Lahat ng Kabanata ng ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย: Kabanata 31 - Kabanata 40

การบำรุงร่างกายคนที่บ้านหลิวตานไม่ได้ให้กินอย่างเดียว เธอทำอาหารหลากหลายเพื่อบำรุงจริง แต่มีเวลากินที่แน่ชัด ขนมให้กินพอหายอยากหลังอาหารในแต่ละมื้อ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ให้น้องกินขนม บางวันเธอซื้อให้เองด้วยซ้ำ แต่ถ้ากินขนมน้อง ๆ ไม่ค่อยกินข้าวกัน กลับถึงบ้านหลิวตานนำขนมไปไว้ในตู้ เปลี่ยนชุด ก่อนออกมาสอนกลางบ้านเด็ก ๆ ที่หลายวันมานี้ไม่ต้องสอนทั้งสองก็เริ่มทำเองได้แล้ว เพียงแต่หลิวตานอยากตรวจก่อนส่งครูเลยต้องมาดู อีกทั้งต้องจัดการเรื่องการบ้านของตัวเองอีก “รดน้ำผักเสร็จพี่จะไปซักผ้า เมื่อวานอาสวี่ไม่ได้ซักเพราะเมื่อคืนมันดึกมาแล้ว เตรียมผ้าไปซักด้วย” หลิวตานบอกน้องชายระหว่างรดน้ำผักในฟาร์ม เมื่อคืนผู้ชาย ผู้หญิงแยกกันไปอาบน้ำ และซักผ้า หลิวตานสอนให้น้องชาย น้องสาวซักผ้าเอง แต่ผ้าของพ่อแม่เธอจะช่วยแม่ซักตอนอาบน้ำที่แม่น้ำ กว่าจะซักผ้าเสร็จมันดึกแล้ว หลิวตานเลยไม่ให้น้องชายซักผ้า หลิวอิ๋งอียืนอีกฟากตะโกนกลับมาบอก “ของพี่รองแม่เอาไปซักให้แล้วค่ะ” “เฮ้อ” หลิวตานอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ แม่ของเธอยังมีหัวโบราณและค้านตอนที่เธอสอนน้องชายซักผ้าเอง เวลาเผลอก็จะเอาของน้องชายไปซักผ้าให้ อย่างเช่นวันน

“แต่ว่าผักในฟาร์มของเรามีไม่เยอะนี่คะ” หลิวอิ๋งอีสงสัย ผักในฟาร์มโตวันโตคืน “ทำตามที่พี่บอกถูกแล้ว หลังจากนั้นพวกเราค่อนสลับผักอื่นไปขาย ขายผักตามฤดูค่อนข้างเป็นที่ชอบของคนในอำเภอ พวกเขาต่างแย่งกันซื้อ เสียดายเหมือนที่พวกเราต้องจำกัดจำนวนการขายในแต่ละวัน” หลิวตานไม่ลืมว่าที่บ้านนอกจากแม่ที่ใช้แรงงานแล้ว พ่อยังไม่สามารถช่วยได้เต็มที่ บางวันต้องไปเช่ารถลากของเพื่อนบ้านเพื่อนำผักเข้าไปขายหน้าโรงเรียน คนที่ช่วยกันเข็นคือจ้าวเหม่ยกับสามพี่น้อง เพราะหลิวตงตงค่อนข้างเดินช้าถ้าให้เข็นรถเข็นให้อีกทุกอย่างจะช้าไปหมด “ฉันเข้าใจแล้ว” ผักที่ส่งขายหลิวตานทำการล้างทำความสะอาดแล้วนำไปผึ่งลมให้แห้งหนึ่งคืน ก่อนหน้านี้ผึ่งในห้องโถงของบ้านแต่ด้วยความที่มันเยอะขึ้นทุกวัน ทำให้หลิวตานกับพ่อช่วยกันทำที่ตากผักเล็ก ๆ ข้างบ้านจากไม้ไผ่ในป่า  ในที่สุดภารกิจใหม่อันท้าท้ายสำหรับหลิวตานก็มาถึง ภารกิจที่ 23 การตามหาสมุนไพรหรือส่วนผสมของยาประกอบวิญญาณ หรือชื่อที่แท้จริงของมันคือ ยาหวนคืนวิญญาณ เป็นยาท

