Semua Bab รักร้ายจอมทระนง: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ : 11 ทำผิดก็ต้องขอโทษ 2 “เอ่อ เห็นทีจะไม่ได้ค่ะคุณป้าพิมพ์ รุ้งจะกลับไปช่วยแม่ห่อขนมใส่กล่องค่ะ” รุ้งพรายไม่อยากอยู่ต่อแล้ว เพราะสายตาของสองพี่น้องไม่ได้อยากต้อนรับเธอเลย “เสียดายจังวันหลังนะหนูรุ้ง แวะมาคุยกับป้าให้ได้นะลูก ป้าคิดถึงอยากคุยด้วยนาน ๆ” “ค่ะเอาไว้วันหลังรุ้งจะมาใหม่นะคะคุณป้าพิมพ์” “เตเอาขนมไปใส่ถ้วยไว้ แล้วล้างกล่องมาคืนน้องด้วย” “ครับ” เตชัสหิ้วตะกร้าขนมเข้าครัวไปตามคำสั่งของมารดา ไม่ถึงห้านาทีก็กลับออกมาพร้อมกล่องที่ล้างเรียบร้อยแล้ว “ไปเปิดประตูให้น้องด้วย” “ครับ” เขาตอบรับแบบไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ รุ้งพรายยกมือขึ้นไหว้นางพิมพ์พร แล้วหันมาไหว้คริษฐ์ ทำไมเธอถึงละสายตาจากเขาไม่ได้สักที หญิงสาวเดินตามหลังเตชัสไปยังประตูทางเข้า และรู้ว่าเขาจะต้องหาเรื่องกลั่นแกล้งเธออีกแน่ “จะมาอ่อยพี่คริษฐ์เหมือนตอนนั้นอีกเหรอรุ้ง มารยาเสียจริง” เป็นจริงอย่างที่คิดยังไม่พ้นประตูบ้านด้วยซ้ำเตชัสก็กวนประสาทเธอเสียแล้ว “แล้วแต่พี่เตจะคิดค่ะ เอาตะกร้ารุ้งคืนมา” “เดี๋ยวซิ” เตชั

ตอนที่ : 13 วันเกิด 2“จริงด้วยค่ะคุณทักษ์ น้องฟรังก์จะมานั่งนาน ๆ แบบผู้ใหญ่ไม่ได้ด้วย ไปหนูนิเราไปเตรียมเค้กกัน วานคุณทักษ์ช่วยปิดไฟข้างนอกให้ด้วยนะคะ”“ได้ครับ ส่วนเจ้าของวันเกิดควรนั่งเฉย ๆ นะครับตอนเป่าเค้ก” ทักษ์ดนัยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นรุ้งพรายทำท่าจะลุกไปช่วยคนอื่น“ก็ได้ค่ะ อยู่ตรงนั้นนะคะ” หญิงสาวเลยต้องเป็นคนชี้จุดปิดไฟให้เขาแทน“น้องฟรังก์ครับใจร่ม ๆ นะครับอีกหน่อยเราก็จะได้กินเค้กกันแล้ว” รุ้งพรายหันมาพูดกับเด็กเพียงคนเดียวภายในงาน“ครับ” น้องฟรังก์ตอบรับแบบตาปรือ ๆไฟถูกดับลงทักษ์ดนัยก็เดินมานั่งอยู่ด้านข้างกับเจ้าของวันเกิด ไม่เกินห้านาทีนิยากับนางอำไพก็ถือเค้กที่จุดเทียนแล้วออกมาด้านนอก จากนั้นก็ส่งเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดกันดัง ๆชายหนุ่มอีกคนที่อยู่บนห้องนอนถึงกับต้องแง้มหน้าต่างออกมาดู วันเกิด ? เขามองดูผู้คนในงานมีคุ้นหน้าอยู่ทุกคนยกเว้นผู้หญิงอีกคนที่แปลกหน้าสำหรับเขา คริษฐ์จำได้ว่าวันเกิดของรุ้งพรายในอดีตนั้น เขาจะต้องเดือดร้อนเรื่องของขวัญที่เจ้าตัวมักจะทวงแล้วทวงอีกจนน่ารำคาญเพลงจบลงรุ้งพรายก็เป่าเค้กจนเทียนดับทุกเล่ม จากนั้นไฟก็สว่างขึ้นมาอีกครั้ง หญิงสาวตัดเค้ก

