All Chapters of ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย: Chapter 41 - Chapter 50

 อาสะใภ้สามงุนงง “เสี่ยวตานหมายถึงอย่างไรหรือ” “หมายความว่าบ้านสามสามารถพักที่นี่ได้เลยจ้ะ ครอบครัวพี่จะย้ายไปอยู่บ้านใหม่ บ้านนี้พวกพี่ซื้อมาแล้ว” จ้าวเหม่ยกล่าวกับน้องสะใภ้ด้วยรอยยิ้ม บ้านเช่าในหมู่บ้านมีไม่กี่หลังที่สภาพดีและตอนนี้มันถูกจับจองไปหมดแล้ว ถึงบ้านที่บ้านสามจะไปเช่ามันก็เก่ามาก บ้านหลังนี้บ้านรองหลิวซื้อแล้วและไม่ได้อยู่ ให้บ้านสามอยู่ยังดีกว่าไปเช่า “ขอบคุณพี่สะใภ้” “เอาล่ะ” หลิวตงตงตบบ่าน้องชายให้กำลังใจ “เอาของไปเก็บในห้องเถอะ อาจจะเล็กไปหน่อยแต่อดทนกันก่อนนะ ฉันจะให้พี่สะใภ้กับหลานสาวของนายทำอาหารให้” “ขอบคุณครับ”  พอบ้านสามย้ายมาอยู่ด้วยหลิวตานกับครอบครัวเลยเตรียมของทำบุญบ้านใหม่ ที่บ้านเชิญมาเพียงผู้อาวุโสเท่านั้น ถึงแม้จะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็ไม่ได้ว่าอะไร บ้านใหม่อยู่ห่างจากบ้านปัจจุบันเพียงไม่กี่เมตร หลิวตานแยกห้องนอนกับน้องชาย น้องสาว ทำให้ห้องนอนยังว่างอีกหนึ่งห้อง หลิวต

หลิวตานไม่ลืมว่าตอนนี้บ้านของเธอมีกำลังส่งแล้ว แต่ด้วยระยะทางเดินเท้าเป็นชั่วโมง ต้องเข้าไปเรียนตั้งแต่เช้ามืดคนที่บ้านย่อมเป็นห่วง จึงบอกไม่ได้ว่าจะได้เรียนไหมแต่ถ้าได้เรียนก็มีที่เดียว “เหรอ” สือหยวนเฟิงแสดงสีหน้าเคร่งเครียด “แล้วนายล่ะ” หลิวตานหันหน้าไปถามสหายที่อาการไม่ค่อยดี “จะเรียนโรงเรียนในเมืองกับฉันไหม อาของฉันเรียนที่นั่นเหมือนกันเขาบอกว่ามันน่าเรียน”       อันที่จริงหลิวตานไม่แน่ใจสิ่งที่หลิวถิงเหยาอวดเท่าไร แต่อย่างน้อยอาเล็กก็เรียนที่นั่นหลายปีถ้ามันไม่ดีจริงคงเรียนได้ไม่นาน ยิ่งกับย่าหลิวที่รักลูกสาวอย่างกับอะไรดี “ฉันอยากเป็นทหารเหมือนกับพ่อ แต่อยากเรียนกับเธอเหมือนกัน” สือหยวนเฟิงเรียนที่นี่มาตั้งแต่แรกและเขามีสหายหลายคน เขาพูดอยู่เสมอว่าหลังเรียนจากที่นี่จะไปเรียนวิทยาลัยทหารทำงานในกองทัพกับพ่อ จนกระทั่งได้รู้จักกับหลิวตานเขาเริ่มไม่แน่ใจแล้ว อยากเรียนแต่อยากเจอเด็กผู้หญิงคนนี้ไปด้วย หลิวตานพอจะได้ยินอยู่บ้างว่าเขาอย

ช่วงเวลาตอนบ่ายรู้สึกว่าเร็วกว่าช่วงเช้ามาก ไม่ทันไรก็เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว หลังบอกสหายใหม่สือหยวนเฟิงต้องการซื้อของ ทั้งคู่จึงเดินเข้าไปในเขตร้านค้า สือหยวนเฟิงพามาหยุดหน้าร้านเครื่องเทศที่มีป้ายร้านว่าเครื่องเทศตระกูลสือ “แม่ครับ” สือหยวนเฟิงเรียกแม่ของเขา ก่อนแนะนำให้รู้จัก “นี่หลิวตานสหายของผมครับ เสี่ยวตานนี่แม่ของฉันเอง” หลิวตานยิ้มเล็กน้อย “สวัสดีค่ะคุณน้า ฉันหลิวตานสหายโรงเรียนประถมของเขาเองค่ะ” ครอบครัวสือหลิวตานพบพี่น้องของเขาแล้ว แต่พ่อแม่ยังไม่เคยเจอเพราะพ่อของเขาอยู่ไม่ติดบ้าน ส่วนแม่เปิดร้านเครื่องเทศไม่มีโอกาสเจอ แม่ของสือหยวนเฟิงหน้าตาดีมาก ไม่แปลกที่พี่น้องบ้านนี้ล้วนหน้าตาดี ติงเหม่ยฟางมองเสื้อผ้าของสหายลูกชายก่อนตอบรับ “อืม” แล้วเรียกลูกชายเดินไปหลังร้าน“หยวนเฟิงตามแม่มานี่” สือหยวนเฟิงหันมาบอก “เข้ามานั่งตรงนี้ก่อน” “ได้” ลับหลังสหายลูกชายติงเหม่ยฟางแสดงสีหน้าไม่ดี “หยวนเฟิง แม