เข้าสู่วันที่สี่ในการตามหาสมุนไพรส่วนประกอบของยาหวนคืนวิญญาณ ตลอดสามวันที่ผ่านมาต้องบอกว่ามันไม่ง่ายเลยในการตามหาสมุนไพรแต่ละชนิด ตอนนี้หลิวตานได้มาแล้วสามชนิด โสมป่า หลิงจือ ฝูหลิง ที่ต้องเดินหาทั่วป่าเพื่อให้ได้มาแต่ละชนิด วันนี้เป็นวันที่สี่แล้วหลิวตานลงจากต้นไม้เร็วกว่าเดิมเพื่อหาสมุนไพรชนิดต่อไป วันนี้คิดเอาไว้อย่างน้อยต้องได้สองชนิด ไม่อย่างนั้นวันหลัง ๆ เธอต้องกดดันตัวเองเพื่อให้ได้พวกมันมา ถ้าเป็นสามวันก่อนต้องบอกว่าหลิวตานรอแดดออกถึงออกเดินทาง และจะจัดการตัวเองก่อนตะวันตกดินป้องกันอันตราย ยิ่งวันน้อยลงการตามหาจะช้าเหมือนเดิมไม่ได้ อะไรที่คิดว่าเสียเวลาหลิวตานต้องปรับเปลี่ยน ลงจากต้นไม้เร็วกว่าเดิมเพื่อเติมพลังและออกเดินทางต่อ สมุนไพรชนิดที่สี่หลิวตานตั้งใจไปเก็บฉงโหลว มันเป็นสมุนไพรที่ให้ฤทธิ์เย็น รสขม แต่เป็นสมุนไพรมีพิษเล็กน้อย มันเป็นสมุนไพรที่เธอต้องไปเก็บมา “เอ๊ะ” ระหว่างกินอาหารมื้อเช้าเอาแรงก่อนออกเดินทางหลิวตานเพ่งมองมือตัวเองอย่างตกใจ จุดสีดำวงกลมเล็ก ๆ แต้มอยู่ที่ข้อมือขวา หากคนอื่นมองมัน

 หลิวตงตง จ้าวเหม่ยรีบวิ่งเข้ามาหาลูกสาวคนโตด้วยความเป็นห่วง หลังลูกสาวเดินทางออกจากบ้านทั้งสองถึงได้คุยกันจริงจังว่าคิดถูกหรือไม่ที่ปล่อยให้ลูกสาวได้เดินทางไกล  จ้าวเหม่ยถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจับลูกสาวพลิกไปมาเพื่อดูบาดแผล “ลูกบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ เสี่ยวตานเข้าไปพักในบ้านกันเร็วเข้า แม่จะไปนำอาหารออกให้มากิน” “อย่าเพิ่งค่ะแม่” หลิวตานรีบปรามพลางชี้ไปด้านหลังที่พ่อแม่ไม่ได้สังเกตเพราะเป็นห่วงเธอ “ฉันได้มันมาด้วยค่ะ พ่อกับแม่ช่วยกันจัดการได้ไหมคะ” หมูป่าเขี้ยวยาวตัวใหญ่ถูกหลิวตานใช้เถาวัลย์มัดใส่ไม้เพื่อให้ลากมันกลับมาบ้านได้ ไม่สิ ต้องบอกว่าเธอเพิ่งนำออกมาก่อนถึงบ้านเท่านั้น สภาพมันยังเหมือนตายใหม่ ๆ เนื่องจากในมิติช่องว่างสามารถคงสภาพมันได้ หลิวตานคิดจะนำมันไปขายเพื่อให้ได้เงินสำรองเอาไว้ใช้จ่ายในบ้าน เนื่องจากว่าเงินที่ได้จากการทำฟาร์มของตนเองพ่อและแม่ไม่ต้องการใช้ ทั้งคู่กล่าวว่าอยากให้พวกเธอพี่น้องเอาไว้ใช้เรียน “หมูป่า!” หลิวตงตงอุทาน 

 งานในบ้านเพิ่มขึ้นหลายอย่างเนื่องจากว่าซื้อที่ดินเพิ่ม หลิวตานคุยกับที่บ้านว่าต้องการจ้างคนงานมาช่วย ก่อนหน้านี้พ่อแม่ช่วยกันทำไร่กันเองได้เพราะที่ดินยังน้อย แต่ตอนนี้ทำสองคนคงไม่ไหวแล้ว “ที่ฉันนำเรื่องนี้มาบอกอาสามก่อนเพราะฉันอยากให้อาสามมาทำงานด้วย อยู่กับบ้านใหญ่ให้พวกเขาเอาเปรียบแบบนั้นครอบครัวของอาสามลำบากไม่น้อย” หลิวตานอธิบาย วันนี้หลิวตานดักรออาสามเพื่อพูดคุยกับเขา บ้านของอาสามเป็นอีกครอบครัวที่ซื่อตรงและยังเป็นคนคุ้นเคย หลิวตานจึงอยากได้พวกเขามาทำงานด้วย  “อีกอย่างญาติผู้น้องของฉันยังไม่ได้เรียน” หลิวตานมองหลิวต้าสยงที่ยืนห่างจากเธอ อาสาม อาสะใภ้สามพอสมควร “ถ้ามาทำงานกับบ้านฉันพวกอาจะมีเงินส่งเขาเรียน และมีข้อแม้ว่าต้องแยกบ้านจะบ้านใหญ่” การที่บ้านสามไม่แยกบ้านนั้นสุดท้ายแล้วบ้านใหญ่จะได้รับเงินไป อีกอย่างบ้านสามกตัญญูกว่าบ้านรองมาก เพียงย่าหลิว ปู่หลิวพูดอะไร อาสาม อาสะใภ้สามค่อนข้างเชื่อฟัง หลิวตานไม่อยากให้บ้านใหญ่เข้ามาวุ่นวาย “อา...” หลิวซ