All Chapters of Secret Wife Ako ni Professor Darien: Chapter 11 - Chapter 20

Pagkatapos masigurong walang ibang tao sa paligid, kumatok si Harmony sa pinto. Mula sa loob, narinig niya ang boses ni Darien, “Pasok ka.”Pagbukas niya ng pinto, laking gulat niyang hindi lang pala si Darien ang nandoon kundi may isa pang professor mula sa ibang department.“Good day po, sir,” mabilis na bati ni Harmony.Napatingin sa kanya ang isang guro at tumingin kay Darien. “Yung estudyante mo nandito na. Sige, una na ako. Ayon na lang sa sinabi mo yung gagawin natin.”Pagkaalis ng guro, silang dalawa na lang ang natira sa opisina.“Umupo ka,” sabi ni Darien habang tumayo at tinuro ang upuan sa tapat niya.“Kukunin ko lang po yung application form, tapos alis na rin ako,” mahina niyang sabi.“Wag kang magmadali. Hindi pa tayo gaanong nagkikita nitong mga nakaraang araw.”Habang sinasabi nito ‘yon, pumunta si Darien sa may pantry at kagaya ng dati, binuksan ang isang pack ng milk tea sa cup. Nang inabot niya ito kay Harmony, naamoy agad niya ang matamis na scent ng milk t

Pero yung sinabi lang ng little lady na ito kanina, kahit simpleng comment lang, ewan ba ni Darien, parang ang sarap lang sa pakiramdam.Habang pinapanood ni Darien ang papalayong likod ni Harmony, hindi napigilan ang bahagyang ngiti sa labi niya.*“Ha? Ano?! Lilipat ka ng tirahan?”Pagkababa pa lang ni Harmony sa dorm ay agad niyang sinabi kay Sammy na balak na niyang lumipat, at tulad ng inaasahan, matindi ang naging reaksyon nito.Hinawakan ni Sammy ang kamay niya nang mahigpit. “Bakit ka lilipat? Saan ka titira? Uuwi ka sa bahay niyo? Bakit pa? Wala ka namang dapat balikan doon! Harmony, paano na ako kung aalis ka? Akala ko ba sabay tayong tatanda? Bakit ngayon pa, iniwan mo pa ako kasama si Lysa! Paano na ‘ko mabubuhay?”Ni-hug pa siya ni Sammy na parang eksena sa drama, “umiiyak” kuno.Pag-isipan sandali ni Harmony at napagdesisyunang sabihin na lang ang totoo. Hindi rin naman niya kayang itago nang matagal ang tungkol sa pagbubuntis. Kung si Sammy pa ang huling makakaal

Biglang naging blanko ang isip ni Sammy.‘Bilisan mo, girl! Sabihin mo na 'yung in-memorize mong self-introduction para maalala ka ni Professor Darien! Para naman pag may recitation, malampasan mo agad!’Pero ngayong kaharap na niya si Darien, para bang nabalot siya ng nakakatindig-balahibong aura bilang propesor. Wala siyang maalalang kahit isang salita. Pati sarili niyang pangalan parang nakalimutan na rin niya.Parang ‘yung moment na bigla kang tawagin ng teacher para sumagot. Sa isip mo, alam mo naman, pero pagharap mo na sa klase, wala, mental block.Nakita ni Harmony ang lagay ni Sammy at alam na niyang naka-freeze ito.Mas wala pa sa sarili kaysa sa kanya. At least siya, kahit papano, nakakabuo pa ng sentence sa harap ni Darien.Totally nakalimutan ni Harmony kung paano rin siya dati na halos di makapagsalita sa harap nito.Kaya binulungan niya si Darien, “Ito po ‘yung roommate ko, si Sammy. Nasabi ko na sa kanya yung tungkol sa kasal natin.”“Hello,” magalang ang tono n

Namula na naman ang mukha ni Harmony, hindi niya na naman napigilang kiligin.Grabe si Professor Darien, kung magpatuloy pa siya sa pagiging ganito kabait, baka mahulog na talaga siya nang tuluyan.Kaunti lang ang gamit ni Harmony. Yung mga libro niya naiwan pa sa dorm, balak niyang dalhin iyon unti-unti sa mga susunod na araw.Isinabit niya ang mga damit sa cabinet, at inayos ang skincare products sa ibabaw ng vanity table. Lalo niya ‘tong nagustuhan, siya mismo ang pumili nito, kaya bawat tingin niya ay lalo lang siyang naaaliw.Maganda rin ang kwarto. Ngayon lang siya nagkaroon ng ganitong kalaking space para sa sarili niya.Sa bahay nila, may tatlong kwarto. Siya ang nakatira sa pinakamaliit. Isang kama lang na kasya ang isa’t kalahating tao, tapos may maliit na desk at tela lang na closet na parang isang hininga na lang ay matutumba. Samantalang kay Harold, solid na kahoy ang cabinet, doble ang laki ng mesa, pero hindi naman ginagamit para mag-aral, puro model kits at kalat l

“Bakit kailangan kong uminom ng gatas?”Sumilip ang ulo ni Harmony mula sa likod ng pinto. Kita sa simpleng mukha niya ang malaking tanda ng pagkalito. Nagniningning ang mga mata niyang itim, at may isang hibla ng buhok na nakatayo sa tuktok ng ulo niya.Cute.Napangiti si Darien. “Para sa mga bata, mas madaling tumangkad kapag umiinom ng gatas bago matulog.”Napangiwi si Harmony at bahagyang tumutol, “Hindi po ako bata, ‘no. Mas kailangan ng matatanda ang gatas, lalo na ‘yung kagaya niyo.”Pagkabitiw ng salita, napagtanto niyang may mali, kaya agad siyang tumahimik at napatitig kay Darien nang may kaba.Sumeryoso ang mukha ni Darien at tiningnan siya nang matalim. “Matanda akong klase ng tao? Anong ibig mong sabihin?”Calcium? Osteoporosis? Ageing bones?‘Di niya kayang sabihin ‘yon kahit sa panaginip. Sa bigat ng tingin ni Darien, mabilis siyang umiling. “Wala po. Wala.”Sabay agaw ng gatas mula sa kamay nito. “Salamat, Professor Darien. Good night!”BLAG! Isinara niya ang