All Chapters of รักร้ายจอมทระนง: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ : 32 ใกล้หรือไกล13ใกล้หรือไกล หลายวันแล้วที่คริษฐ์ไม่ได้รับข่าวคราวจากคู่หมั้น ส่งไลน์ไปถามแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวเจ้าตัวอ่านแล้วแต่ไม่ตอบ คริษฐ์หงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูกหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เขางานยุ่ง และคนที่คิดว่าจะต้องเข้ามายุ่งกับชีวิตเขากลับถอยห่างออกไปไกลกว่าเดิม ความรู้สึกอึดอัดนี้มันคืออะไร รับปากมารดาเอาไว้ก็ไม่ได้ไปหาตามคำพูด เพราะคิดว่าเจ้าตัวอาจจะติดต่อกลับมาหรือแวะมาหาบ้าง แต่เปล่าเลยยิ่งนานวันก็ยิ่งหายหน้าหายตาไป ห้องนอนห้องนั้นก็ไม่ค่อยจะเปิดหน้าต่างออกมารับลมเหมือนทุกที ไฟดวงนั้นก็ปิดอยู่ตลอดเวลาจนน่าแปลกใจ “รุ้งอยู่ไหมครับน้าอำไพ” ในที่สุดคริษฐ์ก็ต้องเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหามารดาของรุ้งพรายในช่วงเย็นหลังกลับจากทำงานแล้ว “อ้าว คริษฐ์ไม่รู้หรือว่ารุ้งเขาได้งานทำแล้ว” นางอำไพทำหน้างงเพราะคิดว่าลูกสาวของตนน่าจะบอกคู่หมั้นแล้ว “ไม่รู้ครับน้าอำไพ รุ้งไม่ได้บอกผม” คริษฐ์ส่ายหน้าพร้อมกับคำถามผุดขึ้นมากมายในหัว “กลับดึกหรือครับ” เขาถามต่อ “ก็ไม่ดึกนะ เลิกงานห้าโมงครึ่งแต่ต้องฝ่ารถติดหน่อยก็เลยมาถึงนี่ราว ๆ ทุ่มกว่า ๆ แต่รุ้งจ

ตอนที่ : 34 ใกล้หรือไกล 3คริษฐ์ไม่รู้จะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี น้องชายของเขาก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ จะไปเจ้ากี้เจ้าการก็ไม่ได้ แต่ถ้าบอกมารดาก็จะกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต ดีไม่ดีแย้มเองอาจจะเดือดร้อนหนักกว่าใครเพื่อน เขาจึงเลือกที่จะปิดปากเรื่องนี้เอาไว้ หันหลังเดินเข้าบ้านตามน้องชายไป“เป็นไงคริษฐ์เห็นป้าพุดบอกแม่ว่าคริษฐ์ไปหาหนูรุ้งที่บ้านตั้งนานสองนาน” นางพิมพ์พรทักลูกชายทันทีที่เห็นหน้า“ครับก็แม่อยากให้ผมไปหาคู่หมั้นไม่ใช่เหรอครับ”“ถ้าแม่ไม่บอกก็จะไม่ไปใช่ไหม คริษฐ์นะคริษฐ์ทำกับหนูรุ้งได้ลงคอ” นางพิมพ์พรค่อนขอดลูกชาย“แม่ครับผมทำอะไร ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับรุ้งเองก็ไม่เห็นจะเดือดร้อนตรงไหน” เขาพูดแล้วตรงเข้าไปนั่งบนโซฟาเดียวกับมารดา“มีอะไรหรือเปล่าลูกทำไมกลับมาแล้วหน้าเหมือนคนมีเรื่องหนักใจแบบนี้”“ก็นิดหน่อยครับ”“อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ปล่อยวางไปบ้างนะคริษฐ์ การงานของเรามั่นคงอยู่แล้วแม่อยากให้คริษฐ์คิดเรื่องครอบครัวของตัวเองนะลูก อยากเห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝามีเมียมีลูกแม่หวังแค่นี้แหละ”“ผมรู้ครับว่าผมอายุสมควรจะมีครอบครัวได้แล้ว แต่ว่าของแบบนี้มันเร่งรัดกันไม่ได้นะครับแม่ต้องดูกันไปนา

ตอนที่ : 36 คาหนังคาเขา 2 “รับไว้เถอะแย้มดีกว่าไม่ได้อะไรเลยนะ” คริษฐ์บอกคนที่ทำหน้าลังเลใจอยู่นานสองนาน มีเพียงหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาบอกถึงความเสียใจ “แย้มรับไปสิ” เตชัสก็สนับสนุนอีกแรง “เอาเงินนี้ไปแล้วก็ไปหาที่อยู่ใหม่หางานใหม่นะ” เตชัสบอกก่อนจะดึงเช็คจากมือมารดาแล้วยัดใส่มือของหญิงสาวด้วยตัวเอง แย้มมองเช็คในมือด้วยน้ำตานองหน้าหญิงสาวไม่พูดอะไรออกมาอีก นอกจากจะยกมือขึ้นไหว้นางพิมพ์พร แล้วลุกขึ้นเดินเหม่อลอยออกจากห้องรับแขกไป ท่าทางของหญิงสาวทำให้สามแม่ลูกต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนใจไม่ต่างกัน “ที่แม่ใจร้ายแบบนี้ก็เพราะเต เป็นเพราะเตคนเดียว” นาง พิมพ์พรเอ่ยแล้วก็ลุกขึ้นยืนมองตามหลังแย้มไปจนลับสายตา จากนั้นก็หันหลังเดินขึ้นไปบนบ้านเพื่อสงบสติอารมณ์ในห้องพระเพียงลำพัง “พี่เตือนแล้วแกไม่เคยฟัง สุดท้ายคนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือแย้มแล้วก็แม่ของเราเอง แกเห็นไหมนั่นน้ำตาของแย้ม กับความเสียใจของแม่” คริษฐ์ซ้ำเติมน้องชายเพราะต้องการให้สำนึกผิดในเรื่องนี้ แต่อีกใจก็อดสงสารแย้มไม่ได้ “แย้มจะอยู่ยังไงแกเคยคิดบ้างไหม ออกจากบ้านเราไปจ

