Semua Bab คลั่งรักเมียสวมรอย: Bab 11 - Bab 20

มินตราทานอาหารกลางวันคนเดียวเงียบๆ ก่อนจะขึ้นไปแต่งตัวรอให้กวินภพมารับ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนกว่าทุกครั้งเพราะคิดว่าการไปทานอาหารกับครอบครัวของสามีควรแต่งตัวให้ดูสุภาพและเรียบร้อยกว่าการออกไปข้างนอกกับกวินภพ ผมที่มักจะมัดรวบก็ปล่อยยาวและคาดทับด้วยที่คาดผมแบรนด์หรูที่กวินภพเตรียมไว้ในตู้เสียงรถแล่นเข้ามาจอหน้าบ้านเวลาบ่ายแก่ๆ กวินภพเดินเข้ามาอย่างไม่รีบร้อนเพราะอีกนับชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานัดใกล้เวลาที่นัดกับมารดาไว้แล้ว“เตรียมตัวพร้อมแล้วใช่ไหม”“ค่ะ คุณภพจะอาบน้ำก่อนไปไหมคะ มิ้นต์จะไปเตรียมชุดให้”“ไม่เป็นไรผมจัดการเองได้ คุณรอผมสักยี่สิบนาทีนะ” เขาเหลือบมองการแต่งตัวของเธอแล้วยิ้มก่อนอย่างพอใจก่อนจะเดินขึ้นไปอาบน้ำชายหนุ่มกลับลงมาอีกครั้งด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดโปโลสีน้ำเงินกับกางเกงยีนสีเข้มดูแปลกตาไปจากวันปกติแต่มินตรากลับมองว่าเขาแต่งตัวแบบนี้ดูมีเสน่ห์และอบอุ่นกว่าการใส่สูทผูกไทเวลาไปทำงาน“ไปกันเถอะ”หญิงสาวเดินตามเขามาที่รถอย่างไม่คิดอะไรมากเพราะลุงสันติบอกแล้วว่ามันตราไม่สนิทกับทางบ้านของกวินภพเท่าไหร่ หญิงสาวคิดว่าเธอคงไม่ต้องแสดงอะไรมากนัก“ทำไมเงียบไปล่ะมิ้นต์ คิดอะไรอยู่” กว

เมื่อส่งมินตราที่บ้านเรียบร้อยแล้ว กวินภพก็ขับรถไปยังสำนักงานกฎหมายที่ยงยุทธทำงานอยู่ วันนี้เขาต้องการรู้ความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในบ้านของเขาให้ได้ กวินภพจอดรถที่หน้าสำนักงานซึ่งวันอาทิตย์แบบนี้มีแค่รถของยงยุทธจอดอยู่เพียงแค่นั้นเดียวเท่านั้น มันดีสำหรับเขาเพราะเรื่องที่จะคุยนั้นมันเป็นความลับที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ยงยุทธเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เมื่อเห็นกวินภพเดินเข้ามา สีหน้าของเพื่อนสนิทดูเคร่งเครียดกว่าทุกครั้ง“มาแล้วเหรอภพ” ยงยุทธทักขึ้น“มีอะไรจะบอกฉันบ้าง ยงยุทธ” กวินภพทรุดตัวลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับยงยุทธ น้ำเสียงของเขาบ่งบอกเต็มไปด้วยความอยากรู้“ฉันมีข้อมูลมาเยอะเลยภพ แต่บางเรื่องนายอาจจะต้องทำใจรับมันหน่อยนะ”ยงยุทธถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารสีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาวางตรงหน้ากวินภพกวินภพพยักหน้าเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะรับฟังความจริง ไม่ว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม“เรื่องแรกเลยนะภพคุณสันติ กำลังให้นักสืบตามหาลูกสาวของเขา” ยงยุทธเริ่มอธิบาย“หมายความว่ายังไงวะ” กวินภพขมวดคิ้วแน่น“ก็หมายความตามนั้นเลยภพ นักสืบที่ฉันจ้างมา

