่ชายของเธอคนหนึ่ง หากเขาคุกคามเพียงเธอหลิวตานจะไม่สนใจแต่ว่ามีครั้งแรกย่อมมีครั้งต่อไป เขาคุกคามหลิวอิ๋งอีน้องสาวของเธอที่อายุเพียงเจ็ดขวบ เป็นสิ่งที่หลิวตานยอมไม่ได้ หากเธอปล่อยเขาไปอีกนอกจากการคุกคามแล้วจะเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตามหลิวอี้เหิงคือความหวังของย่า

หลิวตานในวัยสิบแปดปีสวยขึ้นกว่าก่อนหน้านี้มาก หลังสือหยวนเฟิงเข้าร่วมกองทัพและข้างกายของเธอไม่มีเขาทำให้มีคนเข้ามาจีบไม่น้อยเลย แต่ใช่ว่าจะง่ายเพราะเฟยหยางได้รับคำสั่งจากเพื่อนให้ดูแลคนรักของเขาแทน “ฉันสอนการเตรียมดินให้แล้วอาสามต้องทำต่อเองหลังจากนี้ เป็นไปได้มีผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ก็ดี แต่ไม่มั่นใจอย่าไปสอนพวกเขา” หลิวตานสาธิตขั้นตอนการเตรียมดินพลางอธิบาย “ถึงตอนนี้ฟาร์มจะมีลูกค้าไม่ขาดสายแต่ถ้าขั้นตอนการปลูกหลุดไปพวกเขาจะกลายเป็นคู่แข่งของอาสาม” ต้องไม่ลืมว่าการปลูกผักของหลิวตานแตกต่างจากคนอื่นเพราะเธอมีพลังธาตุติดตัวมาด้วย แต่อาสามของเธอไม่มีต้องอาศัยการเตรียมดินและดูแลให้ดี ก่อนหน้านี้หลิวตานใช่ว่าจะไม่หาขั้นตอนเอาไว้ เธอลองผิดลองถูกจนได้รสชาติของผักที่ใกล้เคียงกับการใช้พลังธาตุ แต่เธอมองว่ารสชาติยังห่างอยู่มาก “แล้วเสี่ยวตานจะทำอย่างไรกับฟาร์มนี้” หลิวซือหานถาม “ก่อนหน้านี้พวกอารับเงินจากบ้านเราเป็นเดือนแต่ตอนนี้ฉันจะเปลี่ยน แบ่งกันครึ่งหนึ่งบ้านรองลงทุนบ้านสามลงแรง หักค่าใช้จ่ายแล้วส่งให้พวกเราแต่ละเดือนไป หรือมีเรื่องเดือดร้อน มีปัญหาก็สามารถปรึกษาได้” ตอนแรกหลิวตานต้องการป

“นั่นสิ เรื่องนี้พี่สาวของฉันเป็นคนตัดสินใจ” หลิวอิ๋งอีพยักหน้า “บ้านรองหลิวตัดขาดกันแล้ว บ้านใหญ่นี่ก็สร้างแต่ปัญหาให้สองพี่น้องคู่นี้” เพื่อนบ้านที่ผ่านมาได้ยินหันไปคุยกับคนข้าง ๆ เจ้าหล่อนพยักหน้ามองย่าหลิวด้วยสีหน้าเยาะเย้ย “นี่แหละ รักลูกชายคนโตมากก็ไปอยู่กับลูกชายสุดที่รักสิ!” เป็นเวลาเลิกงานของทุกคนพอดี ปู่หลิวย่าหลิวเลือกเวลาผิดพลาดนอกจากสองคนที่กล่าวแล้วยังมีคนด้านหลังอีกจำนวนหนึ่ง กล่าวได้ว่าทั้งสองเสียหน้ามากเพราะเป็นความจริงทุกประการจนต้องล่าถอยไป ส่วนบ้านรองหลิวไม่คิดใส่ใจ ใครต่างก็รักครอบครัวตัวเอง! “พ่อรักปู่กับย่าของลูก แต่รักแม่ของลูกกับพวกลูกมากกว่า” นั่นคือคำตอบที่พอใจของหลิวตาน หลังเก็บของเสร็จระหว่างรอเดินทางออกจากบ้านตอนเช้ามืด หลิวตานเดินเท้าไปยังบ้านหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อนัดเจอใครบางคนที่ไม่ได้เจอกันมาแล้วสามปี “หยวนเฟิง!” สือหยวนเฟิงยืนรอใครบางคนอยู่หน้าบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน และใครคนนั้นก็คือหลิวตานที่เดินมาหา ทั้งสองนัดพบกันที่นี่เนื่องจากว่าบ้านหลิวจะย้ายไปปักกิ่ง ถ้านัดสือหยวนเฟิงไปเจอบ้านเกรงว่าคนอื่นจะคิดว่าหลิวตานหนีตามผู้ชาย แม้ว่

“ที่ดินด้านหลังมันกว้างมากเลยนะ ลูกซื้อแล้วเหรอ” หลิวตงตงนั่งนวดขาอยู่หน้าบ้าน หลิวตานรีบปฏิเสธ “ไม่ใช่ค่ะ ฉันเช่ามันมาเป็นเวลาหนึ่งปี พวกเราต้องรีบปลูกและสร้างฟาร์มก่อนฉันเรียนหนังสือ ไม่อย่างนั้นคงยุ่งมาก ๆ” อีกไม่กี่วันเป็นวันที่หลิวตานต้องไปรายงานตัวกับมหาวิทยาลัยซึ่งหากพลาดเธอก็จะไม่ได้เข้าเรียน และการเรียนในระดับมหาวิทยาลัยนั้นเป็นการเปิดโอกาสการเติบโตของฟาร์มอีกด้วย “โอ้ แสดงว่าลูกต้องเช่ามาแพงแน่ ๆ” “แม่คะ” หลิวอิ๋งอีโผล่หน้าออกมาจากตัวบ้าน เดินมานั่งลงข้าง ๆ มารดา “พี่สาวสร้างฟาร์มจนพวกเราย้ายกันมาปักกิ่งได้ทั้งครอบครัวขนาดนี้ ยังต้องห่วงอะไรอีก” หลิวเหอสวี่เอ่ยสมทบ “ใช่ พี่สาวของพวกเราเก่งมาก ๆ” ทุกสายตาจ้องมองไปยังหลิวเหอสวี่ด้วยความรักใคร่ เขาคือคนที่ครอบครัวหวังว่าเขาจะหายดีมาตลอด จนกระทั่งหลิวตานลุกขึ้นสู้ลูกชายคนนี้กลับหายเป็นปลิดทิ้ง ทั้งยังฉลาดเอามาก ๆ แม้แต่น้องสาวที่แต่ก่อนต้องช่วยดูแลพี่ชายตอนนี้ยังต้องให้พี่ชายดูแลแทน “แล้วลูกคิดเอาไว้หรือยังจะเอายังไงต่อ” “ปลูกผักระยะสั้น ระยะยาวสลับ