ตอนที่ : 15 ของขวัญจากเขา7ของขวัญจากเขาวันรุ่งขึ้นคริษฐ์เดินมากดกริ่งหน้าบ้านของนางอำไพ สร้างความประหลาดใจให้แก่เจ้าของบ้านเป็นอย่างมาก ก่อนจะยิ่งแปลกใจหนักขึ้นจากจุดประสงค์ในการมาของเขา“ปกติทุกวันเกิดของรุ้งผมจะต้องมีของขวัญให้ มาปีนี้ผมกลับลืมเลยว่าจะมาขอคุณน้าพารุ้งไปเลือกซื้อของขวัญวันเกิดย้อนหลังให้น่ะครับ”“ของขวัญวันเกิดของรุ้ง ?” นางอำไพทวนคำอีกรอบ“ใช่ครับคุณน้า”“งั้นเดี๋ยวน้าไปตามรุ้งให้นะคริษฐ์ นั่งรอก่อนนะไม่รู้ตื่นนอนหรือยัง”“ขอบคุณครับคุณน้า”นางอำไพเดินเร็ว ๆ ขึ้นบันไดไปบนบ้านเพื่อเคาะประตูห้องนอนลูกสาว ชั่วอึดใจหนึ่งรุ้งพรายก็เปิดประตูออกมาแล้วเห็นหน้าตื่นตระหนกของมารดาก็นึกสงสัย“มีอะไรแม่หน้าตาตื่นมาเชียว”“ไม่ตื่นได้ยังไง จู่ ๆ พี่คริษฐ์เขาก็มาที่บ้าน บอกว่าจะมาขอพารุ้งไปซื้อของขวัญวันเกิด”“พี่คริษฐ์นี่เหรอคะ” รุ้งพรายทำตาโตแทบไม่อยากเชื่อ“ก็ใช่น่ะสิแม่ยังตกใจเลย แล้วรุ้งจะไปไหมลูก”“ไปค่ะ”“ลูกสาวฉันไม่คิดสักนิดเลย” คนเป็นแม่แทบจะตบอกตัวเองดัง ๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมคริษฐ์ต้องมาปลุกไฟรักของลูกสาวให้ลุกโชนในตอนนี้ด้วยรุ้งพรายรีบร้อนลงมาจากห้องนอน เห็นคริษฐ์นั่งร

ตอนที่ : 17 ของขวัญจากเขา 3“รุ้งลืมถามว่าพี่คริษฐ์หิวหรือเปล่า กลัวสั่งมาเยอะแล้วจะกินไม่หมดค่ะ ที่นี่เขาให้นั่งกินได้แค่สองชั่วโมงนะคะ หญิงสาวบอกเขาหลังจากดูรายละเอียดบนเมนูจนเข้าใจ“พี่ก็ยังไม่ได้กินมาเหมือนกัน แต่ที่สั่งไปเมื่อกี้นี้ก็เยอะแล้วเอาไว้กินหมดก่อนค่อยสั่งใหม่ก็ได้”“ค่ะ”ระหว่างรออาหารรุ้งพรายก็นำกล่องแหวนเพชรขึ้นมาวางบนโต๊ะ เปิดกล่องแล้วนำแหวนวงน้อยมาสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง แล้วกรีดนิ้วชื่นชมความงามของแหวนบนนิ้ว ส่วนคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามสายตาก็เริ่มแข็งกระด้างขึ้น คริษฐ์เข้าใจดีว่ารุ้งพรายต้องการอะไรถึงได้สวมที่นิ้วนางข้างนั้น“ถึงจะเอาแหวนที่พี่ซื้อให้ไปใส่นิ้วนางข้างซ้าย ก็ใช่ว่าเรื่องของเรามันจะเป็นไปตามนั้นนะรุ้ง” เขาเปรยขึ้นเบา ๆ ดักคนคิดนอกลู่นอกทางไว้ รุ้งพรายเก็บกล่องแหวนใส่ถุงกระดาษแล้วเงยหน้ามามองที่เขา“ค่ะรุ้งรู้ รุ้งแค่อยากมีแหวนใส่แล้วมันก็เหมาะกับนิ้วนางด้วย สวยดีออกพี่คริษฐ์ว่าไหม” พูดแล้วก็หันหลังมือชูแหวนให้ดูเสียอย่างนั้น“ก็งั้น ๆ” คริษฐ์หันหน้าหนีไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย สบตากับรุ้งพรายทีไรเขารู้สึกหงุดหงิดทุกที อาจเป็นเพราะเรื่องนั้นที่เข

ตอนที่ : 19 ยิ่งแย่ 2 “มันก็ไม่แน่นะ งานที่สาขาคืองานขายดีวันหยุด บางทีผู้บริหารเขาอาจจะมาส่องดูความเรียบร้อยไง” “ช่างเถอะนิ สรุปแล้วพี่คริษฐ์เขาไม่อยากเข้ามาทักทายรุ้ง แค่นี้รุ้งว่ามันก็น่าจะพอแล้วสำหรับความจริงเรื่องนี้” รุ้งพรายยิ้มอีกครั้งแต่ดูเหมือนเป็นการฝืนทำมากกว่า “เดินสวนกันไปสวนกันมาแบบนี้ เมื่อไหร่รุ้งจะตัดใจจากพี่คริษฐ์ได้ล่ะ นิอดสงสารไม่ได้นึกว่าไปอยู่ที่ต่างจังหวัดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกลับมา” “แล้วใครว่าไม่มีล่ะ” “ฮ้า ! จริงดิ ใครบอกมาเดี๋ยวนี้เลยรุ้ง” “ล้อเล่นน่ะ แค่มีคนมาจีบไม่ได้มีแฟนหรอก” “ยัยรุ้งทำไมไม่รับเขาเป็นแฟนไปเลยล่ะ” นิยาอดเสียดายแทนไม่ได้ สาวสวยน่ารักอย่างรุ้งพรายมีหรือจะไม่มีใครมาสนใจ หน้าตาก็อย่างกับตุ๊กตาดวงตากลมโตขนตางอนแทบไม่ต้องดัดหุ่นก็น่าฟัดน่ามอง ต่างกับเธอนี่ถ้าไม่แต่งหน้าก็อาหมวยดี ๆ นี่เอง “เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ไปหาซื้อของให้แม่ดีกว่า ฝากมาหลายอย่างเลย” รุ้งพรายชูกระดาษแผ่นน้อยในมือให้เพื่อนดู ก่อนเดินนำหน้าเพื่อนไปยังแผนกซูเปอร์มาร์เก็ตของที่นี่ แต่เหมื