กวินภพมองคนที่นอนดิ้นเนื้อตัวแดงระเรื่อแล้วกระตุกยิ้ม ก่อนจะจูบลงไปบนเรียวปากเธออย่างหนักหน่วงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หญิงสาวนั้นเริ่มจะจูบกลับ นั่นยิ่งทำให้เขาพอใจมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากร้อนเริ่มแทะเล็มไปตามผิวเนียนสวย กลิ่นกายสาวที่ปะทะจมูกกระตุ้นเลือดลมในกายของเขาให้มากขึ้น“อื้ม...”มินตราครางออกมาเบาๆ เมื่อเขาสอดมือเข้าใต้เสื้อนอน ลูบไล้ผิวเนื้อที่นุ่มหยุ่นหญิงสาวสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเขาครอบครองยอดถันเข้าปากร้อน ความเปียกชื้นที่ไล้เลียบนยอดอกทำเอามินตรารู้สึกปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อย เธอรู้สึกว่าร่างกายนั้นร้อนขึ้นทุกขณะ แม้ว่าในห้องจะเปิดเครื่องปรับอากาศไว้ก็ตาม มือใหญ่เคลื่อนต่ำลงไปตามเอวคอดและสะโพกอวบอิ่ม ก่อนจะใช้เข่าดันให้เรียวขาทั้งสองข้างแยกออก“ของคุณยังสวยนะ”กวินภพจ้องกลีบกุหลาบดอกสวย กลืนน้ำลายลงคอ ยิ่งเห็นน้ำหวานไหลซึมก็ยิ่งอยากจะลิ้มลอง“อ๊ะ...”หญิงสาวดิ้นพล่านเมื่อเขาใช้ปลายลิ้นลากขึ้นลงไปบนกลีบกุหลาบ เธอรู้สึกทั้งเสียวและทรมานอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอกัดริมฝีปากแน่นด้วยกลัวเสียงครางจะเล็ดลอดออกมาให้เขาได้ยิน“เสียวก็ครางออกมาสิ ปล่อยอารมณ์ออกมาเลย”ยิ่งเขาพูด เธอก็ยิ่งก

มินตราตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด การเผชิญหน้ากับความจริงเมื่อคืนทำให้กำแพงบางอย่างพังทลายลง เธอหันไปมองกวินภพที่ยังคงหลับสนิทอยู่ข้างๆหญิงสาวหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อนึกไปถึงบทรักที่เขามอบให้เมื่อคืน เธอยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลยแม้จะเสียใจที่การนอนกับผู้ชายคนแรกไม่ได้เกิดจากความรักแต่ก็ยอมรับว่ากวินภพทำให้เธอรู้สึกดีมากๆมินตราลุกขึ้นจากเตียงเงียบๆ แม้จะปวดร้าวไปทั้งตัวแต่หญิงสาวก็ไม่อาจจะนอนต่อได้เพราะไม่รู้ว่าเช้านี้จะเริ่มต้นคุยกับกวินภพยังไง เมื่อจัดการธุระส่วนตัวแล้วเดินลงมายังห้องครัว ป้ากัลยากำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ มินตราเข้าไปช่วยป้ากัลยาเหมือนเช่นเคย แต่คราวนี้เธอรู้สึกสบายใจกว่าทุกครั้งเพราะไม่ต้องกลัวสายตาจับผิดของกวินภพกวินภพลงมาทานอาหารเช้าตรงตามเวลาเดิม แต่บรรยากาศบนโต๊ะอาหารไม่ได้เงียบงันอีกต่อไป กวินภพเป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนา“เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม” กวินภพถามด้วยน้ำเสียงปกติ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น“สบายดีค่ะ”“ดีแล้ว ต่อไปนี้ถ้าอยู่กับผม คุณเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ ไม่ต้องแกล้งทำ

มินตรากำลังเก็บของลงกระเป๋าเดินทางด้วยความรู้สึกใจหายเล็กน้อยที่จะต้องเดินทางกลับเมืองไทยในวันพรุ่งนี้ตั้งแต่มาเที่ยวกับกวินพบหญิงสาวรู้สึกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเธอได้เป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่กวินภพพาเธอไปเที่ยวสถานที่ต่างๆ พาไปซื้อของพาไปช้อปปิ้งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดแม้สถานะที่คนอื่นรับรู้เธอจะคือมันตรา หากแต่กวินภพไม่ได้คิดแบบนั้นเขาไม่เคยพูดเรื่องที่เธอสวมรอยเป็นมันตราให้ต้องรู้สึกไม่ดีเลยแต่เธอเองก็ยังรู้สึกละอายใจ เพราะความสุขที่ได้มันมาจากการสวมรอยเป็นคนอื่นหญิงสาวอยากยุติบทบาทนี้แต่ก็ไม่รู้จะพูดกับลุงสันติยังไงดีเธอยังคงกลัวว่าคุณลุงสันติจะทำอันตรายลุงกับป้าของเธอที่อยู่บ้านนอกถึงแม้กวินภพบอกว่าเขาจะปกป้องดูแลเธอและลุงกับป้า แต่มินตราก็ยังคงกลัวอิทธิพลของลุงสันติอยู่ เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันตราจะกลับมาเพราะฉะนั้นหญิงสาวจึงทำทุกวันให้เหมือนกับเป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่กับกวินภพเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นมินตราเงยหน้าแล้วยิ้มเมื่อเห็น กวินภพเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่เหนื่อย“เหนื่อยมากใช่ไหมคะคุณภพ มานั่งก่อนค่ะ” หญิงสาวพาเขานั่งบนโซฟาปลาย