หลิวตานพยักหน้า “เขาหน้าตาดีจริง ๆ” หลิวตงตงถาม “เขาชอบลูกหรือ” “พ่อ!” หลิวตานหันกลับมามองพ่อของเธอย่างตกใจ สิ่งที่พ่อของเธอพูดหลิวตานไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน แต่พอนึก ๆ ดูแล้ว สหายผู้ชายของเธอมีอีกฝ่ายคนเดียวและดูแลเธออย่างดีมันต้องมีคิดบ้าง “พ่อครับ พี่ใหญ่หน้าแดง” หลิวเหอสวี่หัวเราะ “ฮ่า ๆ” พอน้องชายเอ่ยแซวหลิวตานรีบเดินเข้าห้องนอนของเธอ ไปดูหน้าตัวเองในกระจกมันแดงมากจริง ๆ ยกมือขึ้นลูบแล้วถอนหายใจ เรื่องนี้เธอไม่เคยคิดมาก่อน ‘ฉยงหลงอย่าแกล้งเสี่ยวตาน!’ ‘ไห่ต้านายจะบอกว่าไม่ได้ทำเหรอ ทุกคนเห็นหมดว่านายเอาหนังสือของเสี่ยวตานไปทิ้ง ฉันบอกครูแน่’ ‘เข้ามาแทนที่อะไรกัน พวกนายบ้าไปแล้ว ฉันเรียนเก่งคนเดียวหรืออย่างไร’ หลิวตานนึกถึงเหตุการณ์ในโรงเรียนประถม เหตุการณ์แรกคือตอนเข้าโรงเรียนใหม่ ๆ เธอถูกสหายในห้องแกล้งแล้วสือหยวนเฟิงเข้ามาช่วยได้ทัน เหตุการณ์ที่สองงานของหลิวตานหายทั้งที่ส่งครูแล้ว จึงตามหาเจอทิ้งไว้หลังอาคาร สือหยวนเฟิงมีคนรู้จักมากพอเขาถามก็ได้รับคำตอบแล้ว ตอนนั้นเขาโมโหสุด ๆ เหตุการณ์ต่อมาหลิวตานสอบได้คะแนนมากกว่าสือหยวนเฟิง สหายหลายคนไม่เชื่อระรานหลิวตาน

เป็นไปตามที่หลิวตานคิด ย่าหลิวให้คนมาตามพ่อของเธอกับอาสามไปเพื่อจัดการปัญหาของลูกสาว แต่พอทั้งสองไม่ได้ไปตามคำสั่ง ได้ยินว่าโวยวายใหญ่โต เพื่อนบ้านต่างปิดประตู ตอนเช้าผู้อาวุโสในหมู่บ้านและผู้อาวุโสของตระกูลหลิวเข้ามาจัดการปัญหาตรงนี้ เพื่อไม่ให้หมู่บ้านเสื่อมเสีย ไม่ให้ผู้หญิงในหมู่บ้านต้องมัวหมองไปด้วย ก่อนหน้านี้มีพ่อหม้ายลูกสามอายุสี่สิบปีเพิ่งเสียภรรยาไป ลูก ๆ โตจนแต่งงานกันหมดแล้ว แต่บ้านของพ่อหม้ายต้องการหาภรรยาให้เขาจึงถูกเสนอให้แต่งงานด้วย โดยที่ไม่ต้องเสียค่าสินสอดสักเฟิน ด้วยความที่พ่อหม้ายหน้าตาไม่ดี อ้วน เตี้ย ดำ พวกเขาไม่มีทางเลือกแต่ยื่นข้อเสนอมาหลังหลิวถิงเหยาคลอดเด็กจะส่งกลับบ้านใหญ่หลิว หลิวถิงเหยากรีดร้องไม่ยินยอมแต่งงานกับพ่อหม้ายคนนี้ ทั้งขู่ว่าถ้าให้แต่งงานจะทำลายเด็กในท้อง และนั่นยิ่งทำให้ผู้อาวุโสไม่พอใจ สุดท้ายเรื่องเลยจบที่หลิวถิงเหยาต้องแต่งเข้าบ้านพ่อหม้ายอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง สำหรับบ้านรองหลิว บ้านสามหลิว ทั้งสองบ้านแยกตัวออกมาแล้วถึงแม้จะเป็นตระกูลเดียวกันแต่ไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว เพราะมีการตัดขาดไม่เหมือนแยกบ้านออกมาเหมือนคนอื่น ทำให้พวกเขาไม่ได้รับผลก