ตอนที่ : 38 คาหนังคาเขา 4 ภายในบ้านรุ้งพรายก็นำเรื่องที่ปรึกษากันแล้วมาบอกแย้ม หญิงสาวฟังแล้วก็เกิดประกายความหวังในดวงตาคู่กลมโต ก่อนจะก้มต่ำเหมือนคนกำลังใช้ความคิดในการตัดสินใจ “ไม่มีใครบังคับแย้มนะ ถ้าอยากจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดหรือไปหางานใหม่ทำก็แล้วแต่แย้มเลย เราทุกคนก็แค่อยากช่วย” รุ้งพรายเห็นสีหน้าลำบากใจของอีกฝ่ายก็คิดว่าหญิงสาวคงมีความอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย “แย้มกลัวว่าถ้าทำงานที่นี่แล้วอาจจะเจอกับคุณพิมพ์เข้าสักวัน เขาจะไม่หาว่าแย้มไม่อยากไปไหนไกลเหรอคะ หรืออาจจะคิดว่าแย้มอยากจะจับคุณเตหรือเปล่า” ความลำบากใจในเรื่องนี้ทำให้รุ้งพรายเข้าใจและเห็นใจในเวลาเดียวกัน “เราจะไปห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้หรอกแย้ม แต่ถ้าแย้มคิดว่าแย้มอยู่นี่เพราะอยากทำงานจริง ๆ ใครจะคิดยังไงก็ช่างเขาเถอะ อย่าไปสนใจเลย” รุ้งพรายตบบ่าแย้มเบา ๆ “คุณรุ้ง แย้มขอบคุณคุณรุ้งมากนะคะ” แย้มยกมือขึ้นไหว้หญิงสาว แม้จะได้พูดคุยกันไม่กี่ครั้งแต่รุ้งพรายก็ใจดีกับเธอถึงเพียงนี้ “สรุปจะทำงานกับคุณทักษ์หรือจะไปไหน” “แย้มไม่มีที่ไปหรอกค่ะคุณรุ้ง ถ้าได้ทำงานต่อ

ตอนที่ : 40 รู้สึก 2 “แหงแหละ แย้มจะไปมีปากมีเสียงอะไรได้คงรับเงินแล้วก็จบ ๆ กันไป แต่รู้ไหมคะว่าแย้มต้องมานั่งร้องไห้อยู่หน้าบ้านคุณทักษ์ตางี้บวมเป่งเลย คงจะเสียใจมาก เอาจริง ๆ นะคะพี่คริษฐ์แย้มรักพี่เตเหรอคะ” ระบายเสร็จรุ้งพรายก็มีคำถามต่อ “ถามแบบนี้พี่ก็ตอบยากนะรุ้งรักหรือเปล่าพี่ไม่รู้ แต่เมื่อก่อนก็เห็นแอบมองเตอยู่บ่อย ๆ แบบคนมองหนุ่มหล่อตามประสาวัยรุ่น พี่ไม่เคยคิดเลยว่าเตมันจะเล่นด้วยแบบนี้ จนแม่จับได้คาหนังคาเขาบนเตียง เรื่องเลยจบไม่สวยเท่าไหร่” คริษฐ์พูดแล้วก็ไม่สบายใจตามไปด้วย “ไม่คุยเรื่องนี้แล้วรุ้งเครียด วันนี้รุ้งไม่อยากไปไหนทั้งนั้นค่ะ ขอโทษพี่คริษฐ์ด้วยนะคะ” “ไม่เป็นไรรุ้ง งั้นพี่กลับก่อนนะ” “ค่ะเดี๋ยวรุ้งเดินไปส่ง” รุ้งพรายลุกขึ้นเดินตามหลังคู่หมั้นหนุ่มไป ก่อนหน้าเธอยังเขินอายเขาจากจูบคืนนั้น แต่พอเกิดเรื่องของเตชัสความรู้สึกโมโหก็เข้ามาแทนที่ ลืมเลือนความรู้สึกระหว่างกันไปชั่วขณะหนึ่ง “ปิดประตูแน่น ๆ ล่ะ ส่งพี่แค่นี้พอ” คริษฐ์หันมามองคนที่หยุดอยู่ตรงประตูบ้านตัวเอง “ค่ะ พี่คริษฐ์ก็เดินดี ๆ นะคะ”